یا‌حَضرَت ِ‌حَق... شبِ‌پآییزبُݪݩداَسٺ ــولے نہ‌بہ‌اندازه‌ۍ دݪتݩگے‌آݩ 🍂... #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... #رنج_مقدس #قسمت_صد_و_سی_و_دوم غروب گذشته که پا به داخل خانه می گذارم. دلم هيچکس را نمی خواهد. در را که باز می کنم مادر را اول می بينم، بعد علی و مصطفی را. علی خيز بر می دارد سمتم که مصطفی دستش را می گيرد و مقابلش می ايستد. می خواهم از کنارش رد بشوم. بازويم را می گيرد و همراه خودش می برد. بی حالم و توانايی رويارويی ندارم. اول در خانه را باز می کند و بعد در ماشين را. دستم را فشار می دهد برای نشستن. نمی خواهم هيچ کجا با او بروم؛ اما از حال علی هم واهمه دارم. پناه مصطفی را بهتر می بينم. راه می افتيم. نمی پرسم کجا، چون ديگر هيچ چيز برايم اهميت ندارد. دنيا ارزانی آن هايی که پرستش خودشان را طالب اند و قلاده ای به گردنشان است و می کشدشان. من هيچ نمی خواهم. دنبال آزادی ام می گردم که با همه حرف ها و رفتارهای ديگران از بين می رود. شايد هم به دست خودم اسير شده ام. اسير افکار خودم، انسان است و زبان و افعالش. چرا من اينقدر ضعيف باشم که زود قلاده بر گردن شوم. دنبال رهايی خودم می گردم. رهايی... رهايی... از شهر خارج می شويم. خوابم می آيد. مصطفی حرفی نمی زند. چشمانم سنگين می شود و می خوابم. ماشين که می ايستد از خواب بيدار می شوم. تاريکی وهم انگيزی است. دقت که می کنم متوجه کوچه آشنايی می شوم که ماشين مقابل در خانه کاه گلی اش توقف کرده است. مصطفی در ساختمان را باز می کند و چراغ را روشن. از کجا خانه کودکی های مرا می شناسد؟ فقط خدا می دانست که چه قدر امروز تشنه گذشته آرامم شده بودم و از تمام گله گذاری هايم پشيمان بودم. سرم را روی داشبورد می گذارم. حس می کنم دنيا طالب وصيت پدربزرگ است: «از پدری فانی به تو فرزندی که آرزوی دراز داری...» هق هق گريه ام را نمی توانم خفه کنم. من فرزند انسانم، اسير روزگار، در تيررس رنج ها، همدم اندوه... در ماشين را باز می کند. خوشحالم و پشيمان. چرا به مصطفی پناه آوردم و در خانه نماندم. خم می شود و می گويد: -ليلاجان!... ليلی من!... خانمم! هوا سرده بيا پايين. بازويم را می گيرد. چاره ای ندارم، اينقدر همه چيز برايم گنگ شده که تنها می توانم تن به تقدير دهم. تمام مقاومتم را از دست داده ام، همراهش وارد اتاق می شوم. کرسی کنار اتاق توی چشم است. کاش آنها زنده بودند. - تازه زدمش به برق. برو زير لحافش کمکم گرم می شی. چادرم را از سرم بر می دارد. به چوب لباسی آويزانش می کند و بيرون می رود. ايستاده ام و دارم در و ديوار کاهگلی خاطراتم را مرور می کنم. دلم دستان حمايتی پدربزرگ را می خواهد و آغوش گرم مادربزرگم را. دوست دارم فرياد بزنم که من آمده ام. بايد بلند شويد. بر می گردد. وقتی می بيند که متحيّر وسط اتاق ايستاده ام، دستم را می گيرد و می برد سمت کرسی و می نشاندم. لحاف را تا روی بازوهايم می کشد. از سرمای لحاف لرزی به همه بدنم می نشيند. نگاهش می کنم. می دانم که اشک شوره شده و بر مژه ها و گونه هايم رد انداخته است. چشمانش