امام زمان(عج) اگر غايب مىشود، ابتدادر دلها غايب مىشود و بعد از آن، در جامعه و اگر ظاهر مىشود، ابتدا بر دلها ظاهر مىشود و بعد از آن بر جامعه. @haerishirazi

آن که خودش سیر خورده باشد، بوی سیر را نه از خود و نه از دیگران نمی‌شنود. گناه، بوی بدی دارد که خود گناهکار، آن بو را در نمی‌یابد؛ اما آنها که اهل گناه نیستند، کاملا بوی نامطبوع آن را استشمام می‌کند. @haerishirazi

امام یازدهم(ع) در عصری بودند که شیعیان ناشکری می‌کردند. آنها مبلغی وجوهات (خمس و زکات) خدمت امام(ع) فرستاده بودند. عده‌ای از شیعیان نامه‌ای به امام(ع) نوشتند که بیلان مصرف این اموالی که خدمت شما رسیده را به ما بگویید و اینکه این پول‌ها را چگونه خرج کردید. آدم به امام زمانش نامه بنویسد، بگوید اموال را به کی دادی؟ کجا خرج کردی؟ حضرت پاسخ داد: چرا این سؤال را از امامان قبلی نکردید؟ چه زمانی رسم‌تان بوده از امام سؤال کنید که این پول‌ها کجا رفته؟ کجا خرج شده؟ اگر امامت یک امر مستمری است چرا با من این رفتار را می‌کنید اما با امامان قبلی نکردید؟ بعد از این پاسخ، حضرت دستور داد پرده مشکی رنگی بر در اتاق ایشان آویختند. مردم که برای سوال می‌آمدند حق نداشتند پرده را عقب بزنند و از پشت پرده با آن حضرت صحبت می‌کردند. غیبت از اینجا آغاز شد. چرا؟! چون ناشکری کردند. غیبت نتیجه ناشکری است. ظهور نتیجه‌ شکرگذاری است. هر چه شکرگذاری بیشتر شود پرده غیبت رقیق‌تر می‌شود. این پرده، غباری است بین امام و مأموم. این غبار از امام نیست از امت است. هر چه غبار امت فرو بشیند، جمال امام روشن‌تر می‌شود. @haerishirazi

وزنه بردار هر قدر قوى باشد، حتى اگر بتواند صدها قالى بلند كند، هرگز نمىتواند قالى زيرپاى خود را كه روى آن نشسته، بلند كند. آدم مىتواند سر همه را گرم كند ولى سرخودش را نمىتواند گرم كند، زيرا اين «خود»، همزاد آدم است، همكلاس و همرتبه اوست و آدم هرچه آموخته، «خود» او همپا به پايش آموخته است. نفس انسان قالى زير پاى انسان است و برداشتنى نيست. @haerishirazi

هواپیما را دیده‌اید که از روی زمین اوج می‌گیرد؟ هواپیما دوباره به زمین بر می ‌گردد، اما موشک از جاذبه زمین خارج می‌شود و دیگر بر نمی‌گردد. سرعت زیادی لازم است تا موشک از جاذبه زمین خارج شود. همان طور که زمین «جاذبه» دارد، «نیت» هم «جاذبه» دارد. نیت انسان‌ها گاهی در «جاذبه» خود انسان گیر می‌کند. بسیاری از اعمالی که انسان به سوی ملکوت میفرستد، از جو خودش نمی‌گذرد؛ او فکر می‌کند آن عملی که فرستاده، رسیده است! اما در قیامت که عملش را نشانش می‌دهند می‌بیند که خیلی از آنها به جاذبه خودش باز گشته است. درجات عمل، همه‌اش مربوط به نیت می‌شود و بستگی دارد به این که تا چه اندازه‌ای بتواند از خودش رها شود که این مربوط به شکستگی و سوزدل است... @haerishirazi

خورشید همیشه نور می‌افشاند و زمین یکی از میلیون‌ها نقطه‌ای است که از نور خورشید بهره می‌گیرد، اما برای این که از نور خورشید بهره‌مند شود می‌بایست در معرض تابش آن قرار بگیرد. این که شب‌ها نصف کره‌ی زمین از نور خورشید بی‌بهره است نه برای این است که خورشید به سمت زمین نمی‌تابد، بلکه زمین باید موضع خود را تغییر دهد. «توبه» تغییر وضعیت انسان نسبت به خداوند است، نه تغییر وضعیت خداوند نسبت به انسان. @haerishirazi