خطبه ۱۹۲نهج البلاغه

خطبه ۱۹۲ نهج البلاغه به طور کامل این خطبه را خطبه قاطعه یعنی تحقیر کننده نامیدند که در آن ارزشهای جاهلیت را امام کوچک و خوار شمرده است

✅معرفی خطبه ۱۹۲ نهج البلاغه اين خطبه را «قاصعه» يعنى تحقير كننده ناميدند كه در آن ارزش هاى جاهلى را كوچك و خوار شمرد و از طولانى ‏ترين سخنرانى ‏هاى امام است كه در سال ۴۰ هجرى در حاليكه سوار بر اسب بود ايراد فرمود: ✅فهرست مطالب  ۱_ والايى پروردگار  ۲_نكوهش تكبر و خودپسندى شيطان  ۳-آزمايش‏ها درمان تكبّر  ۴ -هشدار از دشمنى ‏هاى شيطان  ۵-پرهيز از تكبّر و اخلاق جاهلى  ۶-پرهيز از سران متكبّر و خود پسند  ۷ -ضرورت عبرت از گذشتگان  ۸-فلسفه آزمايش‏ها  ۹- فلسفه حج  ۱۰- پرهيز از ستمكارى  ۱۱_ فلسفه عبادات اسلامى  ۱۲_ تعصّب ورزيدن زشت و زيبا  ۱۳-علل پيروزى و شكست ملّت‏ها  ۱۴- ره ‏آورد بعثت پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله و سلّم  ۱۵- علل نكوهش و سقوط كوفيان  ۱۶- قاطعيّت امام در نبرد با منحرفان  ۱۷-سوابق درخشان شجاعت و فضائل امام عليه السّلام  ۱۸- خيره سرى و دشمنى سران قريش  ۱۹- الگوهاى كامل ايمان  📍متن کامل ترجمه خطبه ۱۹۲ نهج البلاغه که به خطبه «قاصعه»نامیده شده است در لینک زیر بخونید👇 http://moudeomam.com/nahjolbalagheh/khotbeha/756-khotbehaye-nahjolbalaghe443.html 🔺عکس نوشته های این خطبه هم در کانال حقیقت واصل ببینید @hagigatevasel

🚨آزمايش‏ها جهت درمان تكبّر  خداوند اگر اراده مى ‏كرد، آدم عليه السّلام را از نورى كه چشم‏ها را خيره كند، و زيباييش عقلها را مبهوت سازد، و عطر و پاكيزگى ‏اش حس بويايى را تسخير كند مى‏ آفريد، كه اگر چنين مى ‏كرد، گردن‏ها در برابر آدم فروتنى مى‏ كردند، و آزمايش فرشتگان براى سجده آدم عليه السّلام آسان بود، امّا خداوند مخلوقات خود را با امورى كه آگاهى ندارند آزمايش مى ‏كند، تا بد و خوب تميز داده شود، و تكبّر و خودپسندى را از آنها بزدايد، و خود بزرگ بينى را از آنان دور كند. پس، از آنچه خداوند نسبت به ابليس انجام داد عبرت گيريد، زيرا اعمال فراوان و كوشش‏ هاى مداوم او را با تكبّر از بين برد. او شش هزار سال عبادت كرد كه مشخّص نمى ‏باشد از سال‏هاى دنيا يا آخرت است، امّا با ساعتى تكبّر همه را نابود كرد، چگونه ممكن است پس از ابليس، فرد ديگرى همان اشتباه را تكرار كند و سالم بماند نه، هرگز خداوند هيچ گاه انسانى را براى عملى وارد بهشت نمى‏ كند كه براى همان عمل فرشته‏ اى را محروم سازد. فرمان خدا در آسمان و زمين يكسان است ، و بين خدا و خلق، دوستى خاصّى وجود ندارد كه به خاطر آن، حرامى را كه بر جهانيان ابلاغ فرموده حلال بدارد.  ✅✅فلسفه آزمايش‏ها  پس همانا خداوند سبحان بندگان متكبّر را با دوستان خود كه در چشم آنها ناتوانند مى ‏آزمايد، وقتى كه موسى بن عمران و برادرش هارون عليهم السّلام بر فرعون وارد شدند، و جامه‏ هاى پشمين بتن، و چوب دستى در دست داشتند، و با فرعون شرط كردند كه اگر تسليم پروردگار شود، حكومت و ملكش جاودانه بماند و عزّتش برقرار باشد، فرعون گفت: «آيا از اين دو نفر تعجّب نمى ‏كنيد كه دوام عزّت و جاودانگى حكومتم را به خواسته‏ هاى خود ربط مى‏ دهند در حالى كه در فقر و بيچارگى به سر مى‏ برند اگر چنين است چرا دستبندهاى طلا به همراه ندارند» اين سخن را فرعون براى بزرگ شمردن طلا و تحقير پوشش لباسى از پشم گفت، در حالى كه اگر خداى سبحان اراده مى‏ فرمود، به هنگام بعثت پيامبران، درهاى گنج‏ ها، و معدن‏ هاى جواهرات، و باغات سرسبز را به روى پيامبران مى‏ گشود، و پرندگان آسمان و حيوانات وحشى زمين را همراه آنان به حركت در مى‏ آورد. امّا اگر اين كار را مى‏ كرد، آزمايش از ميان مى‏ رفت، و پاداش و عذاب بى ‏اثر مى ‏شد، و بشارت‏ ها و هشدارهاى الهى بى ‏فايده مى‏ بود، و بر مؤمنان اجر و پاداش امتحان شدگان واجب نمى ‏شد، و ايمان آورندگان ثواب نيكوكاران را نمى ‏يافتند، و واژه‏ها، معانى خود را از دست مى ‏داد. در صورتى كه خداوند پيامبران را با عزم و اراده قوى، گرچه با ظاهرى ساده و فقير مبعوث كرد، با قناعتى كه دل‏ها و چشم‏ها را پر سازد، هر چند فقر و ندارى ظاهرى آنان چشم و گوش‏ها را خيره سازد. اگر پيامبران الهى، داراى چنان قدرتى بودند كه مخالفت با آنان امكان نمى‏ داشت، و توانايى و عزّتى مى‏ داشتند كه هرگز مغلوب نمى‏ شدند، و سلطنت و حكومتى مى ‏داشتند كه همه چشم‏ ها به سوى آنان بود، از راه‏ هاى دور بار سفر به سوى آنان مى‏  بستند، اعتبار و ارزششان در ميان مردم اندك بود، و متكبّران در برابرشان سر فرود مى ‏آوردند، و تظاهر به ايمان مى ‏كردند، از روى ترس يا علاقه ‏اى كه به مادّيات داشتند. در آن صورت نيّت‏ هاى خالص يافت نمى ‏شد، و اهداف غير الهى در ايمانشان راه مى‏ يافت، و با انگيزه‏ هاى گوناگون به سوى نيكى ‏ها مى ‏شتافتند. امّا خداى سبحان اراده فرمود كه پيروى از پيامبران، و تصديق كتب آسمانى، و فروتنى در عبادت، و تسليم در برابر فرمان خدا، و اطاعت محض فرمانبردارى، با نيّت خالص تنها براى خدا صورت پذيرد، و اهداف غير خدايى در آن راه نيابد، كه هر مقدار آزمايش و مشكلات بزرگتر باشد ثواب و پاداش نيز بزرگتر خواهد بود.  📚خطبه ۱۹۲ نهج البلاغه @hagigatevasel

🚨 تعصّب ورزيدن زشت و زيبا  من در اعمال و رفتار جهانيان نظر دوختم، هيچ كس را نيافتم كه بدون علّت در باره چيزى #تعصّب ورزد، جز با دليلى كه با آن ناآگاهان را بفريبد، و يا برهانى آورد كه در عقل سفيهان نفوذ كند، جز شما زيرا در باره چيزى تعصّب مى ‏ورزيد كه نه علّتى دارد و نه سببى، ولى شيطان به خاطر اصل خلقت خود بر آدم عليه السّلام تعصّب ورزيد، و آفرينش او را مورد سرزنش قرار داد و گفت «مرا از آتش و تو را از گل ساخته‏ اند»، و سرمايه‏ داران فساد زده امّت‏ها، براى داشتن نعمت‏هاى فراوان تعصّب ورزيدند و گفتند: «ما صاحبان