گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم- در روزهای گذشته برخی جریانات موسوم به عدالتخواه با استناد به برخی روایات، شخصیت مالک اشتر نخعی از یاران وفادار امیرمومنان را دستاویز قرار داده و مدعی شدند که وی نیز در مقاطعی خلاف نظر ولیِّ خود حرکت کرده است. البته دستاویز قرار دادن شخصیت مالک اشتر برای توجیه رفتارهای سیاسی مسبوق به سابقه است. برای مثال روزنامه ایران 4 خرداد 92 ضمیمه‌ای رایگان برای روزنامه رسمی دولت با عنوان "راوی" و تیتر یک "اتهام ولایت گریزی به مالک اشتر" منتشر کرد و رفتار احمدی نژاد و مشایی را با مالک اشتر قیاس کرد! در روزهای گذشته نیز شاهد شکل‌گیری چنین فضایی بودیم که با استناد به چند حدیث درباره نقدهای مالک اشتر به مدیریت امیر مومنان، انتقادهای خود از رهبری را با رفتار مالک مقایسه می‌کردند! در همین رابطه حجت‌الاسلام و المسلمین جواد سلیمانی امیری پژوهشگر تاریخ اسلام و استاد حوزه و دانشگاه در یادداشت شفاهی برای خبرگزاری تسنیم، ضمن رد چنین ادعاهایی به تخریب شخصیت مالک اشتر برای توجیه رفتارهای غلط واکنش نشان داد. متن یادداشت آقای امیری به شرح زیر است: اخیرا در فضای مجازی مسئله‌ای مطرح شده مبنی بر این که مالک اشتر به امیرالمومنین(ع) انتقاد می‌کرد و این انتقادها در موارد متعددی بوده و حدود 5 مورد سند برای آن وجود دارد و با توجه به این انتقادات، چرا برخی می‌گویند نباید به ولایت انتقاد کرد و فقط باید اطاعت‌پذیری داشت؟ در پاسخ به این پرسش یا شبهه چند نکته حائز اهمیت است؛ نکته اول اینکه ما در منابع دینی خود برای استخراج یک فکر، معرفت و اندیشه دینی به قرآن کریم، سنت و عقل تکیه می‌کنیم و اینها مهم‌ترین منابع ماست. سیره رفتاری یکی از منابع در سنت است و ما اندیشه را از آنجا به‌دست می‌آوریم. اگر در قرآن کریم خداوند می فرماید: «أَطِیعُواْ اللّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الأَمْرِ مِنكُمْ» (شما اطاعات کنید از خدا و رسول و اولی الامر) و در روایت داریم که مقصود از اولی الامر اهل بیت(ع) هستند؛ اگر در حکومت امیرالمومنین(ع) کسی خلاف این عمل کند و حضرت نیز با او برخورد اخلاقی کند، ما نمی‌توانیم بگوییم حرکتی که در سیره آمده ملاکی برای مجوز شرعی است؛ بلکه آن آیه مجوز شرعی است. چون منبع ما در درجه اول اینها هستند. به علاوه اینکه برخورد اخلاقی