امام صادق علیه السلام: 📝 مَنْ رَوَى عَلَى مُؤْمِنٍ رِوَايَةً يُرِیدُ بِهَا شَيْنَهُ وَ هَدْمَ مُرُوءَتِهِ لِيَسْقُطَ مِنْ أَعْيُنِ النَّاسِ أَخْرَجَهُ اللَّهُ مِنْ وَلَايَتِهِ إِلَى وَلَايَةِ الشَّيْطَانِ فَلَا يَقْبَلُهُ الشَّيْطَانُ. هر که بر علیه مؤمنی شایعه ای بسازد و قصدش ریختن آبرویش باشد تا از چشم مردم بیفتد، خداوند او را از ولایت خود به ولایت شیطان اخراج کند و شیطان هم او را نپذیرد. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه:62 روایة:1 #حدیث

امام صادق علیه السلام: 📝 مَنْ شَمِتَ بِمُصِیبَةٍ نَزَلَتْ بِأَخِیهِ، لَمْ يَخْرُجْ مِنَ الدُّنْيَا حَتَّى يُفْتَتَنَ. هر کس در گرفتاری برادر دینیش آنچه سزاوار نیست کند (شادی، سرزنش و ...)از دنیا نرود تا خودش گرفتار آن شود. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه:63 روایة:1 #حدیث

امام صادق علیه السلام: 📝 لَا تُبْدِی الشَّمَاتَةَ لِأَخِیكَ فَيَرْحَمَهُ اللَّهُ وَ يُصَيِّرَهَا بِكَ. در گرفتارى برادرت نامناسب رفتار مکن چه بسا خداوند به او رحم کند و آن گرفتارى را به سوى تو بگرداند. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه:63 روایة:1 #حدیث

امام کاظم علیه السلام: فِى رَجُلَيْنِ يَتَسَابَّانِ قَالَ الْبَادِى‏مِنْهُمَا أَظْلَمُ وَ وِزْرُهُ وَ وِزْرُ صَاحِبِهِ عَلَيْهِ مَا لَمْ يَعْتَذِرْ إِلَى الْمَظْلُومِ. درباره دو کس که به هم دشنام داده اند; فرمود: آن که آغاز کرده ستمکارتر است، و گناه او و گناه طرف مقابل به گردن اوست تا زمانی که از ستم دیده معذرت نخواسته. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه:64 روایة:4 #حدیث

امام صادق علیه السلام:َ 📝 لَا يَقْبَلُ اللَّهُ مِنْ مُؤْمِنٍ عَمَلًا وَ هُوَ مُضْمِرٌ عَلَى أَخِیهِ الْمُؤْمِنِ سُوءاً خداوند از هر مومنى که نیت بد نسبت به برادر مومنش در دل دارد هیچ عملى را نپذیرید. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه:65 روایة:8 #حدیث

امام باقر علیه السلام: 📝 مَا مِنْ إِنْسَانٍ يَطْعُنُ فِى عَيْنِ مُؤْمِنٍ إِلَّا مَاتَ بِشَرِّ مِیتَةٍ. هیچ کسى رو در روی مؤمنی به وی زخم زبان نزند، جز این که به بدترین مرگها بمیرد. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه:65 روایة:9 #حدیث

🔺 یاوری خوب 🔅 #امام_علی_علیه_السلام : 🔸 نِعمَ العَونُ عَلى أسرِ النَّفسِ وَ كَسرِ عادَتِهَا التَّجَوُّعُ ؛ 🔹 «گرسنگى ، چه خوب ياورى براى اسير كردن نفْس و شكستن عادت آن است!.» 📚 عيون الحكم و المواعظ : ٤٩٤