فرزندان و اموال فراوانيم و هرگز عذاب نخواهيم شد»  پس اگر در تعصّب ورزيدن ناچاريد، ✅براى اخلاق پسنديده، افعال نيكو، و كارهاى خوب تعصّب داشته باشيد، همان افعال و كردارى كه انسان‏هاى با شخصيّت، و شجاعان خاندان عرب، و سران قبائل در آنها از يكديگر پيشى مى ‏گرفتند، 👌 يعنى اخلاق پسنديده، بردبارى  به هنگام خشم فراوان، و كردار و رفتار زيبا و درست، و خصلت ‏هاى نيكو پس تعصّب ورزيد در حمايت كردن از پناهندگان، و همسايگان، وفادارى به عهد و پيمان، اطاعت كردن از نيكى ‏ها، سرپيچى از تكبّر و خود پسندى ‏ها، تلاش در جود و بخشش، خود دارى از ستمكارى، بزرگ شمردن خونريزى، انصاف داشتن با مردم، فروخوردن خشم، پرهيز از فساد در زمين، تا رستگار شويد.  📚خطبه ۱۹۲ نهج البلاغه @hagigatevasel

🌹خطبه ۱۹۳ نهج البلاغه معروف به خطبه همّام که یک خطبه فوق العاده زیبا درباره ویژگی های #پرهیزگاران است ✅ کسانی که اهل خودسازی و علاقه مند به سیر و سلوک معنوی هستند بخوانند و عمل کنند @hagigatevasel

🌹#خطبه_همّام خطبه فوق العاده زیبای امام درباره پرهیزگاران که به یکی از یاران پرهیزگار خود به نام همّام ،امام فرمودند: ✅سيماى پرهيزكاران  پس از ستايش پروردگار همانا خداوند سبحان پديده‏ ها را در حالى آفريد كه از اطاعتشان بى‏ نياز، و از نافرمانى آنان در امان بود، زيرا نه معصيت گناهكاران به خدا زيانى مى‏ رساند و نه اطاعت مؤمنان براى او سودى دارد، روزى بندگان را تقسيم، و هر كدام را در جايگاه خويش قرار داد. امّا پرهيزكاران در دنيا داراى فضيلت‏ هاى برترند، سخنانشان راست، پوشش آنان ميانه روى، و راه رفتنشان با تواضع و فروتنى است، چشمان خود را بر آنچه خدا حرام كرده مى‏ پوشانند، و گوش‏ هاى خود را وقف دانش سودمند كرده‏ اند، و در روزگار سختى و گشايش، حالشان يكسان است. و اگر نبود مرگى كه خدا بر آنان مقدّر فرموده، روح آنان حتى به اندازه بر هم زدن چشم، در بدن‏ها قرار نمى گرفت، از شوق ديدار بهشت، و از ترس عذاب جهنّم. خدا در جانشان بزرگ و ديگران كوچك مقدارند، بهشت براى آنان چنان است كه گويى آن را ديده و در نعمت‏ هاى آن به سر مى ‏برند، و جهنّم را چنان باور دارند كه گويى آن را ديده و در عذابش گرفتارند. دل‏ هاى پرهيزكاران اندوهگين، و مردم از آزارشان در أمان، تن‏هايشان لاغر، و درخواست‏ه ايشان اندك، و نفسشان عفيف و دامنشان پاك است. در روزگار كوتاه دنيا صبر كرده تا آسايش جاودانه قيامت را به دست آورند: تجارتى پر سود كه پروردگارشان فراهم فرموده، دنيا مى‏ خواست آنها را بفريبد امّا عزم دنيا نكردند، مى خواست آنها را اسير خود گرداند كه با فدا كردن جان، خود را آزاد ساختند.  ✅ شب پرهيزكاران  پرهيزكاران در شب بر پا ايستاده مشغول نمازند، قرآن را جزء جزء و با تفكّر و انديشه مى‏ خوانند، با قرآن جان خود را محزون و داروى درد خود را مى ‏يابند. وقتى به آيه‏ اى برسند كه تشويقى در آن است، با شوق و طمع بهشت به آن روى آورند، و با جان پر شوق در آن خيره شوند، و گمان مى ‏برند كه نعمت‏هاى بهشت برابر ديدگانشان قرار دارد، و هر گاه به آيه‏ اى مى ‏رسند كه ترس از خدا در آن باشد، گوش دل به آن مى‏ سپارند، و گويا صداى بر هم خوردن شعله‏ هاى آتش، در گوششان طنين افكن است، پس قامت به شكل ركوع خم كرده، پيشانى و دست و پا بر خاك ماليده، و از خدا آزادى خود را از آتش جهنّم مى ‏طلبند.  ✅روز پرهيزكاران  پرهيزكاران در روز، دانشمندانى بردبار، و نيكوكارانى با تقوا هستند كه ترس الهى آنان را چونان تير تراشيده لاغر كرده است، كسى كه به آنها مى‏ نگرد مى‏ پندارد كه بيمارند امّا آنان را بيمارى نيست، و مى‏ گويد، مردم در اشتباهند در صورتى كه آشفتگى ظاهرشان، نشان از امرى بزرگ است. از اعمال اندك خود خشنود نيستند، و اعمال زياد خود را بسيار نمى ‏شمارند. نفس خود را متّهم مى‏ كنند، و از كردار خود ترسناكند. هرگاه يكى از آنان را بستايند، از آنچه در تعريف او گفته شد در هراس افتاده مى‏ گويد: «من خود را از ديگران بهتر مى‏  شناسم و خداى من، مرا بهتر از من مى ‏شناسد، بار خدايا، مرا بر آنچه مى‏ گويند محاكمه نفرما، و بهتر از آن قرارم ده كه مى ‏گويند، و گناهانى كه نمى‏ دانند بيامرز»  📚بخشی از خطبه ۱۹۳ نهج البلاغه ادامه در پست بعد @hagigatevasel

 🌹بخش آخر خطبه همّام ✅نشانه‏ هاى پرهيزكاران  و از نشانه‏ هاى يكى از پرهيزكاران اين است كه او را اينگونه مى ‏بينى: در ديندارى نيرومند، نرمخو و دور انديش است، داراى ايمانى پر از يقين، حريص در كسب دانش، با داشتن علم بردبار، در توانگرى ميانه رو، در عبادت فروتن، در تهي دستى آراسته، در سختى‏ ها بردبار، در جستجوى كسب حلال، در راه هدايت شادمان و پرهيز كننده از طمع ورزى، مى‏ باشد. اعمال نيكو انجام مى‏ دهد و ترسان است، روز را به شب مى ‏رساند با سپاسگزارى، و شب را به روز مى‏ آورد با ياد خدا، شب مى‏ خوابد اما ترسان، و بر مى ‏خيزد شادمان، ترس براى اينكه دچار غفلت نشود، و شادمانى براى فضل و رحمتى كه به او رسيده است. اگر نفس او در آنچه دشوار است فرمان نبرد، از آنچه دوست دارد محرومش مى‏ كند. روشنى چشم پرهيزكار در چيزى قرار دارد كه جاودانه است، و آن را ترك مى‏ كند كه پايدار نيست، بردبارى را با علم، و سخن را با عمل، در مى‏ آميزد. پرهيزكار را مى ‏بينى كه: آرزويش نزديك، لغزش‏ هايش اندك، قلبش فروتن، نفسش قانع، خوراكش كم، كارش آسان، دينش حفظ شده، شهوتش در حرام مرده و خشمش فرو خورده است. مردم به خيرش اميدوار، و از آزارش در امانند. اگر در جمع بى ‏خبران باشد نامش در گروه ياد آوران خدا ثبت مى گردد، و اگر در ياد آوران باشد نامش در گروه بى‏ خبران نوشته نمى ‏شود. ستمكار خود را عفو مى‏ كند، به آن كه محرومش ساخته مى‏ بخشد، به آن كس كه با او بريده مى ‏پيوندد، از سخن زشت دور، و گفتارش نرم، بدى‏هاى او پنهان، و كار نيكش آشكار است. نيكى‏ هاى او به همه رسيده، آزار او به كسى نمى ‏رسد. در سختى ‏ها آرام، و در ناگواري ها بردبار و در خوشى ‏ها سپاسگزار است. به آن كه دشمن دارد ستم نكند، و نسبت به آن كه دوست دارد به گناه آلوده نشود. پيش از آن كه بر ضد او گواهى دهند به حق اعتراف مى ‏كند، و آنچه را به او سپرده اند ضايع نمى‏ سازد، و آنچه را به او تذكّر دادند فراموش نمى ‏كند. مردم را با لقب‏هاى زشت نمى‏ خواند، همسايگان را آزار نمى ‏رساند، در مصيبت‏هاى ديگران شاد نمى‏ شود و در كار ناروا دخالت نمى‏ كند، و از محدوده حق خارج نمى ‏شود. اگر خاموش است سكوت او اندوه گينش نمى‏ كند، و اگر بخندد آواز خنده او بلند نمى‏ شود، و اگر به او ستمى روا دارند صبر مى ‏كند تا خدا انتقام او را بگيرد. نفس او از دستش در زحمت، ولى مردم در آسايشند. براى قيامت خود را به زحمت مى ‏افكند، ولى مردم را به رفاه و آسايش مى‏ رساند. دورى او از برخى مردم، از روى زهد و پارسايى، و نزديك شدنش با بعضى ديگر از روى مهربانى و نرمى است. دورى او از تكبّر و خود پسندى، و نزديكى او از روى حيله و نيرنگ نيست. (سخن امام كه به اينجا رسيد، ناگهان همّام ناله‏اى زد و جان داد. امام عليه السّلام فرمود) سوگند به خدا من از اين پيش آمد بر همّام مى‏ ترسيدم. سپس گفت: آيا پندهاى رسا با آنان كه پذيرنده آنند چنين مى ‏كند شخصى رسيد و گفت: چرا با تو چنين نكرد امام عليه السّلام پاسخ داد: واى بر تو، هر أجلى وقت معيّنى دارد كه از آن پيش نيفتد و سبب مشخّصى دارد كه از آن تجاوز نكند. آرام باش و ديگر چنين سخنانى مگو، كه شيطان آن را بر زبانت رانده است. 📚خطبه ۱۹۳ نهج البلاغه @hagigatevasel

🚨سيماى منافقان   اى بندگان خدا شما را به ترس از خدا سفارش مى‏ كنم، و شما را از منافقان مى‏ ترسانم، زيرا آنها گمراه و گمراه كننده‏ اند، خطاكار و به خطاكارى تشويق كننده‏ اند، به رنگ‏هاى گوناگون ظاهر مى‏ شوند، از ترفندهاى گوناگون استفاده مى‏ كنند، براى شكستن شما از هر پناهگاهى استفاده مى‏ كنند، و در هر كمينگاهى به شكار شما مى‏ نشينند، قلب‏ هايشان بيمار، و ظاهرشان آراسته است، در پنهانى راه مى‏ روند، و از بيراهه‏ ها حركت مى‏ كنند. وصفشان دارو، و گفتارشان درمان امّا كردارشان دردى است بى درمان، بر رفاه و آسايش مردم حسد مى ‏ورزند، و بر بلاء و گرفتارى مردم مى‏ افزايند، و اميدواران را نا اميد مى ‏كنند.  آنها در هر راهى كشته‏اى، و در هر دلى راهى، و بر هر اندوهى اشك ها  مى ‏ريزند، مدح و ستايش را به يكديگر قرض مى‏ دهند، و انتظار پاداش مى‏ كشند، اگر چيزى را بخواهند اصرار مى‏ كنند و اگر ملامت شوند، پرده درى مى‏ كنند، و اگر داورى كنند اسراف مى‏ ورزند. آنها برابر هر حقّى باطلى، و برابر هر دليلى شبه ه‏اى، و براى هر زنده‏اى قاتلى، و براى هر درى كليدى، و براى هر شبى چراغى تهيّه كرده‏اند. با اظهار يأس مى‏خواهند به مطامع خويش برسند، و بازار خود را گرم سازند، و كالاى خود را بفروشند، سخن مى‏ گويند اما به اشتباه و ترديد مى‏ اندازند، وصف مى‏ كنند امّا فريب مى ‏دهند، در آغاز، راه را آسان و سپس در تنگناها به بن بست مى‏ كشانند، آنها ياوران شيطان و زبانه ‏هاى آتش جهنّم مى ‏باشند: «آنان پيروان شيطانند، و بدانيد كه پيروان شيطان زيانكارانند» 📚بخشی از خطبه ۱۹۴ نهج البلاغه @hagigatevasel

