مولای‌من عزمِ‌دیدارِتودارد، جانِ برلب آمده.. بازگرددیابرآید،چیست‌فرمانِ‌شما؟ بختِ‌خواب‌آلودِمابیدارخواهدشدمگر زآنڪہ‌زدبردیده‌آبی،روےرخشانِ‌شما "حافظ‌شیرازے" سرانجام یکی از همین روزهای نزدیک ، در اوج رخ نمایی دلگیر پاییز ... نسیم ، عطر دل انگیز ظهورتان را به مشام جهان خواهد رسانید و ناگهان آسمان از بارش چشم نواز بنفشه‌ها پر خواهد شد و لبخند به چهره هایمان بازخواهد گشت ... به همین زودی ... به همین نزدیکی ... #الّلهُـمَّ‌عَجِّــلْ‌لِوَلِیِّکَـــ‌الْفَـــرَج 💚💛💚 https://eitaa.com/joinchat/3650486473C399eafcf94

🟢🟠🔴 به نام خدا 🟢🟠🔴 الا به ذکر الله تطمئن القلوب حضرت علی (ع) می فرمایند: « هر کس که به تلاوت قرآن انس بگیرد، از جدایی دوستان احساس تنهایی نمی کند.»🌸🍃🌸🍃 خدا قرآن را براى سعادت ما فرستاده است، وظیفه ما این است که قرآن را بخوانیم و به آموزه هاى آسمانى آن، عمل کنیم، ما باید مسائل زندگى مادى و معنوى و موضوعات خانوادگى و اجتماعى خود را با قرآن تنظیم کنیم و در پرتو آن حرکت نماییم.🌸🍃🌸🍃 از اول قرآن تفسیر رو شروع کردیم تا سوره عنکبوت، امروز خداوند توفیقی عطا کردند تا سرسفره قرآنش مهمان شویم، 🌸🍃🌸🍃 ان شاءالله عامل به قرآن بشویم آمین یارب العالمین 🌸🍃🌸🍃🌸🍃 https://eitaa.com/joinchat/3650486473C399eafcf94

قرائت سوره عنکبوت ☝☝☝☝

#⭕️#تفسیر سوره عنکبوت مگر خدا جاهل است تا نياز به آزمودن ما داشته‌باشد؟! سورة عنكبوت در مكّه بر پيامبر نازل شده‌است و ناميدن اين سوره به عنكبوت، از آية چهل‌ويكم آن گرفته شده كه بت‌پرستان را كه تكيه بر غير خدا مي‌كنند، تشبيه به عنكبوت مي‌كند كه تكيه‌گاهش تارهاي سست و بي‌بنياد است. و امّا از ميان شش آية آغازين اين سوره كه در صفحة 396 آمده‌اند، قرآن پس از ذكر حروف مقطّعة الف لام ميم، در دو آية 2 و 3 ، به يكي از مهم‌ترين مسائل زندگي بشر كه مسألة سختي‌ها و آزمون‌هاي الهي است، اشاره مي‌كند. اين‌دوآيه مي‌فرمايند: «آيا مردم پنداشته‌اند همين‌كه گفتند: ايمان‌آورديم، ما آنها را به حال خودشان رها مي‌كنيم و امتحانشان نمي‌كنيم؟» اين‌چنين نيست؛ «ما گذشتگان پيش از اينها را هم امتحان كرده‌ايم. خداوند بايد با پيش آوردن صحنه‌هاي امتحان، صف صادقان در ايمان را از صف كاذبان جدا كند». ⭕️تعبير امتحان كه در اين‌دوآيه و در ديگر آيات قرآن دربارة خدا گفته شده، نه به آن معناست كه در ذهن ما و در ميان ما جريان دارد. ما امتحان مي‌كنيم تا جهلمان را تبديل به علم كنيم و مجهولمان را مبدّل به معلوم سازيم؛ معلّم نمي‌داند شاگردش چگونه است، امتحانش مي‌كند تا بداند درس‌خوان است يا بازيگوش؛ زرگر نمي‌داند اين طلا چگونه است، امتحان مي‌كند تا بفهمد خالص است يا مغشوش. امّا دربارة خدا، اين معنا راه ندارد؛⭕️ لايَعزُبُ عَنهُ مثقَالَ ذَرَّه في السَّماواتِ وَ لا في الأَرْض؛ به قدر سنگيني ذرّه‌اي در همة آسمان‌ها و زمين، از خدا غايب نيست! أ َلايَعلَمُ مَن خَلَق؟ وَ هُوَ اللَّطيفُ الخَبير؛ آيا آن كسي كه آفريده‌است، نمي‌داند چه آفريده‌است؟! او از لطايف اشيا آگاه است .https://eitaa.com/joinchat/3650486473C399eafcf94