⚫️⚪️ #ضربت_خوردن_حضرت_علی #در_مسجد_کوفه از جمله، خود #عبدالرحمن_بن_ملجم مرادی را كه به رو خوابیده بود، بیدار و خواندن نماز را به وی گوش زد كرد هنگامی كه آن حضرت وارد محراب مسجد شد و مشغول خواندن نماز گردید و سر از سجده اول برداشت، نخست#شبیث_بن_بجره با شمشیر برّان بر وی هجوم آورد، ولیكن شمشیرش به طاق محراب اصابت كرد و پس از او، عبدالرحمن بن #ملجم_مرادی فریادی برداشتلله الحكم یا علی، لا لك و لا لأصحابك"! و شمشیر خویش را بر فرق نازنین #حضرت_علی(ع) فرود آورد و سر مباركش را تا به محل سجده گاهش شكافت.(5)#حضرت_علی (ع) در محراب مسجد، افتاد و در همان هنگام فرمود: #بسم_الله_وبالله_وعلی_ملّه_رسول_الله، #فزت_وربّ_الكعبه سوگند به #خدای_كعبه، رستگار شدم.(6) نمازگزاران #مسجد_كوفه، برخی در پی شبیب و ابن ملجم رفته تا آن ها را بیابند و برخی در اطراف حضرت علی(ع) گرد آمده وبه سر و صورت خود می زدند و برای آن حضرت گریه می نمودند#حضرت_علی (ع)، در حالی كه خون از سر و صورت شریفش جاری بود، فرمود: #هذا_ما_وعدنا_الله_ورسوله (7) این همان وعده ای است كه خداوند متعال و رسول گرامی اشت به من داده اند.#حضرت_علی (ع) كه توان ادامه نماز جماعت را نداشت، به فرزندش #امام_حسن_مجتبی(ع) فرمود كه نماز جماعت را ادامه دهد و خود آن حضرت، نمازش را نشسته تمام كرد. روایت شده كه آن حضرت در آن شب بیدار بود و بسیاراز اتاق بیرون می رفت و به آسمان نظر می كرد و می فرمود: به خدا سوگند، دروغ نمی گویم و به من دروغ گفته نشده است. این است آن شبی كه به من وعده شهادت دادند*روایت شد، كه در هنگام ضربت زدن عبدالرحمن بن ملجم بر سر مطهر #حضرت_علی(ع)، زمین به لرزه در آمد و دریاها مواج و آسمان ها متزلزل شدند و درهای مسجد به هم خوردند و خروش از فرشتگان آسمان ها بلند شد و باد سیاهی وزید، به طوری كه جهان را تیره و تاریك ساخت و جبرئیل امین در میان آسمان و زمین ندا داد و همگان ندایش را شنیدندوی می گفت: تهدمت و الله اركان الهدی، و انطمست أعلام التّقی، و انفصمت العروه الوثقی، قُتل ابن عمّ المصطفی، قُتل الوصیّ المجتبی، قُتل علیّ المرتضی، قَتَله أشقی الْأشقیاء؛(8) سوگند به خدا كه اركان هدایت درهم شكست و ستاره های دانش نبوت تاریك و نشانه های پرهیزكاری بر طرف گردید و عروه الوثقی الهی گسیخته شد. زیرا پسر عموی رسول خدا(ص) شهید شد، سید الاوصیا و علی مرتضی به شهادت رسید. وی را سیاه بخت ترین اشقیاء، ] یعنی ابن ملجم مرادی [ به شهادت رسانیدبدین گونه پیشوایی شایسته، امامی عادل، خلیفه ای حق جو، حاكمی دلسوز و یتیم نواز، كامل ترین انسان برگزیده خدا و جانشین بر حق #محمد_مصطفی(ص)، به دست شقی ترین و تیره بخت ترین انسان روی زمین، یعنی ابن ملجم مرادی ملعون، از پای درآمد و به سوی ابدیت و #لقاءالله و هم نشینی با پیامبران الهی و رسول خدا(ص) رهسپار گردید و امت را از وجود شریف خویش محروم نمود پی نوشت ها:🔰🔰 1- #الارشاد ( #شیخ مفید)، ص 20؛ الجوهره فی نسب الامام علی و آله (البری)، ص 112 2- وقایع الایام ( *شیخ_عباس_قمی )، ص 41؛ تاریخ ابن خلدون، ج2، ص 184 3- الارشاد، ص 21؛ وقایع الایام، ص 41؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج1، ص 171 4- منتهی الآمال، ج1، ص 172 5- الارشاد، ص 23؛ منتهی الآمال، ج1، ص 172؛ (۲)

سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ عِدَةُ الْمُؤْمِنِ أَخَاهُ نَذْرٌ لَا كَفَّارَةَ لَهُ فَمَنْ أَخْلَفَ فَبِخُلْفِ اللَّهِ بَدَأَ وَ لِمَقْتِهِ تَعَرَّضَ وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ یا أَيُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ. هشام بن سالم گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که مىفرمود: وعده مؤمن به برادر خود نذرى است که کفاره ندارد، پس هر که با آن وفا نکند به مخالفت وعده با خدا برخاسته و خود را در غضب او انداخته، این است گفتار خدایتعالى که: (((اى کسانیکه ایمان آوردهاید چرا گوئید آنچه را نکنید چه دشمنى گرانى است نزد خدا که بگوئید آنچه را نکنید))) (سوره صف آیه 2 3). 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 68 روایة:1 #حدیث_وفای_عهد

