‼️ به وقت اخلاق (۱۴) ❓برخی سؤال می‌کنند که در دل شب، نماز قضا بخوانیم یا نماز شب؟ پاسخ این است که قضای نمازها را باید بخوانید، واجب است، امّا قرب نافله، غیر از قرب نماز قضاست. یعنی آن مقام قربی که در دل شب از نماز شب پیدا می‌شود، مسلماً با نماز قضا به دست نمی‌آید. ♦️باید توجه شود که منظور از «نافله» در روایت قرب نوافل، تنها نمازهای نافله نیست، بلکه #همۀ_مستحبّات، به‌ خصوص #خدمت_به_خلق_خدا را شامل می‌شود.   استاد بزرگوار ما علامه‌طباطبایی می‌فرمودند: استادم مرحوم آیت‌الله آقای قاضی را در مغازۀ سبزی فروشی دیدم. ایشان مشغول خرید کاهو بود، امّا به عکس سایر مردم، کاهوهای پیر شده را بر می‌داشت. بعد فرمودند: اگر من کاهوهای پیر را نخرم، برای صاحب مغازه می‌ماند و فاسد می‌شود. از این رو این کاهوها را می‌خرم و برگ‌های فرسودۀ آن را جدا می‌کنم و از برگ‌های خوب آن استفاده می‌کنم تا صاحب مغازه متضرّر نشود. این‌گونه مستحبّات، انسان را به مقام‌های معنوی و به قرب الهی می‌رساند. 💢 اهتمام در به‌جا آوردن اعمال استحبابی نظیر #انس_با_قرآن سروکار داشتن با #ادعیه #ارتباط_عاطفی_با_خداوند #نماز_شب #مداومت_به_ذکر و #خدمت_به_خلق_خدا، نزد اهل معرفت و عارفان، اهمیّت ویژه‌ای دارد و امکان ندارد اعمال مستحب در زندگی و برنامۀ روزانۀ آنان وجود نداشته‌باشد. 💯همه باید چنین باشند، به‌ویژه طلبه‌ها و روحانیّون، لازم است به مستحبّات اهمیّت بدهند تا تبلیغ آن‌ها کاربرد داشته باشد و بتوانند در دل مردم نفوذ کنند و تأثیرگذار باشند. ▫️مخصوصاً #ارتباط و #انس با #قرآن و #اهمیّت_به_توسّل، با ادعیه و زیاراتی که مرحوم محدّث قمی در مفاتیح‌الجنان آورده است، برای طلبه‌ها لازم است. درس خواندن برای طلاب علوم دینی واجب است، امّا آنچه برای آن‌ها کاربرد دارد، عمل به مستحبّات است. ✔️طلبه‌ای که با قرآن کریم و با روایات مأنوس نباشد، به هیچ جایگاهی نمی‌رسد. 🔺اساساً مستحبّات برای همه، نظیر نمک برای غذا است. 🔻زندگی بدون مستحبّات، مثل غذای بی‌نمک است. همین نمک است انسان را کم‌کم به آنجا می‌رساند که نور خدا بر دل او تجلی می‌کند و  موجب می‌شود بتواند به واسطۀ اعضا و جوارحش، کارهای خدایی بکند. 🔴 کانال حق‌الناس @hagholnas

‼️معیار تشخیص حق‌الله و حق‌الناس 🔴 حکم در قرآن این کلمه با مشتقات خود حدود 210 بار و در معانی متعددی در قرآن به کار رفته است. در این موارد معنای لغوی به طور محسوس کمتر لحاظ شده‌است؛ اگر چه می‌شود در بعضی از آن‌ها به معنای لغوی آن، یعنی «منع» پی ببریم. معانی این کلمه را در قرآن می‌توان اینگونه فهرست کرد: #قضاوت: مثل «وان حکمت فاحکم بینهم بالقسط». #نبوت: مثل «یا یحیی خذ الکتاب بقوة وآتیناه الحکم صبیاً». #شریعت: مثل «ما کان لبشر ان یتوب‌الله الکتاب والحکم والنبوة». #فرمان: مثل «ان الحکم الا الله امر الاتعبدوه الا ایاه». #قرآن: مثل «وکذلک انزلناه حکماً عربیاً». 🔴 ب) حکم از نظر لغت معنای اصلی حکم، «منع کردن» است که تقریباً همه به آن اشاره کرده‌اند. ✔️راغب در مفردات می‌گوید: معنای حَکَم، منع کردن است؛ منعی که برای اصلاح باشد و لجام اسب را به همین خاطر حَکَمه می‌گویند. (چون با آن اسب را از رفتن به بیراهه باز می‌دارند). ✔️ابن فارس در معجم و خلیل در ترتیب کتاب العین، نیز بر این مطلب تأکید کرده‌اند. ✔️ابن‌منظور در لسان‌العرب، اشاره‌ای به معنای منع کردن نمی‌کند، بلکه حکم را به علم و فقه و قضاوت با عدل معنا کرده است. ✔️تهانوی در کشاف، ۱۰ معنا برای حکم ذکر کرده است که عبارت‌اند از: #اسناد_امر #خود_نسبت_حکیمه #درک_نسبت_مشارالیه #تصدیق #محکوم_علیه #محکوم_به #نفس_قضیه #خطاب_خداوند که متعلق به افعال مکلف است #اثری_ثابت برای یک چیز و اثری که بر #عقد و #فسخ مرتب می‌شود. ادامه دارد.... 🔴 کانال حق‌الناس @hagholnas