"کفش کهنه و حکومت" " جرعه گوارا از کلام نورانی امیر بیان مولا علی علیه السلام در نهج البلاغه" قَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَبَّاسِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: دَخَلْتُ عَلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ (علیه السلام) بِذِي قَارٍ وَ هُوَ يَخْصِفُ نَعْلَهُ، فَقَالَ لِي مَا قِيمَةُ هَذَا النَّعْلِ؟ فَقُلْتُ لَا قِيمَةَ لَهَا. فَقَالَ (علیه السلام) وَ اللَّهِ لَهِيَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ إِمْرَتِكُمْ إِلَّا أَنْ أُقِيمَ حَقّاً أَوْ أَدْفَعَ بَاطِلًا؛ عبد الله بن عباس گويد: كه در سرزمین «ذوقار» بر امير المؤمنين (علیه السلام) در آمدم(خدمت امام رسیدم)؛ درحالیکه داشت كفشش را پینه(وصله) مى زد؛ تا مرا دید فرمود: اين كفش چند مى ارزد؟ گفتم: قیمت و بهایی ندارد؛ پس فرمودند: به خدا سوگند، كه همین کفش بی ارزش نزد من، از حكومت بر شما محبوب تر است، مگر آنكه در اين حكومت، حقّى را با آن برپاى دارم يا باطلى را دفع کنم(برافكنم).  منبع: فرازی از خطبه ۳۳ نهج البلاغه، ترجمه دشتی، صفحه ۵۸ و ۵۹

" هدف حکومت و زمامداری در مکتب حضرت امیر المومنین علی علیه السلام" در خطبه ۱۳۱ نهج البلاغه می خوانیم: اللَّهُمَّ إِنَّكَ تَعْلَمُ أَنَّهُ لَمْ يَكُنِ الَّذِي كَانَ مِنَّا مُنَافَسَةً فِي سُلْطَانٍ، وَ لَا الْتِمَاسَ شَيْءٍ مِنْ فُضُولِ الْحُطَامِ، وَ لَكِنْ لِنَرِدَ الْمَعَالِمَ مِنْ دِينِكَ وَ نُظْهِرَ الْإِصْلَاحَ فِي بِلَادِكَ، فَيَأْمَنَ الْمَظْلُومُونَ مِنْ عِبَادِكَ وَ تُقَامَ الْمُعَطَّلَةُ مِنْ حُدُودِكَ. پروردگارا! تو می دانی آنچه ما انجام دادیم، نه برای این بود که ملک و سلطنتی به دست آوریم و نه برای اینکه از متاع پست دنیا چیزی تهیه کنیم، بلکه بدان سبب بود که نشانه های از بین رفته ی دینت را بازگردانیم و صلح و اصلاح را در شهرهایت آشکار سازیم، تا بندگان ستم دیده ات در ایمنی قرار گیرند و قوانین و مقررات تو که به دست فراموشی سپرده شده بار دیگر عملی شود.

"چه کسانی نباید زمامدار و حکمران باشند؟" بخشی از پاسخ را، در فرازی از خطبه ی ۱۳۱ نهج البلاغه بخوانید؛ آنجا که مولای هستی امام علی علیه السلام می فرمایند: وَ قَدْ عَلِمْتُمْ أَنَّهُ لَا يَنْبَغِي أَنْ يَكُونَ الْوَالِي عَلَى الْفُرُوجِ وَ الدِّمَاءِ وَ الْمَغَانِمِ وَ الْأَحْكَامِ وَ إِمَامَةِ الْمُسْلِمِينَ الْبَخِيلُ، فَتَكُونَ فِي أَمْوَالِهِمْ نَهْمَتُهُ، وَ لَا الْجَاهِلُ فَيُضِلَّهُمْ بِجَهْلِهِ، وَ لَا الْجَافِي فَيَقْطَعَهُمْ بِجَفَائِهِ، وَ لَا الْحَائِفُ لِلدُّوَلِ فَيَتَّخِذَ قَوْماً دُونَ قَوْمٍ، وَ لَا الْمُرْتَشِي فِي الْحُكْمِ، فَيَذْهَبَ بِالْحُقُوقِ وَ يَقِفَ بِهَا دُونَ الْمَقَاطِعِ، وَ لَا الْمُعَطِّلُ لِلسُّنَّةِ فَيُهْلِكَ الْأُمَّة.   شما دانسته ايد، كه سزاوار نيست كسى كه بر ناموسها و جانها و غنيمتها و احكام مسلمين ولايت دارد و پيشوايى مسلمانان بر عهده اوست، مردى "بخيل و تنگ چشم باشد" ، تا در خوردن اموالشان حريص شود، و نيز، والى(حکمران) نبايد "نادان باشد" تا مردم را با نادانى خود گمراه سازد و نبايد كه "ستمكار باشد" تا با ستم حق مردم را غصب و عطایای آنان را قطع کند؛ و نبايد از گردش ايام بترسد("ترسو باشد") تا گروهى را همواره بر گروه ديگر برترى دهد، و نه كسى، كه در داورى "رشوه مى ستاند"، تا رشوه گيرنده حقوق مردم را از ميان برده و در بيان احكام و حدود الهى توقف نمايد. و نه كسى، كه "سنّت را فرو مى گذارد" (به سنت عمل نمی کند) تا امّت را به هلاكت اندازد.