امام علی(ع) با یک فرد و رفتار او، دال بر این نیست که چنین حرکتی از منظر امام(ع) مجوز شرعی دارد. با مراجعه به محکمات منابع دینی‌ خود می‌یابیم که اطاعات از منویات ولیِ خدا چه در عصر حضور و چه در عصر غیبت واجب شرعی است. هرچه خلاف این عمل شود، به لحاظ قرآن و سنت و عقل، عمل خلاف شرع انجام شده است. اگر صحابی امام علی(ع) یا هر امام دیگری چنین حرکتی را انجام دهد، این مجوز شرعی برای جواز مخالفت با امام(ع) نیست. نکته دوم اینکه با مراجعه به سیره ائمه اطهار(ع) می‌بینیم که اصحاب نامدار مورد تایید اهل بیت(ع) مانند مالک اشتر، عمار یاسر، مقداد و ابوذر تابعیت بسیار زیادی داشتند در حدی که در مراحل مختلف حکومت امام علی(ع) -البته ابوذر آن زمان نبود ولیکن عمار، عثمان بن حنیف و مالک اشتر بودند- اطاعات اینان بسیار غلبه دارد و فراوانی گزارشاتی که درباره اطاعات‌های آنها داریم بسیار بیشتر از موارد این‌چنینی است که در مورد مالک نقل شده است. یعنی فراوانی اطاعت‌ها و ولایت‌پذیری مالک اشتر در تاریخ به مراتب بیشتر از مواردی است که گزارشاتی مبنی بر بیان انتقاد از سوی مالک به امام علی(ع) بوده است. نکته بعدی اینکه در برخی موارد تاریخی نقل شده که مالک به امام علی(ع) انتقاد می‌کند؛ یکی در ماجرای نصب فرزندان عباس(عموی پیامبر(ص) و امام(ع)) عبدالله بن عباس، عبید الله بن عباس و قُثَم بن عباس به استانداری برخی استان‌ها که مالک اشتر انتقاداتی را مطرح کرد مبنی بر اینکه اینان شایستگی لازم را برای اینکار ندارند و امام(ع) هم پاسخ دادند که شما اگر بهتر از آنان را سراغ داری برای ما بیاور. یعنی منظور حضرت این بود که ایشان برای مدیریت‌های کلان نیاز به افرادی دارد که جامعیت نسبی داشته باشند و صرف تقوا و صرف تخصص کافی نیست و مدیریت و ریاست مجموعه‌ای از اینها را می‌خواهد. یکی از موارد دیگر از موارد انتقادی نسبت به تصمیمات حضرت امیر از سوی مالک به زمانی برمی گردد که مردم به تازگی با امیرالمومنین بیعت کرده بودند. در آن برهه امام علی(ع) در پی عزل ابوموسی اشعری از استانداری کوفه بودند در حالی که مالک به حضرت گفت که بگذارید در آن جایگاه بماند و ظاهرا خواسته‌اش هم جدی بود و امام(ع) هم پذیرفت. در حقیقت حضرت می‌خواست اتمام حجت شود و نیروهای مخلص خود را با مسائل آگاه کند و مهم‌تر اینکه مردم کوفه هم به ابقای ابوموسی تمایل داشتند.

