یکی از مشهور ترین و محبوب ترین و بهترین تفنگ های تک تیرانداز جهان که با دقت خوب و اعتماد پذیری بالا،خوش دستی و وزنی نسبتا سبک و قدرت بالا و کالیبر ۷٫۶۲ در ۵۴ توانسته محبوبیت عالی کسب کند.در این مقاله سعی داریم تا این تفنگ را مورد بررسی قرار دهیم.
اییووژنی فدروویچ دراگونوف متولد۲۰ فوریه ۱۹۲۰ درایوسک روسیه بود.برای مدتهای مدیدی به عنوان فلزکار مشغول بود. پدر بزرگ او در کارخانه ی اسلحه سازی ایوسک مشغول به کار بود.به پیروی از سنت خانوادگی او نیز از مدرسه ی صنعتی ایوسک(تکنیک ماشین کاری فلز) فارغ التحصیل شد.
دراگونوف جوان برای اولین پروژه تفنگ تک تیرانداز خود با کارخانه محل کارپدرش ایوسک در بهینه سازی تکنیک ماشین کاری سرنیزه تفنگ موسین ناگانت مدل ۳۰-۱۸۹۱ شروع کرد و در سال در پی حمله المان به شوروی۱۹۴۱ توانست در این شرکت ارتقائ رتبه بگیرد.
وی بعد از جنگ توجهش را روی بهینه سازی تفنگ موسین ناگانت(کالیر ۶۲/۷)نوع خشاب دار با شلیک تک تیر معطوف کرد
در ۱۹۵۸ دراگونوف رقابت در طراحی یک تفنگ تک تیرانداز نیمه اتوماتیک را پذیرفت. طرح تفنگ رویایی درمنس بوسیله تگراووت فرمانده اداره دفاع موشکی و توپخانه ای وزارت دفاع شوروی ارائه شد که بیشتر از یک تفنگ تک تیرانداز ساده بود. همراه با دقت بالا و برد قابل توجه آتش (شلیک) اسلحه میباید وزنی سبک داشت.جمع جور بود و بصورت نیمه اتوماتیک شلیک میکرد بر اساس سنت روسی در تاریخ های گذشته قرن ۱۸ و ۱۹ مبناء تایید ودنبال کردن تمرین ها به تک تیراندازان اختصاص یافت.
طراحی معمولی اسلحه برای مسابقات با یک نوع مهمات مخصوص است اما برایSVD عکس قضیه درست بود. یک فشنگ تک تیرانداز مخصوص با یک مغزی فولادی به وسیله یک گروه از مهندسین روسی تحت رهبری ویکتور سا یلینکوف توسعه داده شد که از این مهمات را استفاده می کرد.SVD دقت در اهداف دوردست بهتری را نسبت به فشنگ های استاندارد موجود نشان داد
همزمان تلاشهای دیگری نیز جهت ساخت و تولید یک تفنگ تک تیرانداز مخصوص به وسیله فرورتوکارف(SVT-38….SVT-40)سرگی سیمینوف(AVC-36…SKS-44)انجام شد. نتیجه آن نیز به مدلهای گوناگونی از کارابین SKS منجر شد که ناموفق بود و جهت بهینه سازی از مدل ۳۰-۱۸۹۱ به وسیله ارتش بازگشت داده شد. از آغاز آشکار بود که دراگونوف و تیم او ماموریت یافته اند که یک اسلحه متوسط پیشرفته با قابلیت پشتیبانی آتش صحرایی خلق کنند. دراگونوف دریافت که می تواند بین مدرسه آموزش تک تیراندازی جهت سفارش بالا بردن دقت آتش افقی داشته باشد او ابتدا قصد داشت تلورانس بین قطعات مختلف سلاح را به حداقل برساند در حالی که وزن و طول لوله را به همان حالت نگه داشت.این نکته نیز مهم بود که فشار در سیلندر گاز از طریق دیگری کم شود اما به منظور یک کارکرد قابل اعتماد فشار گاز بالا بود با تحقیق مجدد روی SVD توسعه یافته این باور به وجود آمد که نمونه اصلی تفنگ تک تیرانداز SVD در ۱۹۵۹ تولید شد. هر چند با رسیدگی دقیق اجازه یافتیمSVD تاریخ ۱۹۵۸ را دریافت کنیم.در همان سال تگراووت رقابت را افتتاح کرد نسخه نخست تفنگ تک تیرانداز دراگونوف دارای قنداق و دستگیره تحتانی متفاوت از مدلهای بعدی نسخه ۱۹۶۳ بود.قنداق مدل اولیه محل قرارگیری گونه ندارد. مهندسی مجرای برگشت گاز نیز با مدل ۱۹۶۳ تفاوت دارد.
