ایده‌ی ترجیح سنی سکولار و‌ ترجیح شیعه‌ی سکولار هم‌این است که وحدت با جاحد و فاجر را جاگزین دعوت کافر و فاسق می‌کنیم...

گفتار تراز با کافر مستکبر هم‌آن است که پیام‌بر اعظم هزار سال پیش به آن‌ها نوشت و به ما آموخت: أسلم، تسلم...

تفکیک رقص به رقص محلی و رقص مدرن تفاوتی در حکم شرعی آن ایجاد نمی‌کند؛ درست مانند تفکیک موسیقی به سنتی و صنعتی...

آن چه اسلام رحمانی خوانده می‌شود رحمتش با کفار است، و شدتش با مؤمنین؛ اسلام سر و ته...

ایمان زوربردار نیست؛ اسلام زوربردار است. این معنای ساده‌ی لا اکراه في الدین است، یا این که ما پی دین‌دار کردن کسی با جبر نیستیم...

التزام عملی به اسلام در جامعه‌ی اسلامی برای همه لازم است، حتا نامسلمان‌ها؛ این زوربردار است و فل‌سفه‌ی حکومت اسلامی هم‌این الزام است. اعتقاد نظری به اسلام اما زوربردار نیست.‌..

اسلام هم‌آن ایمان نیست؛ اسلام با شم‌شیر پیش رفته است؛ ایمان اما از قلب‌ها وارد می‌شود...

احیای جزیه دادن کفار نسبی در جمهوری اسلامی خاصیتش هم‌این است‌وار کردن دیوار اسلام است تا کار به هم‌این راحتی به تهدیر و تنجیس و تکفیر مطلق نکشد...

گسست دادگستری جمهوری از نهاد فقاهت خروجیش هم‌این می‌شود که استحسان عرفی حقوق‌دان‌ها به طور قانونی جاگزین اجتهاد شرعی فقهاء شده است؛ رگه‌های طاغوت در قوه‌ی قضائیه...

راحتی کار اسلام‌گرایان سنی آن بوده است که با طاغوت‌های غلفتی در قواره‌ی حکومت درگیر بوده‌اند؛ آش با جاش، تاک با تاک‌نشان. سختی کار اسلام‌گرایان شیعی این است که با رگه‌های طاغوت جا خوش کرده در بدنه‌ی حکومت درگیرند؛ سرطان سکولار...

جمهوری اسلامی، جمهوری اسلامی خوانده می‌شود چه رگه‌های اسلامی در آن غلبه دارد و حاکم است؛ اگر نه جمهوری اسلامی در معنای اسمی آن آکنده از رگه‌های جاهلی نیز است، که هنوز مغلوبند...

شب اول در مرز طریبیل رفقای عراقی در آن سرما در اتاقک آن پنچرچی به ما جا دادند و با امیر آن جا رفیق شدم. ام‌روز یکی دیگر از رفقای عراقی را هم‌راهش کردم تا در طهران نماز عید فطر را پشت سر حضرت ره‌بر بخوانند. میله‌های مرز ایران و عراق در پهنای امت در بیعت تنها چند تکه آهن سرد است...