eitaa logo
قلب صبور - واحد خواهران
276 دنبال‌کننده
644 عکس
290 ویدیو
8 فایل
﷽ ☆کانال اطلاع رسانی واحد خواهران هیات محبین الزینب علیهاالسلام ☆کانال رسمی هیئت دارالقرآن الکریم-محبین الزینب علیهاالسلام 🆔️ @ghalbesaboor ارتباط با ادمین 🔻🔻 📌⛭ @Mohebbinozzeynab
مشاهده در ایتا
دانلود
قلب صبور - واحد خواهران
یکی از ضررهای فرزند کمتر اینست که دیر یا زود سن ما بالا می رود و اگر بخواهیم سن عادی کنیم،چند ده سال
یکی از دغدغه های پدر و مادرها این است که وقت بچه ها را چطور پُر کنند؟ صبح تا شب فرزند چطور بگذرد؟ این یکی از دغدغه های مهم است. اگر ما به فکر تعداد بیشتر فرزند باشیم، بگذریم از دیگر مزایای تعداد فرزند بیشتر اما همین یک مورد را مدنظر داشته باشیم که اگر تعداد فرزندان ما بیشتر باشد، همبازی های بیشتری دارند. از همان صبح تا شب این ها با هم، بازی می کنند، شادی میکنند و البته ممکن است سر به سر هم بگذارند و دعوا هم بکنند که این دعوا کردن ها نقش واکسینه شدن در اجتماعی شدن آنها را بازی می کند. بنابراین این دعوا و تنش ها و مسائلی که بین خواهر و برادرها اتفاق می افتد نقش واکسیناسیون دارد و ارزش دارد و اصلا چیز مهمی نیست که پدر و مادرها بخواهند از آن ناراحت باشند. اگر تعداد فرزندان بیشتر شد آن دغدغه ای که برای خیلی از پدر و مادرها اتفاق می افتد از بین می رود. در بعضی از خانه ها فرزند تنهاست اما صدها اسباب بازی کنار او ریختند که فایده ای ندارد. اسباب بازی چقدر می تواند نیاز فرزند ما را مرتفع کند؟ فرزند ما اگر می خواهد رشد کند و پدر و مادر هم می خواهند در تربیت فرزند موفق باشند باید به فکر همبازی باشند. کار پدر و مادری که یک فرزند دارند و می خواهند فرزند لوس نشود بسیار سخت است تا پدر و مادری که چند فرزند دارند. طبق تجربه هم خانواده ای که چند فرزند دارد دچار این مسائل (لوس شدن و…) هم نمی شود و یا اگر بشود خیلی سطحی و گذراست…. از همه ما مهمتر است که بچه های ما تنها بزرگ نمی شوند و تنهایی در آنها نفوذ نمی کند. @ghalbesaboor2
قلب صبور - واحد خواهران
یکی از دغدغه های پدر و مادرها این است که وقت بچه ها را چطور پُر کنند؟ صبح تا شب فرزند چطور بگذرد؟ ای
یکی از نکاتی که باید به آن توجه ویژه داشت در حوزه سنِ فرزندآوری است. امروز بخاطر اینکه متأسفانه سن ازدواج ما بالا رفته است، یعنی بهترین سنی که بچه های می توانند ازدواج کنند بالا رفته است و طبیعتا اگر در آن سن ازدواج کنند بحث فرزندآوری هم خیلی بهتر اتفاق می افتد. چون بهترین زمان فرزندآوری در سنین کمتر است. بهترین زمان اینکه ما از خداوند فرزندی را بخواهیم زمانی هست که بدن آمادگی بیشتری دارد و خود فرد هم نشاط و صبر و حوصله ی بیشتری دارد. اما متأسفانه بخاطر اینکه زمان ازدواج ما عقب افتاده و در سنین بالا ازدواج می کنیم و یک اتفاق ناخوشایند هم هست ما اگر می خواهیم در فرزندآوری اقدام کنیم و رشد خوبی داشته باشیم باید سعی کنیم که در سنین جوانی اقدام کنیم. بهترین سن برای ازدواج ۲۰ سالگی است. حالا مقداری کمتر یا بیشتر! بهترین سن برای فرزندآوری هم اتفاقا همین سن است. ما اگر در سنین اینچنینی ازدواج کنیم و از خداوند طلب فرزند کنیم خیلی آسان می توانیم ۴ تا ۶ فرزند از خداوند بخواهیم. البته این صحبت به این معنا نیست که ما در بالای سن ۳۵ سال نمی توانیم از خداوند فرزند بخواهیم، خیر شدنی است اما بهترین زمان برای فرزندآوری سنین جوانی است. @ghalbesaboor2
