بامداد که برای ادای نماز به مسجد جدش رسول الله ( ص ) می رفت ، پس از گزاردن فریضه ، مردم گرداگردش جمع می شدند و از انوار دانش و فضیلت او بهره مند می گشتند . مدت بیست سال معاویه در شام و کارگزارانش در مرزهای دیگر اسلامی در واژگون جلوه دادن حقایق اسلامی - با زور و زر و تزویر و اجیر کردن عالمان خود فروخته - کوشش بسیار کردند . ناچار حضرت سجاد ( ع ) و فرزند ارجمندش امام محمد باقر ( ع ) پس از واقعه جانگداز کربلا و ستمهای بی سابقه آل ابوسفیان ، که مردم به حقانیت اهل بیت عصمت ( ع ) توجه کردند ، در اصلاح عقاید مردم به ویژه در مسأله امامت و رهبری ، که تنها شایسته امام معصوم است ، سعی بلیغ کردند و معارف حقه اسلامی را - در جهات مختلف - به مردم تعلیم دادند تا کار نشر فقه و احکام اسلام به جایی رسید که فرزند گرامی آن امام ، حضرت امام جعفر صادق ( ع ) دانشگاهی با چهار هزار شاگرد پایه گذاری نمود ، و احادیث و تعلیمات اسلامی را در اکناف و اطراف جهان آن روز اسلام انتشار داد . امام سجاد ( ع ) با زبان دعا و مناجات و یادآوری از مظالم اموی و امر به معروف و نهی از منکر و امام باقر ( ع ) با تشکیل حلقه های درس ، زمینه این امر مهم را فراهم نمود و مسائل لازم دینی را برای مردم روشن فرمود . رسول اکرم اسلام ( ص ) در پرتو چشم واقع بین و با روشن بینی وحی الهی وظایفی را که فرزندان و اهل بیت گرامی اش در آینده انجام خواهند داد و نقشی را که در شناخت و شناساندن معارف حقه به عهده خواهند داشت ، ضمن احادیثی که از آن حضرت روایت شده ، تعیین فرموده است . چنان که در این حدیث آمده است : روزی جابر بن عبدالله انصاری که در آخر عمر دو چشم جهان بینش تاریک شده بود به محضر حضرت سجاد ( ع ) شرفیاب شد . صدای کودکی را شنید ، پرسید کیستی ؟ گفت من محمد بن علی بن الحسینم ، جابر گفت : نزدیک بیا ، سپس دست او را گرفت و بوسید و عرض کرد : روزی خدمت جدت رسول خدا ( ص ) بودم . فرمود : شاید زنده بمانی و محمد بن علی بن الحسین که یکی از اولاد من است ملاقات کنی . سلام من را به او برسان و بگو : خدا به تو نور حکمت دهد . علم و دین را نشر بده . امام پنجم هم به امر جدش قیام کرد و در تمام مدت عمر به نشر علم و معارف دینی و تعلیم حقایق قرآنی و احادیث نبوی ( ص ) پرداخت . نام نامی آن حضرت با دهها و صدها حدیث و روایت و کلمات قصار و اندرزهایی همراه است ، که به ویژه در 19سال امامت برای ارشاد مستعدان و دانش اندوزان و شاگردان شایسته خود بیان فرموده است . بنا به روایاتی که نقل شده است ، در هیچ مکتب و محضری دانشمندان خاضعتر و خاشعتر از محضر محمد بن علی ( ع ) نبوده اند . در زمان امیرالمؤمنین علی ( ع ) گوئیا ، مقام علم و ارزش دانش هنوز - چنان که باید - بر مردم روشن نبود ، گویا مسلمانان هنوز قدم از تنگنای حیات مادی بیرون ننهاده و از زلال دانش علوی جامی ننوشیده بودند ، و در کنار دریای بیکران وجود علی ( ع ) تشنه لب بودند و جز عده ای معدود قدر چونان گوهری را نمی دانستند . بی جهت نبود که مولای متقیان بارها می فرمود : سلونی قبل از تفقدونی "پیش از آنکه من را از دست بدهید از من بپرسید . " و بارها می گفت : من به راههای آسمان از راههای زمین آشناترم . ولی کو آن گوهرشناسی که قدر گوهر وجود علی را بداند ؟ اما به تدریج ، به ویژه در زمان امام محمد باقر ( ع ) مردم کم کم لذت علوم اهل بیت و معارف اسلامی را درک می کردند ، و مانند تشنه لبی که سالها از لذات آب گوارا محروم مانده و یا قدر آن را ندانسته باشد ، زلال گوارای دانش امام باقر ( ع ) را دریافتند و تسلیم مقام علمی امام ( ع ) شدند ، و به قول یکی از مورخان : " مسلمانان در این هنگام از میدان جنگ و لشکر کشی متوجه فتح دروازه های علم و فرهنگ شدند " . امام باقر ( ع ) نیز چون زمینه قیام بالسیف ( قیام مسلحانه ) در آن زمان - به علت خفقان فراوان و کمبود حماسه آفرینان - فراهم نبود ، از این رو ، نشر معارف اسلام و فعالیت علمی را و هم مبارزه عقیدتی و معنوی با سازمان حکومت اموی را ، از این طریق مناسب تر می دید ، و چون حقوق اسلام هنوز یک دوره کامل و مفصل تدریس نشده بود ، به فعالیتهای ثمر بخش علمی در این زمینه پرداخت . اما بدین خاطر که نفس شخصیت امام و سیر تعلیمات او - در ابعاد و مرزهای مختلف - بر ضرر حکومت بود ، مورد اذیت و ایذاء دستگاه قرار می گرفت . دستگاه خلافت آنجا که پای مصالح حکومتی پیش می آمد و احساس می کردند امام ( ع ) نقاب از چهره ظالمانه دستگاه برمی گیرد و خط صحیح را در شناخت " امام معصوم ( ع ) " و امامت که دنباله خط " رسالت " و بالاخره " حکومت الله " است تعلیم می دهد ، تکان می خوردند و دست به ایذاء و آزار و شکنجه امام ( ع ) می زدند و گاه به زجر و حبس و تبعید ... برای شناخت این امر ، به بیان این واقعه که در تاریخ یاد شده است می پردازیم :

