eitaa logo
گریزهای مداحی و گریز های مناجاتی
5.6هزار دنبال‌کننده
1.8هزار عکس
630 ویدیو
844 فایل
گریز زیارت عاشورا ، دعای کمیل و دعای توسل و جوشن کبیر https://eitaa.com/gorizhaayemaddahi
مشاهده در ایتا
دانلود
. یا کریم الصفح در خوشی غافل از تو بوده ام و وقت حاجت تورا صدا کردم لذتم بوده با گناهانم بین غم ها خدا خدا کردم خالق قادر یگانه ی من جز پناهت کجاست خانه ی من گر خطایم ز حد گذشته ببخش رحمتت شد فقط بهانه ی من ظلم کردم همیشه در حقت حق من غربت و گرفتاریست از تو من دست بر نمیدارم با بدان هم کرامتت جاریست دورم از صالحان و میدانم پُرِ ناخالصی ست ایمانم گرچه یک عمر سرکشی کردم ولی ازکرده ام پشیمانم شک ندارم به پرده پوشی تو گاه کوهی به کاه میبخشی تو سریع الرضایی و آنی بندگان را به آه... میبخشی هرچه غیر از تو را بگیر از من هرچه غیر از تو را نمی خواهم قسمت میدهم به پنج تنت در صف عاشقان بده راهم من بدی کرده ام به تو اما روز محشر بدون واهمه ام تو عذابم نمیکنی چون که دوست دار حسین فاطمه ام ✍مهدی کبیری .............. 🔰حجت‌الاسلام دکتر محمد عشایری‌منفرد استاد حوزه و دانشگاه در خصوص یادداشتی تحلیلی را منتشر کردند: 1️⃣دردهه شصت، مناجات‌خوانی از شئون عالمان واصل و سالکانِ دلسوخته‌ای چون آیت‌الله شهید دستغیب بود. در سبک مناجات‌خوانی‌شان، رعایت نغمه و آهنگ و موسیقیِ دعا به شدت مغلوبِ ابتهال درونی و ناله و سوز باطنیِ مناجات‌خوان بود. مردم حسب برخی روایات، باورشان این بود که وقتی در مجلس استغفار، یک نفر بخشوده شود، خداوند همه را خواهد بخشید. از سوی دیگر معتقد بودند که سالکی مانند آیت‌الله دستغیب ره در این مجلس مناجات، بخشوده خواهد شد. برای همین خودشان را به مسجد جامع شیراز میرساندند تا با مرکزیت آن سالک دلسوخته، در مغناطیس رحمت الاهی قرار بگیرند و با اشکهای او قلبشان را جلا بدهند. 🔺مناجات‌خوان در آن سبکِ مناجات‌خوانی، «خودش رو به قبله می‌نشست» و با «حال تضرع وابتهال» دعا را نه برای شنواندن به مردم بلکه برای «لابه و عرض حاجتِ خودش به محضر پروردگارش» زمزمه می‌کرد. او خودش را در مقابل خدای خودش می‌دید و «برای حال پریشان و قلب منکسرِ خودش» مناجات می‌خواندن نه برای شنیدن اهل مجلس. چنین بود که دعا با نغمه و آهنگِ از قبل تمرین شده، خوانده نمی‌شد بلکه با حال باطنی و تضرع قلبی و سوز دل خوانده می‌شد. 🔺نمونه دیگری از این مناجات‌خوانانِ متضرّع، مرحوم حاج آقا مهدی مظاهری ره بود که تا اواخر دهه نود، مؤمنان اصفهان از انفاس قدسی‌اش در مناجات خوانی بهره می‌جستند. چنان که هنوز در تهران از دعای کمیل های حاج آقا حسین انصاریان زیدعزه، چنین بهره‌ای برده می‌شود. 2️⃣از نیمه‌های دهه هفتاد، صدا و سیما ذائقه دعاخوانان و باور مناجاتیان را تغییر داد. سبکی از رواج یافت که در آن، تهیه کننده‌های سیما، بزرگوار را در لوکیشنی مخاطب‌پسند، روی صندلی و رو به مردم (نه توی محراب و رو به قبله) نشاندند. جاذبه بصری رسانه اقتضا می‌کرد که مناجات‌خوان به جای حال تضرع و ابتهال، «ظاهری جذاب و رسانه‌پسند» را به نمایش بگذارد! 🔺مداحان و ذاکران بزرگوار هرچند شخصاً اهل سوز باطن و ابتهال و تضرع باشند، اما مردم آنان را به «سبک و نغمه و آهنگ مناجات خوانی و صدای دلنشین» می‌شناختند نه به سوز و گداز سالکانه‌ی قلبی. 🔺چنین بود که سبکی از مناجات‌خوانی رواج یافت که در آن، سوز و گداز باطنی و ابتهال و عرض حاجت، مغلوبِ «سبک و نغمه دعا» شد. توجه به نزول رحمت الهی و آماده‌سازی قبلیِ قلب برای جلب این رحمت واسعه، مغلوبِ «توجه به ادای درست کلمات»و «تلاش برای عقب نماندن از فقراتِ متنِ دعا» شد! قطعاً چنین سبکی از مناجات‌خوانی، بی‌فایده نیست و نباید انکار و تضعیف و تخریب شود اما آن مناجات‌خوانی، چیز دیگری بود! 3️⃣گاهی از خودم می‌پرسم که ما حوزویان در کجای این تغییر فرهنگی قرار میگیریم؟ در کجا کوتاهی کرده‌ایم؟ و حالا چه رسالتی داریم؟ .