قلب صبور - واحد خواهران
یکی از نکاتی که باید به آن توجه ویژه داشت در حوزه سنِ فرزندآوری است. امروز بخاطر اینکه متأسفانه سن ا
یک اتفاق خیلی بَدی در دنیا در حال اتفاق است به نام: سقط جنین یا به عبارتی اسقاط جنین…آیا شما می دانستید: حدود ۳۰ برابر آن تلفاتی که در زمان اوج کرونا برای این بیماری وجود داشت، مربوط به سقط جنین است. یعنی آمار سقط جنین ۳۰ برابر آمار تلفات در زمان اوج بیماری کرونا بود. متأسفانه در کشور خودمان در طول یکسال چند صدهزار سقط جنین رخ می دهد و این یعنی یک مشکل فرهنگی بزرگ و از آن می توان به قتل نفس هم یاد کرد. این آمارها را خیلی نمی شود عیان کرد اما سوال ما از آن دسته پدر و مادرانی که حاضرند قتل نفس یا اسقاط جنین انجام بدهند این است که از کجا می دانید آن فرزندی که از بین بردید فردا یکی از بهترین دانشمندان این جامعه نمی شد؟ یکی از بهترین علمای این جامعه نمی خواست بشود؟ یکی از موثرترین انسان ها در این دنیا نمی توانست بشود؟ یکی از محبین اهل بیت (ع) نمی شد؟ ما با چه حجت، هدف و دلیلی به خودمان اجازه می دهیم که گرفتار این چنین موضوعی بشویم و فرزندان خودمان را با دست خودمان گرفتار اسقاط جنین کنیم؟!!! @ghalbesaboor2
قلب صبور - واحد خواهران
یک اتفاق خیلی بَدی در دنیا در حال اتفاق است به نام: سقط جنین یا به عبارتی اسقاط جنین…آیا شما می دان
یکی از مهمترین معروف ها ایجاد و حفظ انقلاب است. خب، انقلاب چند ده سال پیش اتفاق افتاد اما حفظ آن به عنوان یک معروف به حساب می آید اما بدانید که حفظ انقلاب چه بسا سخت تر از ایجاد انقلاب هم باشد. یکی از مواردی که برای حفظ انقلاب ضرورت دارد وجود نیروی پای کار انقلابی و جهادی و مومن است. مشکلی که امروز در جامعه با آن روبه رو هستیم این است که تا چند سال آینده اگر با همین فرمان جلو برویم متأسفانه با پیری جمعیت یا سالمندی جمعیت یا بهتر است بگوییم با انفجار سالمندی مواجه و دچار خواهیم شد. و اگر با چنین شرایطی مواجه بشویم آن موقع عملا این سوال مطرح می شود که چگونه می خواهیم انقلاب را حفظ کنیم؟ چگونه می خواهیم زمینه سازی ظهور حضرت صاحب الزمان (عج) را فراهم کنیم؟ اگر قرار است این معروف بزرگ اتفاق بیفتد، ما پدر و مادرها باید به فکر باشیم. الآن وقتش است. چند سال طلایی داریم و الآن زمان آن رسیده است که از خداوند طلب فرزند کنیم و از او بخواهیم که به ما فرزند صالح و سالم عنایت کند تا بتوانیم همراه فرزندان زمینه ساز ظهور باشیم. این چند سالی که فرزندان دهه شصتی، پدران و مادران دهه شصتی که می توانند اقدام به فرزندآوری کنند و اگر این چند سال هم بگذرد دیگر کار از کار گذشته است…. @ghalbesaboor2
