بوی صبحانه می آید... عطر چای، صفای سفره صبح، نان داغ، و چند لقمه زندگی... سلام صبح زیباتون بخیر💕

💠🌸💠 از پـنجره دزدکی بـه خـانـه آمد باران شد و نور... دانـه دانـه آمد بر صورت مستِ خواب ما زد بوسه خـورشیـد کـه بــا نـازِ زنـانـه آمـد #نیلوفر_سلیمانی قشم ┄┅🌵••═••❣┅┄     •• @tame_sib •• ┄┅❣••═••🌵┅┄ 🍁 ✨🍁 🍁✨🍁

•• وقتۍ میگۍ: " #خدایا سپردم به #تو " پس‌اون‌صدایی‌ڪه ته‌ دلت میگه: " نڪنه فلان اتفاق بیفته..." چۍ میگه؟! اینڪه‌بتونی‌جلوےاین‌صداروبگیرۍ خودش یه پا #جهاده هآا...

مـادرش‌مـی‌گفت ↓ سـجاد بہ‌اجباررفت ولی‌نہ‌بہ‌اجبارِمـا ... دوهفتہ‌روزه‌نذرڪرده‌بود ڪہ‌خداڪمڪ‌ڪنہ‌وبره ... •| #شهیدسجـادعفتـی | • پ.ن : اینقدراصـرار ... اینقدرپافشـارے ... #ڪجاے‌ڪاریم ؟!

هر کسی را که دوست دارید باید برایش آرزوی شهادت کنید... 💔 #شهید_علمدار #شهدا‌گاهی‌نگاهی

#عبور_از_سیم_خاردار_نفس #پارت137 داخل ماشین نشستم و سلام کردم. آرش آرنجش را به فرمان تکیه داده بود و نگاهم می کرد. با لبخند جواب دادولی نگاهش را از من بر نداشت، خجالت زده سرم را پایین انداختم ودسته ی کیفم را به بازی گرفتم. هنوز نگاه سنگینش را روی خودم احساس می کردم، سرم را بلند کردم و نگاهش کردم، چشم هایش انگار آتش بود، همین که نگاهش کردم تمام تنم گر گرفت، قدرت این که چشم از او بردارم را نداشتم، همه چی در هم آمیخته بود. خجالت، حیا،عشق...نگاهش بی تابم می کرد.تمام سعیم را کردم و با صدای لرزانی گفتم: – نمی خوای راه بیفتی؟ بی حرف ماشین را راه انداخت. تا مقصد حرفی نزدیم. توی سکوت دستم را گرفته بود و با انگشت شصتش پشت دستم را نوازش می کرد. دنده ی ماشینش اتومات بود، فقط موقع پارک کردن دستم را رها کرد تا دنده ی ماشینش را روی حرف(پ)قراربدهد. دستم رفت روی دستگیره ی ماشین که گفت: چند لحظه صبر کن. ماشین را دور زد و در سمت من را باز کردو با ژست خاصی دستم را گرفت وگفت: – بفرمایید بانو، قدم بر روی چشم من بگذارید. با لبخند گفتم: – آرش خجالتم نده. قفل ماشین را زدو بازویش را مقابلم گرفت. باتردید دستم را دور بازویش حلقه کردم. خیلی نزدیکش بودم بوی عطرش بینی‌ام را نوازش می داد، نمی دانم چه حسی داشتم، هم دلم می خواست به او بچسبم هم معذب بودم، این دو حس با هم درگیر بودند. احساس می کردم او هم همین حس را تجربه می‌کند، البته اصلا معذب نیست، بیشتر حس اقتدار دارد. مثل همیشه مرتب لباس پوشیده بود، پیراهن و شلوار کرم رنگ. با قدم های بلندخودش را به یک در بزرگ و سیاه رساند که با گل های طلایی رنگ فلزی تزیین شده بود. از حیاط و پارکینک که رد شدیم وارد آسانسور شدیم. با استرس نگاهش کردم. اخم ریزی کردو گفت: – چیه قربونت برم؟ لب زدم، هیچی. دستهایم را گرفت توی دستش وباتعجب گفت: –ببین چقدر یخ کرده... نگرانی؟ پلک زدم و گفتم: –احساس می کنم توام نگرانی. ــ نه فقط به خاطر امروز هنوز شرمندتم. البته اعصاب خودمم خرد شد یه کم غر سر مامان زدم. ــ فراموشش کن. اصلا مهم نیست. ــ آرش جان. ــ جانم. ــ میشه یه قولی بهم بدی؟ ــ چی؟ ــ قول بده هیچ وقت به خاطر من دل مادرت رو نشکونی. همیشه حرفش رو گوش کن. با تعجب نگاهم کردو گفت: –چی می گی؟ قول سختیه. آسانسور ایستادو بیرون آمدیم. زنگ آپارتمانشان را زد و منتظر ایستادو گفت: –پس صبر کن کمی در موردش فکر کنم، بعد جوابت رو میدم. با باز شدن در، سرهر دویمان به سمت مژگان که در درگاه ایستاده بود چرخید. ــ به به سلام عروس خانم. بادیدن لباس مژگان که یک تونیک آستین کوتاه سبز با یه لگ همرنگش بود کمی جا خوردم. موهایش را هم خیلی مرتب روی شانه هایش رها کرده بود. با آرایشی که کمی توی ذوق میزد. جواب سلامش را دادم و سعی کردم به روی خودم نیاورم و با خوش رویی جوابش را دادم. خانه شان از خا نه ی ما بزرگ تر بود. دو خوابه بود با سالن و آشپز خانه‌ی بزرگ. بعد از سلام و احوال پرسی با مادر آرش روی یک مبل تک نفره نشستم و کیفم را کنار پایم روی زمین گذاشتم. آرش روی کاناپه نشست و دلخور نگاهم کرد. مژگان هم کنار آرش ولی با فاصله نشست. آنجا به اندازه کافی معذب بودم این نگاههای آرش هم... مادر آرش امد روی مبل کنار دستم، نشست و گفت: –راحیل جان پاشو لباسهات رو عوض کن، اینجوری سختته. ــ آرام گفتم: –نه ممنون، خوبه. ــ وا چی خوبه مادر، تو این گرما، بعد رو به آرش کردو گفت: –آرش پاشو راهنمایش کن توی اتاق عوض کنه. آرش بلند شد وبه طرفم امد. خم شد کیفم را برداشت و با سر اشاره کرد که دنبالش بروم. وارد اتاق نسبتا بزرگی شدیم، که آرش گفت: –اینجا اتاق منه. یک تخت چوبی ساده ولی شیک داشت، دونفره نبود ولی از تخت من بزرگتر بود.یک چراغ خواب قدی کنار تختش بود. بالای تختش هم قفسه بندی داشت، که آرش داخلش کتاب چیده بود. پرده اتاقش هم دراپه ی توسی رنگ بود. و یک در قدی شیشه ایی که به بالکن راه داشت. همانطور که اتاقش را از نظر می گذراندم، چادرو مانتوام را هم در آوردم. اصلا حواسم نبود که زیر مانتوام فقط یک تاپ دارم، کت روی تاپم با چادر رنگی‌ام داخل کیفم بود. مانتو و چادرم را دستم نگه داشتم وگفتم: –آرش جان اینارو کجا... وقتی نگاهمان تلاقی شد دیدم دست به سینه است و شانه‌اش را به دیوار تکیه داده و با یک نگاه و لبخند خاصی نگاهم می کند. همین موضوع باعث شد حرفم نصفه بماند. نگاهی به خودم انداختم واز خجالت سرخ شدم. کیفم کنار پای آرش بود. خجالت می کشیدم حتی از جایم تکان بخورم. به طرفم آمد. از کنارم رد شد. در کمدش را که پشت سرم بود را باز کردو گفت: –اینجا بزارشون عزیزم. برگشتم طرفش و دستم را دراز کردم تا چادرو مانتو رو به او بدم. گفتم: –میشه خودت بزاری، می‌خواستم از این فرصت استفاده کنم و زودتر بروم و کتم را بپوشم. ✍#به‌قلم‌لیلا‌فتحی‌پور

