امام کاظم (علیه‌السلام) همانند پدران پاک نهادش در فضیلت‌هاى اخلاقى و عملى آموزگار و نمونه دیگران بود. آن حضرت در علم  ، حلم ، تواضع و مکارم اخلاق ، کثرت صدقات ،سخاوت و بخشش ضرب المثل بود. بدان و بداندیشان را با عفو و احسان بی‌کران خویش تربیت می‌کرد. شبها بطور ناشناس در کوچه‌های مدینه می‌گشت و به مستمندان کمک می‌کرد. مبلغ دویست، سیصد و یا چهارصد دینار در کیسه‌ها می‌گذاشت و در مدینه میان نیازمندان قسمت می‌کرد. کیسه‌های امام موسی بن جعفر در مدینه معروف بود و اگر به کسی یک کیسه می‌رسید بی‌نیاز می‌گشت. با این همه در اتاقی که نماز می‌گزارد جز بوریا ، مصحف و شمشیر چیزی نبود. منش و سلوک پاک او همگان را متأثّر مى‌ساخت؛ چنان که بنابر روایات، چون او را در زندان حبس کردند، زندانبانان را منقلب ساخت و به او ایمان آوردند. 

دانش امام درباره دانش آن امام همام (علیه‌السلام) روایت کرده‌اند که از همان کودکى شگفتى مردم را بر مى‌انگیخت.  امام موسی کاظم ع هنوز کودک بود که فقهای مشهور مثل ابو حنیفه از او مسأله می‌پرسیدند و کسب علم می‌کردند.

عبادت امام در عبادت و زهد از همه مردم عصر خویش برتر بود.  و بدین روى او را لقب «العبدالصّالح» داده بودند و اهل مدینه «زین‌المجتهدین» اش مى‌خواندند.   

نیکی به مردم از صفات والاى اخلاقى امام کاظم (علیه‌السلام)،احسان و نیکى به مردم بود. نیازمندان بدو حاجت مى‌بردند و نیاز خویش را از او بر مى‌آوردند و «باب‌الحوائج» اش مى‌دانستند. لقب مشهور امام (علیه‌السلام) «کاظم» است به معناى کسى که هنگام خشم ، خویشتندارى مى‌کند و خشم خود را فرو مى‌برد و به آسانى از دیگران در مى‌گذرد. 

بَرْزَخْ عالَم میان دنیا و قیامت است که از آن به قیامت صغری، عالَم قبر، عالَم مثال و خیال منفصل نیز تعبیر می‌شود. بعد از مرگ و جدایی روح از بدن مادی، انسان به برزخ ورود می‌یابد که اولین مرحله از آن، سؤال قبر است که به باور گروهی از متفکران، خطاب به بدن مثالی است و به باور گروهی دیگر، خطاب به بدن مادی موجود در قبر خاکی است.

بر اساس آموزه‌های اسلامی، این عالَم برای هر دو گروه مؤمن و غیرمؤمن وجود دارد؛ با این تفاوت که برای مؤمنان، بهشت و برای کافران، جهنم است. در برزخ، امکان تکامل و تنزّل توسط رفتارهای اختیاری، از عموم انسان‌ها - به استثنای کودکان - سلب می‌شود اگرچه این امکان توسط آثارش اعمالی که سابقا در دنیا انجام داده‌ایم، وجود دارد. درباره وجود شفاعت در برزخ نیز میان محققان اختلاف نظر است: گروهی حیطه شفاعت را اعم از قیامت و برزخ می‌دانند؛ و گروهی نیز آن را منحصر به قیامت می‌دانند.

انسان با مرگ وارد عالم برزخ شده و حیات برزخی او آغاز می‌شود. زیست در عالم برزخ ویژگی‌ها و مراحل خاص خود را دارد. بدن برزخی مقالهٔ اصلی: بدن برزخی روح انسان پس از مرگ و ترک بدن مادی، با بدن برزخی به زندگی خود در سرای دیگر ادامه می‌دهد.درباره چیستی بدن برزخی اختلاف شده است: گروهی معتقدند که بدن برزخی، بدن مجرد از ماده است که شکل و شمایلی مشابه با بدن مادی دارد و به همین جهت، به آن بدن مثالی گفته می‌شود؛ اما گروهی نیز معتقدند که بدن برزخی، همین بدن مادی در قبر است که مورد سؤال قرار می‌گیرد و از ثواب و عذاب برزخی برخوردار می‌شود

سؤال قبر مقالهٔ اصلی: سؤال قبر سوال قبر را اولین مرحله از مراحل حیات برزخی می‌دانند که در شب اول قبر، از هر انسانی دربارۀ اعتقادات و اعمالش سؤال می‌شود. در اینکه سؤال و جواب، از همین بدن مادی در قبر صورت می‌گیرد یا بدن مثالی، دو نظر وجود دارد.

فشار قبر مقالهٔ اصلی: عذاب قبر از مجموع روایات استفاده می‌شود که فشار قبر محدود به کفار و مشرکین نیست و حتی مؤمن نیز بسته به تعلقات دنیایی و گناهانِ بخشیده نشده، دچار فشار قبر می‌شود تا از این طریق پاک شده و راهیِ بهشت برزخی شود. ابو بصیر می‌گوید: به امام صادق(ع) گفتم: آیا احدی هست که از فشار قبر نجات پیدا کند؟ فرمود: پناه به خدا می‌بریم از فشار قبر. چقدر اندک هستند افرادی که از فشار قبر نجات پیدا می‌کنند.