" در یکی از سالها که هشام بن عبدالملک ، خلیفه اموی ، به حج می آید ، جعفر بن محمد ، امام صادق ، در خدمت پدر خود ، امام محمد باقر ، نیز به حج می رفتند . روزی در مکه ، حضرت صادق ، در مجمع عمومی سخنرانی می کند و در آن سخنرانی تأکید بر سر مسأله پیشوایی و امامت و اینکه پیشوایان بر حق و خلیفه های خدا در زمین ایشانند نه دیگران ، و اینکه سعادت اجتماعی و رستگاری در پیروی از ایشان است و بیعت با ایشان و ... نه دیگران . این سخنان که در بحبوحه قدرت هشام گفته می شود ، آن هم در مکه در موسم حج ، طنینی بزرگ می یابد و به گوش هشام می رسد. هشام در مکه جرأت نمی کند و به مصلحت خود نمی بیند که متعرض آنان شود . اما چون به دمشق می رسد ، مأمور به مدینه می فرستد و از فرماندار مدینه می خواهد که امام باقر ( ع ) و فرزندش را به دمشق روانه کند، و چنین می شود . در محفلی که هشام برای توهین به امام ترتیب داده بود بر سر مقام رهبری و خلافت اسلامی با امام باقر ( ع ) سخن می گوید . امام باقر درباره رهبری رهبران بر حق و چگونگی اداره اجتماع اسلامی و اینکه رهبر یک اجتماع اسلامی باید چگونه باشد ، سخن می گوید. اینها همه هشام را - که فاقد آن صفات بوده است و غاصب آن مقام - بیش از پیش ناراحت می کند . بعضی نوشته اند که : امام باقر را در دمشق به زندان افکند . و چون به او خبر می دهند که زندانیان دمشق مرید و معتقد به امام ( ع ) شده اند ، امام را رها می کند و به شتاب روانه مدینه می نماید . و پیکی سریع ، پیش از حرکت امام از دمشق ، می فرستد تا در آبادیها و شهرهای سر راه همه جا علیه آنان ( امام باقر و امام صادق - ع - ) تبلیغ کنند تا بدین گونه ، مردم با آنان تماس نگیرند و تحت تأثیر گفتار و رفتارشان واقع نشوند . با این وصف امام ( ع ) در این سفر ، از تماس با مردم - حتی مسیحیان - و روشن کردن آنان غفلت نمی ورزد. حضرت امام محمد باقر ( ع ) 19سال و ده ماه پس از شهادت پدر بزرگوارش حضرت امام زین العابدین ( ع ) زندگی کرد و در تمام این مدت به انجام دادن وظایف خطیر امامت ، نشر و تبلیغ فرهنگ اسلامی ، تعلیم شاگردان ، رهبری اصحاب و مردم ، اجرا کردن سنتهای جد بزرگوارش در میان خلق ، متوجه کردن دستگاه غاصب حکومت به خط صحیح رهبری و راه نمودن به مردم در جهت شناخت رهبر واقعی و امام معصوم ، که تنها خلیفه راستین خدا و رسول ( ص ) در زمین است ، پرداخت و لحظه ای از این وظیفه غفلت نفرمود . سرانجام در هفتم ذیحجه سال 114 هجری در سن 57 سالگی در مدینه با توطئه هشام مسموم شد و چشم از جهان فروبست . پیکر مقدسش را در قبرستان بقیع - کنار پدر بزرگوارش - به خاک سپردند.

