eitaa logo
حوزهٔ علمیهٔ امام صادق (ع) گرگان ✅
1.1هزار دنبال‌کننده
15.9هزار عکس
10.3هزار ویدیو
597 فایل
🔹کانال حوزهٔ علمیهٔ امام صادق (ع) گرگان 🔹سایت : 🔹www.emamsadegh.ir 🔹ارتباط با ادمین 🔹@hamidam
مشاهده در ایتا
دانلود
💥 هم طریقِ رسیدن به مقام بندگی است و هم . خداوند به انسان عطا می‌کند که بنده شود، و از او می‌گیرد که بنده شود! چه موضوعیتی دارد ثروت و آبرو، اگر نتوانی با آن‌ها خدا را به دست بیاوری؟ : «هدف چیست؟ هدف این است: «وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِیعْبُدُونِ». خداوند چرا به کسی پول می‌دهد و می‌گوید که به دیگری قرض بده؟! «مَنْ ذَالَّذی یُقرِضُ الله قَرْضاً حَسَناً؛ کیست که به خدا قرض نیکو بدهد؟». آیا خدا محتاج است؟ آیا خودش نمی‌تواند به کسی پول بدهد؟ این حرف یهودی‌ها بود که می‌گفتند "ما هیچ وقت به کسی کمک نمی‌کنیم. چرا؟ چون خدا می‌تواند خودش عطا کند! کسی که خدا برایش عطا نکرده، چرا من به او ببخشم؟" خدای متعال این حرف را تخطئه می‌کند. درست است که خدا می‌تواند خودش عطا کند، ولی اگر همه را خدا عطا کند، نه شما رشد می‌کنید و نه آن شخص. اینکه خدا می‌گوید از این دست بگیر و از آن دست بده، چون رشد ما در این است که از یک دست بگیریم و با دست دیگری بدهیم. وقتی انسان این را فهمید، متوجه می‌شود که اگر به او ثروت دادند، برای این است که بنده شود. خدا اصل است. ما برای بت‌پرستی نیامده‌ایم. اگر پول را از تو می‌گیرند برای این است که باز به خدا برسیم. پس، فی‌الواقع خداوند می‌فرماید نگاهتان را اصلاح کنید. از قبل نوشته شده که به چه کسی باید چه چیزی بدهم. من می‌دانم که چه کسی با ثروت می‌تواند به خدا برسد و چه کسی با فقر. چه کسی با «بیماری» و چه کسی با «صحت». چه کسی با آبرو و چه کسی با ریخته شدن آبرو. من برای شما حساب و کتاب می‌کنم. دقیق هم هست. بنابراین، وقتی به شما عطا می‌کنند مغرور نشوید. چه موضوعیتی دارد ثروت و آبرو، اگر نتوانی با آن خدا را به دست بیاوری؟ اگر آبروی شما ریخته شد و در بی‌آبرویی خدا را پیدا کردید چه اشکالی دارد؟ چه اشکالی دارد آدم بیست سال و سی سال فقیر باشد ولی خدا را پیدا کند؟ آیا نمی‌ارزد؟». ☑️ @mirbaqeri_ir
📸 ملی ایران چگونه توسط ها به تاراج رفت؟! 🆔@emamsadegh_ir
💥 امتحانِ ، کمتر از امتحانِ نیست. امتحان در وقت ، آسان‌تر از امتحان در وقت نیست. 💠 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: «ابتلای انسان دو جور است؛ گاهی به انسان آبرو و کرامت ظاهری می‌دهند و مردم برای کسی نشست و برخاست می‌کنند. گاهی‌اوقات هم انسان در تنگنا قرار می‌گیرد. هر دوی این حالت‌ها، امتحان است؛ هیچ فرقی نمی‌کند. کسی نباید فکر کند "امتحان به تنگنا" سخت‌تر از "امتحان به قدرت" است. دشوار است آدم بگوید امتحان حضرت ایوب سخت‌تر از امتحان حضرت سلیمان است؛ نه، معلوم نیست. آن‌جایی که خدا می‌خواهد امتحان بگیرد و آدم باید از عقبات عبور کند، خیلی دشوار است؛ چه با باشد چه با . این اشتباه انسان‌ها است که امکانات را علامت تکریم نهایی خدای متعال و این سخت‌گیری را علامت توهین و تحقیر می‌دانند. اگر مدار تحقیر و تجلیل، این شود، انسان نه از امکانات می‌تواند استفاده کند و نه از سختی‌ها. انسان باید متوجه شود که این‌ها، دو بستر است و در هر دو بستر، راهی به‌سوی مقصد که قرب خدای متعال و رضوان و پنجره‌ای به‌سوی عوالم غیب هست، وجود دارد و مسیر حرکت انسان به سوی خدای متعال، در دل هر دو صحنه گشوده می‌شود؛ چه در اوج باشی چه در . حضرت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرماید: من تعجب می‌کنم از مؤمن که چه وجود مبارکی است؛ اگر همه حکومت دنیا را به او بدهند ضرر نمی‌کند و در این دنیا راه خودش را پیدا می‌کند؛ اگر هم او‌ را با مقراض و قیچی قطعه‌قطعه‌اش کنند، باز هم ضرر نمی‌کند. هم در آن سختی راه خودش را پیدا می‌کند و هم در آن راحتی. مؤمن همیشه این‌طور است و در هر دوی آن شرایط، راهی به‌سوی خدای متعال می‌بیند؛ با خود این‌ها کاری ندارد.» 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir
💥 امتحانِ ، کمتر از امتحانِ نیست. امتحان در وقت ، آسان‌تر از امتحان در وقت نیست. 💠 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: «ابتلای انسان دو جور است؛ گاهی به انسان آبرو و کرامت ظاهری می‌دهند و مردم برای کسی نشست و برخاست می‌کنند. گاهی‌اوقات هم انسان در تنگنا قرار می‌گیرد. هر دوی این حالت‌ها، امتحان است؛ هیچ فرقی نمی‌کند. کسی نباید فکر کند "امتحان به تنگنا" سخت‌تر از "امتحان به قدرت" است. دشوار است آدم بگوید امتحان حضرت ایوب سخت‌تر از امتحان حضرت سلیمان است؛ نه، معلوم نیست. آن‌جایی که خدا می‌خواهد امتحان بگیرد و آدم باید از عقبات عبور کند، خیلی دشوار است؛ چه با باشد چه با . این اشتباه انسان‌ها است که امکانات را علامت تکریم نهایی خدای متعال و این سخت‌گیری را علامت توهین و تحقیر می‌دانند. اگر مدار تحقیر و تجلیل، این شود، انسان نه از امکانات می‌تواند استفاده کند و نه از سختی‌ها. انسان باید متوجه شود که این‌ها، دو بستر است و در هر دو بستر، راهی به‌سوی مقصد که قرب خدای متعال و رضوان و پنجره‌ای به‌سوی عوالم غیب هست، وجود دارد و مسیر حرکت انسان به سوی خدای متعال، در دل هر دو صحنه گشوده می‌شود؛ چه در اوج باشی چه در . حضرت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرماید: من تعجب می‌کنم از مؤمن که چه وجود مبارکی است؛ اگر همه حکومت دنیا را به او بدهند ضرر نمی‌کند و در این دنیا راه خودش را پیدا می‌کند؛ اگر هم او‌ را با مقراض و قیچی قطعه‌قطعه‌اش کنند، باز هم ضرر نمی‌کند. هم در آن سختی راه خودش را پیدا می‌کند و هم در آن راحتی. مؤمن همیشه این‌طور است و در هر دوی آن شرایط، راهی به‌سوی خدای متعال می‌بیند؛ با خود این‌ها کاری ندارد.» 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir
آیه ۳۴ (صفحه۱۹۲) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْأَحْبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلَا يُنْفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد بسيارى از دانشمندان يهود و راهبان اموال مردم را به ناروا مى ‏خورند و [آنان را] از راه خدا باز مى دارند و كسانى كه زر و سيم را گنجينه مى كنند و آن را در راه خدا هزينه نمى كنند ايشان را از عذابى دردناك خبر ده ♦️«ذهب و فضه» به معنی طلا و نقره. به طلا از آن جهت «ذهب» گفته شد كه بالاخره از دست مى رود و به نقره از آن جهت «فضّه» گفته شد كه بالاخره پراكنده مى شود (ذهاب به معناى رفتن و انفضاض به معناى پراكندن است) و براى پى بردن به چگونگى حال اينگونه ثروتها همين نامگذارى آنها كافى است !. 🔴آيه فوق صريحا اندوزى و گنجينه سازى اموال را تحريم كرده است و به مسلمانان دستور مى دهد كه اموال خويش را در راه خدا، و در طريق بهره گيرى بندگان خدا به كار اندازند، و از اندوختن و ذخيره كردن و خارج ساختن آنها از گردش معاملات به شدت بپرهيزند، در غير اين صورت بايد منتظر عذاب دردناكى باشند. اين عذاب دردناك تنها كيفر شديد روز رستاخيز نيست بلكه مجازاتهاى سخت اين دنيا را كه بر اثر بهم خوردن اقتصادى و پيدايش اختلافات طبقاتى دامان فقير و غنى را مى گيرد نيز شامل مى شود. ♦️و شايد به همين جهت بوده كه در آيه مورد بحث از ميان همه گناهان تنها مساله اكل مال به باطل آنهم از ناحيه و كه خود را امت و اجتماع قلمداد مى كنند ذكر شده. ❤️نکات این آیه : 🔅۱- همه‏ ى علماى كتاب، بد نیستند! چون میگوید: «كثیراً من الأحبار» و در آیه ‏ى 82 سوره‏ ى مائده، گروهى از آنان ستایش شده‏ اند. 