تو خونه ی زهراتوجه همه به زینبه ، راه می ره تو خونه،همه نگاه به زینب می كنن ، آخه پرستار زینبه..

قربون این زینب برم، وقتی سه چهار ساله بود با مادر پرستاری رو یاد گرفت ، می دونی پرستاری رو كی یاد گرفت ، وقتی پیغمبر تو بستر اُفتاد..

می دید مادرش هی دور باباش می چرخه ، پرستاری می كنه ، اما از این پرستاری یه خاطره تلخ تو ذهنش موند ، یادش موند ،تو اوج مصیبت پیغمبر..

مادرش یه لبخند زد ، بعدها فهمید این لبخند یه سِری داشت ، آخه پیغمبر به بی بی این جوری وعده داد بود، دخترم گریه نكن ، فراق بین منو تو خیلی طول نمی كشه ، بعد از چند وقت فهمید این خنده چی بوده💔..

یه بار از مادر پرستاری كرد، دلشو داری بگم یا نه..

دخترم بیا بشین باهات حرف دارم ، این بقچه رو باز كن ،این كفن اول مال منه..

میدی بابات علی منو كفن كنه ،ببین چه خاطره هایی، یه دونش آدم و می كشه💔..

كفن دوم مال بابات علیه، میدی داداش حسنت بابا تو كفن كنه..

كفن سوم، مال داداشت مجتبی است،باید بدی حسین..

یه دفعه دید این بقچه داره جمع می شه یه لحظه خوشحال شد گفت خداروشکر قرار نیست داغ برادرمو ببینم..

یه وقت دید مادر یه پیراهن و رو دست گرفت زینبم این پیرهن رو روز عاشورا به برادت حسین بده💔..

چند سال طول كشید از باباش پرستاری كرد..