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع أَيُّمَا مُؤْمِنٍ كَانَ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ مُؤْمِنٍ حِجَابٌ ضَرَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ الْجَنَّةِ سَبْعِینَ أَلْفَ سُورٍ مَا بَيْنَ السُّورِ إِلَى السُّورِ مَسِیرَةُ أَلْفِ عَامٍ. امام صادق علیه السلام : هر مؤمنى که میانه او و مؤمن دیگر حائلی باشد، خداى عزوجل میان او و بهشت هفتاد هزار دیوار بلند بکشد که بین هر دو دیوار هزار سال راه مسافت باشد. 📚اصول کافى جلد 4 صفحه: 69 روایة:1

📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 69 روایة:2 ترجمه : محمد بن سنان گوید: نزد حضرت رضا علیه السلام بودم پس به من فرمود: اى محمد در زمان بنى‏اسرائیل چهار نفر مؤمن بودند، پس (روزى) یکى از آنان نزد سه نفر دیگر که در منزل یکى از آنان براى صحبتى گرد آمده بودند رفت و در زد، غلام بیرون آمد به او گفت: آقایت کجاست؟ گفت: در خانه نیست! آن مرد بر گشت و غلام نیز نزد آقایش رفت، آقایش از او پرسید: آن که در زد که بود؟ گفت: فلانی بود و من باو گفتم: که شما در خانه نیستند؟ آن مرد ساکت شد و اعتنائى نکرد و غلام خود را در این باره سرزنش نکرد و هیچکدام یک از آن سه نفر از این پیش آمد اندوهى بخود راه ندادند و شروع بدنباله سخن خود کردند! فرداى آن روز مرد مؤمن بامداد بنزد آن سه نفر رفت و به آنها برخورد کرد که هر سه از خانه بیرون آمده بودند و مى‏خواستند به کشتزارى (یا باغى) که از آن یکى از آنان بود بروند، پس به آنان سلام کرد و گفت: من هم با شما بیایم؟ گفتند: آرى و از او نسبت به پیش آمد دیروز عذر خواهى نکردند و او مردى مستمند و ناتوان بود، پس (براه افتادند) و همین طور که در قسمتى از راه میرفتند ناگاه قطعه ابرى بالاى سر آنها آمد و بر آنها سایه انداخت، آنان گمان کردند که باران است، پس شتافتند (که باران نخورند ولى) چون ابر بالاى سرشان قرار گرفت منادى از میان آن ابر فریاد زد: اى آتش، اینان را (در کام خود) بگیر و من جبرئیل فرستاده خدایم، ناگاه آتشى از دل آن ابر بیرون آمد و آن سه نفر را در خود فرو برد، و آنمرد مؤمن تنها و هراسناک ماند و از آنچه بر سر آنها آمده بود در شگفت بود و نمیدانست سبب چیست! پس به شهر برگشت و حضرت یوشع بن نون (وصى حضرت موسى) علیه السلام را دیدار کرد و جریان را با آنچه دیده و شنیده بود به او گفت: یوشع بن نون فرمود: آیا نمى‏دانى که خداوند بر آنها خشم کرد پس از آن که از آنان خشنود و راضى بود، و این پیش آمد براى آن کارى بود که با تو کردند عرض کرد: مگر آنها با من چه کردند؟ یوشع جریان را گفت آنمرد گفت: من آنها را حلال کردم و از آنها گذشتم؟ فرمود: اگر این (گذشت تو) پیش از آمدن عذاب بود به آنها سود میداد ولى اکنون براى آنان سودى ندارد، و شاید پس از این به آنها سود بخشد. #حدیث_حائل_بین_مؤمنین

امام باقر علیه السلام َ 🖌 يَا أَبَا حَمْزَةَ أَيُّمَا مُسْلِمٍ أَتَى مُسْلِماً زَائِراً أَوْ طَالِبَ حَاجَةٍ وَ هُوَ فِى مَنْزِلِهِ فَاسْتَأْذَنَ لَهُ وَ لَمْ يَخْرُجْ إِلَيْهِ لَمْ يَزَلْ فِى لَعْنَةِ اللَّهِ حَتَّى يَلْتَقِيَا فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فِى لَعْنَةِ اللَّهِ حَتَّى يَلْتَقِيَا قَالَ نَعَمْ يَا أَبَا حَمْزَةَ فرمود: اى اباحمزه هر مسلمانى که براى دیدار یا خواستن حاجتى نزد مسلمانى برود و او در خانه باشد اجازه ورود بخواهد و او بیرون نیاید، پیوسته در لعنت خدا باشد تا همدیگر را دیدار کنند، عرض کردم: قربانت در لعنت خدا است تا همدیگر را دیدار کنند؟ فرمود: آرى اى ابا حمزه. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 71 روایة:4 #حدیث_حائل_بین_مؤمنین

عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام: 🖌 قَالَ مَنْ بَخِلَ بِمَعُونَةِ أَخِیهِ الْمُسْلِمِ وَ الْقِيَامِ لَهُ فِی حَاجَتِهِ إِلَّا ابْتُلِيَ بِمَعُونَةِ مَنْ يَأْثَمُ عَلَيْهِ وَ لَا يُؤْجَرُ . ترجمه : حضرت باقر علیه السلام فرمود: کسی که در کمک رسانی به برادر مسلمانش بخل ورزد و از اقدام برای برطرف کردن نیازش کوتاهی کند، مگر آن که گرفتار به درخواست کمک از کسى شود که به او بد می کند و پاداشی هم ندارد. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 71 روایة:1 #حدیث_ کمک_نکند

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام 🖌 قَالَ أَيُّمَا رَجُلٍ مِنْ شِیعَتِنَا أَتَى رَجُلًا مِنْ إِخْوَانِهِ فَاسْتَعَانَ بِهِ فِى حَاجَتِهِ فَلَمْ يُعِنْهُ وَ هُوَ يَقْدِرُ إِلَّا ابْتَلَاهُ اللَّهُ بِأَنْ يَقْضِيَ حَوَائِجَ غَيْرِهِ مِنْ أَعْدَائِنَا يُعَذِّبُهُ اللَّهُ عَلَيْهَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ. حضرت صادق علیه السلام فرمود: هر کسی از شیعیان ما که نزد یکی از برادرانش برود و درباره حاجتى از او کمک بخواهد و او توان کمک دارد اما کمکش نکند، خداوند او را گرفتار کمک به غیر از وی از دشمنان ما می کند که به دلیل آن کمک خداوند در روز قیامت او را عذاب کند. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 72 روایة:2 #حدیث_

امام کاظم علیه السلام 🖌 عن أبِى الْحَسَنِ علیه السلام قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ مَنْ قَصَدَ إِلَيْهِ رَجُلٌ مِنْ إِخْوَانِهِ مُسْتَجِیراً بِهِ فِى بَعْضِ أَحْوَالِهِ فَلَمْ يُجِرْهُ بَعْدَ أَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ فَقَدْ قَطَعَ وَلَايَةَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ. حضرت موسى بن جعفر علیه السلام: هر که یکى از برادران (ایمانیش) به سوی او بیاید و در پاره اى از گرفتاری هایش به او پناه آورد و او پناهش ندهد با اینکه قدرت بر رفع آن را دارد، پیوند خود را از خداى عزوجل بریده است. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 72 روایة:4 #حدیث

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام 🖌 قَالَ أَيُّمَا مُؤْمِنٍ مَنَعَ مُؤْمِناً شَيْئاً مِمَّا يَحْتَاجُ إِلَيْهِ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلَيْهِ مِنْ عِنْدِهِ أَوْ مِنْ عِنْدِ غَيْرِهِ أَقَامَهُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مُسْوَدّاً وَجْهُهُ مُزْرَقَّةً عَيْنَاهُ مَغْلُولَةً يَدَاهُ إِلَى عُنُقِهِ فَيُقَالُ هَذَا الْخَائِنُ الَّذِى خَانَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ ثُمَّ يُؤْمَرُ بِهِ إِلَى النَّار. ِ حضرت صادق علیه السلام فرمود: هر مؤمنى که مؤمن دیگرى را از آنچه نیاز دارد و او قدرت تهیه آن را از خود و یا دیگری دارد محروم کند، روز قیامت خداوند او را با روى سیاه و چشم کبود و دستهاى بسته بگردن، روى پا نگهدارد پس گفته شود: این است آن خیانتکارى که به خدا و رسولش خیانت کرده، سپس فرمان دهند که او را به دوزخ برند. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 72 روایة:1 #حدیث