بعد از موفقیت تفنگ دراگونوف این تفنگ وارد تولید انبوه شد و پس از آن به کشورهای متحد شوروی صادر شد و پس از مدتی این تفنگ عالم گیرشد.
دستگاه نشانه روی عقبی SVD-1958 به صورت یک روزنه دید با خط مماس پس و پیش رونده است.دستگاه نشانه روی جلوی یک کپی از سایت نشانه روی روزنه دید AK47 با یک محافظ است. اسلحه دقت خوب و قابل اطمینانی از خود نشان داد و امید می رفت مکانیزم آن دوام و بقا داشته باشد اگرچه درک مشترکی در کشورهای غربی وجود داشت که همه تولیدات دفاعی شوروی به سختی امتیاز انحصاری می گرفتند تا برای رقابت در یک محلی متمرکز شوند سیر تکاملی SVD یک مثال جهت معکوس است.میخائیل کلاشنیکف پیشنهاداتش را با خلق چندین تفنگ تک تیرانداز انجام داد.او دو مدل تولید کرد هر دو ساختار برجسته ای داشتند و تفنگها نشان دادند که به مراتب بهترین هستند.کلاشنیکف دریافت که شانس او برای بردن در رقابت واقعا کم است در مجموع او به طور کلی درگیر طراحی مسلسل جدید بود.آشکار بود که او نمی تواند قادر به انجام آن باشد(رقابت با دراگانوف).
روسها در این باره ضرب المثلی دارند که میگویند:دو مسافری بلیط در یک زمان (معادل فارسی آن: با یک دست دو هندوانه برداشتن است)کلاشنیکف مسابقه را واگذار کرد و به تلاش سخت تر روی مسلسل RPK پرداخت. به موازات تیم دراگانوف بیش از دو گروه طراحی با هدایت و رهبری الکساندر کنستانتینوف و فدور بارینوف روی یک پروژه مشابه کار کردند.تیم نیرومندتر این دو شاید الکساندر کنستانتینوف بود. مسابقه تا حدی سخت شد و به خطر اتداختن شهرت نیز بالا بود.دو سلاح گرم بهتر می توانست برای خدمت مورد قبول واقع شود. سال بعد تا نیمه سال به ترقی دادن نسخه اول SVD اختصاص یافت.دراگانوف با یک تیرانداز خویشاوند نزدیک خود سلاح را مورد موشکافی قرار داد که این اندکی به او در طراحی سلاح دقیق کمک کرد.
یکی از بررسی های او ساختار روپوش تحتانی محافظ دست بود. SVD همه کیفیت های لازم را دارا بود.نهایتا در ۱۹۶۳ دراگونوف برنده رقابت شد و اسلحه تیراندازان زبده ارتش شوروی گردید.مقایسه کردن SVD با ۳۰/M1891 یک نرخ آتش ۳۰-۲۰ تیر در دقیقه دارد در حالی که موسین ۳۰/۱۸۹۱ تنها ۵ تیر دارد.کارشناسی دقت صد در صد بر خورد در یک دایره ۱۰۰ میلی متری را برای SVD دارد.پایان تیراندازی با مهارت فوق العاده ای به وسیله تیرانداز ماهر به پیروزی SVD انجامید.