🌹خطبه بسیار زیبا و فوق العاده امام درباره خداشناسی (حتما بخونید) و 🔺ببینید عظمت خدا را نسبت به بندگان ✅✅ #خداشناسى   و بدانيد اى بندگان خدا كه خداوند شما را بيهوده نيافريد، و بى سرپرست رها نكرد. از ميزان نعمتش بر شما آگاه، و اندازه نيكى‏ هاى خود بر شما را مى‏ داند. 🔺از خدا درخواست پيروزى و رستگارى كنيد، از او بخواهيد و عطاى او را درخواست كنيد، كه ميان او و شما پرده و مانعى نيست، و درى بروى شما بسته نمى‏ گردد. 🌹 خدا در همه جا، و در هر لحظه، و هر زمان، با انسان و پريان است. 👌عطاى فراوان از دارايى او نمى‏ كاهد، 👌و‌ بخشيدن در گنج او كاستى نياورد، و درخواست كنندگان، سرمايه او را به پايان نرسانند، و عطا شدگان، سرمايه او را پايان نمى‏ دهند، 👌و كسى مانع احسان به ديگرى نخواهد بود، 👌و آوازى او را از آواز ديگر باز ندارد، 👌وبخشش او مانع گرفتن نعمت ديگرى نيست، وخشم گرفتن او مانع رحمت نمى‏ باشد، و رحمتش او را از عذاب غافل نمى ‏سازد. پنهان بودنش مانع آشكار بودنش نيست، و آشكار شدنش او را از پنهان ماندن باز نمى‏ دارد.  🔺نزديك و دور است، بلند مرتبه و نزديك است، آشكار پنهان، و پنهان آشكار است، جزا دهنده همگان است و خود جزا داده نمى‏ شود. پديده‏ ها را با فكر و انديشه نيافريده، و از آنان براى خستگى و زحمات كمكى نخواسته است.  📚بخشی از خطبه ۱۹۵ نهج البلاغه @hagigatevasel

🚨هشدار از غفلت زدگی خداوند هنگامى پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را مبعوث فرمود كه نشانه‏ اى از دين الهى بر پا، و نه چراغ هدايتى روشن، و نه راه حقّى آشكار بود. اى بندگان خدا شما را به ترس از خدا سفارش مى‏ كنم، و از دنياپرستى شما را مى‏ ترسانم، زيرا دنيا خانه‏ اى ناپايدار و جايگاه سختى و مشكلات است. ساكنان دنيا در حال كوچ كردن، و اقامت گزيدگانش به جدايى محكومند. مردم را چونان كشتى طوفان زده در دل درياها مى‏ لرزاند، برخى از آنان در دل آب مرده، و برخى ديگر بر روى امواج جان سالم به در برده، و بادها با وزيدن آنها را به اين سو و آن سو مى‏ كشاند، و هر جا كه خواهد مى‏ برد. پس آن را كه در آب مى ‏ميرد نمى‏ توان گرفت، و آن كه رها شده نيز به سوى مرگ مى‏ رود. اى بندگان خدا، هم اكنون عمل كنيد، كه زبانها آزاد، و بدن‏ها سالم، و اعضاء و جوارح آماده‏ اند، و راه بازگشت فراهم، و فرصت زياد است، پيش از آن كه وقت از دست برود، و مرگ فرا رسد، پس فرارسيدن مرگ را حتمى بشماريد، و در انتظار آمدنش به سر نبريد. 📚خطبه ۱۹۶ نهج البلاغه @hagigatevasel