🔴 جمهوری اسلامی و پرچم معنویت و عدالت 🔻بخش اول 🔹رهبر انقلاب در دیدار با اعضای مجمع جهانی اهل بیت(ع) به نکته ای مهم اشاره کردند و فرمودند پرچمی که در دست جمهوری اسلامی است، پرچم معنویت و عدالت است. این پرچم انبیاء و ائمه بوده: «این همان پرچم است، پرچم ائمّه است، پرچم انبیا است و نوشته‌ی این پرچم هم همین دو کلمه است: عدالت و معنویّت.» چند کلامی در تبیین این نکته مهم عرض می کنم. 🔻این کلام چند وجه دارد که به آن اشاره می کنم. 1️⃣ وجه اول: بدون عدالت، معنویتی نخواهد بود. 🔸هدف اصلی همه انبیای الهی چه بود؟ و برای رسیدن به این هدف چه اقدامی باید می کردند؟ بر مبنای آیات و روایات، هدف نهایی و اصلی همه انبیاء علیهم السلام، این بود که بشر را به برای رسیدن به کمال الهی هدایت کنند. فلسفه وجودی انسان، رسیدن به مقام قرب الهی و انسان کامل است. انسانی که به بی نهایت برسد و خدایی شود. انسانی که از غل و زنجیر دنیا و اهل دنیا رها شود و به سعادت الهی برسد. این هدف اصلی همه انبیاء است که انسان ها را به کمال معنویت الهی برسانند. اما چگونه و از چه طریقی؟ و مقدمه این هدف والا چیست؟ 🔹مقدمه هدف اصلی پیامبران، یک هدف میانی و بسیار اساسی است که شرط ضروری است. پیامبران برای اینکه انسان ها را به صراط الهی هدایت کنند و جامعه را تربیت کنند، دنبال تربیت فرد فرد جامعه نبودند. دنبال ایجاد یک مدرسه یا مؤسسه یا فرقه نبودند. بلکه دنبال ایجاد یک کارخانه انسان سازی بودند. آن کارخانه انسان سازی، یعنی نظام سیاسی مبتنی بر عدل و جامعه عادلانه. یعنی پیامبران برای اینکه بتوانند انسان ها را تربیت کنند، جامعه را هدایت کنند، راهی بجز نفی طبقات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی و بنیان گذاشتن یک #جامعه_توحیدی و بی طبقه نداشتند. آنان برای تحقق جامعه عادلانه، در این مسیر با طواغیت جامعه اعم از مترفین، اشراف، سرمایه سالاران، زرسالاران، زورگویان، مستبدان و مستکبران و ... مبارزه کردند چون اینها موانع اصلی تحقق جامعه عادلانه اند. 🔸لذا در قرآن، آیه 25 سوره حدید آمده: «لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ ...». ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آنها کتاب (آسمانی) و میزان (شناسایی حقّ از باطل و قوانین عادلانه) نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند... 🔹این همان پرچم انبیاء الهی است. یعنی پرچم معنویت و عدالت. تا مقدمه و هدف میانی که همان جامعه عادلانه و نظام سیاسی مبتنی بر عدل است، محقق نشود، جامعه معنویتی نخواهد داشت و تربیت معنوی عموم جامعه محقق نمی شود. تربیت حداقلی خواهد بود و بسیار سخت و ناممکن و فقط انسان های معدودی می توانند زیست معنوی داشته باشند. شرایط برای عموم فراهم نخواهد شد. 2️⃣ وجه دوم؛ بدون معنویت، عدالت محقق نمی شود. 