🌹بسم رب الشهدا و الصدیقین 🌹
همرزم شهید حاج مرتضی مسیب زاده
🌺بهش گفتم حاجی عکس بچه تو زدی جلوی چشمت سنگینت میکنه،
نمیزاره راحت بپّری ،
دلت دنیایی میشه...
خندید و گفت :
داداش !
عکس نازنین زهرا رو آوردم اینجا که با تمام دلبستگی هام فدایی امام زمانم بشم.🍃
منظره ی پشت این شیشه جبهه ایه که حق رو سر میبرّن و باید عشق به ولایت رو ترجیح بدیم به عشق های زمینی.
من که هیچ ، دخترم ، عشقم
http://eitaa.com/golestanekhaterat
❄️❄️❄️
❄️❄️ ﴾﷽﴿
❄️
💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂
💠 #قسمت_۱۳۴
صداے زنگ در مے پیچد،هادے میگوید:من باز میڪنم!
همتا رو بہ فرزانہ میگوید:قرار بود ڪسے بیاد؟!
فرزانہ نگاهے بہ من مے اندازد و چیزے نمیگوید،انگار همتا براے گفتن حرفے مُردد است!
میخواهد دهان باز ڪند ڪہ فرزانہ با حرص میگوید:حتما باباتہ!
همتا آرام لب میزند:بابا ڪلید دارہ!
چند لحظہ بعد هادے تقریبا فریاد میزند:همتا!
همتا و فرزانہ نگاهے بہ هم مے اندازند،همتا از آشپزخانہ خارج میشود:جانم داداش!
صداے عصبے هادے طنین انداز میشود:برو لباس عوض ڪن مهمون داریم!
فرزانہ سرفہ اے میڪند و میگوید:براے منم روسرے و مانتو بلند بیار.
همتا صدایم میزند:آیہ! بیا!
از آشپزخانہ خارج میشوم،رگ هاے گردن هادے برجستہ شدہ و اخم غلیظے میان ابروانش نشستہ!
همتا بہ من اشارہ میڪند:بدو بریم بالا!
شانہ هایم را بالا مے اندازم یعنے "چے شده"!
دستم را میڪشد:بیا بریم بالا!
با عجلہ از پلہ ها رد میشویم و بہ سمت اتاق همتا و یڪتا میرویم.
متعجب میپرسم:همتا چے شدہ؟!
_مهمون اومدہ!
_مگہ این بدہ؟!
در اتاق را باز میڪند:نہ!
باهم وارد اتاق میشویم،یڪتا روے تخت دراز ڪشیدہ و چشمانش را بستہ.
همتا با حرص میگوید:واے! دنیا رو آب ببرہ،یڪتا رو خواب میبرہ!
بہ سمت ڪمد دیوارے قدم برمیدارد و ادامہ میدهد:ببین آیہ! الان هادے عصبیہ،اگہ چیزے گفت یا ڪارے ڪرد ناراحت نشو!
گیج میگویم:من ڪہ نفهمیدم چے شدہ!
چادرے با زمینہ ے شیرے و گل هاے ریز صورتے ملایم بہ سمتم پرت میڪند:اینو داشتہ باش!
سپس مشغول پوشیدن سارافون گلبهے رنگے میشود:امروز صبح مامانم بہ عمہ ے بزرگم زنگ زد،ما زیاد باهاشون رفت و آمد نداریم،تعجب ڪردم چرا بہ عمہ م زنگ زدہ!
_خب!
شالے بہ رنگ سارافونش برمیدارد:زیاد از حرفاشون سر درنیوردم،نگو مامان شام دعوتشون ڪردہ!
_از ڪجا میدونے دعوتشون ڪردہ؟!
_یعنے عمہ اے ڪہ باهاش در حد عید دیدنے رفت و آمد داریم،مامانم امروز ڪہ تو اینجایے بهش زنگ زدہ،امشب اتفاقے اومدہ خونہ مون؟!
متحیر میگویم:یعنے....
حرفم را ڪامل میڪند:یعنے مامانم از قصد دعوتش ڪردہ!
چادر را محڪم میفشارم:خب چرا؟!
چادر نمازش را سر میڪند:ڪہ تو و هادے رو بذارہ تو عمل انجام شدہ! مامانم میدونہ نمیخواید ڪسے متوجہ بشہ،عمہ م بفهمہ یعنے ڪل فامیل ما فهمیدن!
چادر را آرام روے زمین میگذارم:همتا! من نمیام!
چشمانش از فرط تعجب بیش حد باز میشوند:یعنے چے؟!
آهستہ زمزمہ میڪنم:تا مطمئن نشم نمیخوام اسم من و هادے رو هم باشہ!
همتا میخواهد دهان باز ڪند ڪہ صداے فرزانہ بلند میشود:همتا جان! چرا نمیاید پایین؟!
