💫 یـا أَحْمَدُ! لَوْلاکَ لَما خَلَقْتُ الْأَفْلاکَ،
وَ لَوْلا عَلِىٌّ لَما خَلَقْتُکَ، وَ لَوْلا فاطِمَهُ لَما خَلَقْتُکُما»
اى احمد؛ اگر تو نبودى، جهان را خلق نمیکردم،
و اگر على نبود، تو را،
و اگر فاطمه نبود، شما دو نفر را ...
✍ و فاطمه؛ سلاماللهعلیها، علّت خلقت نبی ص،
و نبی؛ علّت خلقت افلاک است !
کائنات برای رسیدن به بلوغِ اهداف نبی؛
مادر میخواستند ؛
" حَتَّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعاً "
تا روزی آنقدر بزرگ شوند که زمین را؛
با میل و رضایت، بدست مجریِ دین نبی بسپارند!
#اسعدالله_ایامکم 🌺💖
#اللهم_عجلـــ_لولیڪ_الفرجـ 🤲🌷
وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ وَاذْكُرُواْ نِعْمَةَ اللّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنتُمْ أَعْدَاء فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَكُنتُمْ عَلَىَ شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَكُم مِّنْهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ
و همگی به ریسمان خدا [قرآن و اهل بیت (علیهم السلام)] چنگ زنید، و پراکنده و گروه گروه نشوید؛ و نعمت خدا را بر خود یاد کنید آن گاه که [پیش از بعثت پیامبر و نزول قرآن] با یکدیگر دشمن بودید، پس میان دل های شما پیوند و الفت برقرار کرد، در نتیجه به رحمت و لطف او با هم برادر شدید، و بر لب گودالی از آتش بودید، پس شما را از آن نجات داد؛ خدا این گونه، نشانه های [قدرت، لطف و رحمت] خود را برای شما روشن می سازد تا هدایت شوید.
سوره آل عمران آیه 103
وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَأُوْلَـئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
و باید از شما گروهی باشند که [همه مردم را] به سوی خیر [اتحاد، اتفاق، الفت، برادری، مواسات و درستی] دعوت نمایند، و به کار شایسته و پسندیده وادارند، و از کار ناپسند و زشت بازدارند؛ و اینانند که یقیناً رستگارند.
سوره آل عمران آیه 104
قال الإمام عليّ عليه السلام:
ثَلاثٌ فيهِنَّ النَّجاةُ: لُزومُ الْحَقِّ وَ تَجَنُّبُ الْباطِلِ وَ رُكوبُ الْجِدِّ
حضرت علی علیه السلام می فرمایند:
نجات و رستگارى در سه چيز است: پايبندى به حق، دورى از باطل و سوار شدن بر مركب جدّيت.
غرر الحكم، ح 4661.
قال الإمام عليّ عليه السلام:
اَلتَّوْبَةُ نَدَمٌ بِالْقَلْبِ وَ اسْتِغْفارٌ بِاللِّسانِ وَ تَرْكٌ بِالْجَوارِحِ وَ اِضْمارُ اَنْ لايَعودَ
حضرت علی علیه السلام می فرمایند:
توبه، پشيمانى با دل است و آمرزش خواهى با زبان و ترك گناه در عمل و مصمّم شدن بر تكرار نكردن آن.
غرر الحكم، ح 2072.