سپاه پلک هایش چند لشکر را تکان میداد علی با خطبه خوانی قلب منبر را تکان میداد به وقت زهد سلمان را کرم میکرد و حاتم را عیار راستگویی اش اباذر را تکان میداد خودش نَه پلک بر هم میزد و اینگونه بی پیکار دل هر مالکی مانند اشتر را تکان میداد و جبرائیل درسش را به حیدر چون که پس میداد علی بن ابی طالب فقط سر را تکان میداد میان گرد و خاک جنگ تا او را ببیند هم علی بود آنکه از جایش پیمبر را تکان میداد همیشه بعد دیدار علی از بس تحیر داشت یکی باید می آمد دوش قنبر را تکان میداد نَه در دنیا دل ما را که نام مرتضی قطعاً به وقت مرگ هم اعضای نوکر را تکان میداد ⚘️ مهدی رحیمی زمستان ⚘️

ای عشق، همه بهانه از توست ... ⚘️ مولانا ⚘️

نبین از خاک بالشتی به شبها زیر سر دارد و یا در پاش نعلینی پر از وصله، اگر دارد نبین با چاه خلوت کرده و مأنوس او گشته و همچون وسعت دریاش خونی در جگر دارد اراده چون کند مولا، قضا تغییر خواهد کرد علی در سرنوشت عالم امکان اثر دارد به دنیای پر از کج راهه، راهِ اوست راه حق که اسلام بدون مرتضی، حتما خطر دارد اگر گفته بپرسید از علی، من مطمئن هستم اگر برگی زمین افتاده باشد او خبر دارد به آنکه شامل لطف خدا گشته، بگو اصلا علی بر تو نظر کرده، که حق بر تو نظر دارد نفس دارد، نفسها را برای یاعلی گفتن وگرنه عمرِ بی معشوق لَفظش هم ضرر دارد ⚘️ حامد آقایی ⚘️