اے اهل حرم میرو علمدار خوش آمد سقاے حسین سید وسالار خوش آمد🎉💐🎉🎉 #میلاد_حضرت_ابوالفضل✨ #استوری

#رمان_آنلاین #مثل_پیچک #پارت_87 زیبایی سوختن چوب های گردویی که درون آتش میسوخت و بوی خوش غذایی که آمیخته شده بود با عطر سوختن چوب ها ، فضای کوچک غار را احاطه کرده بود. تنها پای همان آتش بود که می‌شد دلپذیری این لحظات را احساس کرد! زانوانم را بغل زده بودم و روی زیراندازی که کنار آتش پهن شده بود، نشسته. گه گاهی تکه های خرد شده ای از چوب هایی که آقا کاظم آورده بود را برای حفظ آتش، در زیر قابلمه جا میزدم . و باز با یک نفس عمیق مشامم را از عطر خوش غذا و بوی سوختن چوب های گردو، پر می کردم. بالاخره وقت ناهار شد. گلنار از درون روسری گلداری که با خود آورده بود، دو کاسه ملامین در آورد و چند ملاقه ای از قابلمه ی مسی آبگوشت، آب ریخت و با هم، روی همان زیراندازی که پهن کرده بود، نشستیم. دستمال گره زده ای را باز کرد و نان های خشک تفتانی که دسترنج بی بی بود را با سر و صدای خشکی، درون کاسه ها خرد کردیم. چه مزه‌ای داد آن آبگوشت! بعد از غذا باقی مانده آبگوشت را با همان دستمال نان بی بی لای کاسه و نان ها بستیم و زیرانداز را به دستور مش کاظم که به گلنار گفته بود، در همان غار بگذاریم، گذاشتیم. حالا دلشوره ی پایین آمدن از کوه را داشتم. اما گلنار همراهم بود و خوب راهنمایی می‌کرد. از راهی که کوه را بالا آمدیم، برنگشتیم. بلکه همان راسته ی غار را به سمت بالا حرکت کردیم و کمی بعد از کنار صخره های سنگی، راهی باریک و هموار پیدا کردیم. هوای آن روز، با آن که نسیم خنکی در خود داشت، اما زیر آفتاب تیز پاییزی گرم بود و با آن همه پیاده روی و خوردن آبگوشت خوشمزه، حسابی تشنه شده بودیم. در راه پایین آمدن از صخره ها به چشمه ای برخوردیم که آبش از دل کوه سرازیر می‌شد. نهر باریکی و آب زلالی و سرد که حتی از شنیدن صدای قطرات آب هم تشنگی مان دوچندان شد . _واستا گلنار . گلنار ایستاد و من در حالی که با احتیاط سمت چشمه پیش می رفتم گفتم : _میخوام یه کمی آب بخورم. و عجب آب چشمه ی سرد و تگری بود! گلنار هم سمت من آمد و دستش را زیر آب سرد چشمه فرو کرد و تنها یک کفه دست آب نوشید. اما من بر خلاف گلنار، باز با دیدن چشمه ی زلال آب، دلم هوس چشیدن کرد. سر خم کردم و چند باری با کف دستم از آب سرد چشمه نوشیدم. راه زیادی تا روستا نمانده بود و طبق دستور دکتر باید تا قبل از ساعت ۴ بعد از ظهر، به بهداری بر می‌گشتیم. با همه خستگی دلچسبی که از یک روز پیاده روی در وجودم مانده بود، اما آن روز خاطره خوشی شد از یک غار طبیعی و زیبا و بکر در دل روستای زیبای زرین دشت و تنها چیزی که این خاطره زیبا را تلخ کرد این بود که ...

🎞نظارت و تایید #حجت_الاسلام_شهاب نسبت به پوست و کتابت حرز اختصاصی خاتم‌ آرا 💥حرز امام جواد علیه السلام💥 روی پوست آهو با رعایت موازین شرعی ❗️تایید شده توسط #اساتید #علما و #سخنرانهای معروف کشوری👇 http://eitaa.com/joinchat/3991470085Cfd96b9c079 ✅دارای نماد اعتـماد الکترونیک👆 ✅ثـبـت شـده در وزارت ارشـاد👆 ✅زیر نظر اساتید مطرح کشور👆

💫خدایا🙏 💫دراین شب 🌸 دلهای دوستانم را 💫سرشاراز نور وشادی کن وآنچه را که 🍂🌸 💫به بهترین بندگانت عطا میفرمایی به آنها نیز عطا فرما🙏🍂🌸 💫شبــتون بخیروشادی✨💫 یا علی

🌸امیدوارم امروزتون 🍃پر از زیبایی و امیـد 🌸و دلتون سرشار از 🍃مهـر و شـور زندگی باشه 🌸امیـدوارم روزتون 🍃از زیباترین و قشنگترین 🌸لحظات و موفقیت ها‌ لبریز باشه 🍃 تقدیم به شما خوبان 🌸 روزتون زیبا و پرامید 🆔

