یک سایت خوب برای اتفاقات نجومی و برخی چیزا که مهمه مثل قمر در عقرب و ... بخش اتفاقات نجومی رو ببینیید

ز کار بسته میندیش و دل شکسته مدار که آب چشمه‌ی حیوان درون تاریکی‌ست.. #سعدی‌

دستور العمل از کتاب بهجت الدعاء ادعیه مورد توصیه آیت الله بهجت ره

درباره آية الله ميرزا محمّد تقیّ شيرازی رحمة الله عليه می‏گفتند : ايشان به اندازه‏ای قلبش پاك و صاف و نورانی بود كه أصلاً خيال رياست نمی‏كرد ؛ أصلاً خيال تفوّق نمی‏كرد ؛ معنی رياست را نمی‏فهميد . می‏گويند : آقا شيخ هادی طهرانی كه معروف بود همه علماء را بباد انتقاد می‏گيرد و تعييب ميكند ، از آقا ميرزا محمّد تقیّ شيرازی و از رويّه و مرام و قدس و طهارت و صفای باطنی او نتوانسته بود إشكال بگيرد . بله ، فقط إشكالش اين بود كه می‏گفت : اين صفائی كه آقا ميرزا محمّد تقیّ شيرازی دارد ، اين صفای اكتسابی نيست ، اين ذاتی اوست و بدرد نمی‏خورد .  او يك معصومی است ذاتی ؛ او خارج از موضوع است ؛ خوبی و بدی را بايد روی صفات اختياری بدانيم و آقا ميرزا محمّد تقیّ شيرازی ذاتاً معصوم است و ذاتاً پاك است ؛ اينرا هم بعنوان عيب می‏گفته‏است . از جمله می‏گويند : از آقای آقا شيخ محمّد بهاری رحمةالله عليه كه از شاگردان مبرّز مرحوم آخوند ملّا حسينقلی همدانی رضوان الله عليه بوده ، سؤال كردند : ما می‏خواهيم به آقا ميرزا محمّد تقیّ شيرازی رجوع كنيم ، آيا رجوع كنيم يا نكنيم ؟! ايشان می‏گويد : من امتحانش می‏كنم ! مرحوم آقا ميرزا محمّد تقیّ شيرازی در صحن مطهّر سيّد الشّهداء عليه السّلام نماز جماعت می‏خوانده است و تمام صحن به ايشان اقتدا می‏كرده‏اند . روزی آقای آقا شيخ محمّد بهاری هم آمده سجّاده‏اش را پهلوی سجّاده ايشان انداخته و مقارن ايشان شروع كرده بود به نماز خواندن ، در حالی كه آقا ميرزا محمّد تقی شيرازی هم نماز می‏خوانده است ؛ بعد از فراغت از نماز به آن أفرادی كه سؤال كرده بودند گفته ‏بود : از اين مرد تقليد كنيد ! برای اينكه در تمام حالات نماز أصلاً خطوری در قلبش پيدا نشد كه : اين آمده است پهلوی من اينجا ايستاده و در مقابل من نماز می‏خواند ! و می‏گويند باز همين آقای آقا شيخ محمّد بهاری در سفری زيارتی كه به سامرّاء می‏رفتند ، همپالكی آقا ميرزا محمّد تقیّ شيرازی شد . (در آن وقتها كه مردم با كجاوه به مسافرت می‏رفتند ، اين طرف كجاوه يكنفر می‏نشست ، آن طرفش هم يكنفر ديگر) و ايشان می‏گفت : من يك مطلب علمی را پيش كشيدم و اُصولاً می‏خواستم آقا ميرزا محمّد تقیّ شيرازی را عصبانی كنم كه از ميدان بدر رود ، و يك جمله‏ای ، يك كلامی خلاف بگويد ؛ ولی در تمام طول مسافرت بين كاظمين و سامرّاء كه هجده فرسخ است ، آنهم با قاطر ، آنچه كردم يك كلام از دهان ايشان بيرون نيامد ؛ حتّی بعضی أوقات من تصنّعاً می‏گفتم مثلاً : شما اين مطلب را نمی‏فهميد ؛ چنين و چنان و فلان ، ولی ايشان أبداً از آن مِنْهاجش تعدّی نكرد ، و همينطور آرام جواب مرا می‏داد .