لبخند میزنم:تو برو پایین! من همین جا میمونم،یہ جورے نذار مامانتم چیزے بگہ!
سرے تڪان میدهد و از اتاق خارج میشود،نفس عمیقے میڪشم و نزدیڪ در مے نشینم.
بغضم میگیرد،در دل مشغول نجوا میشوم.
خدایا تنهایے ام را نمیبینے؟!
این بازے سخت تر از آن چیزیست ڪہ فڪرش را میڪردم!
نگاهم بہ یڪتا مے افتد،آرام و بدون دغدغہ خوابیدہ!
لب میزنم:خوش بہ حالت!
از پایین صداهاے ضعیفے بہ گوش میرسد،براے اینڪہ سرم را گرم ڪنم پاڪت هدیہ را برمیدارم و ڪتاب تست روانشناسے را بیرون میڪشم.
تست ها را میخوانم و براے خودم شفاهے جواب میدهم.
چند تقہ بہ در میخورد،ڪتاب را میبندم،جوابے نمیدهم.
صداے همتا مے پیچد:آیہ!
آرام میگویم:بلہ؟!
در را باز میڪند،درماندہ نگاهش را بہ صورتم مے دوزد:بیا بریم پایین!
پیشانے ام را بالا میدهم،سرش را تڪان میدهد:مامانم گفت چرا آیہ پایین نیومد برو صداش ڪن! هادے رو ڪارد بزنے خونش درنمیاد بدو بریم تا نیومدہ منو تو رو بڪشہ!
نفسم را با حرص بیرون میدهم و مے ایستم:مطمئنے من بیام بدتر نمیشہ؟!
_نمیدونم!
با اڪراہ چادر همتا را سر میڪنم،باهم از اتاق خارج میشویم.
صداے خندہ هاے فرزانہ و زنے دیگر بہ گوش میرسد.
از پلہ ها ڪہ پایین میرویم نگاهم بہ هادے مے افتد،روے مبل تڪ نفرہ نشستہ.
چهرہ اش درهم است،پاے راستش را روے پاے چپش انداختہ و عصبے تڪان میدهد.
نگاہ فرزانہ بہ من مے افتد بلند میگوید:بیا آیہ جان!
هادے صورتش را بہ سمت من برمیگرداند و درماندہ نگاهم میڪند.
پوست سفیدش ڪمے سرخ شدہ،لبش را بہ دندان میگیرد و سرش را پایین مے اندازد.
بلند میگویم:سلام!
زنے حدود پنجاہ سالہ ڪہ بے شباهت بہ هادے و همتا نیست بہ سمتم برمیگردد.
حالت چهرہ اش جدیست،نہ سرد،نہ گرم!
آرام میگوید:سلام!
سپس بہ سمت فرزانہ برمیگردد:چرا انقدر بے خبر؟!
فرزانہ لبخند تصنعے اے رو لبانش جاے میدهد:بچہ ها گفتن تا آشنا نشدیم بہ ڪسے نگید!
در دلم میگویم "چقدرم ڪہ تو نگفتے!"
همراہ همتا نزدیڪ جمع میشویم،مردے حدود شصت سالہ ڪنار عمہ ے هادے نشستہ.
موها و ریش هاے جوگندمے اش مرتب اند،ڪت و شلوار مشڪے سادہ همراہ پیراهن قهوہ اے رنگے بہ تن ڪردہ.
سرش را ڪہ بلند میڪند چشمانش عجیب غافلگیرم میڪنند!
https://eitaa.com/javanan_enghelabi313
https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
❄️❄️❄️
❄️❄️ ﴾﷽﴿
❄️
💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂
💠 #قسمت_۱۳۵
من این دو جفت چشمِ آسمانے آشنا را ڪجا دیدہ ام؟!
با صداے همتا بہ خودم مے آیم:آیہ ایشون عمہ حلما عمہ ے بزرگم هستن و همسرشون عمو ناصر!
سریع میگویم خوشبختم،ناصر بدون اینڪہ نگاهم ڪند تنها سرے تڪان میدهد!
عمہ حلما دستش را مقابلم میگیرد:خوشوقتم عضو جدید خانوادہ ے عسگریا!
دستش را میفشارم:منم از آشنایے با شما خوشوقتم.
آرام گونہ ام را میبوسد و میگوید:خوشبخت بشید!
لب میزنم:ممنونم!
صداے نفس هاے ڪشدار هادے فضا را بہ هم ریختہ،فرزانہ چشم غرہ اے نثارش میڪند اما هادے بدون توجہ بہ مادرش سعے ندارد ناراحتے اش را پنهان ڪند!
همراہ همتا روے مبل دونفرہ اے مے نشینیم،فرزانہ و حلما مشغول گفتگو از روزہ مرگے ها میشوند،حلما گاهے نگاہ هاے عجیب و سنگینش را نثارم میڪند.