🔹در این زمینه باید عرض کنیم؛ اولاً بدون توجه به عالم معنویت و مبانی دینی و اعتقادات و اخلاقیات و احکام اسلامی، نگاه به مفهوم و ابعاد و چگونگی عدالت ناقص است. عدالتی که اسلام از آن دم می زند با عدالتی که مکاتب مادی نظیر کمونیسم و مارکسیسم از آن می گویند متفاوت است. ما باید بدانیم عدالت را برای خود عدالت نمی خواهیم. عدالت هدف نهایی نیست بلکه هدف میانی است و البته اگر محقق نشود هدف نهایی هیچوقت محقق نمی شود. 🔸ثانیاً کسانی که بناست عدالت را اجرا کنند یا بخواهند و مطالبه کنند، اگر مبنای اندیشه دینی و معنوی نداشته باشند، یا نمی توانند و یا به انحراف می روند. ثالثاً کسانی که می خواهند عدالت را اجرا کنند و کسانی که دم از عدالت و عدالتخواهی می زنند باید خود اهل تزکیه و اهل معنویت باشند. اگر اهل تزکیه نفس و اهل معنویت و اهل عبادت به درگاه خداوند متعال نباشند یا نمی توانند یا به انحراف خواهند رفت. 🔹از این روست که یکی از ویژگی های اصلی انتخاب حاکمان، عدالت است. توجه کنید که برخی از فقهای قدیم، یکی از شرایط امر به معروف و نهی از منکر را عدالت می دانند. یعنی فردی که می خواهد امر و نهی کند، خود باید عادل باشد. یعنی چه؟ یعنی عدالت درونی داشته باشد و اسیر نفس و ظلم کردن به نفس نباشد، اهل گناهان کبیره و اصرار به گناهان صغیره نباشد. برخی فقها البته این شرط را ذکر نمی کنند چون اگر بناست فقط عادلان امر و نهی کنند، مگر چند عادل در جامعه داریم؟ و لذا همه باید امر به معروف و نهی از منکر کنند. 🔸البته، اکثر فقها، شرط عدالت را اگر شرط انجام امر و نهی ندانند ولی شرط تأثیر آن امر و نهی می دانند. یعنی تا فرد آمر و ناهی، خود عادل نباشد، امر و نهی او تأثیری در مخاطب ندارد. مخاطب، حاکمان باشند یا مردم؛ فرقی نمی کند. ادامه دارد داود مدرسی یان @janjali10 ⭕️ خبرهای جنجالی⭕️

🔴 جمهوری اسلامی و پرچم معنویت و عدالت 🔺بخش دوم 🔹در بخش اول توضیح دادیم حاکمی که می خواهد عدالت را اجرا کند فردی که قصد عدالتخواهی دارد؛ خود باید اهل معنویت باشد؛ به مبانی اندیشه دینی مسلط باشد وگرنه در مقام اجرا یا در مقام پژوهش یا در مقام عدالتخواهی دچار سستی و عقب ماندگی شده یا دچار انحراف می شود. 3️⃣ وجه سوم؛ وظیفه نظام سیاسی اسلام، تلاش همزمان در این دو حوزه است. باید هم پرچم معنویت را بلند کند و هم پرچم عدالت را. یعنی هم هدایت معنوی جامعه و هم تحقق جامعه عادلانه و توحیدی. ولی با این نگاه که اولویت اصلی، تشکیل جامعه عادلانه و توحیدی است. بیشتر توان و انرژی و زمان باید روی تشکیل جامعه عادلانه باشد اگر به این هدف رسید، هدایت معنوی آسان تر است. البته اولویت بندی به معنای رها کردن کامل امور معنوی جامعه نیست. معنای اولویت بندی، یعنی تلاش بیشتر، برنامه ریزی بیشتر، تعصب و غیرت بیشتر و ... . 🔹خیلی از متدینین، که دنبال کار فرهنگی و فعالیت دینی هستند، بدون توجه به هدف میانی و اساسی که همان تحقق عدالت است می خواهند جامعه را معنوی کنند. به همین دلیل نمی توانند و جامعه آنان را پس می زند و گاهی این فعالیت ها به ضد خودش هم تبدیل می شود. بدون اینکه با اشرافیت و طبقه سرمایه سالار که می خواهد همه منابع و امکانات مال خودش باشد، مبارزه کنند، می خواهند با برنامه های دینی و برقراری مناسک، جامعه را معنوی کنند. باید بدانند که نمی شود. هیچوقت این امکان پذیر نیست. 