eitaa logo
گریزهای مداحی و گریز های مناجاتی
5.6هزار دنبال‌کننده
1.8هزار عکس
630 ویدیو
844 فایل
گریز زیارت عاشورا ، دعای کمیل و دعای توسل و جوشن کبیر https://eitaa.com/gorizhaayemaddahi
مشاهده در ایتا
دانلود
. که در تمام روزهای ماه شعبان در مساجد و محافل مذهبی قابل اجرا می باشد ماه شعبان ماه نور است قلب شیعه پر سرور است ماه میلادِ گل های عشق است موسم جشن و آوای عشق است بر هر مسلمان بادا مبارک اعیاد شعبان بادا مبارک ماه میلادِ امامان ماه رحمت ماه غفران بر موالید شعبان؛ الهی کن به ما سائلان یک نگاهی بر هر مسلمان بادا مبارک اعیاد شعبان بادا مبارک ماه نجوا و مناجات آمدیم با کوه حاجات حقّ اعیادِ این مَه خدایا دِه به ما نور ایمان و تقویٰ بر هر مسلمان بادا مبارک اعیاد شعبان بادا مبارک ✍🎤 👇
4_5882253325881050885.mp3
4.55M
🎙واعظ: حاج آقا 🔖 یک رفتار پیامبر اکرم (ص) را تمرین کن🔖
🔳 نامگذاری امام حسین علیه السلام توسط پیامبر 🔳 🔳نامگذاری آن حضرت و برادر بزرگوارش به حسین و حسن، توسط شخص پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله صورت گرفت. در روایات تصریح شده است که این نامگذاری به دستور خداوند متعال بوده است. 🔳از علی بن ابیطالب علیه السلام نقل کرده اند که فرمود:آن گاه که حسن به دنیا آمد، نام عمویم ((حمزه)) را بر او نهادم و آن گاه که حسین متولد شد، نام عموی دیگرم ((جعفر)) را بر او گذاشتم. روزی رسول خدا مرا فراخواند و فرمود:من مأمور شده ام که نام آن دو را تغییر دهم؛ از این پس آنان را حسن و حسین بخوانید[۱]. 🔳در روایات دیگر آمده است که رسول خدا فرمود:حسن و حسین را به نام فرزندان هارون نامیدم، او فرزندانش را ((شبر)) و ((شبیر)) نامید و من فرزندانم را به همان نام (به لفظ عربی) حسن و حسین نامیدم[۲]. 📚منابع اهل تسنن: [۱]ابن عساکر،تاریخ دمشق،ص۲۶و۲۷ _ اسدالغابه،ج۲،ص۱۹ [۲]تاریخ دمشق،ص۳۱و۳۲
. ♦️میلاد امام حسین علیه السلام♦️ ♦️حسین بن علی علیه السلام در مدینه منوره در سال چهارم هجری در روز سه شنبه، سوم یا پنجشنبه ، پنجم ماه شعبان متولد شد. بعضی از مورخان تولد آن حضرت را روز آخر ربیع الاول سال سوم هجری دانسته و بعضی دیگر گفته اند:در پنجم جمادی الاول سال سوم یا چهارم هجرت به دنیا آمده است. بنابراین درباره تولد آن حضرت، چند قول وجود دارد، ولی قول مشهور این است که ایشان در روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت به دنیا آمده است. ♦️هنگامی که آن حضرت متولد شد او را نزد جد بزرگوارش رسول خدا صلی الله علیه و آله آوردند. پیامبر اکرم با دیدن او سخت مسرور شد در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت. روز هفتم تولدش گوسفندی برای او عقیقه کرد و به مادرش فرمود:((سرش را بتراشید و به وزن موهایش نقره صدقه دهید.)) ♦️آن حضرت، شش سال و چند ماه با جد بزرگوارش رسول خدا، پس از آن بیست و نه سال و یازده ماه با پدرش امیرالمؤمنین، حدود ده سال با برادرش امام مجتبی علیه السلام و حدود ده سال پس از شهادت امام حسن علیه السلام زندگی کرد. مدتی که آن حضرت پس از امام حسن علیه السلام زندگی کرده است، مدت امامت او محسوب می شود. ♦️کنیه امام حسین علیه السلام ((ابوعبدالله)) بود. لقب های فراوانی به آن حضرت داده اند از جمله پس از شهادت، ایشان را ((سیدالشهدا)) خواندند. پیش از آن، لقب سیدالشهدا بر حمزه، عموی پیامبر اطلاق می شد؛ ولی پس از شهادت سبط گرامی رسول الله، آن حضرت را به این لقب خواندند. .