بسم الله الرحمن الرحیم 🌻جهان با شتاب به سمت ظهور در حرکت است. 🏵عید جمعه روز امید و انتظار مبارک باد. ✅ در انتظار منجی بشریت (۵۹) 🌹☘️🌸🍃🌻🍃🌸☘️🌹 ✍️ عَن أبي خالدٍ الكابليّ عَنِ الإمامِ الباقر (علیه السلام): كَأَنّي بِقَومٍ قَد خَرَجوا بِالمَشرِقِ يَطلُبونَ الحَقَّ فَلا يُعطَونَهُ، ثُمَّ يَطلُبونَهُ فَلا يُعطَونَهُ، فَإِذا رَأَوُا ذلِكَ وَضَعُوا سُيوفَهُم عَلى عَواتِقِهِم، فَيُعطَونَ ما سَأَلوهُ فَلا يَقبَلونَهُ حَتّى يَقومُوا، ولا يَدفَعُونَها إلاّ إلى صاحِبِكُم. قَتلاهُم شُهَداءُ، أما إنّي لَو أدرَكتُ ذلِكَ لاَستَبقَيتُ نَفسي لِصاحِبِ هذَا الأَمرِ منبع: [النعماني، محمد بن ابراهیم، کتاب الغيبة، ص ۱۴۵] حضرت امام باقر (علیه السلام) فرمودند: گويا مردمى را مى‌بينم كه در مشرق قيام كرده‌اند و حقّ را مطالبه مى‌كنند اما به آنان داده نمى‌شود، بار دیگر مطالبه مى‌كنند، ولى باز هم به آنان نمى‌دهند و چون وضع را اين گونه ديدند، شمشيرهاى خود را از نيام مى‌كشند و در اين زمان، آن‌چه را طلب كرده‌اند به آنان مى‌دهند، اما آن را نمى‌پذيرند تا آن‌كه قیام کنند و این حکومت را جز به صاحب شما [امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف] به کسی تحویل نخواهند داد، كشتگان آنان شهيد هستند. بدانيد كه اگر من آن زمان را درك كنم، جانم را براى صاحب اين امر نگه می‌دارم. 🪴🌸🌾🍀💐🌱🌷🌿🌺 شعر" انتظار" برای آمدنت انتظار کافی نیست  دعا و اشک و دلی بی‌قرار کافی نیست چنین که یخ زده ایمان من اگر هر روز هزار بار بیاید بهار کافی نیست تمام هرچه شراب است غیر چشمانت برای مستیِ چشمی خمار کافی نیست به جرم عشق تو بگذار آتشم بزنند برای کشتن حلاج دار کافی نیست خودت دعا بکن ای نازنین که برگردی دعای این‌همه شب‌زنده‌دار کافی نیست 👈 یادآوری: اینک ١١١٣ سال از غیبت کبرای امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) می‌گذرد و اکنون پنجاه و شش هزار و دویست و پانزده جمعه است‌که جهان در انتظار منجی عالم بشریت بسر می‌برد. شاید این جمعه بیاید، شاید...!  (۱۴۰۰/۳/۷) برای سلامتی و تعجیل در ظهور عزیز مادر فاطمه ی زهرا حضرت مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف، صلوات بر محمد و آل محمد.