همتا آرام میگوید:ڪاش بالا تو اتاق مے موندیم!
بے اختیار میگویم:آرہ!
هادے همچنان عصبے پاهایش را تڪان میدهد و گہ گاهے در موبایلش چیزے تایپ میڪند.
فرزانہ رو همتا میگوید:عزیزم ببین آب جوش اومد!
همتا چشمے میگوید و بلند میشود،آرام میگویم:منم باهات میام!
باهم جمع را ترڪ میڪنیم و وارد آشپزخانہ میشویم،همتا آرام میگوید:هووووووف!
مُردد میپرسم:همیشہ انقدر خشڪ و سردن؟!
سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد:آرہ!
بہ شوخے میگویم:لابد بچہ هاشونم باشن چون تعدادشون بیشترہ فضا از این سنگین تر میشہ!
همتا همانطور ڪہ در ڪترے را برمیدارد میگوید:یہ دختر بیشتر ندارن!
نمیدانم چرا با صحبت راجع بہ این "دختر" احساس بدے تمام وجودم را فرا گرفت!
همتا مشغول چاے دم ڪردن میشود و من تماشایش میڪنم.
ناگهان هادے وارد آشپزخانہ میشود،نگاهش را میان من و همتا مے چرخاند.
آهستہ میگوید:میشہ بیاے؟!
همتا با شیطنت نگاهمان میڪند،چند قدم بہ سمتش برمیدارم.
آب دهانش را با شدت فرو میدهد:من خبر نداشتم مهمون داریم!
چشمانش را بہ چشمانم میدوزد:من زیر قول و قرارمون نزدم!
ذوب میشوم زیر نور این دو چشم مهتابے!
سرم را پایین مے اندازم:میدونم!
دستش را محڪم مشت میڪند و بدون حرف دیگرے از آشپزخانه خارج میشود.
همتا لبخند دندان نمایے نثارم میڪند:زن داداش جان تو برو من چایا رو میارم!
اخمے تحویلش میدهم و بہ سمت جمع میروم.
همتا سینے چاے را میگرداند همین ڪہ میخواهد بنشیند صداے زنگ در بلند میشود.
سریع میگوید:من باز میڪنم!
بہ سمت آیفون میرود:بلہ؟!
نمیدانم چہ ڪسے میگوید "منم" ڪہ رنگ چهرہ اش مے پرد.
همہ متعجب نگاهش میڪنیم،فرزانہ مے پرسد:ڪیہ؟! چرا قیافہ ت اینطورے شدہ؟!
همتا نگاہ درماندہ اش را بہ هادے میدوزد:چیزہ...
انگار هادے از نگاهش میخواند چہ ڪسے آمدہ ڪہ با عجلہ بلند میشود و بہ سمت همتا میرود.
هادے میخواهد از خانہ خارج بشود ڪہ چند تقہ بہ در ورودے میخورد و سپس باز میشود.
صداے پاشنہ هاے ڪفش زنے مے پیچد و سپس صداے زیبایش:سلام!
با طنازے طرہ اے از موهاے مشڪے اش را ڪنار میزند و چشمان آسمانے اش را بہ من میدوزد....
چیزے در وجودم مے شڪند....
#ادامہ_دارد...
https://eitaa.com/javanan_enghelabi313
https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
هدایت شده از خاکریز افسران جنگ نرم🏴🌷
📸فتوای مخالفت آیتالله سیستانی با پرداخت فطریه به کمیته امداد «جعلی» است
🔹رسانههای ضدانقلاب پس از شکست خوردن در پروژه بیاعتماد کردن مردم به کمیته امداد امام(ره) طی روزهای گذشته، این بار در آستانه عید فطر دست به جعل فتوای آیتالله سیستانی زدند.
💠 به رسانه مردم بپیوندید👇
https://eitaa.com/javanan_enghelabi313
https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313
🌷🌷🌷
🔷گلستان خاطرات شهـــدا🏴🔷
#به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat
🌺🍃 رزمایش داشتیم
زمستون بود و هواےسرد بیابون
صبح زود هم که همیشه سرد ترین زمان شبانه روزبود.
برای نمازصبح بیدارشدیم
برای وضوگرفتن آب میذاشتیم سرکتری که گرم بشه و باهاش چند نفرےوضو می گرفتیم.
محسن آستیناشو بالا زد و رفت بیرون چادر،دم تانکر آب برای وضو گرفتن.
گفتم : چرا ازهمین آب کتری استفاده نمےکنے!؟
گفت : آب گرم کمه میخوام به بقیه برسه من طوریم نیست
باهمین آب وضو مےگیرم!
http://sapp.ir/golestanekhaterat
http://eitaa.com/golestanekhaterat
🌷🌷🌷🌷