🔅۲- سوء استفاده از موقعیّت‏ ها، حرام است وبزرگ‏ترین خطر براى علماى دین، 👈🏻فساد مالى است. 🔅۳- بهره‏ گیرى علما از مال مردم و بهره نرساندن به آنان، موجب بى‏ رغبتى مردم به دین مى‏ شود و مصداقِ «صدّ عن سبیل اللَّه» است. 🔅۴- مال اندوزى یك بلاى اجتماعى است و بدتر از آن حرص است و بدتر از آن احتكار وپنهان كردن است. چون مشكلات بسیارى را براى جامعه فراهم مى‏ كند. 🔅۵- دنیاپرستى علما و زراندوزى ثروتمندان، سبب قهر الهى است. 🔅۶- جمع‏ آورى و و پول، و انفاق نكردن و احتكار آن، گناه كبیره است. چون وعده‏ ى عذاب به آن داده شده است. 🌸🍃🌸🍃🌸 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir
آیه ۱۱۲ سوره وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِنْ كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ 🔶خداوند در اين آيه داستان شهرى را ياد آور مى شود كه از هر نوع امكانات رفاهى برخوردار بود، امنيّت و آرامش داشت و روزى آن از هر سو به فراوانى مى رسيد، ولى نعمت هايى را كه خدا داده بود ناسپاسى كرد و نتيجه اين شد كه خداوند تلخى گرسنگى و ترس را به آنان چشانيد، آن چنان كه گويا گرسنگى و تلخى مانند يك تن پوش آنها را احاطه كرده است. فراوانى روزى به گرسنگى، و امنيت و آرامش به ترس تبديل شد و اين نتيجه عملكرد خود مردم بود. 🔸بنظر میرسد که اين آيه، شهر خاصى را اراده نكرده بلكه منظور، زدن مثلى براى بيان يك حقيقت تاريخى است كه به صورت يك سنّت الهى در تمام جامعه ها حكم فرماست. 🔸اساساً يكى از آفت هاى بزرگ جوامع و تمدّن هاى بشرى زدگى بى حدّ و حصر مردم است كه آن چنان برخوردار و متنعم باشند كه براى تفريح و تفنّن به فكر ايجاد نيازهاى كاذب و كامجويى بدلى بيفتند و ارزش هاى الهى را زير پا بگذارند و پيامبران را تكذيب كنند. چنين اى نمى تواند پايدار باشد و محكوم به فناست. 🔸به طور كلى ، مال و احساس بى نيازى، طغيان آور است و اين در طبيعت انسان است، وقتى انسان به حدّ اشباع و سيرى رسيد، تنها ايمان به خدا و ارزش هاى معنوى است كه مى تواند او را نجات دهد و در انسانيت خود نگه دارد، و گر نه جنون سيرى او را به طغيان و فساد خواهد كشيد و روز به روز بر طغيان او افزوده خواهد شد و سرانجام به مرحله نابودى و انفجار خواهد رسيد، و چنين است نتيجه ناسپاسى در مقابل نعمت هاى خدا. 🔸گاهى و فساد و طغيان در يك جامعه به اوج خود مى رسد و تمام ارزش هاى معنوى و تعاليم پيامبران به دست فراموشى سپرده مى شود و درعين حال آن جامعه داراى اقتصادى شكوفا وقدرتى برتر است و در كمال آسايش و رفاه به سر مى برد و به علم و صنعت خود مغرور است و به نظر مى رسد كه جامعه اى شكست ناپذير است، اما غافل از آن كه اين يك امتحان بلكه يك دام است و اين جامعه در عين قدرت و شكوفايى به آخر خط رسيده است و ناگهان پايه هاى آن فرو مى ريزد و آن مردم طغيانگر و خوش خيال، ناباورانه سقوط جامعه به ظاهر قدرتمند خود رامشاهده مى كنند. 🔸چنانکه در آیه ۴۴ سوره انعام هم خداوند میفرماید :👈🏻فلمّا نسوا ما ذكّروا به فتحنا عليهم ابواب كل شىء حتّى إذا فرحوا بما اوتوا اخذناهم بغتة فاذا هم مبلسون 👈🏻پس هنگامى كه آنچه را كه به آنان تذكّر داده شده بود، فراموش كردند، درهاى همه چيز را به روى آنان باز مى كنيم تا وقتى كه از آنچه به آنها داده شده دچار فرح و غرور مى شوند، ناگهان آنها را مى گيريم و آنها دچار سرافكندگى مى شوند. پناه میبریم بر خدا از نفس طغیان گر و غافل 🌸🍃🌸🍃🌸 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir