موضوعی که وجود داره اینه که محبت با ادب تفاوت هایی داره و الزاما هر کسی محبت داشت ادب هم پیدا نمیکنه. یکی از اشتباهات بعضی از پدر و مادرها اینه که میخوان فرزندشون رو "صرفا با محبت" تربیت کنند. 😍 بله محبت خوبه ولی به خاطر نوسانی که داره نمیشه زیاد روش حساب باز کرد. ✔️ اما اگه پدر و مادرها فرزندانشون رو بر اساس "ادب" تربیت کنند میتونن یه فرزند خوب و با ثبات داشته باشند. شاید شنیده باشید که باد آورده رو باد میبره! برخی از محبت ها هستند که یه مدت وجود دارند و کم کم از بین میرن. مثل محبتی که فرزند به پدر و مادرش داره و ممکنه بعد از یه مدت از بین بره و فرزندان انسان محبتشون به سمت دوستانشون بره. اینجا آدم نباید شاکی بشه😊 و بالاخره این موضوع رو طبیعت انسان بدونه...

یکی از خصوصیات ادب اینه که از روز اول "اکتسابی" هست. در واقع ادب موضوعی هست که باید با تمرین و زحمت به دست بیاد و طبیعتا وقتی هم که به دست اومد به این سادگی ها از دست هم نمیره. 👌🏻 در انگیزه منفعت معمولا آدم باید "محاسبه کنه" که هر کاری آیا به سودش هست یا به ضررش؟ 👈🏼 مثلا شما برای عقل خودتون کلی سخنرانی و کتاب در مورد خوبی های نماز اول وقت میذارید و عقل شما کاملا متقاعد میشه که اون کار های خوب رو انجام بده اما بعد از چند روز که نماز اول وقت رو به خاطر عقلانیت خوندید عقل شما دوباره سوال میکنه که واقعا مطمئنی که نماز اول وقت به نفعمه دیگه! درسته؟ میشه یه بار دیگه مرور کنی؟!🤔 بیا عزیزم این دلیلش هست و تو کلی به کارای دیگه هم میرسی و وقتت با برکت میشه و .... - آهان! باشه. درست گفتی. باشه نماز اول وقت میخونم!

...بعد از چند روز که گذشت تا وقت نماز میشه عقل سوال میکنه که خب دقیقا گفتی به نفعمه که نمازم رو اول وقت بخونم دیگه! صبر کن! ای بابا یه کاری برام پیش اومده حالا بعد سر فرصت مرور میکنم که آیا نماز اول وقت به نفعم بوده یا نه! بذار فعلا به کار مهمتری که پیش اومده برسم! رفت... آقا صبر کن که با هم مرور کنیم دوباره!!! - حالا امروز وقت ندارم...!🏃🏼‍♂️ آدمی که خودش رو جوری تربیت کرده که همیشه همه چیز رو با محاسبه عقلانی جلو ببره مشکلش اینه که خیلی وقتا حال و حوصله و وقت محاسبه عقلانی رو نداره.🤯 اما ادب یکی از ویژگی های بسیار مهمش اینه که #استمرار داره....

ادب یکی از ویژگی های بسیار مهمش اینه که استمرار داره. در واقع اگه کسی صرفا گاهی کار خوبی رو انجام میده بهش آدم "مودب" نمیگن بلکه اگه ادب در بسیاری از رفتارهاش دیده بشه بهش آدم مودب گفته میشه👌 آدمی که مودب باشه خیلی وقتا بدون فکر کردن هم بسیاری از کارهای خوب رو انجام خواهد داد. بله فکر خوبه ولی وقتایی که آدم وقت و موقعیت فکر کردن نداره خوبه که کار خوب رو به بهانه کمبود وقت ترک نکنه😊 مثلا یه دفعه ای یه ضربه ای به صورت یه نفر وارد بشه اگه اون فرد آدمی باشه که اهل محاسبات عقلانی باشه تا میاد فکر کنه که فحش بده یا نده! تا میاد فکر کنه به عواقب عکس العملش دیگه کار از کار گذشته و حرکت اشتباهش رو انجام داده!

اما کسی که مودب باشه کلا فحش نمیده و نیاز نداره که بشینه و کلی محاسبات عقلانی کنه. ادب برای چنین فردی یه عادت رفتاری شده. کسی که همیشه به دنبال منافعش هست و سعی میکنه همه چیز رو عقلانی بررسی و سنجش کنه ممکنه "به خاطر برخی علاقه هایی که داره" بعضی از منافع خودش رو "نبینه" یا گاهی برخی علاقه های نادرست رو برای انسان توجیه کنه!😒 مثلا میدونه حجاب به نفعشه ولی میگه خب حالا آخه میدونی! 🤔 🤯 من زیبایی رو هم دوست دارم! 😣 یه جوری میخواد در بره از عقلانیتش! میدونه دادن صدقه و خمس و زکات خوبه ولی میگه خب اگه خودم بی پول شدم چی؟!🤔 اما اگه انگیزه انسان برای کارهای خوب ادب باشه خیلی بهتر از انگیزه محبت و منفعت هست. ..

این پیام در کلام امام علی علیه‌السلام نیز متجلی شده است: ✍«به پیران احترام بگذارید تا کودکانتان به شما احترام گذارند.»  🌱🌸 رعایت ادب و احترام به دیگران به حدی اهمیت دارد که حضرت علی (ع) ادب را نشانه کمال انسان دانسته‌اند. ‼️ ‌‌✨الّلهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج#✨

وقتی سخن از«ادب» به میان می آید، نوعی رفتار خاصّ و سنجیده با افراد پیرامون (از كوچك و بزرگ و آشنا و بیگانه) در نظر می آید. این رفتار كه از تربیت شایسته نشأت می گیرد، به نحوه سخن گفتن، راه رفتن، معاشرت، نگاه، در خواست، سؤال، جواب و ... مربوط می شود. ادب، هنری آموختنی است. می توان گفت:«ادب، تربیت شایسته است»، خواه مربی، پدر و مادر باشد، یا استاد و مربی.

افراد باادب برای خودشان و دیگران احترام قائل هستند و می‌دانند که اگر قرار است، دیگران روی حرف‌هایشان حساب کنند، در گام نخست باید خودشان هم به قول‌ها و تعهداتی که دارند عمل کنند.