🔳 #ایام_فاطمیه 🌴شکوه زن بودن را دیدم 🌴به انقلاب فاطمه سوگند 🎙 #میثم_مطیعی ⏯ #زمینه 🔻تنهامنجی موعود🔻 @t_sardar ✨❇️✨ اللهم عجل لولیک الفرج 🌹 التماس دعا 🌹

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَی الاَْرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِکُمْ. اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَ عَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَصْحابِ الْحُسَیْنِ  #صلے‌الله‌علیڪ‌یااباعبدلله

- عادت کنیم به بسم الله گفتن که اثرات معجزه آسایی تو زندگیمون داره بِسݦ اللّہ اَلرَحمݩ اَلرحیم🌤...:) اَللَّـهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ ۚ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ ۚ لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْ‌ضِ ۗ مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِندَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ ۖ وَلَا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ ۚ وَسِعَ كُرْ‌سِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضَ ۖ وَلَا يَئُودُهُ حِفْظُهُمَا ۚ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ ﴿٢٥٥﴾ لَا إِكْرَ‌اهَ فِي الدِّينِ ۖ قَد تَّبَيَّنَ الرُّ‌شْدُ مِنَ الْغَيِّ ۚ فَمَن يَكْفُرْ‌ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِن بِاللَّـهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْ‌وَةِ الْوُثْقَىٰ لَا انفِصَامَ لَهَا ۗ وَاللَّـهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ﴿٢٥٦﴾ اللَّـهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِ‌جُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ‌ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُ‌وا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِ‌جُونَهُم مِّنَ النُّورِ‌ إِلَى الظُّلُمَاتِ ۗ أُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ‌ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٢٥٧﴾ #ألّلهُمَّ‌صَلِّ‌عَلى‌مُحَمَّدٍوآلِ‌مُحَمَّدٍوَعَجِّلْ‌فَرَجَهُم‌

یافاطمه من عقده دل وانکردم گشتم ولی قبرتوراپیدانکردم مداحی موذن زاده

یکشنبه ۲۶ آذرماه ۱۴۰۲ سوم جمادی الثانی ۱۴۴۵ سلام برشما. فرارسیدن سالروز شهادت جانسوز حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها تسلیت باد.

قال رسول الله صلّي الله عليه و آله : مَلعُون مَلعُون مَن یَظلِمُ بَعدِی فَاطِمَةَ اِبنَتِی وَ یَغصِبُهَا حَقَّهَا وَ یَقتُلُهَا. ●●● پیامبراکرم(ص): ملعون است؛ ملعون است کسی که پس از من به دخترم فاطمه (ع) ستم کند و حقش را غصب نماید و او را به قتل رسانَد. کنزالفوائد، ج ۱، ص۱۴۹

قال الصادق علیه السلام: لَمَّا حَضَرَت فَاطِمَةَ الوَفَاةُ بَکَت، فَقَالَ لَهَا اَمِیرُالمُؤمِنِینَ یَا سَیِّدَتِی مَا یُبکِیکِ ؟ قَالَت: اَبکِی لِمَا تَلقَی بَعدِی... ●●● امام صادق (ع): هنگام وفات فاطمه علیهاالسلام که فرارسید، آن حضرت گریست؛ امیرالمؤمنین علیه السلام پرسید: بانوی من ! چرا گریه می کنی؟ فرمود: بر آنچه که بعد از من [ از رنجها و سختی ها ] خواهی دید می گریم... بحار الانوار، ج ۴۳، ص۲۱۸

قالت فاطمه علیها السلام: لاَ تُصَلِّ عَلَیَّ اُمَّه نَقَضَت عَهدَ اللهِ وَعَهدَ اَبِی رَسُولِ اللهِ فِی اَمِیرِالمُومِنِینَ عَلِیِِّ وَ ظَلَمُونِی حَقِّی وَ اَخَذُوا اِرثِی وَ خَرَقُوا صَحِیفَتِیَ اَلّتِی کَتَبَهَا لِی اَبِی بِمِلکِ فَدَکِِ وَ کَذَّبُوا شُهُودِی.. ●●● حضرت فاطمه(ع): افرادی که عهد خدا و پیامبرش (ص) را درباره امیرالمومنین علی(ع) شکستند و درحق من ظلم نموده، ارثیه ام را گرفتند و نوشته پدرم برایم را که درباره ملک فدک بود پاره کردند وشاهدان مرا تکذیب نمودند، نباید برجنازه من نماز بگزارند. بحارالانوار، ج۳۰، ص۳۴۷

قالت فاطمه علیها السلام: یَا عَلیُّ !...حَنِّطنِی وَ غَسِّلنِی وَ کَفِّنِّی بِاللَّیلِ وَ صَلِّ عَلَیَّ وَ اِدفِنِّی بِاللَّیلِ وَ لاَ تُعلِم اَحَداً وَ اَستَودِعُکَ اللهَ وَ اَقرَءُ عَلَی وُلدِیَ اَلسَّلاَمَ اِلَی یَومِ القِیَامَهِ. ●●● حضرت فاطمه (ع): یاعلی!.. حنوط و غسل وتکفین مرا شب انجام بده و بر من نماز بگزار و شبانه دفنم کن و به کسی اطلاع مده.ترا به خدا می سپارم و به فرزندانم تا روز قیامت سلام و درود می فرستم. بحارالانوار، ج۴۳، ص۲۱۴

