؏شق آبۍ است دریا آبیست آسمان آبۍ است تۅ آبۍ هستۍ من ماهۍ مۍ شوم ۅ در تۅ شنا مۍ ڪنم من پرندھ مۍ شۅم ۅ در تۅ پرواز میڪنم تۅ چگۅنہ پرواز میکنۍ تۅ چگۅنہ شنا میکنۍ . .!'

قهرت را مۍ تۅانم تحمل ڪنم بہانہ ات را .. لجبازۍ ات را .. اما دامن آبۍ چین دارت را نہ ؛ ماهۍ ڪۅچكی مۍ شوم ڪہ بعد از عمرۍ دریا را دیدھ !

آبۍ تر‌ از آنم بۍ رنگ بمیرم از شیشہ نبودم با سنگ بمیرم من آمدھ بودم تا مرز رسیدن همراھ تۅ فرسنگ بہ فرسنگ بمیرم تقصیر‌ ڪسۍ نیس‌ اینگونہ غریبم شاید ڪہ خدا خۅاست دلتنگ بمیرم.!''

_

بچہ کہ بودم، همیشہ از موهاے فرفریم متنفر بودم. خیلے سخت شونہ میشدن و از شونہ کردنشون خستہ میشدم، تا اینکه بزرگ شدمو اون وارد زندگیم شد. یادمہ اولین بار که موهامو دید، گفت:چہ موهاے فرفرے قشنگے دارے، من عاشق موهاے فرفرے ام. دروغ چرا؟از اون بہ بعد خودمم عاشق موهاے فرفریم شدم، بہ حدی کہ موقع شونہ کردن،همش مواظب بودم فرفریاش خراب نشن. آرھ،عشق همینقدر قشنگہ.

‍