📚#آیه_های_جنون #قسمت_321 بعد از خداحافظے ڪوتاہ از من و پدر و مادرم از خانہ خارج مے شود،بعد از اینڪہ روزبہ مے رود مادرم با سبد گلے مملو از رزهاے مینیاتورے سفید و لیمویے رنگ وارد اتاقم مے شود و مے گوید:اینا رو بذارم توے اتاقت؟! با ذوق بہ سبد گل نگاہ مے ڪنم:اینا چقدر قشنگن! مادرم نفس نفس زنان سبد را نزدیڪ پنجرہ مے گذارد و مے گوید:آرہ! آقاے ساجدے آوردہ بود اما بابات زیاد خوشش نیومد! نگاهے بہ سبد مے اندازد و مے پرسد:جاش خوبہ؟! سرم را تڪان مے دهم:خیلے خوبہ! پتو را ڪنار میزنم و شالم را از روے سرم برمیدارم،پاهایم را روے زمین مے گذارم و مے ایستم. بدنم ڪمے ضعف دارد ولے با قدم هاے محڪم خودم را نزدیڪ پنجرہ مے رسانم و با ذوق بہ گل ها نگاہ مے ڪنم. دستے روے گل ها مے ڪشم و لبخند پر رنگے میزنم،مادرم پردہ را ڪنار مے ڪشد و مے گوید:باید حتما براے ڪردن تشڪر یہ هدیہ ے خوب براش بگیریم! صداے عصبے پدرم بلند مے شود:مگہ براے عیادت از مریض دستہ گل میارن؟! مادرم ابروهایش را بالا مے دهد و بلند جواب میدهد:حالا انگار چے شدہ؟! آرہ خیلے ها براے عیادت از مریض دستہ گل مے برن! نفسے مے ڪشد و رو بہ من آرام مے گوید:بہ روے خودت نیار آیہ! بلند تر ادامہ میدهد:خوبہ بیچارہ ڪمپوت و آبمیوہ هم آوردہ! سپس با خندہ رو بہ من مے گوید:با دستہ گل ڪہ وارد شد بابات همچین چپ چپ نگاهش ڪرد ڪہ بیچارہ معذب نشست روے مبل،تڪون نمے خورد! لب بہ میوہ و شیرینے هم نزد،بہ زور یہ لیوان شربت خورد! شانس آوردیم یاسین خواب بود! با خندہ مے گویم:همچین بیچارہ هم نیست! این همہ اون ما رو تو شرڪت معذب و سنگ روے یخ میڪنہ یہ بارم خودش! مادرم مے خندد و مے گوید:اے ڪلڪ! سپس از اتاق خارج مے شود،روے تخت مے نشینم و بہ سبد گل خیرہ مے شوم و گوش هایم را بہ صداے بلند جیر جیرڪ ها مے سپارم! بعد از یڪ سال سہ ماہ غم و ڪشمڪش هاے مختلف، احساس آرامش مے ڪنم...! این بار ڪہ بہ عمق چشم هایش دقت ڪردم دیدم نہ!هیچ شباهتے بہ چشم هاے هادے ندارند! چشم هایش فقط مختص بہ خودش هستند! مغرور، ڪمے بے تاب... همراہ با برقے از زندگے... http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