پدرانه
🌿متلاطم ترین و تحتفشار ترین روح نه آن روحی است که جسمش جراحت برداشته ونه آن که مصیبت عزیز دیده. و نه حتی آنکه آبرویش رفته.
تا زمانی که ضمیر همه این مصیبتها به خود انسان بازگردد سختیاش هم نسبت کوچکی از سختی های عالم را دارد. هر مصیبتی در یک ضرب شود بازهم یک مصیبت است
🌿اما اگر مصیبتی به اندازه چند نفر ضریب بگیرد چطور؟
پدر را دیدهاید؟ آیا پدر بودن را فهمیدهاید؟
او به جز سختی های خود، مصیبت کش همه اعضاء خانواده است.
بیماری، موفقیت تحصیلی، آسایش اقتصادی و.. تک تک اعضای خانواده روح او را درگیر میکند. چرا که مسئولیت این خانواده را بر دوش خود میبیند. و کار به جایی میرسد که نه به تن بیمار خود و نه لباس کهنه و به هیچ یک از اسباب آسایشش اهمیت نمیدهد
چرا که روح او در همه اعضای خانواده متکثر و پخش شده.
🌿اما از رنج پدر یک خانواده بالاتر هم در این دنیا وجود دارد.
رنج و سختی امام و جلوداری که هم اعضای خانوادهاش به اندازه کل انسان های روی زمین است و هم عمق دردش انتها ندارد. درد او درد آسایش و آسودگی ما است. با همه ابتلائات و مصیبت های ما رنج میکشد و تحمل میکند.
🌿اما او درد مصیبت مارا در امتداد مسئولیت و رنج بالاتری میبیند و آن هدایت است. هیچ رنجی بالاتر از دستگیری از امت و مردم برای سلوک در مسیر قرب الهی نیست و این اعظم سختی هاست. مگر پیامبر نفرمود شیبتنی سوره هود به سبب آیه «فاستقم کما امرت و من تاب معک»
رهبریِ استقامت بندگان الهی در مسیر آرمان ها و نیل به اهداف و چشم اندازهای الهی، به قدری سخت است که مظهر صبر و استقامت یعنی پیامبر میفرماید مرا پیر کرد.
🌿رهبری الهی ناگزیر از چنین رنجیست. از بالاترین آنها یعنی پیامبر و امیرالمومنین تا نازلترین آنها یعنی علماء عصر غیبت و رهبران انقلاب اسلامی آن را درک کردهاند.
❕پ.ن:کلیپی که در ادامه میآید ببینید
غلیان
@ghalayan
ذهن؛ جولانگاه این روزهای شیطان
وقتی دیگری را باخود مقایسه میکنم چون در فلان موضوع از من بالاتر است، احساس ضعف میکنم و برای جبران ضعف حس حسادت به من دست میدهد.
وقتی فاصله خود را با آنچه تمایل دارم میبینم و به توانایی ها و امکانات اطرافم توجه نمیکنم، احساس ناامیدی میکنم.
وقتی نقطه قوتی در وجودم درک میکنم و نقائص را نمیبینم، خود را در نزدیکی آنچه که لایق آن هستم تصور میکنم و احساس خود بزرگ بینی به من دست میدهد.
فکر میکنم اما صحیح فکر نمیکنم. جزئیات را میبینم اما نگاه کلان ندارم. کلان فکر کردن یک شاه کلید برای اصلاح بسیاری از عیوب است. تفکری که کلان نباشد ابزار مناسبی برای کید شیطان است.
تفکری که کلان نباشد عقلائی نیست. به عبارتی توهم است.
فضای مجازی بستر مناسبی برای جزئی دیدن است. شیطان کمر همت بسته که حتی روش فکر کردن مارا هم دستخوش خواستههای خویش کند.
این روزها که بخشی از زیست ما در این فضا است، مواظب باشیم جزئیات را به عنوان اینکه کل هم اینگونه است به ما نقبولانند.
با دیدن دوتا کلیپ و عکس احساس نکنیم کل جامعه را سیل برده
بعلاوه آنچه را که میبینیم اول باور نکنیم و بعد از تحقیق بپذیریم.
اصل در فضای مجازی بر دروغ بودن است زیرا افسار آن به دست کسانی است که با فریب ما سود میبرند.
خلاصه اینکه جزئی ببینیم، دروغ نبینیم و کلان فکر کنیم.
غلیان
@ghalayan