♨️میگه خداییش اگر بچت بود برات همچین بنری میزد با این امکانات؟😄 آقای جلیلی میبینید چه بذر امیدی در جامعه پاشیده شد لطفا این روزها رو فراموش نکنید و خادم این‌مردم باشید. به بزرگترین گروه حامیان کشوری دکترسعیدجلیلی بپیوندید رأی ماجلیلی https://eitaa.com/joinchat/607060724C4e6078d0b5

#جلیلی #رئیسی #دیوارکشی

وحدت

‍ ‍ در "سعی سعید" #محمدرضا_کائینی ✒️این چند خط می‌توانست در سه‌شنبه یا چهارشنبه گذشته به قلم آید، اما نگارنده دید که دوستان سی‌ساله‌اش، "تضارب افکار" را به "تضارب افراد" مبدل ساخته اند! در چنین شرایطی، نه حرف زدن با موافقان هنر است و نه عصبی تر کردن مخالفان. در این چند روز اما، بخشی از پرده فرو افتاد و فرازهایی از دعوا، بلاموضوع شد. نه اجماع طرفداران دیروز را دارد، نه نظرسنجی هایی که افراد را بدان سو سوق می دادند. این عبارات در شرایطی نوشته می‌شود، که یاس و سرخوردگی برخی را منفعل ساخته است. از قضا در چنین شرایطی باید نوشت: یک: به کسی رای می‌دهم، که سخنش متعلق به خودش باشد. در این صورت رایش نیز، متعلق به خودش خواهد بود. سخنِ قرضی، رای قرضی و حتی وجود و عدم قرضی، یکی از بدترین پدیده‌ها در انتخابات است. اگر این ملاک را صحیح بدانید، کسی ارجحیت دارد که سراسر ایران را به دیدن و یافتن گشته، برای هر دردی علاجی یافته و از آن مهم تر، به اجرای آنچه ارائه می‌کند، اطمینان دارد. کسانی که با سرمایه "نمی‌توانم" و "نمی‌گذارند" در صف انتخاب شدن ایستاده اند، ماقبل داوری اند! دو: در اردوگاه نمی‌توانم و نمی‌گذارند، کار خراب‌تر از این حرف‌هاست. یک وقت کسی گفتمان قرض می‌کند، اما یک وقت کسی اصلا گفتمان ندارد. "همه خراب کرده‌اند"، "همه دزد بوده‌اند"، "نباید دو تا سفره انداخت"، "ببینیم کارشناسان چه می‌گویند"، ارائه راهبرد انتخاباتی و اجرایی نیست. افراط در فریاد کردن "سیاست‌های مقام معظم رهبری" هم، بیشتر پوشاندن دُم خروس قلمداد می‌شود! یکی از کاندیداها در این فقره، مرحوم حاجی بخشی را پشت‌سرگذاشته است! این در حالی است که سخن دومی از سرِ صدق، درد و باورپذیر بود، اما اولی با ترکیب ستادش، اسباب خنده درست کرده است. سه: کاهش سطح مشارکت، البته مهم‌ترین دغدغه است. اما نگرانی از آن، از سوی کسانی که بیشترین دولت ها و فرصت‌ها و نتیجتا بیشترین سهم را ایجاد این معضل داشته‌اند، مقبول نمی‌افتد. نباید گذاشت که خود این مساله نیز، اسباب کاسبی و رانت شود. چهار: با این اوصاف، نویسنده و کسانی که ماوقع را چون او می بینند، در رای دادن به دکتر سعید جلیلی تردید نخواهند کرد. سود و ضرر انتخاب خلایق -به هر شکل و نوع که باشد- نهایتا به خودشان بازخواهد گشت. در این میان، تنها دیرفهمی‌ها و بدفهمی‌ها در تاریخ حک و ماندگار می‌شود.