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَا يُونُسُ مَنْ حَبَسَ حَقَّ الْمُؤْمِنِ أَقَامَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ خَمْسَمِائَةِ عَامٍ عَلَى رِجْلَيْهِ حَتَّى يَسِیلَ عَرَقُهُ أَوْ دَمُهُ وَ يُنَادِى مُنَادٍ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ هَذَا الظَّالِمُ الَّذِى حَبَسَ عَنِ اللَّهِ حَقَّهُ. ِ یونس بن ظبیان گوید: که حضرت صادق علیه السلام فرمود: اى یونس هر که حق مؤمنى را ندهد خداى عزوجل در روز قیامت پانصد سال او را روى دو پا نگهدارد تا عرقش یا خونش (تردید از راوى حدیث است) جارى شود، و منادى از جانب خداوند ندا کند: این است آن ستمکاری که حق خدا را نداده،. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 73 روایة:2 #حدیث

سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ علیه السلام 🖌 يَقُولُ مَنْ أَتَاهُ أَخُوهُ الْمُؤْمِنُ فِى حَاجَةٍ فَإِنَّمَا هِيَ رَحْمَةٌ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَاقَهَا إِلَيْهِ فَإِنْ قَبِلَ ذَلِكَ فَقَدْ وَصَلَهُ بِوَلَايَتِنَا وَ هُوَ مَوْصُولٌ بِوَلَايَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِنْ رَدَّهُ عَنْ حَاجَتِهِ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلَى قَضَائِهَا سَلَّطَ اللَّهُ عَلَيْهِ شُجَاعاً مِنْ نَارٍ يَنْهَشُهُ فِى قَبْرِهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَة. از حضرت موسى بن جعفر علیه السلام شنیدم فرمود: هر که برادر مؤمنش برای نیاز نزد او آید همانا آن رحمتى است از جانب خداى عزوجل که بسوى او روانه کرده است پس اگر آن را بپذیرد (این پذیرش) او را به ولایت و دوستى ما که به ولایت خدا متصل است رسانده است، و اگر نیازش را برطرف نکند با اینکه قدرت برطرف کردن دارد، خداوند مار آتشینى بر او مسلط کند که تا روز قیامت در قبرش او را نیش زند. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 74 روایة:4 #حدیث

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام 🖌 مَنْ كَانَتْ لَهُ دَارٌ فَاحْتَاجَ مُؤْمِنٌ إِلَى سُكْنَاهَا فَمَنَعَهُ إِيَّاهَا. قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَا مَلَائِكَتِى أَبَخِلَ عَبْدِى عَلَى عَبْدِى بِسُكْنَى الدَّارِ الدُّنْيَا وَ عِزَّتِى وَ جَلَالِى لَايَسْكُنُ جِنَانِى أَبَداً. حضرت صادق علیه السلام فرمود: هر که خانه ای داشته باشد و مؤمنى به ساکن شدن در آن نیازمند باشد و به او اجازه اسکان ندهد. خداى عزوجل خطاب کند که: اى فرشتگان من: بنده مؤمن ببنده دیگرم از ساکن شدن در خانه دنیا بخل ورزید، به عزت و جلال خودم سوگند او هرگز ساکن بهشت من نگردد. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 73 روایة:3 #حدیث

عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله: مَنْ نَظَرَ إِلَى مُؤْمِنٍ نَظْرَةً لِيُخِیفَهُ بِهَا أَخَافَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَّا ظِلُّهُ. حضرت صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر که به مؤمنى نگاهى کند که او را به آن بترساند، خداى عزوجل در روزی که سایه ای جز سایه او نیست او را بترساند. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 74 روایة:1 #حدیث

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله: أَ لَا أُنَبِّئُكُمْ بِشِرَارِكُم؟ ْ قَالُوا بَلَى يَا رَسُولَ اللَّه. ِ قَالَ: الْمَشَّاءُونَ بِالنَّمِیمَة،ِ الْمُفَرِّقُونَ بَيْنَ الْأَحِبَّةِ، الْبَاغُونَ لِلْبُرَآءِ الْمَعَايِبَ. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: آیا شما را به بدترینتان آگاه کنم؟ عرض کردند: بلی یارسول الله. فرمود: آنان که چینى کنند، و میانه دوستان جدائى افکنند، و براى مردمان پاک دامن عیب جوئى کنند. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 75 روایة:1 #حدیث

قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ علیه السلام 🖌 يَقُولُ يُحْشَرُ الْعَبْدُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ مَا نَدِيَ دَماً. فَيُدْفَعُ إِلَيْهِ شِبْهُ الْمِحْجَمَةِ أَوْ فَوْقَ ذَلِكَ فَيُقَالُ لَهُ هَذَا سَهْمُكَ مِنْ دَمِ فُلَانٍ! فَيَقُولُ يَا رَبِّ إِنَّكَ لَتَعْلَمُ أَنَّكَ قَبَضْتَنِى وَ مَا سَفَكْتُ دَماً. فَيَقُولُ بَلَى سَمِعْتَ مِنْ فُلَانٍ رِوَايَةَ كَذَا وَ كَذَا فَرَوَيْتَهَا عَلَيْهِ فَنُقِلَتْ حَتَّى صَارَتْ إِلَى فُلَانٍ الْجَبَّارِ فَقَتَلَهُ عَلَيْهَا وَ هَذَا سَهْمُكَ مِنْ دَمِهِ. محمد بن مسلم گوید: شنیدم حضرت باقر علیه السلام مىفرمود: بنده خدا روز قیامت محشور شود و (با اینکه در دنیا) دستش بخونى آلوده نشده باندازه یک حجامت یا بیشتر خون به او بدهند و بگویند: این سهم تو است از خون فلانی. عرض می کند: پروردگارا تو خود می دانی همانا جان مرا گرفتى و من خون کسى را نریخته بودم! خداوند فرماید: آرى تو از فلانى روایتى چنین و چنان شنیدى و بازگو کردى، پس زبان بزبان به فلان زورگو رسید و به خاطر آن روایت او را کشت، و این بهره تو از خون اوست. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 77 روایة:5 #حدیث_افشای_سر

عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام وَ تَلَا هَذِهِ الآْيَةَ "ذلِكَ بِأَنَّهُمْ کانُوا يَكْفُرُونَ بِآیاتِ اللَّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّینَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذلِكَ بِما عَصَوْا وَ کانُوا يَعْتَدُون" َ قَالَ: وَاللَّهِ مَا قَتَلُوهُمْ بِأَيْدِیهِمْ وَ لَا ضَرَبُوهُمْ بِأَسْيَافِهِمْ وَ لَكِنَّهُمْ سَمِعُوا أَحَادِیثَهُمْ فَأَذَاعُوهَا فَأُخِذُوا عَلَيْهَا فَقُتِلُوا فَصَارَ قَتْلًا وَ اعْتِدَاءً وَ مَعْصِيَة. حضرت صادق علیه السلام این آیه را تلاوت فرمود: " این بدان بود که به آیات پروردگار کافر شدند و می کشتند پیامبران را به ناحق، این بدان شد که نافرمانى کردند و بودند تجاوز کنندگان" (سوره بقره آیه 61) فرمود: بخدا سوگند آنان را به دست هاى خود نکشتند و به شمشیرهاى خود نزدند بلکه سخن آنان را شنیدند و آنها را فاش کردند، و آنان را بدان سبب گرفتند و کشته شدند پس هم کشتن شد و هم نافرمانى و هم تجاوز. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 77 روایة:6 #حدیث_افشای_سر

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله: مَنْ طَلَبَ رِضَا النَّاسِ بِسَخَطِ اللَّهِ جَعَلَ اللَّهُ حَامِدَهُ مِنَ النَّاسِ ذَامّا. از حضرت صادق علیه السلام روایت شده که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر کس خوشنودى مردم را در آنچه خشم خدا در آن است بجوید، خداوند ستایش کننده او را به نکوهش کنندهاش تبدیل می کند . 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 78 روایة:1 #حدیث

عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله: مَنْ طَلَبَ مَرْضَاةَ النَّاسِ بِمَا يُسْخِطُ اللَّهَ كَانَ حَامِدُهُ مِنَ النَّاسِ ذَامّاً وَ مَنْ آثَرَ طَاعَةَ اللَّهِ بِغَضَبِ النَّاسِ كَفَاهُ اللَّهُ عَدَاوَةَ كُلِّ عَدُوٍّ وَ حَسَدَ كُلِّ حَاسِدٍ وَ بَغْيَ كُلِّ بَاغٍ وَ كَانَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ نَاصِراً وَ ظَهِیرا. حضرت باقر علیه السلام از رسول خدا صلی الله علیه و آله: هر کس بخواهد خوشنودى مردم را با آنچه خدا را به خشم می آورد به دست آورد، ستاینده او از مردم نکوهشش کند، و هر که فرمانبرداى خدا را به خشم مردم مقدم دارد، خداوند دشمنى دشمنان و حسادت حسودان و ستم ستمکاران را از او دور کند، و خداى عزوجل یاور و پشتیبان او شود. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 78 روایة:2 #حدیث