برادر سعید فتحی خون بود خمپاره بود بدنهای تکه پاره بود مجروح بود یکی فرزند ندیده داشت یکی مادر چشم به راه داشت اما جنگ بود مقاومت بود ایثار بود ماندند تا بمانیم جان دادند تا نفس بکشیم دست و پا دادند تا دست و پامون صرف خدا بشه حالا خمپاره نیست خون نیست تیر و تفنگ نیست اما هنوز دستهای دراز شده هستند ما چطور ماندیم و چه می کنیم چطور قراره چشم در چشم صاحب دستها بشیم؟ https://eitaa.com/g_ravayat

برادر سعید فتحی پهلوان احمد! علی علی گویان از گود زورخانه شوش درآمد، متواضع و ورزیده با برادری مفقود و برادری اسیر سرد و گرم روزگار را چشیده کم صحبت است و با لبخندی دلنشین از میان تحسین و غبطه هم محلی ها و نگاه بزرگان زورخانه با همه ی آن امیدها و آرزوها می گذرد، سر به زیر و افتاده! پهلوان، آدرس زورخانه اش را تغییر داده کجاست؟! زورخانه ای در کنار یک قنات! رمضان 50 درجه جبهه ها  و گودی اینبار برای نفسانیات "من" را همینجا جاگذاشته و سربریده یک گردان، دید ناگهان پهلوان احمد از گود قنات خارج شد ورزیده تر از ورزیده! و با سکوت و لبخند همیشگی آدرس گودش را باز تغییر داده! گود جدید، "کربلای 1" قناسه را دور سرش چرخاند و در آخرین ردیف بازهم چرخید و چرخید و اینبار سوی قبله ایستاد و همانجا برای همیشه ماند پهلوان احمد نعمتی 16 ساله ورزش باستانی ایران را تحولی بزرگ بخشید از گود زورخانه تا گود جهاد عملیاتی پشت عملیات. https://eitaa.com/g_ravayat

سعید فتحی روشنفکر و مقدس و لوتی در کنارهم! چه ترکیب جذاب و باشکوهی! هرکدوم بر اساس ظرف و توانشون گوشه ای از کار رو گرفتن زیر چتری نورانی وسط یه فضای ملکوتی! "خوش‌بینی" حرف اولو می زنه نه "اتهام" و "بدبینی"! "همکاری و رفاقت" اولویته نه "حسادت و رقابت" نه مقدس یقه ی روشنفکر رو می گیره نه روشنفکر یقه ی مقدسو و نه جفتشون گردن لوتیارو! یه هندسه و نظم نانوشته، که آخر شبشم با نماز شب و دعا خدا برای خیلی‌هاشون شهادتو نوشته. با همه ی تفاوت ها اما "هدف" واضح و روشنه و از همه بالاتر "اطاعت پذیری" همراه با " تفکر"، روشنفکر و مقدس، اهل فکر و تحلیل اند اما مطیع اند. این سه گروه هنوز هم هستند اما، حال اطاعت پذیری و اندیشه شون چطوره؟ حال همکاری و خوش‌بینی شون چطور؟ حال هدف شون چی؟ حتما که راه رو گُم نکردن! نرم افزار جبهه همینه. هرچه زودتر اگر نصبش کنیم، خسارت ها کمتر و پیروزی ها بیشتر میشه و امید به فرج هم بالاتر ... https://eitaa.com/g_ravayat

