امام موسی الكاظم علیه السلام : لَمّا سُئِلَ عَنْ قَوْلِهِ تَعالى: (وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللّه فَهُوَ حَسْبُهُ) : اَلتَّوَكُّلُ عَلَى اللّه دَرَجاتٌ، مِنْها أَنْ تَتَوَكَّلَ عَلَى اللّه فى اُمورِكَ كُلِّها فَما فَعَلَ بِكَ كُنْتَ عَنْهُ راضيا، تَعْلَمُ أنَّهُ لايَألوكَ خَيْرا وَفَضْلاً وَتَعْلَمُ أَنَّ الْحُكْمَ فى ذلِكَ لَهُ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللّه بِتَفويضِ ذلِكَ إِلَيْهِ وَثِقْ بِهِ فيها وَفى غَيْرِها؛ در پاسخ به سؤال از آيه «و هر كس به خدا توكل كند او براى وى بس است» توكل كردن بر خدا درجاتى دارد: يكى از آنها اين است كه در تمام كارهايت به خدا توكل كنى و هر چه با تو كرد از او خشنود باشى و بدانى كه او نسبت به تو از هيچ خير و تفضّلى كوتاهى نمى كند و بدانى كه در اين باره حكم، حكم اوست، پس با واگذارى كارهايت به خدا بر او توكل كن و در آن كارها و ديگر كارها به او اعتماد داشته باش. كافى، ج2، ص65، ح5 #حدیث_توکل

رسول الله صلى الله عليه و آله: يَقولُ اللّه عَزَّوَجَلَّ ما مِنْ مَخْلوقٍ يَعْتَصِمُ دونى إِلاّ قَطَعْتُ أسْبابَ السَّماواتِ وَأسبابَ الأَْرْضِ مِنْ دونِهِ فَإِنْ سَأَلَنى لَمْ اُعْطِهِ وَإِنْ دَعانى لَمْ اُجِبْهُ؛ خداوند عزوجل مى فرمايد: هيچ مخلوقى نيست كه به غير من پناه ببرد، مگر اين كه دستش را از اسباب و ريسمان هاى آسمانها و زمين كوتاه كنم، پس اگر از من بخواهد عطايش نكنم و اگر مرا بخواند جوابش ندهم. امالى طوسى، ص585، ح1210 #حدیث_توکل

امام موسی الکاظم علیه السلام: مَن اَرادَ أنْ یکونَ اقوی الناس فلیتوکل عَلیَ اللّه؛ هر که می خواهد که قویترین مردم باشد بر خدا توکل نماید . بحاالانوار، ج71، ص143 #حدیث_توکل

امام رضا علیه السلام : ما حَدُّ التَّوکل؟ فَقال لی: اَن لا تَخافَ معَ اللهِ اَحَداً؛ پرسیدند حد توکل چیست؟ حضرت فرمودند: اینکه با وجود خدا از هیچ کس نترسی. امالی(صدوق) ص 240 ، ح 8 #حدیث_توکل

امام جواد علیه السلام : ثَلاثٌ مَن کُنَّ فِیهِ لَم یَندَم: تَرکُ العَجَلة ، وَ المَشوِرَة ، وَ التَّوَکُلُ عَلَی اللهِ عِندَ العَزمِ؛ سه چیز است که هر کس آن را مراعات کند ، پشمیان نگردد : ۱ - اجتناب از عجله. ۲ - مشورت کردن. ۳- و توکل بر خدا هنگام انجام کار . مسند الامام الجواد، ص 247 #حدیث_توکل

امام جواد علیه السلام: مَن اِنقَطَعَ الی غَیرِ اللهِ وَکَلَهُ اللهُ اِلَیهِ. كسى كه به غیر خدا تكیه كند، خدا وى را به او وامى گذارد. بحارالانوار، ج 71 ، ص 155 ، روايت 69 ، باب 63 #حدیث_توکل

