تکاثر علمی.
تکاثر اطلاق دارد؛ نه فقط نسبت به تکاثر در اموال و اولاد و بلکه تکاثر در خیرات، تکاثر در علم، در علم فقه، اصول، حدیث، سائر علوم و فنون، و به طور کلی هر تکاثری که انسان را از لقاء حق و وحدت حضرت عزّ جلال او محجوب کند، تمام این‌ها تکاثر است و موجب اشتغال انسان از خدا به آن‌ها می‌شود. این کثرات انسان را از پیروی و پویائی برای پیدا کردن وحدت حق بازمی‌دارد.
انسان پیوسته دنبال علم می‌رود؛ قبل از آنکه خودش را بشناسد، دوست دارد غیر را بشناسد، عالم را بشناسد، جماعت‌ها را بشناسد، زمین و زمان و آسمان و نجوم و کرات را بشناسد. این کتاب و آن کتاب را می‌خواند و سیر نمی‌شود؛ حَتّی زُرتُمُ المَقابِرَ.
و از نعیم غافل است که چه چیزهائی است در لقاء خدا! چه خبرها هست، و به واسطه حجاب کثرات چه سرمایه‌ها را از دست داده است! و سپس از حقیقت تهی گشته و پیوسته به دنبال جمع مجاز می‌رود، از وحدت روی گردانیده و میل به کثرات می‌کند.
تا سر حدّی که بمیرد و وارد قبر شود و طومار حیات و زندگی درنوردیده گردد، این حسّ زیاده‌طلبی و زیاده‌بینی و زیاده‌دانی، در انسان هست.
علامه طهرانی، مهر تابان
@habibollah1
