بسم الله الرحمن الرحیم 🔸سهم روز دوشنبه🔸 موضوع: شرح نهج البلاغه ۱۴۰۲/۱۲/۲۱ شرح خطبه ۱۷۷- آیت الله مکارم ،دشتی،لاهیجی خطبه ۱۷۶- ابن میثم، فیض الاسلام، زمانی خطبه ۱۷۷ (خیانت در حکمیت) پيام امام اميرالمؤمنين عليه السلام، ج 6، ص: 614-607 💢سپس امام يادآورى و تأکيد مجدّدى بر مشروط بودن حکميت آن ها مى کند و مى فرمايد: «پيش از اين که آن ها اين رأى نادرست را و اين حکم جائرانه را صادر کنند با آن ها شرط کرده بوديم که به عدالت حکم کنند و به حق عمل نمايند» (وَ قَدْ سَبَقَ اسْتِثْنَاؤُنَا عَلَيْهِمَا فِي الْحُکْمِ بِالْعَدْلِ وَ الْعَمَلِ بِالْحَقِّ سُوءَ رَأْيِهِمَا وَ جَوْرَ حُکْمِهِمَا). 💢کدام آيه از آيات قرآن مى گويد بزرگوارى همچون على(عليه السلام) که اسلام با مجاهدت هاى او رونق گرفت و همواره در محضر پيامبر(صلى الله عليه وآله) بود و در دامان قرآن تربيت يافت و مظهر حق و عدالت است، از خلافت خلع شود؟ و نيز کدام آيه قرآن مى گويد: کسى که بازمانده دوران جاهليّت و کفر است و مظالم و ستم ها و حيله گرى هاى او بر هيچ کس پنهان نيست و تمام افراد منفور و منافق را دور خود جمع کرده، به خلافت پيامبر اکرم(صلى الله عليه وآله) منصوب گردد؟! 💢آن گاه چنين نتيجه مى گيرد: «بنابراين هنگامى که اين دو نفر از راه حق منحرف شدند و حکم نادرستى بر خلاف حکم خداوند صادر کردند ما مى توانيم به استناد دليل محکم براى خود تصميم بگيريم (و حکم آن ها را دور بيفکنيم!)» (وَالثِّقَةُ فِي أَيْدِينَا لاَِنْفُسِنَا، حِينَ خَالَفَا سَبِيلَ الْحَقِّ، وَ أَتَيَا بِمَا لاَ يُعْرَفُ مِنْ مَعْکُوسِ الْحُکْمِ). 💢به اين ترتيب، امام(عليه السلام) به خورده گيران پاسخ دندان شکنى مى دهد که اوّلا پذيرش حکميّت از شما بود و ثانياً آن ها در کار حکميت، مطلق العنان و رها نبودند ; بلکه موظّف بودند همراه و همگام قرآن حرکت کنند و به ميل خود سخنى نگويند. حال که آن ها به شرط خود عمل نکردند، حکم شان از درجه اعتبار به کلى ساقط است. جالب اين که آن ها در حکم خود نيز با يکديگر توافق نداشتند و يکى بر سر ديگرى کلاه مى گذارد و او را در برابر کار انجام شده قرار مى دهد; به گونه اى که داد و فريادش بلند مى شود; در حالى که در حکميّت توافق حکمين شرط است. آيا چنين حکميّتى پشيزى ارزش دارد؟! موفق باشید Sa🌿

🌙حلول ماه مبارک -#رمضان ماه بندگی خدا بر تمامی مسلمانان جهان تبریک و تهنیت باد Sa🌿