رسول خدا حضرت محمد صلی الله علیه و آله: اَوصانى رَبّى بِسَبعٍ: اَوصانى بِالاِْخلاصِ فِى السِّرِّ وَ الْعَلانيَةِ وَ اَن اَعْفُوَ عَمَّن ظَلَمَنى و اُعْطىَ مَن حَرَمَنى و اَصِلَ مَنْ قَطَعَنى و اَن يَكونَ صَمْتى فِكْرا وَ نَظَرى عِبَرا؛ پروردگارم هفت چيز را به من سفارش فرمود: اخلاص در نهان و آشكار، گذشت از كسى كه به من ظلم نموده، بخشش به كسى كه مرا محروم كرده، رابطه با كسى كه با من قطع رابطه كرده، و سكوتم همراه با تفكّر و نگاهم براى عبرت باشد. (كنزالفوائد، ص 184) #حدیث

امام صادق عليه السلام : ما يَمْنَعُ اَحَدَكُمْ اِذا دَخَل عَلَيْهِ غَمٌّ مِنْ غُمُومِ الدُّنْيا اَنْ يَتَوَضَّاَ ثُمَّ يَدْخُلَ مَسْجِدَهُ وَ يَرْكَعَ رَكْعَتَينِ فَيَدْعُوَ اللّهَ فيهِما؟ اَما سَمِعْتَ اللّهَ يَقُولُ: «وَاسْتَعينوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ»؟ چه چيز مانع مى شود كه هر گاه بر يكى از شما غم و اندوه دنيايى رسيد، وضو بگيرد و به سجده گاه خود رود و دو ركعت نماز گزارد و در آن دعا كند؟ مگر نشنيده اى كه خداوند مىفرمايد: «از صبر و نماز مدد بگيريد»؟ تفسير عياشى، ج 1، ص 59، ح 39 #حدیث

پيامبر اکرم صلی الله علیه و آله : اِنَّ الغَضَبَ مِنَ الشَّيطانِ وَاِنَّ الشَّيطانَ خُلِقَ مِنَ النّارِ وَاِنَّما تُطفَأُ النّارُ بِالماءِ فَاِذا غَضِبَ اَحَدُكُم فَليَتَوَضَّ؛ خشم از شيطان و شيطان از آتش آفريده شده است و آتش با آب خاموش مى شود، پس هرگاه يكى از شما به خشم آمد، وضو بگيرد. 📙نهج الفصاحه ح 660 #حدیث

امام رضا علیه السلام: لا تَدعُوا العَملَ الصّالِحَ وَ الاِجتهادَ فِى العِبادَةِ اتِّکالاً عَلى حُبِّ آلِ مُحَمدٍ (ص) وَ لا تَدعُوا حُبَّ آلِ مُحَمدٍ (ص) لامرِهم اِتِّکالاً عَلى العِبادَةِ فَاِنَّهُ لایَقبَلُ اَحدَهُما دونَ الآخَر؛ مبادا اعمال نیک را به اتکاى دوستى آل محمد (ص) رها کنید، مبادا دوستى آل محمد (ص) را به اتکاى اعمال صالح از دست بدهید، زیرا هیچ کدام از این دو ، به تنهایى پذیرفته نمى شود. (بحارالانوار، ج78، ص348) #حدیث

امام رضا علیه السلام: أوحَی الله عَزَّوَجَلَّ إلَی نَّبی مِنَ الأنبیاءِ إذا أُطِعتُ رَضیتُ وَ إذا رَضیتُ بَارَکتُ وَ لَیسَ لِبَرَکَتِی نِهَایَةٌ وَ إذا عُصیتُ غَضِبتُ و إذا غَضِبتُ لَعَنتُ وَ لَعنَتی تَبلُغُ السَّابعَ مِنَ الوَرَی. خدای عزوجل به یکی از پیغمبران وحی فرستاد که چون اطاعت شوم، خورسند گردم، برکت دهم و برای برکت من پایانی نیست. و هر گاه عصیان شوم، به خشم آیم و چون به خشم آیم لعنت کنم و لعنت من به هفت پشت برسد. اصول کافی ج2 ص275 (باب الذنوب حدیث 26) #حدیث

امام صادق علیه السلام: إذَا أکثَرَ العَبدُ مِنَ الاستِغفار رُفِعَت صَحیفَتُهُ وَ هیَ تَتَلَالَأ. ُ هر گاه بنده فراوان استغفار کند، نامه عملش در حالی بالا رود که می درخشد. 📙 اصول کافی، ج2، ص504، باب استغفار، حدیث 2