یکی دیگر از این موارد، فرستادن «جریر بن عبدالله بَجَلی» در اوایل حکومت امیرالمومنین(ع) بود که حضرت او را به نزد معاویه فرستاد تا با وی مذاکره کند تا او وادار به تسلیم شده و با امام علی(ع) بیعت کند. او موفق نشد و مالک اشتر هم گفت که من به «جریر بن عبدالله بجلی»اعتماد ندارم و بعداً هم «جریر بن عبدالله بجلی» تعلل کرد و موفق نشد و امام(ع) هم وقتی دید که او موفق نشد و مسائل جنگ پیش آمد، او را توبیخاتی کرد و از منطقه حضرت جدا شد و خانه‌اش را هم خراب کردند. علت اینکه حضرت او را برای این‌کار می‌خواست نیز حکمت‌هایی دارد که یکی از این حکمت‌ها شاید این بود که می‌فرمود یک نفر مانند خودشان را که با آنها دوست و مانند آنان بوده و می‌توانست مذاکره و چانه‌زنی کند را بفرستد. و اِلّا اگر فرد نابی مانند مالک را می‌فرستاد، موفق نمی‌شد که با مذاکره چیزی را به‌دست بیاورد و همان اول اختلاف می‌شد و برمی‌گشت. بله حضرت هم می‌دانست که او نیروی مخلص و نابی نیست. یکی دیگر از موارد نیز در جنگ جمل بود که امیرالمومنین(ع) دیدند که مالک اشتر به داخل شهر بصره رفته و در کوچه‌ها مردم را تعقیب می‌کرد. به او نامه نوشتند کسانی که فرار کردند را تعقیب نکن؛ نقل شده که مالک در ابتدا نامه را زیر زین اسب خود گذاشت و بعداً که نامه را باز کرد و خواند، بازگشت. موردی دیگر که برخی درباره آن اختلاف دارند این است که می‌گویند وقتی امام(ع) در جنگ صفین اولین بار به مالک اشتر فرمودند که بازگردد، بازنگشت و و بار دوم بود که به فرمان حضرت امیر تن داد! در پاسخ به این سوال باید گفت در برخی شرایط یاران حضرت علی از جمله مالک اشتر می‌دیدند که گروه‌های فشاری در حال فشار آوردن به حضرت برای تحمیل خواسته خود مبنی بر پایان جنگ هستند. از آنجا که یاران حضرت از نیت باطنی امیرالمومین مطلع بودند و می‌دانستند که امام گاهی برای خنثی کردن فشارها به کاری مشخص فرمان می‌دادند به همین منظور برای تحقق نیت باطنی امام، در ظاهر توجهی به دستور ایشان نمی کردند و به سرعت در پی تحقق نیت باطنی امام اقدام می کردند تا در واقع خدمت واقعی را به امیرالمومین انجام دهند. در قضیه صفین نیز چنین حالتی برای جناب مالک پیش آمد ولی بعد از آنکه به او پیام رسید که جان حضرت در خطر است، مالک اشتر بلافاصله دست از جنگ کشید و به سوی امیرالمومین شتافت. بنابراین روایاتی که در ظاهر حکایت از نافرمانی و انتقاد مالک از امیرالمومنین دارد، در تاریخ ذکر شده است ولی این بدان معنا نیست که این اتفاقات با چنین جزئیاتی در عالم واقع رخ داده باشد چرا که معدود روایات تاریخی را می‌توان نام برد که دارای اسناد موثق باشد و بسیاری از روایات تاریخی شامل گزارش‌هایی ظنی است که در همان برهه از سوی حاضران در صحنه بیان شده و توسط مورخان در دوره‌های مختلف به ثبت رسیده و نمی‌توان با اطمینان صد درصد درباره وقوع آنها سخن گفت. اگر فرض را بر این بگذاریم که جناب مالک چنین انتقادات و مخالفت‌هایی را با امیرالمومنین داشته است، یکی از بحث ها این است که آیا می‌تواند برای ما حجتی جهت مخالفت کردن با نظرات ولی فقیه باشد و پیش خود اینگونه تعبیر کنیم که چون جناب مالک به طور مثال به خود اجازه داده که انتقاداتی را نسبت به رفتار و عملکرد حضرت امیر مطرح کند و امیرالمومین نیز در واکنش به این انتقادات هیچگاه مالک را به ضد ولایت بودن متهم نکرده پس ما نیز این اجازه را داشته باشیم که به ولی فقیه خود انتقادات تند و تیزی را انجام دهیم و به صراحت روبروی ایشان بایستیم. در صورتی که اگر فرض را بر این گذاشت که جناب مالک انتقاداتی را نیز متوجه عملکرد امیرالمومین می‌کرده ولی باید به این مسئله مهم توجه داشت که جنس انتقادات مالک با جنس انتقادات خوارج تفاوت های فراوانی داشته است. یکی از این تفاوت ها در میزان اطاعت ها نسبت به میزان مخالفت ها بوده است. به طور مثال اگر جناب مالک در 100 مسئله منویات و فرمایشات امیرالمومنین را بدون هیچ گونه سوال و انتقاد اجابت می‌کرد و تا پای شهادت هم پیش می‌رفت، یک نمونه هم پیش می‌آمد که در برابر فرمان امام علی (ع) ابهامات و سوالاتی برای او پیش می آمد که آنها را بدون هیچ گونه جنجال و جریان سازی ضد امیرالمومنین مطرح می‌کرد و طبعاً پاسخ خود را نیز دریافت می‌کرد. در حالی که خوارج اینگونه نبودند. این گروه زمانی که از حضرت جدا شدند از 100 مورد حتی یک مورد از فرمایشات آن حضرت را نیز مورد توجه قرار نمی دادند بلکه با آن مخالفت نیز می کردند.