را می بندد و نفس عميقی می کشد. صدای سوت کتری می آيد. انگار که در جزيره ای امن قدم گذاشته ام که اينطور آرام شده ام. گرم که می شوم تازه بدن درد و سردردم خودش را نشان می دهد. سينی به دست وارد اتاق می شود. بوی گل گاوزبان می پيچد. کنارم می نشيند و با قاشق نبات داخل ليوان را هم می زند. معده ام تازه يادش می افتد که چه روز بی آب و غذايی را پشت سر گذاشته است. ليوان را که دستم می دهد، حس کودکی را پيدا می کنم که مريضی ناتوانش کرده و بايد کسی او را تر و خشک کند تا دوباره سر پا شود. حرفی نمی زنم؛ نمی خواهم کلامم نيش شود و به جان کسی بنشيند. چه مقصر باشد، چه بی تقصير. مزمزه می کنم و می خورمش. چراغ برقی را راه می اندازد تا فضا کمی گرم شود و می رود. دراز می کشم و لحاف را تا روی سرم بالا می کشم و ديگر هيچ نمی فهمم. وقتی به خود می آيم، حس می کنم که چيزی روی صورتم کشيده می شود. دست مصطفی است که به قصد بيدار کردنم روی صورتم نشسته است. #بہ‌شیرینےڪتاب #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... جرعت متفاوټ بودݩ داشتہ باش این دنیا پرࢪ از آدم‌هاے معموݪیہ ...🎈🌿 پ.ن: فݪذا مٺفاوٺ باشیم💪 #شہیدزادہ @Shahidzadeh

دومین چله رو شروع میکنیم💪

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... 🖇💌ثواب اوݪیݩ زیارټ عاشوراموݩ هدیہ بہ: شہید عماد مغنیہ #چݪہ‌زیارٺ‌عاشۅرا #دوره‌ےدوم #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... 〖 زندگی‌ِبی‌حُسین؏؛ یعنی‌اسارت! این‌پیامِ‌زینب‌است🌱•'`〗 #حُسِیٓنِ‌مَنْ #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... راهـ جدیدے آغاز شد! راهـ ڪربلا نرفتهـ ها ... #توییٺ #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... . . .(((♥️✨ +چہ تفاوٺ دارد مݩـ عربم یا عجمم؟! #رزق‌معنوے #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... #و‌سلاح‌او‌گریہ‌اسټ‌.‌.‌. #حنآݩ #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یا‌حَضرَت ِ‌حَق.. 🏠اینجا خانۀ من است 👣راه رفتن در «نیویورک» با «پیاده روی اربعین» چه فرقی دارد؟ 🚨پاسخ بانوانی از آمریکا، کانادا و هلند یادش بخیر ✓•°|پِیٰامِ‌مَعْنَوی|°•✓ ✓•°|اُسْتٰادْ‌پَنٰاهٓیٰانْ|°•✓ #ڪݪام‌اسٺاد #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... ‌ طوری در دلت می‌نشینم😎😌 که کسی به غیر من جا نشود...🤫😁❤️ #به‌وقٺ‌شـعـر #متوجہـے‌کھ‌عزیز:\؟ #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... 💔 يآردݪ‌بردو‌پِۍ‌بردن‌جآݩ‌وعده‌نمود شادمانيم‌ڪہ‌يڪ‌بار ِدگرمےآيد!.. #یآردݪ‌آزارڪجایے؟! #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... [ـوشایــدپآییز🍁 برگـــ‌برنده‌ۍ‌تقویم‌اسٺ...] #پآییزاݩہ🍁 #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... -〖مثل‌دیوانہ‌عاشق‌ ڪھ‌بہ‌معشوق‌ࢪسد ڪࢪبلا . . بین‌دوگنبد . . چھ‌دویدن‌داࢪد . . ؛!•'`〗_🌿 ‌•. #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... اربعینا... یادتونھ:)؟! #رزق‌معنوے #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یا حَضرَت ِ حَق... 