عَن اسماءَ بِنتِ عُمَیسِِ اَنَّ فَاطِمَهَ عَلَیهَا السَّلاَمُ قَالَت لَهَا : إنِّی قَد اِستَقبَحتُ مَا یُصنَعُ بِالنِّسَاءِ، إنَّهُ یُطرَحُ عَلَی المَرئَةِ اَلثَّوبُ فَیَصِفُهَا لِمَن رَأَی، فَلاَ تَحمِلِینِی عَلَی سَرِیر ِِظَاهِرِِ ، اُستُرِینِی، سَتَرَکِ اللُه مِن النَّارِ. ●●● از اسماء بنت عمیس نقل شده که حضرت فاطمه علیهاالسّلام به او فرمودند : من آنچه را که درتشییع زنان انجام می دهند بسیار زشت و ناروا می دانم ؛ پارچه ای روی بدن زن می اندازند که حجم بدن وی را برای بینندگان نمایش می دهد؛ پس مرا [ بعد از وفاتم ] بر تابوتی که اطرافش پوشیده نیست قرار مده و [ با نهادن در تابوتی مناسب ]  بپوشان ؛ خداوند تو را از آتش جهنّم مستور و محفوظ بدارد. تهذيب الأحکام،طوسی، ج 1، ص 429

قال الحسين عليه السلام: لَمَّا قُبِضَت فَاطِمَةُ عَلَيهَا السَّلاَمُ دَفَنَهَا اَمِيرُالمُؤمِنِينَ سِرّاً وَ عَفَا عَلَى مَوضِعِ قَبرِهَا ، ثُمَّ قَامَ فَحَوَّلَ وَجهَهُ إلَى قَبرِ رَسُولِ اللهِ صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ ؛ فَقَالَ : .... قَلَّ يا رَسُولَ اللهِ عَن صَفِيَّتِکَ صَبرِی ، وَ عَفَا عَن سَيّدَةِ نِسَاءِ العَالَمِينَ تَجَلُّدِی ... قَد اُستُرجِعَتِ الوَدِيعَةُ وَ اُخِذَتِ الرَّهِينَةُ وَ اُخلِسَتِ الزَّهرَاءُ ، فَمَا أقبَحَ الخَضرَاءَ وَ الغَبرَاءَ يَا رَسُولَ الله ! أمَّا حُزنِی فَسَرمَدٌ ، وَ أمَّا لَيلِی فَمُسَهَّدٌ ، اِلَی اَن يَختَارَاللهُ لِی دَارَكَ الَّتِی أنتَ فِيهَا مُقِيمٌ ، كَمَدٌ مُقَيِّحٌ وَ هَمّ مُهَيِّجٌ ، سَرعَانَ مَا فَرَّقَ بَينَنَا وَ إلَی اللهِ أشكُو وَ سَتُنبِئُكَ اِبنَتُكَ بِتَظَافُرِ اُمَّتِكَ عَلَى هَضمِهَا ، فَأَحفِهَا اَلسُّؤالَ وَ اِستَخبِرهَا اَلحَالَ ، فَكَم مِن غَليلٍ مُعتَلِجٍ بِصَدرِهَا لَم تَجِد إلَى بَثِّهِ سَبِيلاً وَ سَتَقُولُ وَ يَحكُمُ اللُه وَ هُوَ خَيرُ الحَاكِمِينَ .. ●●● امام حسین (ع): چون فاطمه عليها السلام از دنيا رفت، اميرالمؤمنين (ع) او را مخفيانه به خاك سپرد و محل قبرش را ناپديد ساخت و سپس برخاست و رو به سوى قبر رسول خدا صلي الله عليه و آله كرد و گفت: ... يا رسول الله ! از فراق دخت برگزيده ات صبرم كم شده و از جدايى سَرورِ زنان عالم، شكيبايي ام از دست رفته... به تحقیق امانت [ شما ] برگردانده شد و گروی دریافت گردید و زهرا از كفم ربوده شد. يا رسول الله ! اينك اين آسمان نيلگون و اين زمين تيره چه زشت در نظرم جلوه مى كنند! اندوهم هميشگى است و شبهايم به بيدارى مى گذرد و غم و اندوه هرگز از دلم رخت برنمی بندد تا آن گاه كه خداوند، خانه اى را كه در آن جاى گرفته اى، برايم برگزيند ( بميرم و به شماملحق شوم ) ؛ دردی به دل دارم همچون زخمی چرکین والتیام نیافتنی و اندوهى كه آرام و قرار برایم نمى گذارد؛ چه زود ميان ما جدايى افتاد ! شكايتم رانزد خدا مى برم. دخترت از همدست شدن امّتت در ستم بر او، به شما گزارش خواهد داد؛ همه ماجرا را از او بپرس و اوضاع و احوال را از او جويا شو؛ زيرا چه بسا غمهاى سوزانى در سينه داشت كه راهى براى شرح و بيان آنها نمى يافت ولى اكنون برایت خواهد گفت وخدا هم داورى مى كند و اوبهترين داوران است. .. الكافي(ط- الاسلامیه) ج ۱، ص۴۵۸