🔴 سالروز ۱۸ تیر ۷۸ : 🔸 ای سید و مولای ما! پیش خدا گواهی بده که ما در راه خدا تا آخرین نفس ایستاده‌ایم. بزرگترین آرزوی بنده این است که در این راه جان خودم را تقدیم کنم. ▪️خیانت #تاج‌زاده‌ها و ... ♦️ کانال تبیین http://eitaa.com/joinchat/1033961472C8a1cc59c8c

خط ما، خط #حزب_الله است... @h_shafiei

وضعیت حجاب ما مناسب نیست، موید عرض بنده وضعیت حجاب برادران فتنه گر در طول ۲۰ سال هست ۷۸؛ ۸۸؛ ۹۸ (تازه این پست برای سال گذشته هست) بر فتنه گر خصوصا از نوع تاج زاده بیشمار😊

🔴 دلایل بی‌حاصلی سوال و استیضاح از #روحانی 🔹 عملکرد دولت بی‌دستاورد و خسارت‌بار #روحانی در حوزه‌های مختلف داخلی و خارجی روشن است و از هر منظر کارشناسی به آن نگریسته شود، چیزی برای دفاع ندارد، تا آن‌جا که حتی منتقدترین افراد را عمدتاً رای دهندگان به او تشکیل می‌دهند. 🔹 در این میان، اما سوال اساسی این است که باید چنین دولتی را که عمر ۱۰ ماهه پایانی خود را طی می‌کند با سوال و استیضاح کنار زد؟ آثار سلبی و ایجابی آن برای کلیت نظام و مردم چیست؟ 🔹 به نظر می‌رسد سوال و استیضاح (که البته حق طبیعی مجلس و نمایندگان است) در این مدت باقی‌مانده، آورده خاصی برای نظام و مردم ندارد زیرا: 🔻۱.‌ بعد از بنی‌صدر، رویه و عرف حاکمیتی این بوده که با رئیس جمهور و (در مقاطعی نخست وزیر) برخورد حاد و حذفی صورت نگیرد. این رویه سبب پایداری نظام حکومتی و حفظ آرامش در کشور می‌شود. 🔻۲. استیضاح رئیس یک دولت که هفت سال بر سر کار بوده و وقت بسیاری را با کم‌کاری و مسیر اشتباه تلف کرده، در کمتر از یکسال به عمر آن دولت، هیچ نتیجه عملی در بر نخواهد داشت. به فرض محال با رای عدم صلاحیت، بجز رئیس جمهور سایر ارکان دولت تا چند ماه بر سر کار هستند و عملا تفاوتی نخواهد کرد. 🔻۳. سوال و استیضاح بزرگترین موقعیت برای سیاستمدار حرفه ای برای سوارشدن بر موج هیجان و احساسات، مظلوم نمایی، فرافکنی و استفاده از اشتباهات نمایندگان است. همانطور که حضور ظریف در مجلس نیز با چنین نتیجه ای همراه شد. 🔻۴. منطق بازار و معادلات روانی حاکم بر آن با منطق مورد نظر نمایندگان همخوان نیست. استیضاح و سوال در شرایط فعلی ایران از سوی بازار به معنی ناکامی کل حاکمیت در کنترل شرایط اقتصادی تلقی می‌شود و نه ناکارآیی یک دولت و یک جناح خاص. 🔻۵. بی ثباتی در نظام سیاسی و ناتمام ماندن دوره روحانی، سیگنال خوبی برای قدرت و نفوذ منطقه ای ایران نیست. ولو آنکه روحانی دغدغه محور مقاومت را چندان نداشته باشد اما ناتمام ماندن دولت وی به پرستیژ سیاسی ایران در منطقه ضربه می‌زند و از سوی ناظران منطقه‌ای به عنوان نشانه‌ای از تزلزل نظام ایران تعبیر می‌شود. 🔻۶. تقریبا می‌توان گفت امکان اصلاح مسیر دولت از وضعیت اشتباه فعلی به شکل مبنایی وجود ندارد و ظرفیت اصلاح و نقدپذیری در لایه یک دولت وجود ندارد. از سوی دیگر مجلس می‌تواند در جو آرام و کارشناسی در همین مدت باقی مانده از عمر دولت برخی تصمیمات مفید و موثر را به آن بقبولاند. به شرط آنکه با بخش منصف و دلسوز دولت رابطه برقرار کند و از چالش حاد با بالادستی‌ها اجتناب کند. 🔻۷. میان لایه‌های کنشگر افراطی فتنه و برخی مدیران دولت تدبیر، هم‌پوشانی و ارتباطاتی وجود دارد. حادسازی فضا علیه دولت سبب می‌شود رادیکال‌ها نظرات خود را به تصمیم گیران در دولت توجیه کنند و حوزه ذهنیت _عملکرد اشتراکی آن‌ها گسترده شود. در آن صورت با توجه به طراحی‌های بسیار جدی ضدانقلاب، منافقین، سرویس‌های خارجی و نارضایتی مردم از وضعیت اقتصادی، بستر رقم خوردن یک فتنه چندوجهی فراهم شود. 🔻۸. نفس وجود مجلس فعلی با گرایش‌های انقلابی و کاملا متضاد با دولت، خود نوعی فشار بر دولت است و بازدارنده بسیاری از مسائل است. این فشار مثبت در صورتی که از حد خود فراتر رود به فشار منفی تبدیل می‌شود و اثرات مخربی در پی خواهد داشت. ✅ عضو کانال تبیین شوید: http://eitaa.com/joinchat/1033961472C8a1cc59c8c