•••🌱 •[ رفتید اگر چه، زود برمی‌گردید زیرا که ذخیرۀ ظهورید شما🔆]• #شهدا 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

خـبـر آمـــدنـت بوے بهار آورده 🌱 •[ #السلام‌علیک‌یااباعبدالله ]• #ماه‌شعبان #میلاد‌امام‌حسین‌علیه‌السلام 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

بررکابِ پدر خاک نگین آمده است پسرِبی مَثلِ ام البنین آمده است❤️ ولادت قمر بنی هاشم علیه السلام مبارکــ🎊💚 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

#پروفایل °°°° کاش باشد عیدی عیدت همین #ڪربلا پـای پیـاده ، اربعیـن ... 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

‌#رمان_آنلاین #مثل_پیچک #پارت_88 به بهداری رسیدم . همین که سمت پله ها رفتم، حس کردم معده ام سنگین شد. شاید از آبگوشتی بود که آنقدر خوشمزه شده بود که من نتوانسته بودم جلوی خودم را در خوردن بگیرم و به حجم زیاده روی، حالم را بد کرده بودم . روپوش سفیدم را از اتاقم برداشتم و در حالی که دکمه‌های آن را کامل می بستم، سمت اتاق دکتر رفتم. در اتاقش را که گشودم، اولین چیزی که دیدم، لیوان‌چایی بود که روی میزش قرار داشت. گرم خواندن کتاب بود. اما متوجه ی حضور من شد. _خوش گذشت؟ _بله... خیلی. _پس حالا که بهت خوش گذشته، کمد داروها را مرتب کن که خیلی به هم ریخته شده... داروهای جدیدم رسیده که باید جابه جا بشه. سمت کمد داروها رفتم اما نمی دانم چرا هر لحظه احساس می کردم حالم بدتر میشود. وضع معده ام داشت لحظه به لحظه بدتر می شد. چنان با تامل تک تک سِرُم ها را از طبقه بیرون کشیدم تا مرتب کنم، که صدای اعتراض دکتر هم برخاست : _الان حتما خسته ای باز... واسه چی باز اخمات توهمه؟ آخرین سِرُم را که روی میز گذاشتم، حس کردم معده ام در حال انفجار است. جواب دکتر را نداده، سمت دستشویی بهداری دویدم و تمام آبگوشت خوشمزه ای که نوش جانم شده بود، زهرمارم گشت. حالم خیلی بد شد. رنگ صورتم سفید شد و دستانم سرد. به زحمت حتی دستگیره در دستشویی را پایین کشیدم و از دستشویی بیرون آمدم. پشت در دستشویی دکتر با چشمانی متعجب نگاهم کرد : _چی شد یکدفعه؟! با بی حالی جواب دادم : _حالم خوب نیست... نمیتونم سرپا بایستم. حتماً رنگ پریده ام را دید که بی هیچ حرفی گفت: _ باید فشارت رو بگیرم... این حالت طبیعی نیست. دو قدم بیشتر به سمت اتاقش بر نداشته بودم که برای بار دوم معده ام کولاک کرد و این بار به در دستشویی نرسیده، چنان بالا آوردم که راهروی بهداری را هم کثیف کردم. بی حال تر شدم و در حالی که به زحمت خودم را تا در دستشویی می‌رساندم، آبی به صورتم زدم. دکتر از میان در نیمه باز دستشویی به من خیره شده بود. _چی خوردید شما دو تا؟... مش کاظم که گفت فقط واستون یه آب گوشت گذاشته. حتی جواب دادن هم برایم سخت بود. به زحمت از دستشویی بیرون آمدم و انگار سخت ترین کار این بود که سمت اتاق دکتر بروم. اما برای بار سوم هم نشد که خودم را به اتاق دکتر برسانم. اینبار زرد آبی تلخ و بدمزه بالا آوردم و دکتر با اخمی جدی زیر لب گفت: _مسمومیته. حتی جوابش را ندادم. _برو اتاق من... روی تخت معاینه دراز بکش، باید برات سِرُم بزنم. اما مسمومیت از چی؟!... از یک آبگوشت ساده! طولی نکشید که دکتر آمد. آنقدر بی حال بودم که نفهمیدم کی دکتر بالای سرم آمد و چگونه فشار مرا گرفت و زیر لب زمزمه کرد : _بله مسمومیته. سر و صدای ظریفی به راه انداخت. سخت نبود که حدس بزنم چه کار می‌خواهد بکند. چشم بسته بودم و از بی حالی تنها از دوری و نزدیکی تُن صدایش و سر و صدایی که به راه انداخته بود، می توانستم حدس بزنم که چه کاری انجام می‌دهد. _باید بهت یک س سِرُم بزنم... چی خوردید غیر از آبگوشت؟ _هیچی به خدا. صدایش عصبی بلند شد : _هیچی که نمیشه... یه میوه ی درختی از روی زمین، از جایی بر نداشتید؟