به نام خدای حسین
ماه صفر به لحظات پایانی خود نزدیک میشود و دو ماه عزاداری بر حسین علیه السلام و خاندان اهل بیت تمام شد
دو نکته به ذهنم رسید تا با رفقای عزیز هیئتیم به اشتراک بگذارم
۱- دیشب داشتم به این نکته می اندیشیدم که دو ماه عزاداری ما چه آورده ای برای ما باید داشته باشد یقینا اثر این دو ماه عزاداری غیر قابل وصف و شمارش است شما عزیزان هم به بسیاری از آن واقف هستید اما دیشب این نکته از ذهنم گذشت که وظیفه ما بعد از درک عظمت اباعبدالله و هدف قیام ایشان در زندگی فردی و اجتماعی چیست؟
نمیخواهم خیلی در نوشتن زیاده روی کنم و الا میشود درباره همین موضوع یک کتاب صحبت کرد کوتاه عرض کنم که در این نوشتار بگنجد؛
اگر امام حسین علیهالسلام هدف خود را اینگونه توصیف میکنند که «من به جهت اصلاح در امت جدم به پا خاستم، و مىخواهم امر به معروف و نهى از منکر کنم، و بر روش جدم و پدرم على بن ابى طالب رفتار نمایم؛ پس هرکس حقیقت مرا بپذیرد [و از من پیروی کند، راه خدا را پذیرفته و] خدا به حق، اولی است و هر کس رد کند [و من را تنها گذارد] صبر میکنم تا خداوند میان من و این قوم، به حق داوری کند»
و اگر حاضر است خود و عزیزانش را برای حفظ دین و اصلاح جامعه در راه خدا فدا کند نسبت ما به این راه چیست و در حفظ و نگهداشت این میراث گرانبها چه کرده و میکنیم؟!
آیا نسبت به شعائر دینی حساسیتی داریم؟
آیا برای اصلاح خود و خانواده و جامعه در حال جهاد هستیم ؟
اگر نه از امروز باید شروع کنیم🌱
۲- نکته دومی که به ذهنم رسید درباره دقت و حساسیت در هدف عزاداری و غرق نشدن در شکل آن است
به عنوان نمونه اگر چنان غرق در اجزای عزاداری شدیم و طوری شود که مثلا بقولی «حسین ستوده، ستودنیتر از امام حسین علیهالسلام شود» یک آن بخود می آییم میبینیم که اصل را گم کردهایم و به سمت سلبریتیسازی رفته ایم حال آنکه از مداح تا کفشدار و خادم همه اجزای دستگاه امام حسین علیهالسلام هستند و همه توجه ها باید معطوف به حسین باشد؛
بنده همیشه به این اعتقاد داشته و دارم که اگر عزای امام حسین علیهالسلام گنجی گرانبهاست باید مانند قرآن حاشیه آن هم تزیین شود و زیبا باشد لذا معتقد هستم که شکل کار اعم از نظم و تزیین و جاذبه های صوتی وبصری و ... لازم است اما نباید در آن گرفتار شویم و همه در خدمت وجود مقدس اباعبدالله علیه السلام و رضایت مادرش حضرت زهرا سلام الله علیها باشد انشاءالله؛ که رضایت فاطمه رضایت پیامبر بزرگ اسلام و رضایت الهی است.🌱
✍بیقرار متجافی
─┅•═༅🍃🌹🍃༅═•┅─
📚کانال گفتمان انقلاب اسلامی
@goftemane_enghelab1357
🌐 درباره خطای محاسباتی آقای پناهیان :
✍️محمد ایمانی؛
🔹بیدقتی آقای پناهیان و متهم کردن روزنامه کیهان به ایجاد دوقطبی، موجب ذوقمرگی رسانههای زنجیرهای شد که اتفاقا ماموریت اصلی آنها دوقطبی سازی در کشور است.
🔹️نگاهی به رسانههایی که از سخن نسنجیده و ناروای آقای پناهیان استقبال کردند، نشان میدهد این خطیب محترم دچار خطای تشخیص شده و به سمت جبهه خودی شلیک کرده است.
🔹استقبال کنندگان، همانهایی هستند که اتفاقا خود را در قطب معارضه و تحریف و تخریب نظام و انقلاب تعریف کردهاند.
🔹️دوقطبی سازی را باید تعریف کرد و گرنه رهزن عقلانیت و انصاف می شود. دوقطبی سازی، مذموم و مطرود است، در عین حال نمی توان تقابل اساسی جریان تبیین و روشنگری با جریان تحریف و تشکیک و تخریب محکمات انقلاب اسلامی را با دوقطبی سازی اشتباه گرفت.
🔹ایشان اگر دقت به خرج می داد، میدید که کیهان طی دو ماه گذشته در کنار برخی انتقادها، موثرترین حمایتها را از آقای پزشکیان داشته که در آرشیو این روزنامه موجود است. در عین حال، استدلال کیهان روشن است: این که کابینه را مقدس سازی نکنند و مسئولیت و عملکرد آن را پای رهبری ننویسند.
🔹️کیهان، هم آقای پزشکیان را از برخی همراهان ناهمراه بر حذر داشته است و هم تاکید دارد که اگر جریان نفاق فرصت یابد به نام وفاق، نفوذ و مهره چینی کند، فرصت خدمتگزاری دولت را نابود خواهد ساخت و این، خسارت غیر قابل جبران، نباید اتفاق بیفتد. رویکرد کیهان، ترجیح برخورد صادقانه، بر برخورد مجامله آمیز و منافقانه است.
🔹این نکته مهم را باید یادآور شد که به تصریح امیر مومنان (ع)، «کثرت وفاق، نفاق است». و نیز، این بیان حکیمانه از آن حضرت است که فرمود: «به خدا چون كفتار نباشم كه با آهنگ به خوابش كنند و فريبش دهند و شكارش كنند. من تا زنده ام به يارى جوينده حقّ، رويگردان از آن را، و با فرمانبر يكدل، نافرمان بد دل را می زنم.»
🔹️سخن اخیر آقای پناهیان، بیانصافی بود و امید که ایشان، این اظهار نظر نسنجیده را که احتمالا از سر سهو لسان بوده، جبران کند.
─┅•═༅🍃🌹🍃༅═•┅─
📚کانال گفتمان انقلاب اسلامی
@goftemane_enghelab1357