🔶 عشق مهمتر است یا معشوق؟ 🔷 عشق مهمتر است! فراق معشوق طاقت سوز‌ و‌ جانکاه است، ولی فقدان عشق مرگ است. عاشق بدون معشوق می سوزد و عاشق تر می شود، اما بدون عشق حیاتی نیست که درباره چیستی آن حکم کنیم ... @h_shafiei #ارتداد

🌹سید شهیدان اهل قلم: ... ما ماسک میزنیم، اما مقام امن را در جایی دیگر می‌جوئیم... @h_shafiei

📚 #معرفی_کتاب 📖 ارتداد، نوشته وحید یامین پور، انتشارات سوره مهر؛ 🖋ارتداد را یک #تاریخ_جایگزین می دانم. 🔸نثر روان در ژانر درام، با کد های جذاب مانند (حاج مهدی، سید خراسانی، احمد، مرضیه) با تخیل ارتداد یک تحول تاریخی ، ناظر به قوانین و حرکت تاریخ، عوامل محرک جامعه و تاریخ و فرجام تاریخ از نظرگاه شیعه انقلابی ... با دیالوگ های خوب و چالشی... 🔷به نظر این کتاب حداقل 50 صفحه باید اضافه می شد، برخی از شخصیت ها باید بیشتر پخته می شد، برخی تصویرها بیشتر باز می شد و... ♦️در مجموع پیشنهاد می کنم حتما مطالعه کنید، حقیر توی دو جرعه کتاب را خواندم چون نمی خواستم در این تخیل دردناک زیاد بمانم، هرچند تلخی آن برای اهل تاریخ بارها تجربه شده و غریبه نیست. @h_shafiei

#به_قانون_عمل_کنید. 👈اگر به حکم قانون اعدام شوند آنها کلاه خود را از این نمد می بافند. 👈اگر به حکم قانون اعدام نشوند، آنها خواهند گفت که #فشار_توییتری ما بود! این #آنها را به خود واگذارید. با کنید و نکنید در جایگاه قاضی ننشینید و تعیین تکلیف نکنید، تنها تعیین تکلیف جمله #به_قانون_عمل_کنید است. 🔺این باید سرلوحه قرار گیرد که نه تنها در اعدام سه زورگیر مسلح و اغتشاشگر بلکه در هر مواردی باید بدون اغماض #قانون_اعمال_شود و در برابر #تصمیم_سازیهای_بیگانگان و اپوزوسیون ایستاد. ✍محمود باقری @mahmoudbagheri1