. فلسفه ی قیام و خروج امام حسین ع حضرت امام حسین ع به محمّد بن حنفيّه‏ هنگام خروج از مدینة به سمت کربلاء و در وقتى كه آن حضرت مى‏خواستند از مدينه منوّره به مكّه مكرّمه حركت كنند، وصيّت نامه‏اى نوشته و آن را به خاتم خود ممهور نمودند؛ و سپس آن را پيچيده و به برادر خود محمّد بن حنفيّه تسليم نمودند. و پس از آن با او وداع نموده و در جوف شب سوّم شعبان سنه شصت هجرى با جميع اهل بيت خود به سمت مكّه رهسپار شدند. و آن وصيّت چنين است: بِسْمِ اللَهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ. هَذَا مَا أَوْصَى بِهِ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِىِّ بْنِ أَبِى طَالِبٍ إلَى أَخِيهِ مُحَمَّدٍ الْمَعْرُوفِ بِابْنِ الْحَنَفِيَّه: اينست آن وصيّتى كه حسين بن علىّ بن أبى طالب به برادرش: محمّد كه معروف به ابن حنفيّه است مى‏نمايد: إنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِىٍّ يَشْهَدُ أَنْ لَا إلَهَ إلَّا اللَهُ، وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ. وَ أَنَّ مُحَمَّدًا صَلَّى اللَهُ عَلَيْهِ وَ ءَالِهِ عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، جَآءَ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِ الْحَقِّ. وَ أَنَّ الْجَنَّه وَ النَّارَ حَقٌّ. وَ أَنَّ السَّاعَه ءَاتِيَه لَا رَيْبَ فِيهَا. وَ أَنَّ اللَهَ يَبْعَثُ مَنْ فِى الْقُبُورِ. حقّاً حسين بن علىّ گواهى مى‏دهد كه هيچ معبودى جز خداوند نيست؛ اوست يگانه كه انباز و شريك ندارد. و بدرستيكه محمّد صلّى الله عليه و آله، بنده او و فرستاده اوست كه به حقّ از جانب حقّ آمده است. و اينكه بهشت و جهنّم حقّ است، و ساعت قيامت فرا مى‏رسد و در آن شكّى نيست. و اينكه خداوند تمام كسانى را كه در قبرها هستند بر مى‏انگيزاند. إنِّى لَمْ أَخْرُجْ أَشِرًا وَ لَا بَطِرًا وَ لَا مُفْسِدًا وَ لَا ظَالِمًا وَ إنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الإصْلَاحِ فِى أُمَّه جَدِّى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَهُ عَلَيْهِ وَ ءَالِهِ؛ من خروج نكردم از براى تفريح و تفرّج؛ و نه از براى استكبار و بلندمنشى، و نه از براى فساد و خرابى، و نه از براى ظلم و ستم و بيدادگرى! بلكه‏ خروج من براى اصلاح امّت جدّم محمّد صلّى الله عليه و آله مى‏باشد. أُرِيدُ أَنْ ءَامُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ، وَ أَسِيرَ بِسِيرَه جَدِّى وَ سِيرَه أَبِى عَلِىِّ بْنِ أَبِى طَالِبٍ عليه السلام. من مى‏خواهم امر به معروف نمايم، و نهى از منكر كنم؛ و به سيره و سنّت جدّم، و آئين و روش پدرم علىّ بن أبى طالب عليه السّلام رفتار كنم. فَمَنْ قَبِلَنِى