(السَّلاَمُ عَلَیْكِ أَیَّتُهَا الصِّدِّیقَةُ الشَّهِیدَةُ) #غربت علی که بی گل رویش، جهان قوام نداشت بدون پرتو او ، روشنی دوام نداشت اگر به حرمت این خانه‌زادِ کعبه نبود سحاب رحمت حق، بارش مدام نداشت سوادِ چشم علی را ، اگر نمی‌بوسید به‌راستی حَجَرُالاَسوَد اِستلام نداشت قسم به عشق و محبّت، پس از رسول خدا وجود هیچ‌کس این‌قدر فیض عام نداشت علی ، مقیم حرم‌خانه‌ی صبوری بود که داشت منزلت و دَعوِی مقام نداشت اگرچه دست کریمش پناه مردم بود و هیچ روز نشد شب، که بار عام نداشت چشیده بود علی ، طعم تنگدستی را که غیر نان و نمک سفره‌اش طعام نداشت اگرچه بود زره ، بر تن علی بی‌پشت اگرچه تیغه‌ی شمشیر او ، نیام نداشت به بردباری این بت‌شکن ، مدینه گریست که داشت قدرت و تصمیم انتقام نداشت اگرچه باز نکردند لب به پاسخ او علی ، مضایقه از گفتن سلام نداشت علی ، عدالتِ مظلوم بود و تنها ماند دریغ، امّت او شرم از آن امام نداشت به باغ وحی ، جسارت نمود گلچینی که از مروّت و مردی نشان و نام نداشت شکست حُرمت و گم شد قِداسَتِ حَرَمی که قدر و قُرب، کم از مسجدالحرام نداشت شدند آتش و پروانه آشنا ، روزی که شمع سوخت ولی فرصت تمام نداشت کسی وصیّت او را نخواند یا نشنید که آفرین به بلندای آن پیام نداشت تو آرزوی علی بودی ای گل یاسین! دریغ و درد که این آرزو دوام نداشت حضور فصل خزان را به چشم خود دیدی که با تو فاصله بیش از سه چار گام نداشت در آن فضای غم‌انگیز ، فضّه شاهد بود که غنچه طاقت غوغا و ازدحام نداشت چرا کنار تو ، نشکفته پرپرش کردند مگر شکوفه‌ی آن باغ احترام نداشت؟ (شفق) نشست به خون تا همیشه وقتی دید «نماز نافله خواندی ، ولی قیام نداشت» محمدجواد غفورزاده (شفق) http://eitaa.com/gom121