بسم الله الرحمن الرحیم 🔸سهم روز سه شنبه🔸 موضوع: شرح نهج البلاغه ۱۴۰۲/۱۲/۲۲ شرح خطبه ۱۷۷- آیت الله مکارم ،دشتی،لاهیجی خطبه ۱۷۶- ابن میثم، فیض الاسلام، زمانی خطبه ۱۷۷ (خیانت در حکمیت) پيام امام اميرالمؤمنين عليه السلام، ج 6، ص: 614-607 نکته: حکمين پشت به قرآن کردند: 💢اگر امام(عليه السلام) در اين خطبه با صراحت مى فرمايد: حکمين قرآن را ناديده گرفتند و با اين که حق را مى ديدند به آن پشت کردند و هواى نفس را بر حقيقت مقدّم داشتند، دليلش روشن است ; زيرا اگر آن ها به آيات مختلفى که در قرآن يا مستقيماً در فضيلت على(عليه السلام) نازل شده و يا يک اصل کلى را بيان مى سازد ـ که طبق روايات رسول خدا(صلى الله عليه وآله)، على(عليه السلام) نمونه بارز آن بوده است ـ مى انديشيدند در ترجيح آن حضرت بر شخصى همچون معاويه که فرزند دشمن شماره يک اسلام و پيامبر(صلى الله عليه وآله) يعنى ابوسفيان بود و در ميسر پدر خود گام بر مى داشت ترديد به خود راه نمى دادند. 💢آيا قرآن مجيد نمى گويد: «(إِنَّمَا وَلِيُّکُمُ اللهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ رَاکِعُونَ)(4) ; آيا آن کس که در رکوع، انگشتر به سائل بخشيد و آيه در شأنش نازل شد، کسى جز على(عليه السلام) بود؟ با اين که ابن عباس، عمارياسر، جابربن عبدالله انصارى، ابوذر غفارى، انس بن مالک، عبدالله بن سلام، مسلمة بن کهيل، عبدالله بن غالب، عقبة بن حکيم و عبدالله بن ابىّ (اين ده نفر) از صحابه همگى اين حديث را نقل کرده اند و شرح آن در تفاسير اهل تسنن نيز نقل شده است. 4. بقره، آيه 207.    موفق باشید Sa🌿

بسم الله الرحمن الرحیم 🔸سهم روزچهارشنبه🔸 موضوع: شرح نهج البلاغه ۱۴۰۲/۱۲/۲۳ شرح خطبه ۱۷۷- آیت الله مکارم ،دشتی،لاهیجی خطبه ۱۷۶- ابن میثم، فیض الاسلام، زمانی خطبه ۱۷۷ (خیانت در حکمیت) پيام امام اميرالمؤمنين عليه السلام، ج 6، ص: 614-607 💢آيا کسى که در جاى پيامبر(صلى الله عليه وآله) در ليلة المبيت مى خوابد و جان خود را آماده نثار کردن در راه پيامبر(صلى الله عليه وآله) مى کند و صبحگاهان آيه (وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاةِ اللهِ وَاللهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ)(5) در حق او نازل مى شود، ديگرى با او مى تواند برابرى کند؟! 💢آيا مقدّم داشتن کسى که قرآن او را بهترين مخلوقات (بعد از پيامبر اکرم(صلى الله عليه وآله)) شمرده و آيه «(إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِکَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ); کسانى که ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند بهترين مخلوق خدايند»(6) در شأن او نازل شده، جاى شک و ترديد است؟ هنگامى که آيه مزبور نازل شد، پيامبر اکرم(صلى الله عليه وآله) به على(عليه السلام) فرمود: «مصداق اين آيه تو و شيعيان تواند». (به شواهد التنزيل و الصواعق المحرقة و درالمنثور و نورالابصار و تفسير طبرى و غير آن مراجعه کنيد ـ براى شرح بيش تر درباره اين گونه آيات به کتاب آيات ولايت در قرآن مراجعه کنيد).(7) 💢آيا بايد چند ماه، وقت امت اسلامى را بگيرند تا ببينند او برتر است يا معاويه؟! به راستى شگفت آور است اساساً اين مقايسه، جفاى بزرگى به اميرمؤمنان على(عليه السلام) محسوب مى شود که بخواهند او را در برابر معاويه قرار دهند و برترى آن حضرت را ثابت کنند ; خاک کجا و آفتاب کجا؟!(8) 5. مائده، آيه 55. 6. بينه، آيه 7. 7. از جمله کسانى که اين شأن نزول را نقل کرده اند، طبرى، ابن هشام، حلبى و يعقوبى، احمد بن حنبل، ابن جوزى و ابن صباغ مالکى اند. (به جلد دوّم الغدير، صفحه 48 و 49 مراجعه فرماييد). 8. سند خطبه: اين خطبه را با اضافات فراوانى طبرى، مورخ معروف در تاريخ خود در حوادث سال 37 هجرى از «ابومخنف» نقل كرده است و مخاطبان آن، خوارج نهروانند. در آغاز اين خطبه، امام عليه السلام مطالبى را درباره حكمين واشتباهات آن ها در اين انتخاب ذكر فرموده؛ سپس آن چه را مرحوم سيّد رضى در اين جا نقل كرده است با تفاوت مختصرى بيان مى كند. (مصادر نهج البلاغه، جلد 2، صفحه 428) بعيد نيست كه اين خطبه بخشى از خطبه 127 باشد كه گذشت. موفق باشید Sa🌿