اجازه بده کمی خودم را معنا کنم. من یک تماس بی‌ پاسخم، یک پیام که دریافت کننده بدون اینکه بخواند حذفش کرده است، یک نخ سیگار که اشتباهی از سمت فیلتر روشن شده، یک پنجره که آن سویش دیوار کشیده‌ اند، یک کارت عابر بانک گم شده که صاحبش مسدودش کرده، یک تقویم آکبند سلفن کشیده شده، برای دو سالِ پیش، یک فیلم در حال پخش برای بیننده‌ ای که خوابش برده، یک آینه‌ ته انبار رو به دیوار. یک نیمه‌ تمام، یک به ثمر نرسیده، یک جمله‌ ختم شده به سه نقطه.

یاد آن روز که در سینه سینای دلت طبق فرمان تو من شامل آیات شدم .

باز هم دست منو قفل و دخیل و حرمت باز هم پشت درت صاحب حاجات شدم .

‌

آنقدر ترسیدم از بی‌رحمی پاییز ك ترس من را روز پایانی شھریور نداشت!

- و چه بی ذوق جهانی که مرا با تو ندید !

سرپوش بغضم با هربار گوش دادن بهت برداشته میشه . . دلم میگیره . . دلم گریه اش میگیره دلم میخواد ك وال بشه و بیاد پیشت بیاد و فقط بغلت کنه!