🔸در مقابل؛ کسانی را می بینیم که فکر می کنند بدون توجه به دین و مبانی دینی و چارچوب دینی و اخلاقیات و احکام اسلام و بدون تزکیه و بدون معنویت، می توانند عدالتخواهی کنند یا عدالت را اجرا کنند. اینها به هدف نمی رسند. 🔹زندگی و سبک انبیای الهی و حضرات ائمه معصومین علیهم السلام را که بازخوانی می کنیم، می بینیم غرق در معنویت و عبادت و از طرفی زندگی سراسر مبارزه با طاغوتیان و اشراف و ظالمان. اوج این معنویت و عدالت، قیام عاشورای حضرت اباعبدالله است چه معنویتی و چه جهادی و مبارزه ای در این سطح است؟ حالا جمهوری اسلامی بعنوان یک حکومت دینی، این پرچم را بدست گرفته؛ باید همانند نظام علوی عمل کند. 4️⃣ وجه چهارم؛ اهداف انبیاء الهی محدود به یک سرزمین و ملت محدود نبود بلکه برای هم بشریت و عالم بود. اهداف انقلاب اسلامی هم جهانی است و محدود به ایران نیست. اعتلای پرچم معنویت و عدالت در سرتاسر عالم. لذا همانگونه که شخص اگر می خواهد عدالت را اجرا کند و اهل امر به معروف و نهی از منکر باشد، باید خودش عادل باشد و عدالت درونی داشته باشد(اهل ظلم به نفس نباشد، اهل گناهان کبیره نباشد و اصرار به گناهان صغیره نداشته باشد) یک نظام سیاسی اگر می خواهد حقیقتاً عدالت را در جهان اجرا کند و با ظالمان جهان در بیفتد باید عدالت درونی داشته باشد. یعنی چه؟ یعنی مدیران و حاکمان و نهادها و ساختارهایش عادل باشند و اهل ظلم به زیردستان و مردم خود نباشند. 🔹اگر چنانچه می خواهد در برنامه های خارجی اش موفق باشد و آنجا هم با ظالمان و مستکبران مبارزه کند و این مبارزه به نتیجه برسد باید عدالت درونی داشته باشد تا بتواند در مبارزه با طاغوتیان جهان و مستکبران جهان موفق و پیروز باشد. این مبارزه ای که ایران اسلامی امروز با مستکبران عالم دارد اگر عدالت درونی اش ان شاءالله محقق شود، زودتر به نتیجه خواهد رسید. راه پیروزی نهایی و سریعتر در برابر مستکبران عالم، تحقق عدالت در داخل است. اگر این تحقق پیدا کرد ما با افتخار بیشتر و عزت مضاعف و توان بالاتر در برابر نانجیبان عالم خواهیم ایستاد. ان شاءالله تعالی. 🔸اگر گاهی، بخشی از جامعه، به ارزش مبارزه نظام اسلامی با مستکبران عالم واقف نیستند و گاهی بخش هایی از جامعه فکر می کنند نظام دارد منابع داخلی را در سیاست های خارجی هزینه می کند بخاطر همین ضعف داخلی و عقب ماندگی در عدالت است. در حالیکه حقیقتاً اینگونه نیست و هزینه های نظام اسلامی در مسائل خارجی نسبت به اکثر کشورهای منطقه و جهان کمتر است ولی چه کنیم که بخاطر ضعف های درونی، تیغ زبان مان کُند است. اگر عدالت در داخل به وجود بیاید عدالتخواهی بین المللی ایران، قوی تر خواهد بود. داودمدرسی یان @janjali10 ⭕️ خبرهای جنجالی⭕️