شهادت امام باقر (ع)تسلیت باد -- روضه سوزناک حجت الاسلام دکتر رفیعی

سخنرانی دکتر رفیعی در شب شهادت امام محمد باقر علیه السلام 3

سخنرانی های مذهبی _دکتر رفعی موضع درباره امام محمد باقر

نوحه شهادت محمد باقر (باقر العلوم) با مداحی حاج مجید بنی فاطمه

حضرت باقر ای جان عالم (زمینه)

بگو که برام گریه کنن توی منا (زمینه)

تمام روضه خوان‌ها فدای تو میثم مطیعی

ـ⬚⬚﷽⬚⬚ 🤲🏼 دعـای توسّـل به امام مـحـمّـدبـاقـر(عليه‌السلام) ـ⬚⬚⬚⬚⬚⬚ 💠اَلْـݪّٰـهُـمَّ صَـلِ‏ّ وَ سَـلّـِمْ وَ زِدْ وَ بـٰارِکْ عَـلـىٰ قَـمَـرِ ٱلْـاَقْـمـٰارِ وَ نُـورِ ٱلْـاَنْـوٰارِ وَ قـٰائِـدِ ٱلْـاَخْـيـٰارِ وَ سَـيّـِدِ ٱلْـاَبْـرٰارِ ٱݪـطّـُهْـرِ ٱݪـطّـٰاهِـرِ وَ ٱݪـنّـَجْـمِ ٱݪـزّٰاهِـرِ وَٱلْـبَـدْرِ ٱلْـبـٰاهِـرِ وَٱلْـبَـحْـرِ ٱݪـزّٰاخِـرِ وَٱݪـدُّرِّ ٱلْـفـٰاخِـرِ ٱلْـمُـلَـقّـَبِ بِـٱلْـبـٰاقِـرِ ٱݪـسّـَيّـِدِ ٱلْـوَجـيٖـهِ وَٱلْـاِمـٰامِ ٱݪـنّـَبـيٖـهِ ٱلْـمَـدْفُـونِ عِـنْـدَ جَـدِّه‍ـٖ وَ اَبـيٖـهِ ٱلْـحِـبْـرِ ٱلْـمَـلـیَّٖ عِـنْـدَ ٱلْـعَـدُوِّ وَٱلْـوَلـیِّٖ ٱلْـاِمـٰامِ بِـٱلْـحَـقِ‏ّ ٱلْـاَزَلـیِّٖ اَبـیٖ جَـعْـفَـرِِ مُـحَـمَّـدِ بْـنِ عَـلـیِِّٖ عَـلَـيْـهِـمـَٱ ٱݪـسّـَلٰامُ ٱݪـصّـَلٰاةُ وَٱݪـسّـَلٰامُ عَـلَـيْـکَ 🌹یـٰا اَبـٰا جَـعْـفَـرِِ یـٰا مُـحَـمَّـدَ بْـنَ عَـلـیٖ اَیّـُهـَٱ ٱلْـبـٰاقِـرُ یـَٱبْـنَ رَسُـولِ ٱݪلّٰـهِ یـَٱبْـنَ اَمـیٖـرَٱلْـمـؤْمِـنـیٖـنَ یـٰا حُـجّـَةَ ٱݪلّٰـهِ عَـلـیٰ خَـلْـقِـه‍ـٖ یـٰاسَـیّـِدَنـٰا وَ مَـوْلٰانـٰا اِنّـٰا تَـوَجّـَهْـنـٰا وَٱسْـتَـشْـفَـعْـنـٰا وَ تَـوَسّـَلْـنـٰا بِـکَ اِلـَۍٱݪلّٰـهِ وَقَـدَّمْـنـٰاکَ بَـیْـنَ یَـدَىْ حـٰاجـٰاتِـنـٰا یـٰا وَجــیٖـهـََٱ عِـنْـدَٱݪلّٰـهِ اِشْـفَـعْ لَـنـٰا عِـنْـدَٱݪلّٰـهِ. (قُـلْ: رَبِّ ٱفْـتَـحْ عَـلَـیَّ اَبْـوٰابَ ٱلْـعِـلْـمِ وَٱلْـمَـعْـرِفَـةِ) 📚 مجلسى، محمّدباقر بن محمّدتقى‏ 📚 زاد المعاد 📚مفتاح الجنان، ص ۴۰۲ 𑁍•𑁍•𑁍•𑁍•𑁍•𑁍

صاحب خانه ای که از مستاجر های خود 23سال است پول نمی گیرد 🎞‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‍‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‎‍‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‎‎‌‎‌