بِقَبُولِ الْحَقِّ فَاللَهُ أَوْلَى بِالْحَقِّ، وَ مَنْ رَدَّ عَلَىَّ هَذَا أَصْبِرُ حَتَّى يَقْضِىَ اللَهُ بَيْنِى وَ بَيْنَ الْقَوْمِ بِالْحَقِّ؛ وَ هُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ. پس هر كه مرا بپذيرد و به قبولِ حقّ قبول كند، پس خداوند سزاوارتر است به حقّ. و هر كه مرا در اين امر ردّ كند و قبول ننمايد، پس من صبر و شكيبائى پيشه مى‏گيرم، تا آنكه خداوند ميان من و ميان اين جماعت، حكم به حقّ فرمايد؛ و اوست كه از ميان حكم كنندگان مورد اختيار است. وَ هَذِهِ وَصِيَّتِى إلَيْكَ يَا أَخِى؛ وَ مَا تَوْفِيقِى إلَّا بِاللَهِ، عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إلَيْهِ أُنِيبُ. وَ السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى. وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّه إلَّا بِاللَهِ‏ الْعَلِىِّ الْعَظِيمِ. و اين وصيّت من است به تو اى برادر! و تأييد و توفيق من نيست مگر از جانب خدا؛ بر او توكّل كردم، و به سوى او بازگشت مى‏نمايم. و سلام بر تو و بر هر كه از هدايت پيروى نمايد. و هيچ جنبش و حركتى نيست، و هيچ قوّه و قدرتى نيست؛ مگر به خداوند بلند مرتبه و بزرگ». 📚لعمات الحسين، ص: 16-19 پاورقی اين وصيّت را محدّث قمّى در «نفس المهموم» ص 45، از علّامه مجلسى در «بحار الانوار» از محمّد بن أبى طالب موسوى آورده. و نيز در «ملحقات إحقاق الحقّ» ج 11، ص 602، از خوارزمى در كتاب «مقتل الحسين» ج 1، ص 188 طبع نجف آورده است. و در «مقتل علّامه خوارزمى» ج 1، ص 188 موجود است. .
. یا رب... " لاَ فَرْقَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهَا إِلاَّ أَنَّهُمْ عِبَادُكَ وَ خَلْقُكَ... " بخشی از دعای امام زمان علیه السلام در اعمال ماه رجب ( مفاتیح الجنان ) غیر از همین که حضرتِشان کردگار نیست فرقی میانِ مهدی و پروردگار نیست او خاتَم ِ وُلاةِ الهيست در زمین جز حضرتش به اَرض و سما شهریار نیست باشد امینِ راز خدا صاحب الزّمان نزدیک تر از او به خدا در دیار نیست دست خداست سلسله‌ی فَتق و رَتقِ او دیگر چه خصلتی ز خدا در نگار نیست؟ پُر کرده آسمان و زمین را خدا از او هیچ آیه‌ ای به جز رُخ او آشکار نیست فقدان او به ظاهر اگر، باطنی که نیست جز حضرتش شهی به جهان، سایه دار نیست غیر از دعای بر فرج او حقیقتاً... بر اقترابِ جنت و رضوان، شعار نیست ماه رجب، تمام شد و ماه او رسید هر کس نکرد خدمتِ او رستگار نیست سوگند به قداستِ نام قشنگ او جز نوکریّ ِ بیرق او افتخار نیست آن کس که با دعای فرج، اُنس داشته... دریافت بهجتی چو غم ِ انتظار نیست در گیر و دارِ سختی و تلخیّ روزگار... غیر از قرارِ او به دلِ ما قرار نیست ✍ دوشنبه 1 اسفند 1401 .
