آقای ما امامِ حسن جان عظیم بود
از بس که حلم داشت صبور و حلیم بود
بعد از پدر برای مردم دوران و عصر خود
آقا امام بود ، ولی و زعیم بود
مردم به راه کج همه گشتند منحرف
آقا فقط صراط و ره مستقیم بود
در کوچه دید مادر او را کتک زدند
در رنج های مادر خود او سهیم بود
دار و ندار خویش سه دفعه تمام داد
از بس که جود داشت سخی و کریم بود
حتی کرامت از کرم او خجل شده است
ذکر امام دوم ما یا کریم بود
حتی به سگ ز نان خودش لقمه داد و رفت
از بس که قلب حضرت آقا رحیم بود
آن شب که تشنه بود تمنای آب کرد
اما زنش نه همسر او ، که رجیم بود
تا خورد آب شد جگرش خون ز زهر کین
زینب رسید دید که حالش وخیم بود
آماج تیر گشت به تابوت پیکرش
جسمش شکافت گر چه دل او سلیم بود
آقا بدون مرقد و بی بارگاه شد
زائر به خاک تربت او هم نسیم بود
علیرضا تیموری