برادر علیرضا مسرتی سال‌ها پیش همایشی توی دانشگاه شهید چمران اهواز برگزار شد. مربیان تربیتی سراسر کشور رو دعوت کرده بودن. بنده هم حضور داشتم. تمام برنامه‌ها یه طرف، خوش و بش با قدیمی‌های اهوازی که عمرشون رو توی کار تربیتی سپری کردن، طرف دیگه. شب‌ها می‌نشستم کنارشون و بدون اینکه حتی یه کلمه از دهانم بیرون بیاد سر تا پا گوش می‌شدم. می‌گفتن. از برنامه‌های فرهنگی مساجد در دوران جنگ می‌گفتن. خوب خاطرم هست اکثر اسامی که نام می‌بردن یک پیشوند شهید داشت و این من رو متعجب می‌کرد. یک‌جا ازشون پرسیدم‌ این همه شهید؟! گفتن: بله. مسجد کارش پرورش نیرو برای میدان رزم بود. اونجا بود که معنی این فرمایش امام خمینی رو به خوبی درک کردم: "جمله مساجد سنگر است، سنگر‌ها را پر کنید." دوران دفاع مقدس، مساجد شاهد جمع‌ انسان‌های آزاده‌ای بود که بدون هیچ چشم‌داشتی در کنار هم رسم مبارزه و جانسپاری رو می‌آموختن. مساجد محفل السابقون السابقون بود. هرکس هرکاری از دستش برمی‌آمد دریغ نمی‌کرد. ای کاش مساجد به دوران شکوفایی خودشون برمی‌گشت. می‌شه، این دور از انتظار نیست. البته اگه همان خلوص و دغدغه‌های شهدا و رزمندگان‌، احیا بشه. https://eitaa.com/g_ravayat

حاج عباس عبادی کلهری https://eitaa.com/g_ravayat

برادر عبدالحسین ارجمند فر https://eitaa.com/g_ravayat

برادر سید محمد حسینی پور https://eitaa.com/g_ravayat

دکتر ابوالقاسم عیسی مراد https://eitaa.com/g_ravayat

برادر علیرضا زرگریان https://eitaa.com/g_ravayat

معمولاً قبل از مصاحبه، فقط یه اسم از طرف دارم، مثل امروز که می‌دونستم قراره با یه تخریب‌چی به نام مرتضی میرزایی مصاحبه کنم. زنگ که خورد، مثل همیشه با شوق رفتم در رو باز کردم. تا چشمم بهش افتاد، تو دلم گفتم: نکنه... نکنه...؟! همین که سلام و علیک کردیم و روبه‌روی هم نشستیم، بی‌مقدمه گفتم: شما مربی تخریب تو دانشکده فرماندهی بودید، درسته؟ با یه مکث و تعجب گفت: آره، چطور؟ لبخند زدم و گفتم: بعد از سی‌وچند سال... سلام استاد! من افتخار شاگردی شما رو داشتم! با همین آشنایی و چند دقیقه گپ، مصاحبه رنگ و بوی دیگه‌ای گرفت. سه ساعت فقط گوش می‌کردم و غرق خاطرات نابش بودم. طبق معمول، از کودکی و دوران قبل از جنگ شروع کردیم. حالا دو نکته براتون بگم: اول اینکه، خاطرات قبل از جنگ هم شنیدنی‌ان، البته اگه اجازه بدن به اون بخش از زندگی‌شون وارد بشیم... که معمولاً راه میدن! و دوم، چقدر صداقت و سادگی این آدم‌ها دل‌نشینه... همین صداقت باعث می‌شه کلامشون به دل بشینه. حالا موندم این خاطراتو در حد یه قطعه کوتاه پنج‌دقیقه‌ای منتشر کنم، یا اگه استقبال باشه، همه‌شون رو منتشر کنم. شما چی میگید؟ https://eitaa.com/g_ravayat

در پس هر موفقیتی یه عقبه محرومیت و سختی است هیچ کس به اندازه امام ره این قشر را باور نداشت انقلاب مدیون همین قشر محروم بوده  https://eitaa.com/g_ravayat

اگر از من سوال کنن که خدا رو کجا دیدی میگم خدا رو در دست های به شانه زده دیده ام دست هایی که مامور به برگرداندن دست هایی که مامور به راهنمایی بودند و هستند گاهی لازمه دست هایی که شانه هامان زده شده دست هایی که به شانه ها زده ایم رو بشماریم و ببینیم با خدا چند چند هستیم https://eitaa.com/g_ravayat