(مسأله ٢٦): اگر آب قليل روى چيز نجس بريزد، يا چيزى نجس به آن برسد نجس مىشود. ولى اگر با فشار روى چيز نجس بريزد، مقدارى كه به آن چيز مىرسد نجس است و مقدارى كه به آن چيز نرسيده پاك است.
(مسأله ٢٧): آب قليلى كه براى بر طرف كردن عين نجاست روى چيز نجس ريخته شود و از آن جدا گردد نجس است، و همچنين آب قليلى كه بعد از بر طرف شدن عين نجاست براى آب كشيدن چيز نجس روى آن مىريزند و از آن جدا مىشود مطلقا - بنابر احتياط لازم - نجس است.
(مسأله ٢٨): آب قليلى كه با آن مخرج بول و غائط را مىشويند با پنج شرط، چيزى را كه با آن ملاقات كند نجس نمىكند.
(اول) آن كه بو يا رنگ يا مزه نجاست نگرفته باشد
(دوم) نجاستى از خارج به آن نرسيده باشد
(سوم) نجاست ديگرى مثل خون با بول يا غائط بيرون نيامده باشد.
(چهارم) ذره‌هاى غائط در آب پيدا نباشد.
(پنجم) بيشتر از مقدار معمول نجاست به اطراف مخرج نرسيده باشد.
(مسأله ٣٠): اگر نجاستى به آب جارى برسد، مقدارى از آن كه بو يا رنگ يا مزه‌اش بواسطه نجاست تغيير كرده نجس است و طرفى كه متصل به چشمه است اگر چه كمتر از كر باشد پاك است. و آبهاى طرف ديگر نهر اگر به اندازه كر باشد يا بواسطه آبى كه تغيير نكرده به آب طرف چشمه متصل باشد، پاك و گرنه نجس است.
(مسأله ٣١): آب چشمه‌اى كه جارى نيست ولى طوريست كه اگر از آب بردارند باز مىجوشد، حكم آب جارى را ندارد، يعنى اگر نجاست به آن برسد و كمتر از كر باشد نجس مىشود.
(مسأله ٣٤): آب حوضچه حمام اگر كمتر از كر باشد، چنانچه به خزينه‌اى كه آبش بضميمه آب حوض به اندازه كر است متصل باشد و بملاقات نجس بو يا رنگ يا مزه آن تغيير نكند نجس نمىشود.
(مسأله ٣٦): آبى كه روى زمين جريان دارد ولى از زمين نمىجوشد، چنانچه كمتر از كر باشد و نجاست به آن برسد نجس مىشود؛ اما اگر با فشار جارى باشد و نجاست به پائين آن برسد طرف بالاى آن نجس نمىشود.
(مسأله ٣٧): چيزى كه نجس است و عين نجاست در آن نيست به هر جاى آن يك مرتبه باران برسد پاك مىشود مگر بدن و لباسى كه به بول نجس شده باشد كه در اين دو بنابر احتياط دو مرتبه لازم است و در فرش و لباس و مانند اينها فشار لازم نيست، البته باريدن دو سه قطره فائده ندارد بلكه بايد طورى باشد كه بگويند باران مىآيد.
(مسأله ٣٨): اگر باران بر عين نجس ببارد و بجاى ديگر ترشح كند، چنانچه عين نجاست همراه آن نباشد و بو يا رنگ يا مزه نجاست نگرفته باشد پاك است، پس اگر باران بر خون ببارد و ترشح كند، چنانچه ذره‌اى خون در آن باشد، يا آن كه بو يا رنگ يا مزه خون گرفته باشد نجس مىباشد.
(مسأله ٣٩): اگر بر سقف عمارت يا روى بام آن عين نجاست باشد، تا وقتى باران به بام مىبارد، آبى كه به چيز نجس رسيده و از سقف يا ناودان مىريزد پاك است، ولى بعد از قطع شدن باران اگر معلوم باشد آبى كه مىريزد، به چيز نجس رسيده است، نجس مىباشد.
(مسأله ٤٢): هر گاه آب باران در جائى جمع شود، اگر چه كمتر از كر باشد در موقعى كه باران مىآيد حكم آب كر را دارد و چنانچه چيز نجس را در آن بشويند و آب بو يا رنگ يا مزه نجاست نگيرد آن چيز نجس پاك مىشود.
(مسأله ٤٤): آب چاهى كه از زمين مىجوشد، اگر چه كمتر از كر باشد چنانچه نجاست به آن برسد، تا وقتى كه بو يا رنگ يا مزه آن بواسطه نجاست تغيير نكرده پاك است ولى مستحب است پس از رسيدن بعضى از نجاستها، مقدارى كه در كتابهاى مفصل گفته شده از آب آن بكشند.
(مسأله ٤٥): اگر نجاستى در چاه بريزد و بو يا رنگ يا مزه آب آن را تغیير دهد، چنانچه تغيير آب چاه از بين برود، پاك مىشود، و بهتر اين است كه با آبى كه از چاه مىجوشد مخلوط گردد.