🍃ميان شما و پندپذيری، پرده ای از غرور و خودخواهی وجود دارد. 💐 #نهج‌البلاغه #حکمت282🍃 #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... 🖇💌ثواب دومیݩ زیارټ عاشوراموݩ هدیہ بہ: شہید مہدے باڪرے #چݪہ‌زیارٺ‌عاشۅرا #دوره‌ےدوم #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... |♥️✨|•• وچه‌بسیار، گمراهانی‌که‌! بادیدن‌گنبد‌ حسین ...، هدایت‌شدند...! #مَحْبٓوبٓیٖ‌حُسِیٓنْ #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... هوایم را داشته باش … وقتی تو  هوایم را داری هوا هم خوب می شود … اصلا هوا هم به هوای تو  خوب می شود... #قاسم‌سلیمانے #حاج‌قاسم #حنآݩ #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... راهِـ‌دورنمآزراشڪستہ‌مے‌ڪند، دیگرببیݩ‌دوریٺ‌بادݪ‌ِمݩ‌چہ‌مےڪند... #دݪٺنڱ‌سردار💔 #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... 📹 راه دبّه کردن! یک تفاوت مهم تبلیغات دینی با تبلیغات غربی ✓•°|پِیٰامِ‌مَعْنَوی|°•✓ ✓•°|اُسْتٰادْ‌پَنٰاهٓیٰانْ|°•✓ #ڪݪام‌اسٺاد #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... ••آلوده‌تر ز من‌نبود ‌بر درت‌ولے آقاتری‌ازاینکہ‌برانی‌مراحسیـن•• #ح‌س‌ی‌ن❤️ #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... عَیْنَ اللّٰه تِرْعٰاٰڪُمْ یِزُوّٰارْ . . . #حُسِیٓنِ‌مَنْ #عربے #شہیدزادہ @Shahidzadeh

یوم عشریݧ صفر یوم الزیارة (:

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... #رنج_مقدس #قسمت_صد_و_سی_و_سوم - ليلاجان! بلند شو چند لقمه غذا بخور. بعد بخواب... سير نيستم؛ اما خواب را ترجيح می دهم. - رفتم از همسايه سه تا تخم مرغ و نون گرفتم. چرا محبت می کند وقتی که می داند چه قدر در دلم او را محاکمه کرده ام؟! چه قدر شک و ترديد ريشه کرده است در ذهن و فکرم. لقمه می گيرد و هم زمانش قطره اشکم می چکد. نفس دردمندی می کشد. دوباره لقمه را جلو می آورد. - ليلی من! چند لقمه بخور. لجوجانه لقمه را نمی گيرم. سينی را کنار می زند و جلو می آيد. هر قطره اشکم که می خواهد بيفتد با دستش از مژه می گيرد. - ليلا از زندگيت می رم بيرون تا انقدر غصه نخوری. خدا شاهده فکر نمی کردم اينطور بشه! نفس عميقی می کشد، سرش را بالا می گيرد و آب دهانش را باصدا قورت می دهد: - من... من... اصلاً طاقت ناراحتی تو رو ندارم. اشکات برام از آتيش سوزاننده تره. ليلاجان... بغض صدايش نگاهم را بالا می آورد. صورتش خيس اشک است. از خودم بدم می آيد. چه کرده ام که مصطفی را شکسته؟ ذهنم دعوايم می کند: - من... من... که حرفی نزدم. - خب مصطفی هم مثل تو. - اما شيرين... - مرده شور شيرين را ببرند. مثل شيطون عمل می کنه. فقط همه چيز را به هم می ريزه. شيطون کی به نفع آدم عمل کرده؟ کی آرامش بخشيده؟ کی به وعده اش عمل کرده؟ کی حرف راست و مسير درست نشون داده؟ دوباره بلند می شود و می رود. وقتی می آيد تشتی دستش است و پارچ آبی. تشت را روی لحاف می گذارد و می گويد: - صورتت رو بشور، شايد حالت عوض بشه. قديم زن ها برای مردهايشان تشت می آوردند و آب روی دستشان می ريختند، حالا مصطفی چه نقشی ايفا می کند؟ مهم آرامشگری است. مرد خسته و درمانده را، زن با محبت و آب آرام می کرده و حالا که تو وامانده شدی، مصطفی آب و محبت تقديم می کند تا بتواند زندگی اش را نجات بدهد. دستانم را از زير لحاف بيرون می آورم و کاسه عطش می کنم. آب از زير انگشتانم توی تشت می ريزد و تمام می شود. دير بجنبی زندگی همين طور از دستت می رود. می بينی هيچ برايت نمانده است. مصطفی دوباره کاسه دستم را پر می کند. - عزيزم... صورتتو بشور. بذار آرام بشی. ليلاجان! صورتم را می شويم. از ترس اينکه مصطفی نشويد. چند بار آب می ريزد و صورتم را می شويم. حوله را می دهد دستم. محکم روی صورتم می کشم. دوست دارم پوست بيندازم و حالی ديگر پيدا کنم. دوباره ذهن خوانی ام شروع می شود. - کاش می توانستم خرابی ام را آباد کنم. - خرابی حالت، از درون ويرانته. دُرّی قيمتی داری از دست می دی که انقدر خرابی؟ - خوشی زندگی قيمتی نيست؟ - اونکه قيمت بردار نيست. مگر نشنيدی ارزش چند چيز را قبل از چند چيز بدان: سلامتی قبل از مريضی؛ خوشی قبل از گرفتاری... - من قدر ندانستم؟ - نه، خيلی غر می زدی، نقد می کردی، نمی ديدی خوبی هايی که داشتی. بد هم نيست. تلنگر نيازه. والا موج دنيا آدم رو با خودش می بره و غرق می کنه. - موج دنيا همه رو می بره يا من استثنام؟ - مطمئن باش هيچ آدمی نيست که سختی نداشته باشه. حتی اونايی که ظاهرشون نگاه های حسرت زده ديگران رو دنبال خودشون می کشن... - ليلاجان! خانمم! تازه متوجه موقعيتم می شوم. - فکر کنم از صبح چيزی نخوردی. بخور تا بتونی راحت بخوابی. چند لقمه از دستش می گيرم؛ اما ديگر نه معده ام می کشد نه ميلم. قبول می کند و سينی را بر می دارد. گمانم خودش هم مثل من، امروز چيزی نخورده باشد. اين را از لبان سفيد و رنگ زردش می فهمم. چه همسر پردردسری شده ام برايش. سينی را نگه می دارم. مکث می کند و نگاهش متعجبانه روی صورتم می چرخد. - شما هم بخور. لبخندی می زند. لقمه می پيچم و نمی گيرد. چشمم را بالا می آورم تا به چشمانش می رسد. مثل درياچه موج دارد و سرريز می شود. وای با مصطفی چه کردی؟ اگر علی بود مرا می کشت. پدر اسمم را از شناسنامه اش پاک می کرد؛ و مادر... دستم را می گيرد و لقمه را می گذارد دهانش. انگشتانم را می بوسد. رها نمی کند تا دوباره لقمه بگيرم. - من نمی تونم بخورم ليلاجان! معده ام آتشفشانه. شهر را دنبالت گشتم. تمام فکرم اين بود که با چه حال و روزی در به در شدی. سينی را بر می دارد و می رود. طول می کشد تا بيايد. خودش را آرام کرده است. مقنعه را از سرم بر می دارد. - سعی کن امشب را راحت بخوابی! صبح صحبت می کنيم. می خوابم. با صدای آرام قرآن خواندن مصطفی می خوابم. لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْواً وَلَا تَأْثِيماً. إِلَّا قِيلاً سَلاَماً سَلاَماً... در آرزوی رويايی دنيايی که همه چيزش به سلامت و شادابی است و هيچ حرف مزخرفی در آن نيست، چشم بر هم می گذارم. من لذت آرامش را از خدا طلب دارم. #بہ‌شیرینےڪتاب #شہیدزادہ @Shahidzadeh