واحد دانشجویی ستاد

🔶 دولت قهوه خانه نیست دیشب مناظره دو نامزد راه یافته به دور دوم انتخابات ریاست جمهوری، آقایان دکتر سعید جلیلی و دکتر مسعود پزشکیان برگزار شد. این مناظره در ابتدا با شیب کند آغاز شد ولی به تدریج که مجلس داغ تر می شد، یک طرف ( پزشکیان ) به تکرار حرف های قبلی افتاده بود و طرف دیگر ( جلیلی) گویی تازه موتورش روشن شده وسعت مطالعه و کار کارشناسی و ایده های عملی اش را به رخ رقیب می کشاند. اگر سوال شود که رفتار کدامیک از دو طرف مناظره اخلاق مدارانه تر بود، بنده رأی به آقای جلیلی می دهم. او وقت رقیب را رعایت می کرد و چند بار با گفتن ایشان درست می گوید به او احترام گذاشت. در حالی که پزشکیان در مواردی سخن جلیلی را تکرار می کرد ولی اذعان به درست بودن گفتار او نمی کرد. علاوه بر این، پزشکیان در یک جا به شهید سلیمانی و شهید رئیسی بی ادبی کرد. جلیلی به غیر بخش های پایانی گفتگو، بخاطر همین ملاحظه اخلاقی سعی نکرد اسمی از آقای روحانی بیاورد و وارد نقد جدی کارنامه ناکارآمد او شود. این اندازه افراط در اخلاق مداری در مجلس مناظره، موجب شده بود که در ذهن مخاطب جای مدافع و منتقد وضع موجود وارونه جلوه کند. در حالی که پزشکیان با ستادی که تشکیل داده مدافع بانیان وضع موجود بویژه بانیان دهه خسران و فلاکت نود ظاهر شده است. اما جمع بندی بنده از این مناظره آن است که سطح گفتار دو طرف یکسان نبود. یک طرف گویی در قهوه خانه به سر می برد و از هر دری بدون مطالعه و تفکر و ایده پردازی حرف می زد. در محفل قهوه خانه ای افراد پیرامون موضوع حرف های کلی و بدون پشتوانه علمی و خیلی عامیانه می زنند و دست آخر هم به خیال خود پیروزمندانه مجلس را ترک می کنند. مطالبی که آقای پزشکیان بیان می کرد فراتر از گفتار قهوه خانه ای نبود. ولی گفتار طرف مقابل نشان می داد که گویی در یک آکادمی علمی راهبردی با حضور مردم شرکت کرده است. او سعی داشت مطالعات و مشاهدات میدانی خود را به حدی ساده سازی کند که برای مخاطب نا آشنا نیز قابل فهم و گفتگو باشد. مسلماً سطح گفتار دو طرف باز گو کننده نگاه آن دو به ماهیت دولت است. پزشکیان دولت را محفلی قهوه خانه ای می دید. در نظر وی مسائل مهم مملکتی و بین المللی را با گعده های قهوه خانه ای با کارشناسان می توان طرح کرد و به راه حل رسید. اما نگاه جلیلی به دولت آکادمیک بود. او کابینه دولت را محفلی آکادمیک و راهبردی می پندارد که باید مسائل مملکتی و بین المللی را به نحوی عقلانی و متناسب با مقتضیات زمان و مکان، مطرح کرد و راه حل مناسب برای آنها پیدا کرد. نگاه قهوه خانه ای به دولت مخاطب را به دوران پیشا مدرن عصر قاجاری سوق می دهد. گویی شاهی هست و مجمعی از وزرا که می خواهند با گعده های غیر علمی به فهم امور و رسیدن به تصميمات ملوکانه نائل شوند. اما نگاه آکادمیک مخاطب را در فضای دولت مدرن قرار می دهد. در چنین دولتی همه امور مبتنی بر مطالعات میدانی و کارشناسی شده مورد بحث و بررسی و تصمیم عقلایی پیش می رود. اکنون انتخاب با ملت است که کدام گفتار و دیدگاه را می خواهد بر سرنوشت خود و فرزندانش حاکم کند. آیا خواهان دولت قهوه خانه ای است یا دولت آکادمیک راهبردی. اما آنچه که مسلم است دولت در مفهوم جدید آن قهوه خانه ای اداره نمی شود. عجیب آن است که در ستاد پزشکیان جماعتی حضور دارند که علی الدوام دم از عقلانیت و آشنایی با زبان بین المللی می زنند ولی نامزدی را که روی تشک مناظره می فرستند کاملا با مفهوم جدید دولت بیگانه است و می خواهد به سبک قاجاری کابینه خود را پیش ببرد! #رای_من_دکتر_جلیلی ✍ داود مهدوی زادگان 👉 @mahdavizadegan