البتّه، در اين‌جا يك لغزشگاه وجود دارد و⭕️گروهي، اين روايت را دستاويز قرار داده‌اند و با اين عنوان كه پيامبر فرموده: من شريعتي آورده‌ام كه سَمحه و سَهله است، ازكلمة سمحه تَسامُح را و از كلمة سهله تَساهُل را گرفته‌اند و معتقدند: دين و شريعت تسامح و تساهل دارد. و خواسته‌اند مسامحه بردار بودن اصل دين را بفهمند كه بود و نبودش يك‌سان باشد!!⭕️

در حالي‌كه بايد توجّه داشت‌كه⭕️در متن دين تسهيلات و آسانگيري‌هايي وجود دارد و دشواري و سخت‌گيري در احكام‌آن نيست. امّا اگر در اصل دين مسامحه و مساهله باشد به اين معنا كه: از زبان پيغمبر(ص) بگوييم: رعايت دين و تبعيّت از آن در زندگي لزوم چنداني ندارد و فرضاً اگر چند روزي نماز نخوانديد و روزة واجب نگرفتيد و حج را به‌جا نياورديد يا در مورد حجاب زن، سخت نگرفتيد، اشكالي پيش نمي‌آيد، چون در دين، تساهل و تسامح وجود دارد!! پيداست كه اين سخن، نامعقول است و لازمه‌اش لغو بودن دين و بطلان رسالت است.⭕️ @ghjariafsane

چرا؛ چنان‌كه گفته شد⭕️در متن دين سهولت هست و احكام آن دست و پاگير نيست.⭕️به‌عنوان مثال، نماز حتماً واجب است و در هيچ حال جز در حال حيض براي زنان، ترك آن جايز نيست. امّا در خود نماز، سهولت هست، از اين جهت كه فرموده‌اند: اگر سالم هستيد و تمام شرايط موجود است، رو به قبله بايستيد و ركوع و سجود و ساير افعال را با لباس و بدن پاك انجام بدهيد. ولي اگر عذري داشتيد و مثلاً در جايي بوديد كه تطهير بدن يا لباستان ممكن نبود، با همان بدن يا لباس ناپاك نماز بخوانيد. يا اگر نمي‌توانيد ايستاده بخوانيد، نشسته بخوانيد و اگر نشسته نشد، به پهلو و رو به قبله بخوانيد و اگر نشد، به پشت بخوابيد و مُستَلقياً بخوانيد كه كف پاها به سمت قبله باشد و ركوع و سجود را هم با اشاره انجام دهيد. پس در اصل مسألة نماز نمي‌توانيم تساهل به معناي رايج آن قائل شويم و حتماً بايد انجام شود، منتها با رعايت سهولت. @ghjariafsane

يا: براي طهارت نماز، اگر شرايط لازم موجود بود، فرد بايد وضو بگيرد يا غسل كند. اگر نبود، جَبيره. و اگر نشد، تيمّم. يا: در روزه، روزه بايد باشد و حذف آن از دين ممكن نيست. منتها: فَمَن كانَ مِنكُم مَريضاً أو عَلي سَفَر، فَعِدَّهٌ مِن أيّامٍ اُخَر؛ وقتي مريض يا مسافر بوديد، افطار كنيد، امّا در ماه‌هاي ديگر، قضاي آن‌را بگيريد. و اگر نتوانستيد، كفّاره بدهيد.@ghjariafsane

يا: در اِحرام، مردان در حال سير، بايد زير سقف نروند. امّا اگر عذري بود، مي‌توانيد زير سقف برويد و كفّاره بدهيد. يا: در همين حكم جهاد، شركت در ميدان جنگ بر مردان واجب است، ولي: «لَيسَ عَلَي الأعمي حَرَج، وَ لا عَلَي الأعرَجِ حَرَج، وَ لا عَلَي المَريضِ حَرَج»؛ «نابينا و لَنگ و بيمار، از شركت در ميدان جهاد معافند». پس،⭕️شريعت سمحه و سهله بدين معناست كه: در اصل دين مسامحه نيست، امّا در متن آن تسهيلات كامل برقرار است.⭕️

⭕️مردم طائف خدمت پيامبر اكرم(ص) آمدند و گفتند: ما رزمندگان و دليرمردان فراواني داريم كه با آمدنمان بر ارتش شما مي‌افزاييم و مي‌خواهيم مسلمان شويم، ولي با سه شرط: يكي اين‌كه: به ما اجازه دهيد تا يك سال به بت پرستي خود ادامه دهيم. شرط دوم اين‌كه: نماز را بر ما تكليف نكن و ما را از نماز خواندن معاف بدار. نماز ركوع و سجود دارد و عرب متكبّري كه اگر بند كفشش باز مي‌شد، براي بستن آن خم نمي‌شد و اعتقاد داشت خم شدن براي او ننگ است يا اگر خار به كف پايش مي‌رفت، خم نمي‌شد تا آن را درآورد و پايش را به زمين مي‌ماليد تا خودش جابه‌جا شود، حاضر نبود ركوع و سجود كند. شرط سوم اين‌كه: ما را به شكستن بت‌هاي خودمان وادار نكن. چون عواطف ما جريحه‌دار مي‌شود. پيامبر(ص) فرمود: شرط اوّل، قابل قبول نيست و نمي‌توانم به شما مهلت بدهم كه شما به بت پرستي خود ادامه دهيد فقط به اين دليل كه بر تعداد ارتش ما مي‌افزاييد. پرستش بت ممنوع است؛ يك لحظه هم به شما مهلت نمي‌دهم. و امّا نماز را هم نمي‌توان ترك كرد؛ لا خَيرَ في دينٍ لا صَلاهَ مَعَه؛ دينِ بدون نماز، دين نيست. امّا شرط سوم را مي‌پذيرم. ما شما را وادار به شكستن بت‌ها نمي‌كنيم؛ خودمان آنها را مي‌شكنيم تا احساسات شما جريحه‌دار نشود.⭕️@ghjariafsane

