بیروت تا هرمل کسانی از طهران آمده‌اند که خود را آدم آقا می‌خوانند و پی تدبیر آواره‌های سوری و جهادگرهای ایرانی و رزمنده‌های لبنانیند و نو به نو راه‌برد رو می‌کنند. ایرانی‌ها و لبنانی‌ها و سوری‌ها اما آموخته شده‌اند؛ می‌پرسند: این تدبیر حضرت ره‌بر است یا دفتر ره‌بر؟ یا چه...

آزادی عیتا الشعب؛ به روایت محمد مهدی فاطمی صدر. ۱۰ به‌من ۱۴۰۳؛ جنوب لبنان؛ مرز فلسطین اشغالی...

رزمنده‌های حرکت حزب‌الله لبنان از حضور ایرانی‌ها روی خط مقدم نگرانی می‌کنند. می‌گویند: می‌ترسیم اسیر بشوید. می‌دانم که نگران پاسخ ایراننند. می‌گویم: اسرائیل خاک ایران را زد و آن‌ها پاسخی ندادند و ما هم اگر اسیر بشویم باکی از پاسخ ندادن آن‌ها نیست...

این ایدئولوژیک کار نکردن و ایدئولوژی نداشتن هم خودش یک ایدئولوژی کلفت است...

درست به هم‌آن دلیل که به شیعه‌ی لندنی و اسلام آمریکایی احتیاجی نداریم، از انقلاب لندنی و انقلاب امریکایی هم بی‌نیازیم؛ موفرفری می‌خواهد باشد یا یقه‌آخوندی...

خط استحسان و خط اباحه به هم‌این راحتی که اصول‌گراها و اصلاح‌طلب‌ها در ابطال‌طلبی به وفاق رسیده‌اند، در دش‌منی با خط اجتهاد هم‌راستا می‌شوند...

کفایت فقهی رفتار مکتبی را که نداشته باشی طبیعی است که در آن چه محور مقاومت خوانده‌یی سکولار رفتار خواهی کرد و اسمش را هم می‌گزاری رفتار انسانی و رفتار فرامذهبی و رفتار ناطائفه‌یی...

طائفه‌گرایی سر و ته هم‌این است که به تکلیفت نسبت به طائفه بی‌اعتنائی و هر جا پا بدهد طائفه‌ات را با این طائفه و آن طائفه مصالحه می‌کند‌. اسمش را هم می‌گزاری که ما طائفه‌گرا نیستیم...

نتیجه‌ی لوس کردن سکولارها و لاس زدن با آن‌ها را در سقوط دمشق دیده‌ییم. این روزها اما کارگزارانی درون ایران بی آن که از عاقبت سوریه درس گرفته باشند هم‌آن رویه را ممشای خود نهاده‌اند...

سکولارهای ایرانی می‌گویند: اسلام‌تان را به پستو ببرید و اقامه‌ی نرم تا سخت آن را غلاف کنید؛ و الحادشان را کف کوچه و کافه و آکادمی اقامه می‌کنند...

دولت الغارات یک نمونه‌ی نزدیک است که چه گونه جمهوری می‌تواند ضد انقلاب بشود...

مرگ بر امریکا؛ مرگ بر امت امریکا؛ مرگ بر امت ایرانی امریکا...