- پسرم #روز_قدس ڪیه⁉️ + یڪے آخرین جمعه ماه رمضانه دوم روزےڪه اسرائیل رو فتح ڪردیم😌 - آفرین پسرم😉 خند😜ـیــشــه نــوشــتـــ... تنها ڪشورےڪه دیدم بعد از تاریخ تولید تاریخ انقضا هم داره...😜 #اسرائیله 🔨😄 #يوم_القدس_مسيرة_العودة ڪلیڪ نڪن منقضے میشے😂👇 https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 درنشر لینک حذف نشود

🌹💫💫🌹💫💫🌹 در امتدادِ نگاهـت #قدس پیداست ! اهل #مڪتب_خمینی کہ باشے ‌براے #رهایی_قدس جان میگذاری و باور داری #جهاد را ... حتے اگر جایی آنسوی #مرزهـا باشد در #روز_قدس نمیتوان از #حاج_احمد یاد نکرد #اللهم‌_فک_‌کل_‌اسیر 🌹💫🌹💫🌹 http://eitaa.com/golestanekhaterat

اے شـهیـد ، باید خودت تمـام دلـم را عـوض ڪنـــے ؛ با این دلـم،بہ دردِ امام زمــانم نمـےخورم ... #محبوبِ دل صاحب ڪه شوے_شهیدت مے ڪنند...🕊 #شهیدسعیدبیاضےزاده❤️ http://eitaa.com/golestanekhaterat

#آخرین_جمعه_رمضان 🖊 هر ڪس اين دعا را جمعہ آخر رمضان بخواند به يكى از دو خصلت نيڪو ظفر مےيابد ↯ ⇦ رسيدن بہ ماه رمضان آينده ⇦ آمرزش خدا و رحمت بےانتها 📓 زادالمعاد http://eitaa.com/golestanekhaterat

قربانِ شهیدِ روزہ داری که شده در معرکه با گلوله ها افطارش #شهـید_جواد_تیموری #شهید_حادثه_تروریستی_مجلس #اولین_سالگرد_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat

🎵ستاره های آسمون میگن بیاید پیر و جوون مهمونی خدا شده ،خدای خوب و مهربون 🔰سید امیر حسینی #دم_افطار_آقای_غریب_عالم_یادمون_نره #بیاد_همه_شهدا https://eitaa.com/javanane_enghelabi313 🌷

بگوئید که احمد جایش خوب است و شما فکری به حال خود بکن که هنوز مانده‌اید . . . سالروز شهادت 🌷 #شهید‌احمدمکیان🌷 گرامی باد .. http://eitaa.com/golestanekhaterat

⬆️⬆️⬆️ شهید مدافع حرم 🌷احمد مکیان 🌷 محل زندگی: ماهشهر/ قم/ آبادان تاریخ تولد : ۱۳۷۳/۰۹/۱۵ محل شهادت: سوریه/حلب تاریخ شهادت: ۱۸ خرداد ۱۳۹۵ قسمتی از وصیت 🌷شهید احمد مکیان🌷 از شهدای مدافع حرم که گمنام در روی سخره های حلب تکه تکه شده اند و نام و نشانی ندارند خجالت میکشم لذا وصیت میکنم مرا مظلومانه و غریبانه تشییع کنید و روی قبرم نام و نشانی از من ننویسید و تنها بگویید: (تنها پر کاهی تقدیم به پیشگاه حق تعالی) سنگ قبر شهید مکیان بنا به وصیتش بدون نام او نصب شد... http://eitaa.com/golestanekhaterat

