eitaa logo
زندگی برای ❞ علوم انسانی ❝
1.8هزار دنبال‌کننده
840 عکس
202 ویدیو
10 فایل
❞ فلسفه، علوم اجتماعی، شعر ❝ « یک نیمه من شعور افلاطون است یک نیمه دیگرم دل مجنون است» • گروه #شعر و هنر ما : https://eitaa.com/joinchat/1530200446C77195466fb 👥 ارتباط: @taha_mojahed https://virasty.com/Taha_mojahed
مشاهده در ایتا
دانلود
‌تربیت سیاسی اگر نداشته باشیم... 📝 • ‌بانفوذترین کارشناسان تربیت سیاسی در اواخر سدۀ بیستم و اوایل سدۀ بیست‌ویکم میلادی از دو نظر پیرو نظرات جان دیویی هستند: یکی این‌که به جوانان توجه ویژه دارند و می‌خواهند از طریق مدارس آن‌ها را از نظر سیاسی تربیت کنند و دوم این‌که به تربیت غیرمستقیم از طریق تأثیرگذاری بر محیط اعتقاد دارند. با وجود برخی مشاجرات در حوزۀ تربیت سیاسی، در این خصوص اتفاق نظر هست که کودکان باید در کانون توجه مربیان سیاسی باشند. • تمرکز بر کودکان به‌دلیل ضرورت «بازتولید اجتماعی» توجیه می‌شود که در نظریه‌های دیویی ریشه دارد. از این دیدگاه تربیت سیاسی، ارزش‌ها، دیدگاه‌ها و کنش‌های سیاسی نسل آینده را شکل می‌دهد. هر دولتی در بازتولید خود ذی‌نفع است و دولت مردم‌سالار آگاهانه به القای ارزش‌های مردم‌سالارانه می‌پردازد. از این دیدگاه تربیت سیاسی نخستین ابزار تداوم‌بخشیدن به دولت مستقر است. دولت مردم‌سالار می‌باید شرایط لازم را برای تداوم و استمرار خود بازتولید کند. • به‌گفتۀ صاحب‌نظری: «تداوم نظم سیاسی بستگی به آموزشی دارد که معطوف به پرورش شخصیت شهروندان باشد.» از دیدگاه کارشناسان تربیت سیاسی، مردم اگر به حال خود رها شوند فضایل سیاسی لازم برای حفظ نظم و نظام مردم‌سالارانه را به‌دست نخواهند آورد، و صرف تجربه و تأمل دربارۀ تجربیات برای کسب تربیت سیاسی کافی نخواهد بود. کارشناسان تربیت سیاسی امروز که پیرو مکتب جان دیویی هستند، همانند هابز برآن‌اند که دستاوردهای سیاسی جامعۀ معاصر در صورت غفلت به‌سهولت از دست خواهند رفت. • البته هابز نگران ازدست‌رفتن وضع مدنی و بازگشت وضع طبیعی بود، درحالی‌که کارشناسان امروز نگران ازدست‌رفتن اصول و ارزش‌های نظام مردم‌سالاری هستند. با این همه همین ترس ریشۀ اصلی اندیشۀ تربیت سیاسی است. در هر دو مکتب قدیم و جدید نقش دین در آموزش کودکان می‌بایست محدود و معین شود. هابز از آن می‌ترسید که دین دستگاه اقتدار رقیبی در برابر قدرت دولت ایجاد کند و سلطه‌ای گسترده‌تر از سلطۀ حکومت بر مردم اعمال نماید. کارشناسان تربیت سیاسی امروز هم از این می‌ترسند که تربیت دینی کودکان قدرت انتخاب و توانایی‌های افراد را در دوران بزرگسالی محدود سازد و به حس خودمختاری آن‌ها که مبنای مردم‌سالاری است آسیب برساند. از کتابِ «تربیت سیاسی در اندیشۀ هابز» ترجمۀ حسین بشیریه | نشر نی ❞ زندگی برای علوم انسانی ❝ ༺ https://eitaa.com/joinchat/2795962370C57415e19ef