یکی از آن مشکلاتی که متوجه فرزند کمتر است، تنهایی بچه هاست. اما تنهایی بچه ها فقط مربوط به امروز نیست و مربوط به فردا هم است. مثلا بچه های ما امروز خواهر و برادر ندارند و تنها هستند. در بازی کردن ها، ارتباط گیری و اجتماعی شدنشان دچار مشکل هستند. همه ما یک روزی باید برویم و عمرمان تمام می شود اما این بچه ها می مانند و متأسفانه حتی یک دایی، خاله، عمو و عمه در اطراف خودشان نیست. وقتی فرزند ما یک یا دو هست، بزرگ که می شوند و ازدواج می کنند خود این ها یا بچه های این ها چه کار می خواهند کنند؟ این بچه ها باید جمع باشند، خودشان را حمایت کنند و دستگیر هم باشند. فردا ازدواج می کنند و مشکلاتی برایشان پیش می آید پدر وپدر و مادر هم پیر می شوند یا از دنیا می روند این فرزند چه کار می خواهد بکند و این تنهایی را چه کسی پاسخ می دهد؟ فردای قیامت همین فرزند جلوی بعضی از پدر و مادرها را می گیرند و این کار را هم می توانند بکنند که چرا او را تنها گذاشتند در حالی که نیاز داشتند. هم در کودکی و هم در بزرگسالی! بر چه حجت شرعی و استدلالی مانع می شوید که فرزند خواهر و برادر نداشته باشد؟! بچه های ما در سنین کودکی پختگی لازم را ندارند اما با این حال طلب خواهر و برادر می کنند و پدر و مادر باید منطقی تر به این موضوع نگاه کنند. بگذریم از اثر عبادت گونه نگاه کردن به بحث فرزندآوری و آنرا کنار هم بگذاریم فرزندآوری برکات زیادی در زندگی خواهد داشت. @ghalbesaboor2
بعضیها میگویند:اگر فرزند بیاوریم،وضعیت مالی ما جوابگو نیست. اولا که زندگی بالا و پایین دارد. دوم اینکه وقتی فرزند می آید رزق و روزی خودش را زودتر از خودش می آورد و این خیلی مهم است. گاهی اوقات ما با چرتکه های دنیایی نگاه میکنیم و خداوند با نگاه خودش حساب می کند. من حیث لایحتسب به ما عنایت می کند... چرا این قدر در روایات سفارش شده است که شما ازدواج کنید تا نعمت خداوند سرازیر بشود. طبیعتا آن همسری که وارد زندگی می شود روزی خودش را می آورد. فرزندی که وارد زندگی میشود روزی خودش را می آورد.این طبیعی است. اما به قانون رزق و روزی الهی هم باید پایبند بود… رزق و روزی الزاما مباحث مالی نیست. گاهی اوقات همان سلامتی، حال خوب، زیارت، معنویت و.. نوعی از رزق و روزی است.اگر ما با نگاه عبادت که رهبر ما یعنی نائب امام زمان (عج) دستوری نسبت به ازدیاد نسل مومن و انقلابی داد و ما هم با این نیت جلو آمدیم باید مطمئن باشیم که عاقبت خودمان را تسویه کردی... بسیاری از خانواده ها هستند که مشکلات اقتصادی دارند و حتی شاید مستأجر باشند اما باز از خداوند طلب فرزند میکنند... اما درهمین جامعه کسانی هستند که به قدری دارند که نمیدانند چگونه خرج کنند اما با یک فرزند یا دو فرزند به زندگی ادامه می دهند و آرامش لازم را ندارند. این دسته از انسانها سختی که اینجا میکشند جدا، سختی که فرزند تحمل میکند و تنها بزرگ میشود هم جدا و مدعی بودن فرزند بابت تنها بودن هم جدا،فردای قیامت پاسخی به این سوال ندارندکه میتوانستید فرزند بیاورید چرا نیاوردید ندارند! @ghalbesaboor2