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۹۹ متفڪر بہ سوالِ آخر زل زدہ ام،پوفے میڪنم و ڪمے سرم را بلند. خانم نادرے دست بہ سینہ در فاصلہ ے دو سہ مترے ام ایستادہ. ڪلافہ دوبارہ سرم را پایین مے اندازم،امروز بیستم دے ماہ؛سر جلسہ ے آخرین امتحانم‌. دو روز پیش فرزانہ با مادرم تماس گرفت و گفت آقاے عسگرے و پدرم روز خواستگارے را تعین ڪردہ اند! اول فڪر ڪردم شوخے میڪنند اما وقتے با پدرم صحبت ڪردم دیدم نہ جدیِ جدیست! با اخم نگاهش ڪردم و بعد حرف زدم اما توجهے نڪرد! بے اختیار مثلِ ابر بهار برایش اشڪ ریختم،اما باز هم انگار نہ انگار! در عمقِ چشمانش ناراحتے را میدیدم اما سعے داشت نشان بدهد همان مردِ جدے و دیڪتاتور همیشگے ست! هق هق ڪردم و گفتم راضے نیستم! گفتم حاضرم درس نخوانم اما زیر بارِ این ازدواج نروم! چند قدم بہ من نزدیڪ شد،سعے میڪرد بہ چشمانم نگاہ نڪند! ڪلافہ دستش را میان موهایش برد و صدایم ڪرد:آیہ! سپس با دو دست صورتم را قاب ڪرد و با حسرت بہ چشمانم زل زد. سعے ڪردم نگاهم را از چشمانش بگیرم تا بفهمد چقدر دلخورم اما صورتم را محڪم تر گرفت. _صلاحتو میخوام! انگار با این جملہ آتشم بزنند با حرص گفتم:با زور؟! نہ من اینطور صلاح خواستنو نمیخوام بابا! نمیخوام! عصبے صورتم را رها ڪرد و با تحڪم گفت:همین ڪہ گفتم! دو روز است چیزے نمیخورم،حس و حالِ درس خواندن هم پریدہ. براے امتحان امروز بہ زور یڪ ساعت درس خواندم! زیر لب میگویم:گندت بزنن آیہ! ترم اولے فلسفہ رو میوفتے! نگاهے بہ سوال ها مے اندازم و مرورشان میڪنم،تقریبا نصف سوال ها را جواب ندادم! نفس عمیقے میڪشم و سرم را روے میز میگذارم. صدایے آرام مے خواندم:آیہ! سرم را بلند میڪنم،مطهرہ لب میزند:خوبے؟! سرم را بہ نشانہ منفے تڪان میدهم و نگاهِ تبدارم را دوبارہ بہ سوال میدوزم. نہ! هرچہ فڪر میڪنم چیزے براے نوشتن ندارم! ڪلافہ برگہ ام را برمیدارم و بہ سمت خانم نادرے میروم. آرام میگویم:خستہ نباشید! سپس برگہ را بہ سمتش میگیرم،سرے بہ نشانہ ے تشڪر تڪان میدهد و برگہ را میگیرد. بے حال از ڪلاس خارج میشوم،چادر دانشجویے ام را مرتب میڪنم و از پلہ ها بہ سمت طبقہ ے هم ڪف میروم. بدون توجہ بہ همهمہ ے اڪثر دانش آموزان از میانشان میگذرم و از مدرسہ خارج میشوم. ڪش و قوسے بہ گردن و بدنم میدهم و هم زمان خودم را سرزنش میڪنم:آرہ خستگے در ڪن! نہ ڪہ گُل ڪاشتے! چند لحظہ جلوے در مے ایستم،دو دلم صبر ڪنم مطهرہ هم بیاید یا نہ! بادِ دے ماہ،تبِ بدنم را تسڪین میدهد اما تبِ دلم را نہ! این روزها ڪم طاقت و حوصلہ شدہ ام،همانطور ڪہ بہ سمت ڪوچہ ے مدرسہ راہ مے افتم فڪر میڪنم ڪہ بہ مطهرہ بگویم حالم خوب نبود و سریع برگشتم خانہ. چند قدم بیشتر برنداشتہ ام ڪہ ماشین آشنایے بہ چشمم میخورد! دویست و ششِ آبے رنگ! لب میزنم:شهاب! نفسم را با حرص بیرون میدهم،حوصلہ ے این یڪے را اصلا ندارم! میخواهم راهم را ڪج ڪنم ڪہ در ماشین باز میشود! خودم را بہ ندیدن میزنم و با قدم هاے بلند از ڪنارِ مدرسہ میگذرم. ڪمے ڪہ از مدرسہ فاصلہ میگیرم،احساس میڪنم ڪسے با فاصلہ ے ڪم پشت سرم مے آید! مُردد سر بر میگردانم،اولین چیزے ڪہ میبینم چشمان سبزِ آشناست! شلوار ڪتانِ تنگ سورمہ اے پوشیدہ با ڪتانے هاے مشڪی‌. همانطور ڪہ دستانش را داخلِ جیب هاے ڪاپشن هم رنگ ڪتانے اش میبرد میگوید:سلام! سرم را برمیگردانم و سرعتم را بیشتر میڪنم. صدایش را میشنوم:امروز چقدر سردہ! تو سردت نیست؟! همانطور ڪہ تقریبا مے دوم میگویم:خواهش میڪنم! اینطورے دنبالم میاید برام بدہ! با پررویے جواب میدهد:خودت اینطورے میخواے! اگہ نمیخواے برات بد بشہ وایسا! جوابے نمیدهم،تنها خودڪارم را میان انگشتانم میفشارم. _فڪر ڪنم فشارت افتادہ! قدماتو سست و بہ زور برمیدارے! مڪثے میڪند و ادامہ میدهد:بهتر نیست بہ حال خودت رحم ڪنیو انقدر تند نرے؟! وگرنہ من میتونم باهات تا اون سرِ شهر مسابقہ ے دو بذارم! با حرص بہ سمتش برمیگردم،نفس نفس میزنم:شما دڪترے؟! نچے میگوید و از آن لبخندهاے عجیبش میزند:ولے اطلاعات پزشڪیم بد نیست. با سر بہ سمت عقب اشارہ میڪند و ادامہ میدهد:تو ماشین شڪلات و آبمیوہ دارم! براے فشارت خوبہ. با اخم نگاهش میڪنم و دندان هایم روے هم میسابم:بہ عمہ ت بدہ! بہ چشمانم زل میزند و جدے میگوید:عمہ ندارم! سپس میخندد:یعنے فڪر ڪردے من میخوام با شڪلات یا آبمیوہ ے مسموم تو خرسِ گندہ رو بدزدم؟! _مراقب حرف زدنت باش! نگاهش را از پا تا سرم بالا مے آورد:اوم...خب نہ گندہ نیستے! دستم را مشت میڪنم و نفسم را بیرون میدهم:اونطورے بهم نگاہ نڪن! سبزے چشمانش را بہ صورتم مے دوزد:خب باشہ! ولے باور ڪن چیز جذابے ندارے ڪہ بخوام نگاہ ڪنم،من با لباس راحتے ام تو رو دیدم. #ادامہ_دارد... http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۰۰ گُر میگیرم،میخواهم دستم را براے سیلے زدم بالا بیاورم ڪہ پشیمان میشوم. باد چندتار موے طلایے اش را بہ بازے گرفتہ،لبخند ڪم رنگے رو لبانش نقش بستہ. با حرص میگویم:تو یہ آشغالے! _وَ توام رفتگرے! سپس میخندد! با حرص روے برمیگردانم و چند قدم بہ سمت جلو میروم. _دختر جون! من هشت نُہ سال ازت بزرگترم و اصلا حوصلہ ڪل ڪل باهاتو ندارم،اومدم حرف بزنیم. بدون اینڪہ روے برگردانم میگویم:لابد راجع بہ آب و هوا و اطلاعات پزشڪے! با شیطنت اضافہ میڪند:وَ شهردارے! سرم را بے حال تڪان میدهدم و مے ایستم‌،پاهایم توان ندارد! سنگینے نگاهش را حس میڪنم،چشمانم را روے هم میفشارم و آب دهانم را قورت میدهم. انگار تنم میسوزد و دست و پاهایم حسے ندارند. خیابان خلوت است،در فاصلہ ے چند قدمے ام مے ایستد و بدون حرف نگاهے بہ اطراف مے اندازد. سڪوت را میشڪند:بهترہ زودتر برے خونہ،یہ خبرایے برات دارن. سرش را تڪان میدهد:نمیدونم برات خوبہ یا بد! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم:چہ خبرایے؟! چند قدم بہ سمت عقب برمیدارد:ترجیح میدم سوپرایز بشے! با ترس نگاهش میڪنم و ملتمس میگویم:من تو رو نمیشناسم ولے میدونم برام دردسر درست میڪنے! با ژست خاصے بہ سمت عقب برمیگردد و همانطور ڪہ میرود میگوید:خب منو بشناس! سپس ڪمے سرش را بہ سمتم برمیگرداند،زل میزند بہ عمقِ چشمانم. و باز آن لبخندهاے عجیب ڪہ معنے اش را نمیفهمی:من شهابم! شهاب فراهانے، وَ تو آیہ نیازے! از آشنایے باهات خوشوقتم. دستے برایم تڪان میدهد:اینم از شروع آشنایے! سپس بدون خداحافظے بہ راهش ادامہ میدهد،گیج بہ رفتنش نگاہ میڪنم. تازہ شروعش بود... ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ اسڪناس دوهزار تومانے را بہ سمت رانندہ میگیرم و آهستہ ڪلمہ ے "ممنونم" را ادا میڪنم. سرے برایم تڪان میدهد،همانطور ڪہ از تاڪسے پیادہ میشوم چادرم را با دست جمع میڪنم. خدا را شڪر میڪنم ڪہ این دو تومنے را داشتم! وگرنہ پیادہ جنازہ ام بہ خانہ میرسید. در حالے ڪہ آرام بہ سمت خانہ میروم بہ خودم میگویم باید همینطور بہ سمت آشپزخانہ حملہ ڪنم و هر چیزے ڪہ دیدم بخورم! اما ڪسے نهیب میزند:تمام مقاومت و نمیخوام نمیخوامت همین بود؟! ڪلید را در قفل مے چرخانم و وارد حیاط میشوم،صداے ضعیف تلویزیون بہ گوش میرسد. با عجلہ ڪتانے هایم را شلختہ درمے آورم و خودم را داخل خانہ پرت میڪنم. یاسین روے مبل دراز شدہ و ڪارتون مے بیند. بہ سمتم برمیگردد و پر انرژے میگوید: سلام خستہ نباشے! میخواهم لب باز ڪنم ڪہ نگاهم بہ بستہ ے بیسڪوییتے ڪہ در دست دارد میخورد! بستہ ے بیسڪوییت را جلو میگیرد:میخورے؟! همانطور ڪہ بہ زور آب دهانم را قورت میدهم و نگاهم را از بیسڪوییت میگیرم میگویم:نہ! تا حالا یڪ بیسڪوییت بے مزہ بہ نظرم انقدر لذید نیامدہ بود. خودڪارم را روے اُپن آشپزخانہ میگذارم،مادرم مشغول شستن یڪ بشقاب سرامیڪے سفید است. آرام میگویم:سلام! سرش را بلند میڪند و نگران نگاهم میڪند:سلام! خوبے؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم. با سر بہ صورتم اشارہ میڪند و ادامہ میدهد:آرہ میبینم چقدر خوبے! شیر آب را میبندد:مامان جان بهتر نیست یہ چیزے بخورے؟! بابات ڪہ اینجا نیست! چادرم را درمے آورم:مگہ بخاطرہ بابا غذا نمیخورم؟ دستانش را با ڪنارہ ے پیراهنش پاڪ میڪند و میگوید:پس براے چے نمیخورے؟! ژاڪتم را هم در مے آورم:براے اینڪہ بہ هدفم برسم! پوفے میڪند و بہ سمت یخچال میرود،یڪ لحظہ وسوسہ میشوم اما سریع چادر و ژاڪت بہ دست وارد اتاقم میشوم. ادامه دارد... http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۰۱ هر ڪدام را گوشہ اے مے اندازم و مقنعہ ام را با عجلہ در مے آورم:دارم آتیش میگیرم! در اتاق باز میشود و مادرم سینے بہ دست وارد،نگاهے بہ محتویات داخل سینے مے اندازم. یڪ لیوان آب و چند برشِ ڪوچڪ ڪیڪ ڪشمشے خانگے. نگاهم را از آن ها میگیرم و مشغول باز ڪردن دڪمہ هاے مانتویم میشوم. مادرم سینے را روے تخت میگذارد. انگشت اشارہ اش را بہ سمت لیوان آب میگیرد:توش یڪم نمڪ و شڪر ریختم،براے فشارت خوبہ! چیزے نمیگویم،مانتویم را در مے آورم و دستے بہ موهایم میڪشم. چشمانِ نگرانش را بہ صورتم میدوزد:حالت اصلا خوب نیست! روے تخت مے نشینم و ڪشم را باز میڪنم. با شڪ میگوید:آیہ! تو فراهانے میشناسے؟! چشمانم از فرتِ تعجب گشاد میشود،بہ زور میگویم:ڪے؟! همہ ے وجودم گوش شدہ و منتظر جواب مادرم! _صبح یہ خانمے زنگ زد گفت فردا میاد اینجا راجع بہ خواستگارے صحبت ڪنہ! گفت فراهانے ان! ڪمے فڪر میڪند و ادامہ میدهد:اسم پسرہ ام گفتا! شهاب...! #ادامہ_دارد... http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