🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
🔸تهاجم فرهنگی🔸
اگر انسان‌ها بد تعلیم و تربیت شوند، ابزار تهاجم فرهنگی خواهند شد. در جنگ نظامی، اگر یک عده نظامی بر عدۀ دیگری غالب شوند، مغلوب را می‌کشند یا به اسارت می‌‌گیرند؛ اما در جنگ فرهنگی، اگر فرهنگی بر فرهنگ دیگر غالب شود، به‌‌جای اینکه مغلوب کشته یا اسیر شود، تغییر سِمَت می‌‌دهد و عوض اینکه سرباز و افسرِ دوست باشد، سرباز و افسرِ دشمن میشود.
@haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
🔸من به این رهبر اقتدا کرده ام🔸
عصر ما عصری است که به خاطر حاکمیت طاغوتها، هزار سال است که عدهای از نور به ظلمت می‌روند «وَ الَّذينَ کفَرُوا أَوْلِياؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمات» و به خاطر ولایت الله، عدهای هزار سال است از ظلمت به نور می‌روند. فاصله اینها در این عصر ما بیشتر از یک سال قبل است، بیشتر از ده سال قبل است، بیشتر از صدسال قبل است؛ چرا؟ چون هر دو در حال دور شدن از هم هستند.
بشر به ظلمتی رسیده است که در هیچ تاریخی سابقه چنین ظلمتی نداشته است. ظلمهایی در این عصر میشود که در هیچ عصری چنین ظلمتی نبود. بالعکسش هم هست. پاکهایی پیدا میشوند در این عصر که در هیچ عصری چنین پاکهایی نبودند. اینها به خاطر ولایت الله است. «اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّور» . اصل ولایت است. انسان اگر تحت ولایت الهی باشد مرتباً از ظلمت به سمت نور میرود.
طاغوت اسم خاصی ندارد. هر جا خدا نبود طاغوت است. خود انسان وقتی غیر خدایی عمل کند، میشود طاغوت. ظلمتش را زیاد میکند. اما هنگامی با ولایت الله است که از ظلمت به نور میرود.
شما میگویید من با نماز از ظلمت به نور میروم یا با ولایت الله از ظلمت به نور میروم؟ نه؛ با نماز نمیروی، با ولایت میروی. وقتی ولایت نبود، انسان را دور میکند از خدا.
به عاشورا نگاه کن. مگر عاشوراییها نماز نمیخواندند؟ نماز بی ولایت میخواندند. شدند اشقیای کربلا با همان نماز، با همان حج، با همان جهاد، با همان امربهمعروف، با همان نهی از منکر، با همان روزه، با همان زکات، با همان صلهرحم. همه اینها را انجام میدادند، اما شدند اشقیای کربلا. چرا؟ چون با ولایت طاغوت بودند و این مهم است که انسان بگوید من به این رهبر (آیت الله خامنهای) حواسم هست و اقتدا کردهام، حرفهای دیگران -هر که باشند- حواست را پرت نکند.
@haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
🔸قیامت و بروز باطن انسان🔸
هیچ کس با نگاه یا لمس یک نوار کاست نمی تواند بفهمد که آن نوار پر است یا خالی، و اگر پر است چه چیزی در آن ضبط شده است.
ظاهر نوار کاست هیچ نشانه ای به ما نمی دهد، مگر این که در دستگاه ضبط صوت قرار داده شود.
قیامت دستگاه ضبط صوتی است که در آن، نطق اعضاء و جوارح آشکار خواهد شد. ظاهر انسان ها، مانند نوارها شبیه یکدیگر است، تنها یک دستگاه خدایی مانند قیامت است که با آن می توان از درون انسان ها پرده برداشت.
@haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
🔸بوی گناه🔸
آن که خودش سیر خورده باشد، بوی سیر را نه از خود و نه از دیگران نمی‌شنود.
گناه، بوی بدی دارد که خود گناهکار، آن بو را در نمی‌یابد؛ اما آنها که اهل گناه نیستند، کاملا بوی نامطبوع آن را استشمام میکند.
@haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
🔸شرط ظهور🔸
امام زمان(عج) اگر غايب مىشود، ابتدا در دلها غايب مىشود و بعد از آن، در جامعه؛
و اگر ظاهر مىشود، ابتدا بر دلها ظاهر مىشود و بعد از آن بر جامعه.
@haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
اگر وقت خود را بیشتر صرف انتخاب راه و جهت حرکت کنیم، راه برای ما هموار خواهد شد.
بسیاری از اوقات، انرژی خود را صرف حرکت میکنیم،
درحالیکه انتخاب جهت مهمتر است.
@haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
🔸آیا همیشه باید به «ما قال» توجه کرد و نه «مَن قال»؟🔸
ما اين دو جمله را داريم: «اُنْظُرْ اِلي ما قالَ وَ لا تَنْظُرْ اِلي مَنْ قالَ»؛ نگاه كن ببين چه چيزی گفته شده، نگاه نكن كه چه كسی گفته است. اين يك روايت است.
روايت ديگر در ذيل آيه «فَلْيَنْظُرِ الاِنْسانُ اِلي طَعامِهِ» (انسان باید به طعامش توجه کند) است که امام باقر(علیه السلام) می فرمايند: مراد از طعام در این آیه، «عِلْمُهُ الّذي يَاْخُذُهُ عَمَّنْ يَاْخُذُهُ» است، یعنی مقصود از اين طعام، علمى است كه انسان اخذ مىكند و انسان باید بنگرد که این علم را «از چه كسى» اخذ مىكند؟
می گويد: «عَمَّنْ» (از کی گرفته ای؟)، نمی گويد: «عَمَّا» يعنی نگاه كند به علمش ببيند از «چه كسی» می گيرد.
حالا شما می گوييد: يك جا به ما گفتيد: «ما قال» را نگاه كن، جای ديگر مي‌گويد: «مَنْ قال» را نگاه کن؟ به ذهن مي‌آيد كه تناقض باشد. نه! تناقض نيست. چرا؟ چون در آنجا که می‌گويد: «انظر الی ما قال»، اين را به كسی می گويد كه قدرت تصور و قدرت تصديق دارد و «صاحب نظر» است. به او می گويد : «انظر»؛ یعنی می تواني خودت «نگاه كنی». اینجا با «ناظر» دارد حرف می زند و با كسی كه چشم بينا دارد صحبت می کند. اما در آيه «فَلْيَنْظُرِ الاِنْسانُ اِلي طَعامِهِ» دارد با «مقلّد» و کسی که صاحبنظر نیست حرف می زند. به كسی كه می خواهد تقليد بكند می گويد: تحقيق كن، ببين او كيست؟ حتی مرجع تقليدت را با تحقيق بشناس. چرا؟ چون گفته‌های او «خوراك علمی» توست. رساله عملی او را تو گویا «می خوری» و «مصرف می كنی» و «طعام» توست. او را بشناس.
@haerishirazi
🎁📢 مژده
ان شا الله از امروز سلسله جلسات شرح ابیات عرفانی حافظ توسط آیت الله حائری شیرازی (ره)، در کانال بارگذاری خواهد شد.
این سلسله جلسات، سحرها و در کنار مقبره ی حافظ (علیه الرحمه) تشکیل می شد (در دهه ی 80) و مرحوم استاد (ره) با شور و حرارت و حالات معنوی به شرح ابیات می پرداختند که ان شا الله می تواند برای مخاطبین کانال، روح فزا باشد.
با ما همراه باشید و کانال را به دوستانتان معرفی بفرمایید.
✅ حجه الاسلام محمد رضا رنجبر در مقدمه ای بر متن پیاده شده ی این جلسات، اینطور نگاشته اند:
از آنجا که جوشش ضمیر استاد بزرگوارم را بارها آزموده و از خُمّ مصاحبت آن عزیز جرعه ها نوشیده بودم و از سویی اقبال قلوب نسبت به حضرت خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی را نیز همگان شاهدیم، از این رو اصرار بسیار ورزیدم که ایشان به انتخاب خود تک بیت ها و یا احیاناً غزل هایی شرح و توضییح کنند؛ و پیشنهادم این بود که این امر شبانه و در حافظیه و در جوار تربت پاک حضرتش که زیارتگه رندان جهان خواهد شد، اتفاق افتد؛ و افتاد.
البته همچنان برای اینجانب جای شگفت است که چگونه ایشان حافظ را تفأل وار می گشود و بیتی و یا غزلی را گزینش می کرد و بی هیچ آمادگی شرح می گفت، و این در حالی بود که تصویربرداران برای شبکه های داخلی و خارجی تصویر می گرفتند ...
@haerishirazi
✅ به دلیل محدودیت حجم بارگذاری در پیام رسان ایتا، امکان بارگذاری ویدئوی این جلسات جود ندارد. لطفا جهت دانلود ویدئو به کانال آیت الله حائری شیرازی در پیام رسان «بله» یا «سروش» مراجعه بفرمایید.
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
🔸علت رنج کشیدن برخی انسان ها در آخرت🔸
بسیاری از امراض انسان، ریشه در زمان بارداری و دوران جنینی فرد دارد. این امراض تا وقتی نوزاد در رحم مادر است رنجی برای او ایجاد نمیکند، اما پس از تولد، آرام آرام نشانه های بیماری بروز میکند!
