⭕️گوهر خود را هويدا کن! از ميان بيست‌وسه آية پاياني جزء بيست‌وششم از صفحة 521 ، قرآن در آية چهاردهم اين صفحه، به بخشي از نشانه‌هاي عظمت پروردگار اشاره مي‌کند. آية 21 مي‌فرمايد: «وَ في أنفُسِكُم، أ فَلاتُبصِرون»؛ «در وجود خود شما نيز، نشانه‌هاي علم و قدرت و حکمت حق فراوان است، آيا ديده باز نمي‌کنيد تا اين‌همه آيات و نشانه‌هاي بارز حق را بنگريد؟!» بدون شک انسان اعجوبة عالم هستي است وآن‌چه در عالَم‌کبير است، در اين عالم صغير نيز وجود دارد. امّا⭕️معمّاي عجيب اين‌جاست که: آدمي همه چيز را ببيند و خود را نبيند! به استخراج‌گوهر از هر معدني بپردازد، ولي از معدن وجود خويش وگوهرهاي عالي و گران‌قدرآن بي‌خبر بماند! به رنگ‌آميزي هر در و ديوار خشت وگِلي همّت بگمارد، امّا از رنگ‌آميزي خانة دل‌که شايستة صِبغَهَ الله است، وَ مَن أحسَنُ مِنَ اللهِ صِبغَه، با بي‌اعتنايي تمام اعراض نمايد!⭕️ برگرفته از آثار آيت‌الله ضياءآبادي⭕️ لینک کانال در محضر قرآن واهل بیت (علیهم السلام)👇👇 @ghjariafsane 🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃

در صورتي که⭕️اين استعداد فوقَ‌العاده عظيم، به انسان داده شده‌است که مي‌تواند بر اثر خودکاوي و خودشناسي و اعتصام به حَبلِ الهي، به مقام اعلاي قُرب ربوبي رسيده و در آن‌مقام، بر هرچه که بخواهد، تسلّط بيابد و در هرچه که بخواهد، تصرّف نمايد؛ لَهُم ما يَشاؤونَ فيها؛ هر چه که در بهشت برين بخواهند، براي آنان حاصل است! مَشيّت انسان مقرّب در بهشت، خلاّقيّتي عجيب پيدا مي‌کند. آن هم مشيّت آن‌جايي‌اش، با توجّه به کلمة: فيها، به دنبال: ما يَشاؤون، که تا در شرايط حيات دنيوي هستيم، از درک سنخ مشيّت بهشتيان و ميزان قدرت خلاّقة آنان در حجابيم!⭕️ @ghjariafsane

حال،⭕️آيا انصافاً حيف نيست انساني که يک‌چنين نيروي شگرف و استعداد عجيب، به او عنايت شده که مي‌تواند در مسير تکامل و ارتقا، آن‌چنان اوج بگيرد که از ملائکهُ‌الله هم پيش‌تر رفته و از نظر جامعيّت در کمالات روحي، مَثَل اعلاي حضرت حق و مظهر قهّاريّت او، جَلَّ شَأنُهُ العَزيز، گردد! و فرمانرواي در آسمان و زمين بشود، آيا به‌راستي حيف نيست اين‌چنين موجود شريف عزيز آن‌چنان به خفّت و پستي تن در دهد که از اعلاي درجات قرب ربوبي تنزّل يابد و در اَسفَل درکات بهيمي سرنگون شود؟! و تمام اين عمر گرانماية زودگذر را به خاک و لجن کشيده و شصت سال و هفتاد سال، خدمتکار در و ديوار و خانة پرنقش و نگار و مغازه و بازار شود؟ و دائماً در اين فکر و تلاش، شب و روزش بگذرد که: فلان خانه را چگونه بخرم؟ و آن مغازه را چگونه تعمير کنم؟ موزاييک از کجا و آهن و سيمان از چه راهي به دست آورم؟! پُست حسّاس اداري و جاه و مقام اجتماعي‌ام را به چه نحو از زوال و تزلزل نگه دارم؟! لباس از چه جنسي بخرم؟! و به کدام خيّاط بدهم؟! چه بخورم؟! چه بپوشم؟! که ناگهان، بانگ برآمد، خواجه مُرد!! اي عجب! آيا همين؟! انصافاً و وجداناً همين؟! زندگي آدمي، همين است و حقيقت انساني انسان، همين؟! نه به جان خود انسان، اين نيست حقيقت انساني انسان. اين نيست معناي حيات آدميان!⭕️ تو به قيمت، وراي هر دو جهاني / چه کنم قدر خود نمي‌داني @ghjariafsane

⭕️اين، نداي امام انسان‌هاست که در عالَم بلند است: إنَّهُ لَيسَ لأنفُسِکُم ثَمَنٌ إلاَّ الجَنَّه، فَلاتَبيعوها إلاّ بِها؛ حقيقت آن‌که براي گوهر جان شما، جز بهشت بهايي نيست، حال، آن را جز به بهشت مفروشيد!⭕️