. از صیام تا قیام ۵ – غلامرضا سازگار بس‌که به روی شانه‌ام کوه گنه کشیده‌ام شکسته‌ام شکسته‌ام خمیـده‌ام خمیده‌ام نوید لطف و رحمت و عفو تو را شنیده‌ام این من و این عطای تو این تو و این خطای من خدای من خدای من **** الـه من! الـه من! الـه من! الـه من! نگه مکن نگه مکن بـه نامۀ سیاه من دود گنه به سوی تو بسته ره نگاه من دست عنایت تو گر شود گره‌گشای من خدای من خدای من **** رفیق من تویی تویی حبیب من تویی تویی قرار من تویی تویی شکیب من تویی تویی دوای من تویی تویی طبیب من تویی تویی ذکر خوشت بود دوا به درد بی‌دوای من خدای من خدای من **** تو خالقی تو داوری تو اعظمی تو اکبری تو از همـه کریم‌تـر تـو از همـه فراتری گمان نمی‌کنم مرا به سوی دوزخت بری مگر نه خلق کرده‌ای بهشت را برای من خدای من خدای من **** به نـام تـو بـه ذکـر تـو همیشه ابتدا کنم به هر نفس که می‌کشم خدا خدا خدا کنم اگر بـری بـه دوزخـم باز تـو را صدا کنم رود ز نـار قهر تو به آسمان صدای من خدای من خدای من * اگر به دام معصیت هماره مبتلا شدم اگر چه با معایبم اسیـر صد بلا شدم با همه روسیـاهی‌ام زائر کربلا شدم تو خود بگو چه می‌شود ثواب کربلای من خدای من خدای من ** چه می‌شود چه می‌شود مرا ز من جدا کنی فراری‌ام فراری‌ام خـودت مـرا صدا کنی مـرا بـه راه کربـلا بخـوانی و فدا کنی بـه درگـه اجـابتت همین بود دعای من خدای من خدای من .👇👇
2. بس که به روی.mp3
4.42M
🎤 بس‌که به روی شانه‌ام کوه گنه کشیده‌ام
17.29M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
پر از اندوه هجران است اوقاتی که من دارم چه سنگین است این بار مجازاتی که من دارم طلای قلب من آخر بدل از آب در آمد عوض شد عاقبت با هر گنه ، ذاتی که من دارم الهی لا تودّبنی ، مرا رسوا نکن در شهر که می خندند مردم بر مکافاتی که من دارم به من گفتی بیا شبها چراغ اشک روشن کن دلم روشن شده حالا ز مشکاتی که من دارم مرا آورده ای پای دعاهای شبانگاهت خودت دادی به من حال مناجاتی که من دارم سحر شد ، در دل سجّاده ام دیدم که حسرت داشت تمام عالم از وقت ملاقاتی که من دارم مناجات امیرالمومنین ، ایوان طلا و من ندارد عالم این کنج خراباتی که من دارم نجف هر سال من با تو قرار آشتی دارم نگیری از دلم ای عشق ! میقاتی که من دارم
شب اول ماه رمضان-وقت سحر.mp3
18.08M
🎧 فایل کامل بحث سحرهای ماه مبارک رمضان برنامه 📆 📚 اصحاب و کارگزاران علیه السلام