"یاران حق و برادران دینی در کلام مولای هستی صلوات الله علیه" امیرالمومنین امام علی بن ابیطالب علیه السلام خطاب به یارانش می فرمایند: أَنْتُمُ الْأَنْصَارُ عَلَى الْحَقِّ وَ الْإِخْوَانُ فِي الدِّينِ وَ الْجُنَنُ يَوْمَ الْبَأْسِ وَ الْبِطَانَةُ دُونَ النَّاسِ، بِكُمْ أَضْرِبُ الْمُدْبِرَ وَ أَرْجُو طَاعَةَ الْمُقْبِلِ. فَأَعِينُونِي بِمُنَاصَحَةٍ خَلِيَّةٍ مِنَ الْغِشِّ، سَلِيمَةٍ مِنَ الرَّيْبِ، فَوَاللَّهِ إِنِّي لَأَوْلَى النَّاسِ بِالنَّاسِ. شما ياران حق و برادران دينى من می باشید، در روز نبرد چون سپرِ محافظ، دور کننده ضربت ها و در خلوت ها راز داران من هستید و نه مردم ديگر. با کمک شما پشت کنندگان به حق را می کوبم و به راه می آورم، و از آنکه به سوی روی می آورند اميد طاعت دارم؛ پس مرا به نيكخواهى و اندرزهاى خالصانه ی خود يارى دهيد؛ اندرزهايى عارى از هر نابكارى و در امان از هر شک و ريا؛ به خدا سوگند، من به مردم از خودشان سزاوارتر هستم. نهج البلاغه خطبه ۱۱۸

"توجه به حقوق محرومان و نیازمندان در حکومت علوی" در فرازی از نامه حضرت امیرالمومنین امام علی علیه السلام به مالک اشتر رضوان الله علیه، آمده است: ثُمَّ اللهَ اللهَ فِي الطَّبَقَةِ السُّفْلَى مِنَ الَّذِينَ لاَ حِيلَةَ لَهُمْ، مِنَ الْمَسَاکِينِ وَالْمُحْتَاجِينَ وَأَهْلِ الْبُؤْسَى وَ الزَّمْنَى، فَإِنَّ فِي هَذِهِ الطَّبَقَةِ قَانِعاً وَمُعْتَرّاً، وَاحْفَظ لِلَّهِ مَا اسْتَحْفَظَکَ مِنْ حَقِّهِ فِيهِمْ، وَاجْعَلْ لَهُمْ قِسْماً مِنْ بَيْتِ مَالِکِ، وَقِسْماً مِنْ غَلاَّتِ صَوَافِي الاِْسْلاَمِ فِي کُلِّ بَلَد، فَإِنَّ لِلاَْقْصَى مِنْهُمْ مِثْلَ الَّذِي لِلاَْدْنَى، وَکُلٌّ قَدِ اسْتُرْعِيتَ حَقَّهُ؛ سپس خدا را، خدا را، در خصوص مردم طبقه پایین و محروم جامعه که هیچ چاره ای ندارند،[که عبارتند] از مساكين و نيازمندان و بينوايان(گرفتاران) و زمين گيران(دردمندان). بدرستیکه در اين طبقه ی محروم، گروهی هستند که قانع و خویشتن دارند و گروهی نیازمندند دست نیاز بر می دارند، پس برای خدا پاسدار حقّی باش که خداوند براى ايشان مقرر داشته است، براى اين مردم از بخشی بيت المال را قرار بده و بخشی از غلات زمین های غنیمتی و خالصه اسلام را، در هر شهرى به آنان اختصاص ده، زيرا براى دورترينشان همان حقّى است كه نزديكترينشان از آن برخوردارند؛ و تو مسئول رعایت آن می باشی؛. منبع: نهج البلاغه، نامه ۵۳، ترجمه دشتی، صفحه ۴۱۴ و ۴۱۵