🔻گشودن حلقۀ فرسودۀ مدیران 🖋 مهدی جمشیدی ۱. رهبر معظم انقلاب در دیدار اخیر خود با اعضای دولت سیزدهم تصریح کردند که «جوان‌گرایی» در مجموعۀ اجرائی موجب می‌شود «حلقۀ فرسودۀ مدیران»، باز و نَفَس تازه‌ای به دستگاه‌های اجرائی دمیده بشود(۱۴۰۱.۸.۶). واقعیّت این است که چرخش نخبگانی در درون حاکمیّت، به‌صورت «طبیعی» رخ نداده و حلقه‌های بستۀ مدیریّتیِ متعدّدی شکل گرفته‌اند که در تمام دوره‌های گذشته، قدرت را در میان خود، دست‌به‌دست کرده‌اند و مجال پانهادن نیروهای متفاوت را به درون ساختارهای رسمی نداده‌اند. آری، در اندک دوره‌هایی، وضع به‌گونه‌ای دیگر رقم خورد ولی این دوره‌ها، نوعی «گریز از مرکز» و «بیرون‌زدگی» تفسیر شد و اصحاب فرسودۀ قدرت، دوباره دست به کار شدند و عزم بازگشت نمودند. تنها فرصت‌های بسیار محدود و تنگ‌دامنه‌ای برای «جابجایی‌های کارگزاری» در میان بوده و کارگزاران موجود، بی‌آن‌که قصد کناره‌گیری داشته باشند، از منصبی به منصب دیگر «تغییر مکان» داده‌اند. در حقیقت، جابجایی کارگزاری رخ نداده است و فقط «موقعیّت‌های جدید» برای مدیران موجود، تعریف شدند و مردم با چهره‌های تکراری و همیشگی مواجه شدند. ۲. روشن است که نخستین آفت انسداد مدیریّتی و شکل‌گیری حلقه‌های فرسوده و بسته، «امتداد یافتن وضع موجود» و «مقاومت در برابر بازاندیشی و تحوّل» خواهد بود. آنان که هم «اکنون» را صورت‌بندی کرده‌اند و هم به آن خو گرفته‌اند، مجال نمی‌دهند که هیچ چرخشی به وقوع بپیوندد و «جابجایی‌های ساختاری» رخ بدهد. چه‌بسا شعار تحوّل نیز سر داده شود، ولی معانی بسیار رقیق و اقلّی از آن اراده می‌شود و در نهایت نیز چیزی بیش از وضع موجود، حاصل نخواهد شد. پس «چرخش‌های ساختاری» به «چرخش‌های کارگزاری» وابسته‌اند و تا هنگامی‌که کارگزارن جدید به کار گمارده نشوند، فضای مدیریّتی، نشاط و طراوت نخواهد یافت و «نقطۀ عطفِ ساختاری» پدید نخواهد آمد. باید اراده‌هایی به درون حاکمیّت راه یابند که هم تعلّق‌خاطر به گذشته ندارند و دچار عادت و یکنواختی و تکرار نشده‌اند، و هم طرح نو و اندیشۀ متفاوت دارند. در این حال است که «اتّفاق‌های ساختاری» رخ خواهند داد و «پیچ‌های کلان» و «بازاندیشی‌های بنیادی» در پیش گرفته خواهند شد. انقلاب در گام دوّم خویش، هم سخت محتاج تحوّل برای عبور از بیماری‌های مزمن است و هم باید رویکرد جهشی را برگزید، امّا این دو، متوقف بر آن است که کارگزاران خارج از حلقه‌های فرسودۀ گذشته، وارد معرکه شوند و مدیران گام اوّل انقلاب، به منزلت مشاورت در گام دوّم انقلاب، بسنده کنند و تدبیر و تصمیم و اجرا را به نیروهای بیرون از حلقۀ قدرت واگذارند. ۳. بخش عمده‌ای از فرایند تربیت کارگزار رسمی، در «عمل» رخ می‌دهد و مشروط به آن است؛ یعنی باید نیروهای جوان در سطوح مدیریّتی به «کار» گمارده شوند و «تجربه» کسب کنند و از متن «کنش» و «اقدام» و «مواجهه»، عقلانیّت معطوف به تدبیر و حکمرانی را فرابگیرند تا در نهایت به کارگزار تراز انقلابی تبدیل شوند. اگر این فرصت از