فاصله‌ی بینمان و اختلافاتی که داریم و موانع سر راهمان را بهانه میکنیم برای قصه‌های عاشقانه‌ای که هنوز نساخته‌ایم عاشق‌ها اینگونه‌اند فاصله که بینشان بیفتد اشتیاقشان به هم صدبرابر میشود اختلاف که بینشان بیفتد بهانه میشود برای بیشتر حرف زدن و کنار هم ساعت‌ها را گذراندن هر مانعی هم میشود بهانه‌ای برای دست به یکی کردن عاشق‌ها برای جنگیدن با روزگاری که آنها را برای هم نمیخواهد من و تو عاشقیم و از هر غصه‌ای بلدیم هزارتا قصه‌ بسازیم که خط آخرشان لبخند باشد لبخند باشد و بوسه من و تو عاشقیم ... مگر نه؟ #مانگ_میرزایی

هرجا که چشم های تو افتاد فتنه اش آن بخش شهر پر شده از اغتشاشها گیسو به هم بریز و جهانی ز هم بپاش! معشوقه بودن است و «بریز و بپاش» ها #حسین_زحمتکش

🍃یک روزجاریم دخترش تعریف میکرد خونه مامانم رو تختشون خوابیده بودم و چادر مامانمو کشیده بود روی خودم ...مامانم پایین تخت اونطرف خوابیده بود....بابام تو پذیرایی میگه نصف شبی بابام اومد تو اتاق فک کرد اونیکه رو تخته مامانمه...😵 هی پای منو میکشید و اروم میگفت پاشو بیا بیرون 🤕 ..... منم زیر چادر غش کرده بودم از خنده😂 ولی صدامو در نیاوردم تااینکه ....... 🙈😐😓 https://eitaa.com/joinchat/498073617Cd9479a7dc5

همین که هر شب خیالم از ‌تـــ❤️ـــو پُر است شکر میکنم 🙏 که خدا مرا عاشقِ تو آفرید 😍🌌💫🌠🌙