🔶پیشنهاد عضویت در کانال (رهبر حوزه ها) توصیه‌های رهبر معظم انقلاب حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای به طلاب و مسئولین حوزه‌های علمیه @khamenei_hawzah

#انسان_۲۵۰_ساله امام جواد علیه‌السلام گوشه مهمی از جهاد همه جانبه اسلام را در عملِ خود پیاده کرد و درس بزرگی به ما آموخت. آن درس این است که در هنگامی که در مقابل قدرت‌های منافق و ریاکار قرار می‌گیریم، باید همت کنیم که هوشیاری مردم را برای مقابله با این قدرت‌ها برانگیزیم. کتاب انسان ۲۵۰ ساله، ص۳۵۳ @h_shafiei

در دوران ما و در همه دوران های تاریخ، قدرتمندان همیشه سعی کرده‌اند وقتی از مقابله رویایی با مردم عاجز شدند، دست به حیله ریاکاری و نفاق بزنند. امام علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام و امام جواد علیه‌السلام همت بر این گماشتند که ماسک تزویر و ریا را از چهره مامون کنار بزنند و موفق شدند. کتاب انسان ۲۵۰ ساله، ص۳۵۴ @ensane250saale @h_shafiei

بحث آزاد میراث اسلامی ماست، بحث آزاد در زمان ائمه هدی رایج بوده است و در زمان امام جواد به وسیله آن امام بزرگوار با آن شکلِ نظیف انجام گرفته است. در محضر مأمون عباسی، با علما و داعیه داران و مدعیان و موجهان، درباره دقیق ترین مسائل حرف زد و استدلال کرد و برتری خود را و حقانیت سخن خود را ثابت کرد. کتاب انسان ۲۵۰ ساله، ص۳۵۴ @ensane250saale @h_shafiei

مبارزه‌ی فرهنگی فقط نشستن و از احکام اسلام چیزهایی را بیان کردن بدون یک جهت‌گیری، بدون یک سَمت‌گیریِ انقلابی و مبارزی نیست، این مبارزه نیست. بلکه مبارزه‌ی فرهنگی این است که سعی کنند ذهنیت مردم را و فرهنگ حاکم بر ذهن مردم را عوض کنند، تا راه را برای حکومت الهی هموار کنند و راه را بر حکومت طاغوتی و شیطانی ببندد و امام باقر این کار را شروع کرد. کتاب انسان ۲۵۰ ساله، ص۲۷۷ @ensane250saale @h_shafiei

در نوزده سال دوران رهبری امام باقر علیه‌السلام هم آموزندگی ایدئولوژی هست، هم سازندگی فرد، هم تاکتیک مبارزه هست، هم سازماندهی به جمع و ایجاد تشکّل، هم حفظ و تداوم جهت‌گیری سیاسی هست، هم تقیّه و برافروزندگیِ امید هر چه بیشتر و راسخ‌تر. کتاب انسان ۲۵۰ ساله، ص۲۹۳ @ensane250saale @h_shafiei

📚 #معرفی_کتاب 📖 فلسفه تحلیلی تاریخ (تحلیل فلسفی معرفت های تاریخی) دکتر مجید کافی انتشارات پژوهشگاه حوزه و دانشگاه این اثر در 13 فصل و 324 صفحه تدوین شده است و به موضوعاتی نظیر؛ علمیت تاریخ، مطالعات تاریخی و پارادايم های علمی، معرفت شناسی و روش شناسی معرفت های تاریخی، حقیقت تاریخی و سنجش آن، توصیف و تبیین ، عینیت و ... پرداخته شده است. @h_shafiei

مبارزه در دو جبهه؛ مبارزه فرهنگی و مبارزه سیاسی @h_shafiei

چرایی شهرت امام محمد به علی علیه السلام به باقرالعلوم... #انسان_250_ساله #همرزمان_حسین #امام_باقر_عليه_السلام @h_shafiei

در عرفه چه طلب کنیم؟ @h_shafiei

هر کس دعای عرفه را تا آخر بخواند متحول میشود. @h_shafiei