از فواید داشتن فرزند بیشتر این است که فرزندان ما، آن روحیه همکاری کردن و کار دسته جمعی انجام دادن را در خودشان بیشتر تقویت می کنند. معمولا آن دسته از بچه هایی که تعداد بیشتری خواهر و برادر برای همدیگر در خانه هستند علاقه ی بیشتری هم نشان می دهند به انجام دادن کارهایی که جنبه دسته جمعی بودن و گروهی بودن دارد. از آنطرف آن گروه از بچه هایی که متأسفانه تک فرزند هستند، چون این تنهایی خیلی اذیتشان می کند فردا روز که در جامعه قرار می گیرند معمولا در تمایل نشان دادن نسبت به گروه و عضویت و همراه شدن در گروه مقداری دچار مشکل می شوند. از این جهت که همیشه حرف، حرف آنها بوده و همه توجهات منعطف به آنها بوده لست. حالا اگر در گروه قرار بگیرند در بسیاری از موارد علاقه مند هستند که حتما رئیس گروه باشند... بنابراین اگر می خواهیم فرزندانمان مسیر اجتماعی شدنشان به درستی طی بشود و کار تشکیلاتی و گروهی را در خودشان بیشتر تقویت کنند طبیعتا باید سعی کنیم نسبت به تعداد فرزندان نگاه ویژه تری داشته باشیم. هرچه تعداد فرزندان ما بیشتر باشد در حوزه همکاری کردن مسئولیت پذیرفتن موفق خواهند بود. خیلی نکته جالبی است: مسئولیت پذیرفتن در آن دسته از خانواده هایی که فرزندان بیشتری دارند بهتر و آسان تر اتفاق می افتد. اما آن دسته از خانواده هایی که تک فرزند هستند یا تعداد کمتری فرزند دارند در این مسیر با مشکل رو به رو خواهند شد. @ghalbesaboor2
قلب صبور - واحد خواهران
از فواید داشتن فرزند بیشتر این است که فرزندان ما، آن روحیه همکاری کردن و کار دسته جمعی انجام دادن را
یکی از دغدغه های ما پدر و مادرها نسبت به فرزندان این است که: آنها اجتماعی بشوند در ارتباط برقرار کردن با دیگران قوی باشند خجالتی نباشند افسرده بزرگ نشوند. طبیعتا یکی از برکات داشتن فرزندان بیشتر در یک خانواده دقیقا همین اجتماعی بزرگ شدن آنهاست. اگر فرزندان ما تعداد بیشتری باشند از آنجایی که نیاز به داشتن چندگروه دارند و دوست هم دارند، باید با یک جامعه دوستان خودشان یک رابطه دوستی برقرار کنند... داشتن خواهر و برادر می تواند بشدت در اجتماعی شدن فرزندان ما و پخته تر شدن آنها در همان مسیر کودکی و نوجوانی که طی می کنند باشد. این یکی از مزیت های بسیار مهم فرزندآوری و تعداد بیشتر داشتن فرزند است که گاهی اوقات ما از آن غفلت می کنیم و به اشتباه فکر می کنیم هر چیزی که نیاز بود را برای فرزند باید تهیه کنیم و هیچ کمبودی را احساس نکند و همه چیز برای او محقق بشود. و فکر می کنیم که با این کار پدر و مادر خوبی می شویم در حالی که اینگونه نیست، بلکه فرزندان ما به غیر از نیازمندی هایی که در زندگی دارند طبیعتا یک سری نیازمندی هایی دارند که از دست پدر و مادر نمی تواند محقق بشود و لازم است که خواهر و برادری باشد که با مهر و محبت، بازی کردن، دعوا کردن، اختلاف داشتن و حل اختلاف مسیر اجتماعی شدنشان را به درستی طی کنند. @ghalbesaboor2
قلب صبور - واحد خواهران
یکی از دغدغه های ما پدر و مادرها نسبت به فرزندان این است که: آنها اجتماعی بشوند در ارتباط برقرار کرد