نیروهای جوان سلب شود، ما دچار «بحران مدیریّتی» خواهیم شد و زمانی خواهد رسید که متناسب با نوع و سطح موقعیّت‌های کارگزاری، نیروی آماده و آزموده نداریم؛ چنان‌که اینک نیز دچار تأخیر و عقب‌ماندگی هستیم و ناچاریم به «کنشگریِ غیرمنطقعِ گذشتگان در امروز»، رضایت بدهیم. این در حالی است که اگر از دو دهۀ پیش، آینده‌نگری می‌کردیم و در روندی تدریجی و ملایم، نیروهای جدید را به صحنه می‌آوریم، امروز «ذخایر مدیریّتی»‌مان سرشار و انبوه بود و می‌توانستیم در میان ده‌ها گزینۀ متعهد و کارآمد، انتخاب کنیم. حصارهای بلندی که به دور موقعیّت‌های حاکمیّتی کشیده شده، سبب گردید که منزلت‌ها و مکانت‌ها میان «هم‌حزبی‌ها» و «هم‌حلقه‌ای‌ها» توزیع شوند و اصحاب قدرت بتوانند با تکیه بر «منطق سهمیه‌بندی»، نوعی «انحصار حکمرانی» را رقم بزنند و به این واسطه، مانع رشد نیروهای جوان شوند. ۴. بی‌شک یکی از دلالت‌های مهم «بیانیۀ گام دوّم انقلاب»، خروج از این فضای محدود و انحصاری و همچنین میل به سوی چرخش و گردش و پویایی است. بیانیۀ گام دوّم انقلاب، شعار سیاسی نیست که به اقتضای یک مناسبت، سر داده شده باشد، بلکه به‌واقع، یک متن راهبردی و عملی برای «تغییر حاکمیّتی» است. انقلاب، نیازمند «تنفّس در هوای تازه» است و این امر میسّر نیست جز با «بازنگری‌های مدیریّتی». باید استعدادهای معلّق و معطّل، به کار گمارده شوند و در منزلت‌های کانونی و جدّی قرار بگیرند تا وارد شدن به مرحلۀ گام دوّم انقلاب، معنای حقیقی بیابد و محسوس شود. آنان که هنوز هم چشم به مناصب و موقعیّت‌های حاکمیّتی دارند، «سنگ‌اندازی» و «مخالف‌خوانی» می‌کنند تا به بهانۀ چند خطا و لغزش، اصل و اساس این طرح سرنوشت‌ساز را بدنام و ناموجّه جلوه بدهند. @janjali10 ⭕️ خبرهای جنجالی⭕️

پروژۀ ناامیدسازی و سنگرهای جدید عدالتخواهی 💬 دکتر روح الله ایزدخواه ( نمایندۀ مردم تهران در مجلس شورای اسلامی.) 💢حكم #وحید_اشتری به ۱۸ ماه حبس، قطعی شد. خب... این فتح بزرگ را به تمام عوامل «مبارزۀ بی‌امان با فقر و فساد و تبعیض» تبریک می‌گویم... پ.ن: متن آقای ایزد خواه را بخوانید ، به درست یا غلط بودن کار اشتری کار ندارم اما حکمی که بهش دادند جملات خیلی تعجب آوری داشت که حتما ملاحظه کردید ، اینجور حکم دادن صرفا خراب کردن وجه قوه قضائیه است و بس! @janjali10 ⭕️ خبرهای جنجالی⭕️

🔴 دوستان عزیزی که این روزها از انتخاب ‎#تاج به ریاست فدراسیون فوتبال ناراحتید و برخی هم از پذیرفتن گام به گام دستوراتِ فرهنگی فیفا درباره ورزش ایران ناراحتید؛ من هم ناراحتم. 🔹ولی به یاد بیارید سال قبل در جریان رای اعتماد به کابینه، گفتیم ‎#حمید_سجادی گزینه وزارت ورزش هم تخلفات عدیده دارد، هم زندگی اشرافی لاکچری دارد و همزمان با درآمد میلیاردی مدیر امور ورزشی ‎#ایرانمال علی انصاری است. 🔸بخاطر بخشی از این مفاسد، ۱۰ سال انفصال خورده بود و ۵ سال از آن هم گذشت، ولی یک هفته قبل از ارسال لیست کابینه رئیسی، حکمش نقض شد آن هم بصورت غیرقانونی بعد از ۵ سال اجرا! 