در زبان عربی از کلمه «عشق» زیاد استفاده نمی شود
و
بیشتر از کلمه «حُب» استفاده می شود
چون عشق در زبان عربی یعنی: یه جور عشق لجبازانه🙃
عاشق ینی اصرار داره و لج می کنه🤭
حتی حاضره به خاطر خودش معشوقش و بُکُشه!😓
میگه: من باید به این برسم
من می خوامش
من باید بدستش بیارم
من...😌
به این میگن عشق!
البته عشقی که براتون گفتم ینی همون هوس!
دیگه غیر او رو دوست نداشته باشه...
ببره... دستشو...
سرشو... ببرن حالیش نشع!
از خودش به خاطر محبوب بِبُرهههـ
نه اینکه او رو به خاطر خودش بخواد و دوست داشته باشع...😶
این میشه خودخواهی و هوس
اسمشو عشق حقیقی نزاریم!
البته اگه خودت و به خاطر اون دوست داشته باشی اوضاع فرق می کنه!
از غیر او منصرف بشی:)
اگه معشوقت خدا باشه و اولیاء خدا
چون اونا بزرگن ، تو رو بزرگتر می کنن🤗
بعدش علاقه ات به زن👩🏻 . بچت👶🏻 بیشتر می شه!
دیگه اون وخ اونا رو به خاطر خدا دوست داری...
بعدشم به همه ی عالم علاقه مند می شی.💞
دیدید که شاعر می گوید:
عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست
اون وقته که به اشاره های معشوقت هم علاقه پیدا می کنی
معشوقت میگه: هوای ِ زن و بچت و داشته باش!
بعد تو عاشق خانوادت میشی..
یه حرف گلو گیر می گم..
خوب توجه کن ملتفت بشی...🙃
وسط دعوایی یدفه خانومت میگه: آقا ازت راضیه سر ِ من داد بزنی؟!
_نه.. نه... منو ببخش!