. علیه السلام ✍ 〰️〰️〰️〰️〰️〰️ مگه میشه چراغونی نشه عرش اعلی همه ی دنیای زینب پا گذاشت به دنیا (شب شور و شب نور و شب ما نوکراس هر دلیو که می بینی این شبا کربلاس) ۲ یکی یه دونه ی عالم / رسیده برا آقایی ملائک همه از آسمونا میان برای گدایی زمین پُرِ تب و تابه / می خنده دوباره مهتاب شب شعفه؛ میاد دوباره صدا قدمای ارباب حسین مولا مولا مولا مولا ۴ 〰️〰️〰️〰️〰️〰️ فطرسو خبر کنین بیاد برا گدایی که حسین اومده امشب برا دلربایی (حالا که حرف جنونه، حرف ایوون طلاس عیدی مون ایشالله امشب یه سفر کربلاس) ۲ مگه میشه دل نوکر / سند نخوره به نامت خودت می‌دونی منِ دیوونه یه جورِ دیگه می خوامت کار همه ی گداهات / به دیوونگی کشیده خدا روزیِ همه عالمو با خنده های تو میده حسین مولا مولا مولا مولا ۴ . 👇
. 🔻 در محافلي كه به مناسبت ولادت يكي از معصومين (ع) و يا عيدي از اعياد تشيع برگزار مي گردد، ذاكرين اهلبيت(ع) با روشي مسرّت بخش به انجام مراسم مي پردازند. طبیعتاًَ در این محافل بایستی با استفاده از مظاهر مباح شادی برای شاد برگزار کردن مجلس استفاده نماییم و از دچارشدن به حواشی لغو و خدای نکرده مکروه و حرام بپرهیزیم. یکی از ابزار شادی که در محافل مولودی به کار می رود، کف زدن است، که اگر به صورت لهوی و مناسب مجالس لهو و لعب انجام شود و انسان را از یاد خدا غافل کند، جایز نیست ؛ و باید دقت کنیم که باعث غفلت از صلوات نشود؛ چنانکه حضرت آیت الله سیستانی می فرماید: «باید سعی شود در مجالس مذهبی (کف زدن) جای صلوات را نگیرد.» در ضمن در مساجد و حسینیه ها، برگزاری مجالس با صلوات بهتر از کف زدن است چنانکه حضرت آیت الله مکارم شیرازی می فرمایند: «(کف زدن) در مساجد و حسینیه¬ها ترک شود.» البته به نظر می رسد(کف زدن در محافل شادی) با رعایت اصول، جزء امور مباح باشد، چرا که من باب مثال در فتوای مقام معظم رهبری آمده است: «در مجالس مذهبی و اعیاد بهتر است با اذکار شریفة صلوات و امثال آن مجلس را گرم کنند.» که از این فتوا عدم جواز کف زدن استنباط نمی شود. و یا حضرت آیت الله فاضل لنکرانی می فرمایند: «کف زدن در اماکن مذهبی و در مجالس مربوط به اهل بیت(ع) در صورتی که هتک تلقی گردد جایز نیست و همینطور است سوت زدن و هورا کشیدن.» که طبق این فتوا عدم جواز در صورتی است که کف زدن هتک تلقی شود، که غالبا در محافل مذهبی این حالت به وجود نمی آید. البته ناگفته نماند برخی از مراجع در کل کف زدن را جایز ندانسته اند که بایستی مقلِّدین این مراجع عظام نسبت به ترک این عمل دقت فرمایند. مثلا حضرت آیت الله وحید خراسانی می فرمایند: «کف زدن در مجالس طرب و شادی حتی در مجالس موالید ائمه علیهم السلام بنابر احتیاط واجب جایز نیست.» جمع بندی: به عنوان جمع بندی باید بگوییم، هر فرد ملزم به تبعیت از مرجع خویش می باشد و بایستی با توجه به فتوای او عمل کند، و چون استنباط کلی ما در موضوع کف زدن مباح بودن آن با رعایت اصول و شرایط می باشد، فلذا نبایست قشر جوان را به بهانه عمل به کار بهتر از این امر منع کرد ؛ چراکه به صرف بهتر بودن عملی نمی توان کسی را بدان مجبور ساخت و به جوانان بگوییم چون نماز شب از خواب بهتر است، حتما بایستی نماز شب بخوانید... در ضمن منافاتی ندارد که در محافل شادی با رعایت اصول و دچار لهو نشدن کف بزنیم و صلوات هم که کار بهتر است جایگاه خود را داشته باشد. 🔷 .