🔻این چنین وزیری وقتی روی کار بیاید رفقای فاسدش را بالا می‌آورد! کاملاً طبیعی است. هم فرهنگ را با آن کلیپ‌های غیراخلاقی #ایرانمال و اجرای دستورات فیفا، یکی پس از دیگری خراب می‌کند هم فساد در ورزش را توسعه می‌دهد و مجدداً رفقای متخلف و فاسدش را ارتقا می‌دهد! 🔹این سیر طبیعی است. اگر از اول، سنگ بنای غلطی گذاشته شد تا ثریا هم این دیوار کج بالا می‌رود. مدرسی یان @janjali10 ⭕️ خبرهای جنجالی⭕️

تصویب جنگ با خــدا. 🌀| بعد از نیم قرن، طرحی برای بانکداری، به اسم اسلام و با محتوای غیر اسلامی تصویب شد. کاملا بی سر و صدا... رسانه ملی هم عملا طرف آنهاست. نظارت مردمی هم در این فرآیند حذف شده، مثل کشور ترکیه.... باز هم قرار است بانک ها جهنم مردم و بهشت سرمایه دارها بماند. نخبگان حتی اطلاع ندارند! جوان های تربیت شده احزاب درگیر این هستند که از کاروان استخدام جا نمانند. دانشگاه هم در خواب. حوزه علمیه هم که خاک مُرده پاشیده اند. فقط جمعی از فضلا و طلاب فریاد زدند که نمی گذاریم باز مردم را درجه بندی کنید و نخواهند گذاشت. #تصویب_جنگ_با_خدا #ربای_قانونی @janjali10 ⭕️ خبرهای جنجالی⭕️

ابوقاسم

🔻اربعینِ سکولار، اربعینِ انقلابی! 🖋 مهدی جمشیدی ۱. استاد شهید آیت‌الله مطهری بر این باور بود که: گاهی یک جریان موج‌خیز و حرکت‌زای اجتماعی‌، روح خود را از دست می‌دهد و از آن جز یک سلسله "آداب و تشریفات بی‌‌اثر" باقی نمی‌ماند. ... عزاداری سنتیِ امروز امام حسین، تبدیل حرکت به بنیاد است. این عزاداری که به‌حقّ درباره‌اش گفته شده: من بکی او ابکی او تباکی‌ وجبت له الجنه؛ که حتّی برای تباکی (خود را شبیه گریه‌کن ساختن) هم‌ ارزش فراوان قائل شده، در اصل، فلسفه‌اش تهییج احساسات علیه یزیدها و ابن‌زیادها و به سود حسینها و حسینیها بوده. در شرائطی که حسین به‌صورت‌ یک مکتب در یک زمان حضور دارد و سمبل راه و روش اجتماعی معیّن و نفی‌‌کنندۀ راه و روش موجودِ معیّن دیگری است، یک قطره اشک برایش ریختن،‌ واقعاً نوعی سربازی است. در شرائط خشن یزیدی، در حزب حسینی‌ها شرکت‌‌کردن و تظاهر به گریه‌کردن بر شهدا، نوعی اعلام وابسته‌بودن به گروه اهل حقّ‌ و اعلان جنگ با گروه اهل باطل و در حقیقت، نوعی از خود گذشتگی است. اینجا است که عزاداری حسین‌بن‌علی یک "حرکت" است، یک "موج" است، یک "مبارزۀ اجتماعی" است. امّا تدریجاً، روح و فلسفۀ این دستور فراموش می‌شود و محتوای این ظرف‌ بیرون می‌ریزد و مسأله، شکل یک "عادت" به خود می‌گیرد که مردمی دور هم جمع‌ بشوند و به مراسم عزاداری مشغول شوند، بدون اینکه نمایانگر یک "جهت‌گیری‌ خاصِ اجتماعی" باشد و بدون آنکه از نظر "اجتماعی"، عمل معنی‌داری به شمار رود، فقط برای کسب ثواب - که البتّه دیگر ثوابی هم در کار نخواهد بود - مراسمی را "مجرّد از وظائف اجتماعی" و "بی‌رابطه با حسینهای زمان" و "بی‌رابطه‌ با یزیدها و عبیدالله‌های زمان" به‌پا دارند. اینجا است که حرکت تبدیل به‌ بنیاد یعنی عادت شده و محتوای ظرف، بیرون ریخته و ظرف، خالی باقی مانده‌ است. در چنین مراسمی است که اگر شخص یزیدبن‌معاویه هم از گور به در آید حاضر است که شرکت کند، بلکه "بزرگ‌ترین مراسم" را به پا دارد! در چنین مراسم‌ است که نه‌تنها "تباکی" اثر ندارد، اگر "یک مَن اشک" هم نثار کنیم‌ به جائی برنمی‌خورد!