نگاه ِانکار !

همه روزا رو حفظم ! . .

خدایا شکرت که تعطیل شدن نزدیکه

من دیگه واقعا علاقه ای به صبح زود بیدار شدن و آماده شدن برا درس و رفتن پیش یه تعداد آدم و سروکله زدن با بچه های رو مخ و تلاش برای خوب نشون دادن خودم و خر زدن برا درس و خسته و کوفته برگشتن و مواجه شدن با یه عالمه درس و اتفاقات غیر دلخواه توی خونه و نداشتن وقت برای استراحت و ندارم .

دنبال اینم که صبح ها که نه ‌. . ظهرا ساعت ۱۱ بیدار بشم و نهار و صبحونه رو یه جا بخورم و بخوابم دوباره و خودمو خفه کنم توی حجم بیکاری و به مغز و تنم استراحت بدم و برسم به کتابای غیر درسیم به دنیای خودم به خودم . جارو و تِی بردارم مغزم و بشورم از موضوعات درسی و از خستگی ها و استرس رنگ بیخیالی و آزادی بپاشم به مغزم من منتظر رسیدن اینام‌ . .

‌

کاش من دو نفر بودم یکی حرف می‌زد و دیگری گوش میداد یکی زندگی می‌کرد و آن یکی به تماشای او می‌نشست چه خوب می‌توانستم خودم را دوست داشته باشم!

از من به شما نصیحت از بهار به بعد تو هیچ کلاسی ؛ هیچ کلاسی جز مدرستون شرکت و ثبت نام نکنید و خودتون و عصبی نکنید حتی تابستونم هیچ کلاسی نرید

اندکی از تو . .