⭕️امتحان در مورد خدا، يعني موجودات و مخلوقات خود را در مسير تكامل مي‌افكنَد و تحت شرايط گوناگون قرار مي‌دهد تا آنها را حركت داده و از نقص به كمال برساند؛ استعدادهاي مكنون در اعماق ذاتشان را بارز مي‌سازد و تمام خواصّ دروني‌شان را آشكار مي‌گردانَد.⭕️ بذر را كه مي‌خواهد تبديل به بوتة خار يا بوتة گل كند، تحت شرايط خاصّي قرار مي‌دهد؛ در ميان خاك مي‌افكند، اشعّة آفتاب برآن مي‌تاباند، قطرات باران بر آن مي‌باراند، نسيم‌ها و بادها بر او مي‌وزاند تا اين بذر حركت كند و تبديل به گل يا خار گردد. مادام‌كه بذر است و به‌قدر يك دانة خشخاش، نه خار است و نه‌گل؛ نه به كار مَطبَخ مي‌خورَد كه هيزم باشد و نه به كار كاخ مي‌خورد كه زينت‌بخش آن باشد. تنها استعداد خار يا گل شدن دارد. بايد در دل خاك بيفتد و عوامل پرورش روي آن كار كنند تا خار و هيزم بشود و طعمة آتش مطبخ گردد يا يك شاخة گل خوش‌بو و خوش‌رنگ شود و زينت‌بخش كاخ سلطان گردد. نطفة انسان، تا در مرحلة نطفه بودن است، نه ابوجهل است و نه ابوذر؛ نه شا يستگي نشستن در غُرَفات بهشت دارد و نه استحقاق افتادن در دركات جهنّم! آري؛ استعداد بهشتي يا جهنّمي شدن، در او هست كه خالقش گفته‌است: إنَّا خَلَقنَا الإنسانَ من نُطفَه أمشاج نَبتَليه؛ ما، انسان را از نطفة مختلط، داراي استعدادهاي خاصّ مختلف آفريده‌ايم. و او را در مسير ابتلا و امتحان مي‌افكنيم تا استعدادهايش شكوفا گردد و با ابزار اراده و اختيار و گزينش كه در ساختمان وجودش قرار داده‌ايم، راه خود را بپيمايد و سرانجام، بهشتي يا جهنّمي گردد. https://eitaa.com/joinchat/3650486473C399eafcf94

البتّه⭕️خدا از اوّل مي‌داندكه اين‌نطفه، عاقبت بهشتي يا جهنّمي خواهد شد. امّا علم خدا به سعادت يا شقاوت يك انسان، علّت شقي يا سعيد شدن او نمي‌‌باشد. بلكه اخلاق و اعمال خود اوست كه با اراده و اختيار انساني خويش انجام مي‌دهد و علّت شقي يا سعيد شدنش مي‌شود.⭕️ اگر معلّم مي‌دانست اين شاگرد بازيگوش عاقبت در امتحان مردود خواهد شد و اين‌چنين هم شد، حال آيا مردود شدن او در امتحان، معلول علم معلّم است يا معلول بازيگوشي خود او؟ بسيار روشن است كه علم معلّم، هيچ‌گونه دخالتي در مردوديّت شاگرد بازيگوش ندارد. https://eitaa.com/joinchat/3650486473C399eafcf94

آري⭕️بازيگوشي انسان است‌كه سبب جهنّمي شدن او مي‌گردد نه علم خدا به جهنّمي شدن او.⭕️ آن شاعر هم بيهوده گفته‌است: مِي خوردن من، حق ز اَزَل مي‌دانست / گر مِي نخورم، علم خدا جهل بُوَد! اين، سفسطه و مُغالطه است. آري؛ حق از ازل مي‌دانست كه تو با اختيار خود مِي خواهي خورد. او تو را انسان آفريده‌است. انسان يعني موجودي كه داراي عقل و اراده و اختيار است‌كه مي‌تواند مِي بخورد و مي‌تواند مِي نخورد. و از طريق وحي پيامبران(ع) به تو آگاهي داده كه مِي خوردنِ با اختيار، راه جهنّم پيمودن است و او براثر علمِ محيطي كه به مخلوقات خود دارد، مي‌داند كه تو، انسانِ دارندة عقل و اراده و اختيار، با اراده و اختيار خود مِي خواهي خورد و جهنّمي خواهي شد! بنابراين، جهنّمي شدن تو معلول مِي خوردن تو، و مِي خوردن تو هم معلول هوس‌بازي و بي‌تقوايي توست، نه معلول علم خدا. https://eitaa.com/joinchat/3650486473C399eafcf94

اين‌جمله از امام اميرالمؤمنين(ع) منقول است كه: هرچند خداوند از خود آدميان به عواقب امرشان آگاه‌تر است، ولي به صِرف اين آگاهي، نمي‌توان آنها را به بهشت و جهنّم بُرد. بلكه بايد در مسير زندگي قرار بگيرند و اخلاق و اعمالي از آنها صادر شود و براثر آن‌اعمال و اخلاق، استحقاق بهشت يا جهنّم را پيدا كنند. حاصل آن‌كه:⭕️سنّت امتحان، از سنّت‌هاي حتمي خدا در عالَم است و آدميان بايد در مسير تكامل بيفتند و عوامل‌گوناگون روي‌آنها كار كنند تا به هدف و غايت وجودي خود برسند.⭕️ https://eitaa.com/joinchat/3650486473C399eafcf94