دنیا رحم است و ما جنین آخرتیم. امراض روح ما در آخرت خودشان را نشان میدهند، چون روح ما متعلق به آنجاست. خشم، شهوت، زیاده طلبی و سایر رذایل و امراض اخلاقیِ خود را در دنیا نمیفهمیم، بلکه در آخرت درمی یابیم و آنجاست که روحمان باید رنج بکشد، چرا که این مریضی ها را از رحم دنیا به آخرت برده ایم و در آنجا مانند یک نوزاد ناقص الخلقه و مریض مادرزاد، پا گذاشته ایم.
@haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
🔸از کجا بفهمیم که در مسیر صحیح هستیم؟🔸
مسافری که به سوی مقصد حرکت میکند، راه نرفته را پیش رو میبیند؛ اما اگر به سمت خلاف مقصد بایستد، مسیر طی شده را خواهد دید.
کسی که رفتهها و کردههای خود را میبیند، باید باور کند که در حال اشتباه است و پشت به مقصد ایستاده و کسی که نرفتهها و نکردهها را مینگرد، شک نکند که رو به مقصد ایستاده و در مسیر صحیح قرار دارد.
@haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
🔸حرکت بین دو خط🔸
حرکت آدمی باید بین دو خط باشد:
خط غرور و خط یأس. اگر به‌سوی خط غرور رفت، حرکت را لازم نمی‌بیند!
اگر به‌سوی یأس گروید، حرکت را منتج و سودمند نمی‌بیند!
هر لحظه که انسان حرکت را غیر لازم یا غیر منتج دید، توقف میکند چون غرور و یأس در کار است. پای خوف و رجاء هم در بین است زیرا خوف غرور را می‌شکند و رجاء یأس را.
@haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
🔸سازوکارِ رزق🔸
رزق، مثل ظرف آب مرغداری‌هاست. آب خوری آنها این طور است که کمی بالاتر از لبه ظرفی را سوراخ کرده و آن را پر از آب می‌کنند و روی یک ظرف بشقاب مانند، بر می‌گردانند و آب توی بشقاب زیرین می‌آید. وقتی آب در بشقاب جمع شد و مقابل سوراخ رسید متوقف میشود و جوجه‌ها از آب‌ها می‌خوردند. یعنی وقتی مصرف شد تولید میشود نه این که تولید میشود تا مصرف شود.
روزی همیشه با مصرف همراه است نه تولید. اگر ده جوجه آب بخوردند، آب بیشتری بیرون می‌آید و اگر پنج جوجه بخورند، آب کمتری بیرون می‌آید.
روزی انسان این چنین است. اگر کسی هزینه چند خانواده را تامین کند، مصرف آنها، موجب زیاد شدن درآمد میشود زیرا هرکس روزی خودش را می‌خورد و نمی‌تواند روزی شخص دیگری را بخورد.
اگر انسان این معنی را بداند، وقتی کسی از او کمکی بخواهد؛ خوشحال میشود و می‌فهمد که بناست خداوند به او روزی بیشتری بدهد. اما اگر سفره‌اش را بست و جلوی مصرف دیگران را گرفت، روزی هم بند می‌آید.
@haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
🔸فایدۀ «ایمان به غیب» چیست؟🔸
چیزی که از بلندی به سمت پایین حرکت میکند، اگر فاصله‌اش زیاد باشد، سرعت حرکتش نیز بیشتر میشود.
حرکت انسان همینطور است. هرچه فاصله بین «چه باید باشد» و «آنچه هست» بیشتر باشد، میزان فعالیت، قدرت، استقامت، مقاومت و قابلیت انسان بیشتر میشود. کسی که «آنچه هستِ» خودش را بزرگ و «آنچه باید باشد» را کوچک میبیند، فاصله بین این دو را کم کرده و سرعت حرکتش کم میشود. انسان‌هایی که فکر می‌کنند بهتر از آن هستند که باید باشند، طبیعتاً رو به عقب و به سمت ضایع شدن می‌روند.
«ایمان به غیب» یعنی وجود چنین خلائی در زندگی، که انسان احساس کند بیش از آنچه هست جا برای رشد دارد. عالمی بزرگتر از این عالم و حیاتی بالاتر از این زندگی وجود دارد. این اساس تحرک است.
@haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
🔸آرامش دل🔸
اگر به جام فلزی ضربهای وارد شود، مدتها ارتعاش خواهد داشت، ولی اگر جام را با دست بگیریم و ضربهای به آن وارد کنیم، دیگر ارتعاشی نخواهد داشت.
انسانی که تکیه گاهی ندارد و خدا او را نگرفته است، با یک ضربه آرامش خود را از دست داده و تا مدتها مضطرب، سردرگم و حیران خواهد ماند. اما کسی که متکی به خداست و دلش به او آرام شده و خدا او را گرفته، در مقابل ضربات، مضطرب نخواهد شد و آرامش خود را حفظ خواهد کرد.
@haerishirazi