⭕️ زني از قبيلة اَشرافي، دزدي كرده‌بود. پس از آن‌كه نزد پيغمبر اكرم(ص) ثابت شد كه دزدي كرده‌است، دستور دادند به‌حكم آية قرآن: وَ السّارِقُ وَ السّارِقَه فَاقطَعوا أيدِيَهُما، دستش را ببرند. تا اين دستور رسيد، تحمّل اين حكم براي آن قبيلة متشخّص سخت آمد. به همين خاطر، از هر طرف، وساطت‌ها شروع شد. پدر، برادر و ديگران از نزديكان و آشنايان آمدند كه: يا رَسولَ الله، اين‌زن دختر فلان آدم است و از اشراف؛ اگر دست اين زن بريده شود، قبيلة او از دين بر مي‌گردند و براي شما گران تمام مي‌شود. فرمود: ممكن نيست؛ شما مي‌گوييد: من حكم خدا را تعطيل كنم به‌خاطر اين‌كه اين زن از اشراف است؟ اگر اين زن از ضعيفان بود، دستش را مي‌بريديد، امّا چون از اشراف است، بايد رها شود؟ دستور داد مردم جمع شدند و بالاي منبر رفت و فرمود: كساني كه قبل از شما به هلاكت رسيدند، براي اين بود كه: وقتي كسي از اشراف دزدي مي‌كرد، او را رها مي‌كردند و اگر از ضعيفان كسي دزدي مي‌كرد، دستش را مي‌بريدند. از اين جهت به هلاكت افتادند. قسم به خدايي كه جانم به دست اوست، اگر فاطمه، دختر من هم بود، دستش را مي‌بريدم!!!⭕️@ghjariafsane

وقتي پيامبر اكرم(ص) اين جمله را فرمود و به گوش حضرت فاطمه(س) رسيد، اندكي تَكَدُّر خاطر پيدا كرد. چون آن‌چنان روح مطهّرشان تنفّر از گناه دارد كه كوچك‌ترين نسبتي، هرچند به‌گونة: اگر، موجب كدورت قلبشان مي‌شود. آري؛ همين‌كه خاطر پاك و لطيف زهرا مكدّر شد، فوراً آيه نازل شدكه: اي رسول: لَئِن أشرَكتَ، لَيَحبِطَنَّ عَمَلُك؛ اگر تو هم مشرك مي‌شدي، تمام اعمالت در نزد ما ناچيز و بي‌ارزش مي‌گرديد. اين خِطاب هم براي پيغمبر اكرم(ص) سنگين بود. زيرا شرك، گناه بزرگي است و مُحال است كه پيغمبر(ص) مشرك گردد. ولي اگر است كه نشان مي‌دهد شرك گناه بزرگي است؛ اگر تو هم مشرك شوي، اعمالت حبط مي‌شود. در اثر نزول اين آيه، رسول اكرم(ص) نيز تكدّر خاطر پيدا كرد. بار ديگر، آيه نازل شد كه: لَو كانَ فيهِما آلِهَهٌ إلاَّ الله، لَفَسَدَتا؛ اگر من هم شريك داشته باشم، عالم مختل مي‌شود. و اين مفهوم، بالاتر از همه است. زيرا بزرگ‌ترين نقص و عيب، شريك داشتن خدا است و هيچ نقص و عيبي به اين پايه نمي‌رسد كه خدا داراي شريك باشد. ولي در هر سه مورد، به صورت: اگر است. يعني، من محال است شريك‌دار باشم؛ تو هم محال است مشرك بشوي! و فاطمه هم محال است گناهي مرتكب شود.@ghjariafsane

نكتة قابل تأمّل آن است كه: براي اين‌كه تكدّر خاطر حضرت فاطمه(س) برطرف شود، خدا هم نسبت اگر به پيامبرش داد، و هم به خودش. اين، نشان مي‌دهد كه: فاطمه(س)، آن‌چنان نزد خدا عزيز است كه حتّي نبايد با آوردن لفظ اگر نيز، تكدّر خاطري براي آن نور لطيف الهي(س) پديد آيد. حال، آيا روا بود آن عزيز خدا، آن‌قدر ميان در و ديوار تحت فشار قرار بگيرد كه فرياد برآورد: يا فِضَّهُ خُذيني، فَقَد قُتِلَ وَ الله ما في أحشائي؛ اي فضّه، مرا بگير كه به خدا قسم، فرزندي كه در درون خود داشتم، کشته شد!@ghjariafsane