اين سخن پربار نيز، از همان امام بزرگ(ع) است که: وَ لَبِئسَ المَتجَر أن تَرَي الدُّنيا لِنَفسِکَ ثَمَنا؛ ⭕️بد تجارتي است که دنيا را بهاي خود داني! يعني، براي تمام جهان ارزشي مساوي با ارزش خود دانستن خطاست و همه چيز دنيا را به‌قيمت شخصيّت انساني خود تحصيل نمودن و آن‌گاه به آن باليدن، معامله‌اي سفيهانه و رسواست!⭕️

و از امام صادق(ع) منقول است که مي‌فرمود: اُثامِنُ بِالنَّفسِ النَّفيسَهِ رَبَّها / فَلَيسَ لَها فِي الخَلقِ کُلِّهِم ثَمَنٌ ⭕️متاع گران‌قدر روح و جانم را به‌قيمت رضا و قرب پروردگارش در معامله آورده و قيمت‌گذاري مي‌کنم، چه آن‌که در تمام خلق آن‌چه که ارزش برابري با شخصيّت انساني من داشته‌باشد، وجود ندارد!⭕️

خلاصه آن‌که⭕️طوري زندگي نکنيم که فردا، وقتي خوان نعمت بي‌پايان خدا در بهشت برين گسترده شد و هنگام برخورداري از آن مائدة الهي فرا رسيد، به ما بگويند: دور باشيد شما از اين نعمت! و برکنار رويد از اين ضيافت! که: أذهَبتُم طَيِّباتِکُم في حَياتِکُمُ الدُّنيا وَ استَمتَعتُم بِها؛ شما آن‌چه‌که بايد کيف کنيد و لَذّت ببريد، در دنيا کرديد و برديد! ديگر جا براي اين طيّبات، در جان خويشتن باقي نگذاشته‌ايد! آن کس که معدة خود را پيش از سفرة غذا، از خيار و شلغم پر کرده و اشتها را از بين برده‌است، طبيعي است که در کنار سفرة رنگين، احساس بي‌اشتهايي کرده و جز محروميّت و ندامت و افسوس از آن‌سفره چيزي نصيبش نخواهد شد!⭕️@ghjariafsane

در حديث آمده‌است که:⭕️روزي عُمَرِ بنِ خَطّاب به حضور رسول خدا(ص) آمد در حالي که آن حضرت بر حصيري از برگ درخت خرما خوابيده‌بود و قسمتي از بدن شريفش روي خاک قرار داشت و بالشي از الياف درخت خرما زير سر نهاده‌بود! عمر سلام‌کرد و نشست. آن‌گاه گفت: يارسولَ‌الله تو پيامبر خدا و بهترين‌خلق او هستي. کَسرا و قيصر بر تختهاي طلا و بسترهاي حرير و ديبا مي‌خوابند و شما اين‌چنين و با اين وضع و حال، چرا؟! رسول مکرّم(ص) فرمود: اُولئِکَ قَومٌ عُجِّلَت طَيِّباتُهُم، وَ هِيَ وَشيکَهُ الإنقِطاع، وَ إنَّما أخِّرَت لَنا طَيِّباتُنا؛ آنان گروهي هستند‌ که طيّباتشان در اين دنيا به آنها داده شده‌است و عَن‌قَريب به پايان خواهد رسيد، ولي طيّبات ما، ذخيرة قيامت ما شده‌است. و آن، پاياني نخواهد داشت!⭕️ @ghjariafsane

در حديث ديگري آمده‌است كه: ⭕️امام اميرالمؤمنين، ميل به خوراكي از جگر بريان با نان نرم داشت. يك سال گذشت و به اين خواست خود، ترتيب اثر نداد تا روزي، به امام حسن(ع) دستور تهيّة آن را داد. در حالي كه حضرتش(ع) صائم بود، غذا براي افطار آماده شد. هنگامي كه امام(ع) قصد افطار نمود، سائلي بر درِ خانه آمد. امام(ع) فرمود: يا بُنَيّ، اِحمِلها إلَيه، لانَقرَء صَحيفَتَنا غداً: أذهَبتُم طَيِّباتِکُم في حَياتِکُمُ الدُّنيا وَ استَمتَعتُم بِها؛ فرزندم، اين غذا را به سائل ده! مبادا فردا كه نامة اعمال خود را مي‌خوانيم، اين آيه را در آن ببينيم كه: طيّبات اخروي خود را با استمتاعات دنيوي خويش، از بين برده‌ايد @ghjariafsane

باز هم به حديث ديگري از امام صادق(ع) بر مي‌خوريم كه آن‌حضرت به‌نقل از پدر بزرگوارشان امام باقر(ع) فرمود: ⭕️وقتي حلواي مخصوصي به‌حضور امام اميرالمؤمنين(ع) آوردند، حضرت(ع) از تناول آن ابا نمود. عرضه داشتند: آيا آن را حرام مي‌دانيد؟ فرمود: لا، وَلكِنّي أخشي أن تَتوقَ إلَيهِ نَفسي، فَأطلُبَه؛ نه حرام نمي‌دانم، وليكن مي‌ترسم‌كه نفسم مشتاق آن گردد و آن‌گاه هميشه به دنبال آن باشم. سپس، اين آيه را تلاوت فرمود: أذهَبتُم طَيِّباتِکُم في حَياتِکُمُ الدُّنيا وَ استَمتَعتُم بِها.⭕️@ghjariafsane