(مرتضی مطهری، نهضت‌های اسلامی در صد سالۀ اخیر، صص۸۲-۸۳). پس مراقبت کنیم که راهپیمایی اربعین: به "آداب و تشریفات بی‌‌اثر" تبدیل نشود! فقط برای "کسب ثواب" نباشد! "مجرّد از وظائف اجتماعی" نباشد! "بی‌رابطه با حسینهای زمان" و "بی‌رابطه‌ با یزیدها و عبیدالله‌های زمان" نباشد! یک "حرکت" باشد! یک "موج" باشد! یک "مبارزۀ اجتماعی" باشد! نمایانگر یک "جهت‌گیری‌ خاصِ اجتماعی" باشد! و در یک کلام، "انقلابی" باشد، نه "سکولار"! ۲. ما اغلب عادت کرده‌ایم به "دین‌داری آسان و بی‌هزینه"! جایی که باید هزینه بدهیم، غافل و غایبیم! برای اصلاح جامعه و برچیدن منکرها و اقامۀ معروف‌ها، همّت نداریم، ولی برای عزاداری و زیارت، همواره آماده‌ایم! این در حالی است که قیام حسین‌بن‌علی برای "نهی‌ازمنکر" بود! اگر ما تصوّر دیگری از عزداری و زیارت داشته باشیم، در حقّ حسین‌بن‌علی، خیانت کرده و ماهیّت و غایت قیام او را مسخ نمودیم! تشیّع، آیین "قیام" و "انقلاب" و "شوریدن" و "شهادت" است، و عزاداری و زیارت، فقط "مقدّمه" هستند برای حرکت. "راه" هستند نه مقصد. "وسیله" هستند نه هدف. ازاین‌رو، نه تقلیل‌دادن منزلت "زیارت و عزاداری" به "مناسک"، صواب است و نه تقلیل‌دادن "هویّت تشیّع" به "زیارت و عزاداری". شهدای دفاع مقدس، به زیارت حسین‌بن‌علی نرفتند ولی با عزاداری‌های شب عملیات، به کاروان او پیوستند و کربلایی شدند! نکند ما به زیارت حسین‌بن‌علی‌ برویم امّا نصیب‌مان بیش از عزداری نباشد! مبادا در هیئت و عزاداری و راهپیمایی متوقف بمانیم و از قافلۀ همچنان در حرکتِ کربلا، جا بمانیم! ۳. تشیّع، یعنی نظام‌سازیِ اجتماعی، یعنی تمدّن‌پردازیِ جهانی، یعنی چالش‌گری با خواصِ اغواگر، یعنی موضع‌گیری در برابر اصحاب فتنه، یعنی ستاندن نان فقرا از ثروت‌های بادآوردۀ اغنیا، یعنی جان‌دادن برای نظریۀ مقاومت، یعنی ترجیح چالش بر سازش، یعنی ایستادن برای تداوم ایدئولوژیِ انقلابی، یعنی روشنگری و افشاگری و غبارزدایی از چهرۀ حقیقت، یعنی نقد قدرت‌مندانِ بی‌تقوا و سرمایه‌سالاران زالوصفت، و ... از جمله، "جهاد تبیین"، یک "واجب فوری و قطعی" هست! ما برای تحقّق آن چه کرده‌ایم؟! برای این جهاد، "هزینه"‌ای پرداخته‌ایم؟! شهادت که هیچ، اهانتی را برتابیده‌ایم؟! نکند شیطان در قالب "اهتمامِ تک‌بُعدی به مستحبات"، ما را از "واجبات فوری و قطعی"، غافل گرداند... می‌توان از متن یک امر مستحب، ده‌ها واجب را اقامه کرد، و می‌توان با تفسیر سکولار و غیرانقلابی از آن امر مستحب، فرصت‌های تاریخی را باخت. @janjali10 ⭕️ خبرهای جنجالی⭕️

💢 مبارزه با بی عدالتی و فقر سبب گسترش دین می شود. استاد #رحیم_پور_ازغدی