زمین ز بتکده ها پُر شده است ابراهیم دوباره دور تفاخر شده است ابراهیم گرفته هرز تجمل حصار حوصله را که نان سادگی آجر شده است ابراهیم دمیده بر ریه ی شهر دود تلخ ریا و روزگار تظاهر شده است ابراهیم مذاق اهل محبت در این زمانه ی بد اسیر طعم تکاثر شده است ابراهیم چه زود گم شده در کوچه های عادت عشق! زمین دچار تنفر شده است ابراهیم ببین تو عزّت لات و منات و عزّی را تبر ز دست تو دلخور شده است ابراهیم تبر به دوش چرا از سفر نمی آیی زمین ز بتکده ها پُر شده است ابراهیم! ⚘️ پروانه نجاتی ⚘️

　 گفته بودم بی تو می میرد دلم اما نَمُرد زنده ماند آری ولی دیگر برایم دل نشد ⚘️ محتبی‌سپید ⚘️

　 فقط با شوق میخوانی و از دردم چه می‌دانی؟ تو جان می‌گیری از شعری که من را بارها کشته ⚘️ فرامرز عرب‌ عامری ⚘️

　 شنیده ام که به جنگل قدم گذاشته ای پلنگ وحشی من! خوش به حال آهوها... ⚘️ پانته آ صفایی ⚘️

　 به کوی‌اش قاصدی می‌رفت و بی‌دردان ز نادانی همه مکتوب می‌دادند و من دادم دلِ خود را ⚘️ خالص‌اصفهانی ⚘️

　 خوشا به بخت بلندم که در کنار منی تو هم قرار منی هم تو بی قرار منی ⚘️ جویا‌ معروفی ⚘️