... معمولا در خانواده های تک فرزند از آنجایی که همه توجهات این پدر و مادر مهربان متوجه این یک فرزند یا دو فرزند می شود، طبیعتا بچه ها به لحاظ عاطفی به قدری تحت پوشش والدین هستند که دیگر از حد استاندارد عبور می کند لذا بعد از مدتی به قدری وابستگی بین آنها نسبت به خواسته ها و نیازهایی که دارند اتفاق افتاده است که دیگر فرزند حاضر نیست چیزی بگوید، چیزی از پدر و مادرش بخواهد اما چیزی خلاف آن را ببیند.یعنی پدر و مادر به نیازهایی از نگاه او پاسخ ندهند و از خواسته های او تمکین نکنند... اما در خانواده هایی که جمعیت بیشتری دارند این موضوع می تواند حتی بطور کلی متفاوت باشد. بچه ها وقتی ۵-۴، کمتر یا بیشتر شدند، دیگر همه توجهات منحصر به یک فرزند نمی شود. فرزند متوقع رشد نمی کند. امکانات خانه تقسیم بین فرزندان خانواده می شود. اگر ما همه امکانات را خرج یک فرد کردیم این طبیعت انسان است که متوقع رشد می کند و انتظار دارد و فردا که وارد جامعه شد دیگر با توجه به اینکه همه توجهات در جامعه منعطف به یک نفر نیست با مشکل رو به رو می شودسرخورده و در نتیجه افسرده می شود... در حالی که خانواده هایی که چند فرزند هستند آن مسیر اجتماعی شدن وقتی به درستی طی شد دیگر به این فرزند بر نمی خورد چون در خانواده نظری داشته و نظر خلاف خودش نظر برادرش یا خواهرش بوده و تجربه کرده است که دیگران هم حق نظر دارند و دیگران هم می توانند نظر مخالف به او بدهند و ظرفیت شنیدن نظر مخالف و نه شنیدن در این فرزند افزایش پیدا میکند. @ghalbesaboor2
قلب صبور - واحد خواهران
... معمولا در خانواده های تک فرزند از آنجایی که همه توجهات این پدر و مادر مهربان متوجه این یک فرزند
یکی از مزایای داشتن فرزند بیشتر نهادینه سازی مهر و محبت و عاطفه ورزی بین اعضای خانواده است.این اعضای خانواده فراتر از پدرومادر است، بهرحال هر پدر و مادری به فرزند خودش عشق می ورزد،اما منظور از این عشق و عاطفه ورزی، عشق و عاطفه ورزی بین خود فرزندان است.یعنی بین خواهر و برادرها! ما یادمان نرود که این قاعده دنیاست که باید یک روزی همه چیز را بگذاریم و برویم.چه کسی می ماند؟ فرزند ما می ماند. اگر تنها باشد،این فرزند خواهر و برادر ندارد،بچه های ما در آن مسیر تربیتی که در دوره کودکی و نوجوانی طی می کنند محبت ورزی به یکدیگر را تمرین می کنند.خواهر نگران برادر خودش است و برعکس؛وقتی این بچه ها بزرگ شدند و پدرومادرها در این دنیا نبودند هوای همدیگر را خواهند داشت.پشت هم خواهند بود و از یکدیگر حمایت میکنند. این یک نکته بسیار مهم است.امروزه برخی از ما به دلیل مشکلات اقتصادی و تربیتی،حاضر نیستیم به خدا اعتماد کنیم و رزوی آنها را از خدا بخواهیم. به خودمان و کمک خدا به خودمان اعتماد کنیم تا بتوانیم مهارت های تربیتی را یاد بگیریم. سختی های تربیتی را به جان بخریم. الآن که تکلیف به فرزندآوری و ازدیاد نسل مومن داریم اگر این سختی را به جان نخریم و کوتاهی کنیم فردا گرفتار خواهیم شد. فرزند ما دایی ندارد، عمو و خاله و عمه ندارد، خواهر و برادر ندارد و تنهاست. فردا اگر مشکلی برای او پیش بیاید نمی داند که به چه کسی باید تکیه کند و همدم و غمخواری ندارد. این از آن دسته مسائلی است که امروز چون فرصت برای فرزندآوری داریم نباید غافل بشویم. @ghalbesaboor2
قلب صبور - واحد خواهران
یکی از مزایای داشتن فرزند بیشتر نهادینه سازی مهر و محبت و عاطفه ورزی بین اعضای خانواده است.این اعضای
