یا اباعبدالله الحسین (ع)
هر چه جان است ، به قربان اباعبدالله
هر چه گیسوست ، پریشان اباعبدالله
"این حسین کیست ، که عالم همه دیوانه ی اوست"
کل دنیا شده حیران اباعبدالله
ما سر سفره ی ارباب کرم ، مرد شدیم
ساخته بر دل ما نان اباعبدالله
برکت روضه ی او بود ... اگر شیعه شدیم
نام مان هست ، مسلمان اباعبدالله
گر چه پرونده ی ما هست ، "گناه آلوده"
چشم داریم ، به جبران اباعبدالله
در و دیوار عزاخانه ی او نَم دارد
خیسِ اشکیم ، ز باران اباعبدالله
گریه زاریم ، پر از شور ، برای غم او
چشم ماهاست ، نمکدان اباعبدالله
زیر این بیرق ماتم ، همگی سربازیم
گوش مان هست ، به فرمان اباعبدالله
کاش میشد که بیاییم حرم ، گریه کنیم
من و این روضه نشینان اباعبدالله
آب ، نوشیم ، ولی نیست خنک دلهامان
کشته ما را لب عطشانِ اباعبدالله
کاش میشد که بمیریم ، فقط از داغِ ...
... روضه های لب و دندان اباعبدالله
بدن شاه دو عالم ، به زمین ماند ، سه روز ...
به فدای تن عریان ابا عبدالله
