خصوصی‌سازی‌های فوری و گسترده در کشورهای دچار بحران در دستور کار وزارت خزانه‌داری آمریکا و صندوق‌ بین‌المللی پول 🔸 فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در نتیجه سیاست‌های بازار آزاد ثابت کرد که تهی کردن یک کشور پیشرفته صنعتی چقدر می‌تواند سودآور باشد. بنابراین وال استریت باز هم حریص‌تر شد. بی‌درنگ پس از واژگونی شوروی، خزانه‌داری ایالات متحده و صندوق بین‌المللی پول در درخواست خود از دیگر کشورهای بحران‌خیز برای خصوصی سازی‌های فوری بسیار سختگیرانه‌تر عمل کردند. 🔸توجه برانگیزترین مورد مکزیک است که در سال ۱۹۹۴ یعنی یک سال پس از کودتای یلتسین، اقتصادش دچار فروپاشیِ عمده‌ای موسوم به بحران تکیلا شد. شرط ایالات متحده برای نجات مالی مکزیک خصوصی‌سازی‌های پیاپی بود. 🔸بحران در مکزیک به نحوی بی‌سابقه دروازه‌های مکزیک را به روی مالکیت خارجی نیز گشود. در سال ۱۹۹۰ تنها یک بانک مکزیک متعلق به بیگانگان بود اما در سال ۲۰۰۰ بیست و چهار بانک از مجموع سی بانک دست خارجی‌ها بود. 🔸تنها درس تجربه روسیه این است که ثروت هر چه سریع‌تر و بی‌قانون‌تر انتقال یابد، سودآورتر خواهد بود. کسی که این نکته را خوب درک کرد گونزالو لوزادا رئیس‌جمهور بولیوی در دهه نبود بود وقتی که طرح شوک‌درمانی بولیوی را اجرا کرد. 🔸 وی شرکت ملی نفت بولیوی، خطوط هواپیمایی ملی، راه‌آهن و شرکت‌های برق و تلفن را فروخت. برخلاف روسیه که همه مزایای فروش کشور نصیب محلی‌ها (روس‌ها) شد، در بولیوی شرکت‌های آمریکایی صاحب سرمایه‌ها شدند. 🔸رئیس جمهور بولیوی در توضیح رویکرد شوک‌درمانی می‌گفت: مهم این است که این تغییرات برگشت‌ناپذیر باشند. او برای کمال اطمینان از برگشت ناپذیر بودن، کاری کرد که معمولا در این مواقع انجام می‌شود: حکومت نظامی و منع اجتماعات سیاسی و دستور بازداشت تمام مخالفان این فرایند. #دکترین_شوک ۱۰۸ @haad1442