یکی از آفت های تربیتی که گاهی از سوی پدر و مادر، پدربزرگ و مادربزرگ، دایی و عمو، عمه و خاله و یا دیگر اطرافیان ممکن است اتفاق بیفتد این است که برخی از اطرافیان توجه لازم را برای تفاوت قائل نشدن بین فرزندان را ندارند و این باعث می شود که حس حسادت در فرزند تشدید بشود. ما پدر و مادرها باید حواسمان باشد که تحت هر شرایطی رفتاری نکنیم که فرزندان ما احساس کنند که ما نسبت به یکی از فرزندان توجه ویژه داریم. بیشتر عاطفه خرج می کنیم و عشق می ورزیم. حتی به پدر ومادرهایی که فرزند جدیدی خداوند به آنها می دهد توصیه می کنیم: وقتی که به منزل پدربزرگ و مادربزرگ رفتید حتی اگر شده از قبل به آنها اطلاع بدهید که در ابتدا آن فرزندان بزگتر را که به هرحال قدیمی تر هستند و شاید شیرینی فرزند خردسال را نداشته باشند را تحویل بگیرید. چند دقیقه ای که آنها را تحویل بگیرید و مورد توجه قرار بدهید بعد به دنبال کار و بازی خودشان می روند و بعد از آن سراغ فرزند خردسال بروید. یادمان نرود گاهی اوقات ما در محبت ورزی و توجه کردن به فرزند کوچک خودمان دچار اشتباه می شویم. فرزند نوزاد ما و یا چند ماهه ما کلمات ما را به هیچ عنوان متوجه نخواهد شد اما آن فرزند چند ساله ما به خوبی زبان مادری خودش را یاد گرفته و ادبیات پدر و مادر در محبت ورزی به خودش را کاملا متوجه می شود و درک می کند. لذا باید به این موضوع دقت بشود تا حسادت فرزندان تحریک نشود و این احساس را نکنند که پدر و مادر بین آنها تفاوت قائل می شوند. @ghalbesaboor2
قلب صبور - واحد خواهران
یکی از مشکلاتی که در خانواده ها دیده می شود این است که گاهی اوقات پدر و مادر اصرار ویژه ای دارند نسب
یکی از رفتارهایی که پدر و مادرها گاهی به آن توجه ندارند اینست که فکر می کنند مانند قدیم ها با کتک زدن فرزندان می توانند آن مهارت های تربیتی خودشان را به خوبی پیش ببرند. در حالیکه پدر و مادرها باید حواسشان باشد که امروز دیگر با ۳۰-۲۰ سال گذشته خیلی فرق کرده است. شاید در آن زمان ها ادبیات پدر و مادرها طور دیگری بوده است، طرز برخوردشان به گونه دیگری بوده است. اما امروز در این شرایط و با این رقبای تربیتی اگر بحث کتک زدن فرزندان مطرح بشود، آنوقت به صورت قاطع می توان گفت که فرزند از پدر و مادر دور خواهد شد. فرزندی که از پدر و مادرش خودش دور بشود دیگر امیدی نمی توان داشت که بشود تأثیر تربیتی خوبی نسبت به او داشت. چرا؟ چون فرزند دیگر از ما حرف شنوی ندارد. تا یک جایی فرزند از ترس کتک زدن ما حرف شنوی داشته باشد اما دیری نخواهد پایید که بزرگ می شود، جوان می شود و دیگر اینگونه نیست. لذا برای اینکه گرفتار این موضوع نشویم و رابطه عاطفی خودمان با فرزند را قطع نکنیم سعی کنیم که به سمت تنبیه بدنی نرویم. تنبیه روش هایی دارد اما تنبیه بدنی واقعا روش مناسبی نیست. اگر فرزند خودمان را تنبیه کردیم و کتک زدیم باید بدانیم که ممکن است فرزند آن رفتار یا حرف زشت را جلوی ما تکرار نکند اما بعد از اینکه کنارش نبودیم بدتر از آن را خواهد گفت. نقش آفرینی بدتر از آن در جامعه دوستانش انجام خواهد داد. اگر می خواهیم فرزند راستگو تربیت کنیم سراغ کتک زدن نرویم. اگر فرزند را کتک زدیم فرزند دروغگو بزرگ می شود چون باید جلوی ما ریاکارانه رفتار کند. @ghalbesaboor2